Actueel
Het doek is gevallen: Dit bewijst dat Mike en moeder alles hebben verzonnen
Het seizoen van Winter Vol Liefde mag dan voorbij zijn, maar dat betekent niet dat alle verhalen zijn afgerond. Nu de reünie-uitzendingen achter de rug zijn, komen er steeds meer onthullingen naar buiten over enkele kandidaten. Een van de meest besproken kwesties draait om Mike en Denise. Wat is er precies gebeurd tussen hen, en waarom heeft Denise haar baan opgezegd?
De breuk tussen Mike en Antine
Tijdens de reünie werd duidelijk dat de relatie tussen Mike en Antine geen stand heeft gehouden. Antine gaf aan dat de bemoeienis van Mike’s moeder, Monique, een te grote rol speelde in hun relatie. Volgens haar was het onmogelijk om een toekomst met Mike op te bouwen zolang zijn moeder zich intensief met zijn liefdesleven bemoeide.
Monique was het hier absoluut niet mee eens en bestempelde Antines uitspraken als onzin. Ze suggereerde zelfs dat Antine enkel had meegedaan aan het programma om bekendheid te vergaren en volgers op Instagram te krijgen. Daarnaast beweerde ze dat Mike volledig ingestort was nadat Antine hem verliet.
Denise’s rol in het verhaal
Antine had echter haar twijfels over Mike’s zogenaamde liefdesverdriet. Ze beweerde dat hij slechts een week na hun breuk alweer met een andere vrouw op de bank zat. Die vrouw zou niemand minder dan Denise zijn, de eerste vrouw die tijdens het programma probeerde Mike voor zich te winnen.
De situatie werd nog vreemder toen Denise zelf toegaf dat ze na de opnames nog contact had met Mike en zelfs bij hem was geweest. Mike en Monique ontkennen dit echter in alle toonaarden. Volgens hen is Denise nooit bij Mike op bezoek geweest en zijn alle beweringen over hun relatie pure leugens.
Heeft Mike gelogen?
Het Instagramkanaal RealityFBI heeft echter een belangrijke ontdekking gedaan. Zij zijn in het bezit van een e-mail waarin Denise haar ontslag indient bij het kinderdagverblijf waar ze acht jaar werkte. In de e-mail, gericht aan de ouders van de kinderen, schrijft Denise:
“Lieve ouders, via deze weg wil ik laten weten dat ik met pijn in mijn hart ontslag heb genomen omdat ik vertrek naar het buitenland. Mijn laatste werkdag zal halverwege november zijn. De exacte datum horen jullie nog.”
Uit onderzoek van RealityFBI blijkt dat Denise op 15 november haar laatste werkdag had. Kort daarna zou ze naar Seefeld zijn vertrokken, de plaats waar Mike zich bevond.
De verdwijning op sociale media
Een ander opmerkelijk detail dat door het kanaal werd opgemerkt, is dat Denise gedurende die periode volledig afwezig was op sociale media. “We vermoeden dat ze daarna, tot kerst, bij Mike was. Dit komt mede door het ontbreken van social media-posts in die periode, waarschijnlijk vanwege de geheimhoudingsplicht die ze hadden.” aldus RealityFBI.
Als deze informatie klopt, dan lijkt Antine gelijk te hebben gehad. Dit zou betekenen dat Mike en zijn moeder Monique de waarheid verdraaien en dat Denise daadwerkelijk een tijd bij Mike heeft verbleven.
Wat betekent dit voor Mike’s geloofwaardigheid?
De nieuwe onthullingen werpen serieuze vragen op over de geloofwaardigheid van Mike en Monique. Hebben ze hun relatie met Denise bewust verborgen gehouden? En zo ja, waarom? Was er sprake van een bewuste poging om de waarheid te verdoezelen, of was er een andere reden om het stil te houden?
Het blijft speculeren totdat Mike, Denise of Monique met een officiële verklaring komt. Maar één ding is zeker: de nasleep van Winter Vol Liefde blijft voor veel drama zorgen.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
