Actueel
hond verliest de hoop, “huilt eindeloos” na 260 dagen in het asiel – op zoek naar een perfect nieuw huis
In de stille, echoënde gangen van de Humane Society for Hamilton County in Indiana, waar het gefilterde licht zachtjes op de vloer valt, weerklinkt een hartverscheurend geluid. Het is het huilen van Major, een vierjarige terriër/pitbull-mix, wiens hoop langzaam vervaagt na meer dan 260 dagen in een kennel. Zijn verhaal is een droevige herinnering aan de vergeten dieren in asielen, maar ook een levend bewijs van de veerkracht en ongebroken geest van een hond die blijft hopen op een liefdevol thuis.
Verwaarlozing
Major’s saga begon op een zomerdag toen hij als zwerver werd binnengebracht bij het asiel, afhankelijk van de vriendelijkheid van vreemden en de schaduw van wat ooit een thuis was.
Bij zijn binnenkomst ontdekten de medewerkers dat hij gechipt was, wat aangaf dat iemand hem ooit had liefgehad, of op zijn minst gekend.
Hoopvol contacteerden ze zijn voormalige eigenaren, in de verwachting dat deze hem zouden willen terugzien.
Hun beloften bleken echter loos; ze verklaarden dat ze hem zouden komen ophalen, maar lieten hem in een voortdurende staat van wachten achter.
Wanhoop
Aanvankelijk was Major het toonbeeld van vreugde binnen de muren van het asiel. Hij speelde altijd met zijn geliefde Jolly Ball en charmeerde iedereen met zijn zachtaardige en gevoelige natuur.
Hij werd snel een favoriet onder het personeel, dat hem liefdevolle bijnamen gaf zoals ‘Major Hunk’ en ‘Major Heartthrob’.
Maar ondanks deze genegenheid en zijn aantrekkelijke persoonlijkheid, bleef een permanent thuis een onvervulde belofte.
Terwijl de maanden verstreken en elke potentiële adoptant voorbijliep zonder een tweede blik, verviel Major in een diepe melancholie.
Strijd
De constante afwijzing en het gebrek aan een liefdevolle omgeving hebben een diepe wond geslagen in Majors eens zo levendige geest. Hij veranderde van een speelse en levendige hond in een schim van zijn voormalige zelf, vaak huilend in zijn verblijf, een geluid dat zowel medewerkers als bezoekers raakt.
In een poging om zijn stress te verminderen, verplaatste het asiel hem naar een rustigere bezoekkamer, maar de echte oplossing – een liefdevol en permanent thuis – blijft uit.
Zoektocht
Major heeft specifieke behoeften wat betreft zijn toekomstige leefomgeving: hij zou het beste passen in een huis zonder jonge kinderen of katten, waar hij de onverdeelde aandacht en ruimte krijgt om te bloeien. Hoewel hij goed overweg kan met andere honden, is zijn kracht soms te veel voor zijn eigen goed, en daarom wordt een voorzichtige kennismaking aangemoedigd. Zijn ideale eigenaar zou iemand zijn die niet alleen zijn energie en speelsheid kan waarderen, maar ook de tijd en toewijding kan geven die hij verdient.
Adoptie
Het asiel doet een emotioneel beroep op de gemeenschap: als je klaar bent om een liefdevolle, sterke en speelse vriend in je leven te verwelkomen, overweeg dan om Major een kans te geven. Hij vertegenwoordigt niet alleen zichzelf maar ook de talloze andere dieren die nog steeds in asielen over de hele wereld verblijven, wachtend op die ene persoon die hun leven voorgoed zal veranderen.
In een recent interview met TV-Familie onthulde James Cooke een opvallend voorstel dat hij ooit kreeg van een tv-zender. Het idee? Een realityreeks waarin zijn huwelijk met Dorian centraal zou staan, van de voorbereidingen tot de grote dag zelf. Het leek op het eerste gezicht een kans om hun verhaal met de wereld te delen, maar James en Dorian besloten anders.
Het voorstel: een realityreeks zoals ‘De Verhulstjes’
Volgens James was het voorstel van de zender redelijk concreet. Ze wilden hun leven voor een periode volgen, met het huwelijk als hoogtepunt. Het was een format dat goed aansloot bij de populaire De Verhulstjes en andere realityprogramma’s die het persoonlijke leven van bekende Vlamingen blootleggen.
Dorian’s duidelijke reactie
Maar in plaats van het idee meteen te omarmen, besloot James het eerst met Dorian te bespreken. Wat volgde was een kort maar krachtig gesprek. “Dorian zei meteen: ‘Nee, ons huwelijk is ons verhaal.’” Voor Dorian was het duidelijk: sommige momenten in het leven zijn te waardevol om met camera’s te delen, hoe populair reality-tv ook moge zijn. James begreep zijn standpunt volledig en respecteerde het.
Grenzen trekken en de keuze voor privacy
James staat erom bekend dat hij veel deelt, zowel op televisie als op zijn sociale media. Toch geeft hij toe dat er een grens is.
“Je moet ergens de grens trekken, en sommige dingen wil je gewoon privé houden.” In een wereld waarin steeds meer koppels en gezinnen hun privéleven openstellen voor realityshows, is het opmerkelijk dat James en Dorian bewust hebben gekozen voor rust en intimiteit, buiten de blik van de camera’s.
Wat blijft er hangen?
Wat uit dit verhaal naar voren komt, is een koppel dat goed weet wat het belangrijkst is voor hen. Hoewel het voorstel voor een realityreeks een aantrekkelijke kans was, kozen ze ervoor om de persoonlijke en intieme momenten van hun huwelijk niet te delen met de buitenwereld. James en Dorian geven daarmee een duidelijke boodschap: sommige verhalen horen toe aan twee mensen, en aan niemand anders.