Actueel
hond verliest de hoop, “huilt eindeloos” na 260 dagen in het asiel – op zoek naar een perfect nieuw huis
In de stille, echoënde gangen van de Humane Society for Hamilton County in Indiana, waar het gefilterde licht zachtjes op de vloer valt, weerklinkt een hartverscheurend geluid. Het is het huilen van Major, een vierjarige terriër/pitbull-mix, wiens hoop langzaam vervaagt na meer dan 260 dagen in een kennel. Zijn verhaal is een droevige herinnering aan de vergeten dieren in asielen, maar ook een levend bewijs van de veerkracht en ongebroken geest van een hond die blijft hopen op een liefdevol thuis.
Verwaarlozing
Major’s saga begon op een zomerdag toen hij als zwerver werd binnengebracht bij het asiel, afhankelijk van de vriendelijkheid van vreemden en de schaduw van wat ooit een thuis was.
Bij zijn binnenkomst ontdekten de medewerkers dat hij gechipt was, wat aangaf dat iemand hem ooit had liefgehad, of op zijn minst gekend.
Hoopvol contacteerden ze zijn voormalige eigenaren, in de verwachting dat deze hem zouden willen terugzien.
Hun beloften bleken echter loos; ze verklaarden dat ze hem zouden komen ophalen, maar lieten hem in een voortdurende staat van wachten achter.
Wanhoop
Aanvankelijk was Major het toonbeeld van vreugde binnen de muren van het asiel. Hij speelde altijd met zijn geliefde Jolly Ball en charmeerde iedereen met zijn zachtaardige en gevoelige natuur.
Hij werd snel een favoriet onder het personeel, dat hem liefdevolle bijnamen gaf zoals ‘Major Hunk’ en ‘Major Heartthrob’.
Maar ondanks deze genegenheid en zijn aantrekkelijke persoonlijkheid, bleef een permanent thuis een onvervulde belofte.
Terwijl de maanden verstreken en elke potentiële adoptant voorbijliep zonder een tweede blik, verviel Major in een diepe melancholie.
Strijd
De constante afwijzing en het gebrek aan een liefdevolle omgeving hebben een diepe wond geslagen in Majors eens zo levendige geest. Hij veranderde van een speelse en levendige hond in een schim van zijn voormalige zelf, vaak huilend in zijn verblijf, een geluid dat zowel medewerkers als bezoekers raakt.
In een poging om zijn stress te verminderen, verplaatste het asiel hem naar een rustigere bezoekkamer, maar de echte oplossing – een liefdevol en permanent thuis – blijft uit.
Zoektocht
Major heeft specifieke behoeften wat betreft zijn toekomstige leefomgeving: hij zou het beste passen in een huis zonder jonge kinderen of katten, waar hij de onverdeelde aandacht en ruimte krijgt om te bloeien. Hoewel hij goed overweg kan met andere honden, is zijn kracht soms te veel voor zijn eigen goed, en daarom wordt een voorzichtige kennismaking aangemoedigd. Zijn ideale eigenaar zou iemand zijn die niet alleen zijn energie en speelsheid kan waarderen, maar ook de tijd en toewijding kan geven die hij verdient.
Adoptie
Het asiel doet een emotioneel beroep op de gemeenschap: als je klaar bent om een liefdevolle, sterke en speelse vriend in je leven te verwelkomen, overweeg dan om Major een kans te geven. Hij vertegenwoordigt niet alleen zichzelf maar ook de talloze andere dieren die nog steeds in asielen over de hele wereld verblijven, wachtend op die ene persoon die hun leven voorgoed zal veranderen.
