Actueel
Glennis Grace zorgt met enorme blunder bij Ranking The Stars dat ze opnieuw gecanceld wordt
Glennis Grace, ooit een van de meest gerespecteerde zangeressen van Nederland, kampt sinds het beruchte Jumbo-incident met een hardnekkig Tokkie-imago.
Het incident, waarbij Glennis samen met een groep naar een Amsterdamse Jumbo ging om verhaal te halen, leidde tot rellen en aanzienlijke schade in de winkel. De aanleiding? Haar zoon werd uit de winkel gezet omdat hij binnen aan het vapen was. Wat volgde was chaos, met als dieptepunt Glennis’ veroordeling voor openlijke geweldpleging.
Hoewel Glennis voor de camera spijt heeft betuigd, blijft de vraag of die spijt oprecht is. Veel mensen zijn van mening dat ze zichzelf als slacht0ffer neerzet in plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor haar daden. Dit sentiment lijkt haar terugkeer in de entertainmentindustrie ernstig te belemmeren.
Een moeizame terugkeer in de spotlights
Na het incident heeft Glennis geprobeerd haar carrière weer op te bouwen, maar zonder groot succes. Ze heeft mondjesmaat optredens gedaan, maar het lijkt erop dat het publiek haar moeilijk kan vergeven. Terwijl sommige artiesten, zoals André Hazes, ondanks controverses weer door hun fans worden omarmd, blijft Glennis worstelen met haar imago.
Haar recente optreden in Ranking The Stars liet zien dat ze nog steeds moeite heeft om zichzelf van het incident los te maken. Tijdens het programma moesten sterren worden gerangschikt op basis van hun inkomsten.
Glennis eindigde laag op de lijst, en mediadeskundige Rob Goossens wees op fouten in haar carrière die haar veel geld hebben gekost. Hij noemde specifiek haar breuk met een Amerikaans managementteam na haar succes bij America’s Got Talent. “Laten we niet net doen alsof dat de enige beslissing is geweest in haar leven die haar heel veel geld heeft gekost,” zei Rob scherp.
Felle reactie van Glennis
Glennis reageerde direct op de opmerking van Rob. “Nou ja, jij. Jij hebt me geld gekost. Door z’n baan! Hij werkt bij Boulevard, hij vindt het leuk om artiesten naar beneden te halen,” zei ze fel.
Dit leidde tot een speelse reactie van Patty Brard, die suggereerde dat Rob haar “gecanceld” zou hebben. Glennis bleef volhouden dat Rob, en anderen in de media, verantwoordelijk zijn voor haar dalende carrière.
Deze reactie versterkte het beeld dat Glennis de schuld buiten zichzelf zoekt. Critici wijzen erop dat ze hiermee het publiek verder van zich vervreemdt. “Wanneer Glennis gewoon geen Jumbo-medewerkers had aangevallen, was er ook geen oordeel geweest,” merkt een kijker op sociale media op.
Mediakenner Victor Vlam is kritisch op Glennis’ houding. “Ze legt bij Ranking The Stars de schuld van haar tijdelijke canceling bij RTL Boulevard, in plaats van bij haar eigen gedrag.
Ze blijft haar eigen comeback in de weg zitten,” analyseert hij. Volgens Vlam laat haar optreden opnieuw zien dat ze zichzelf als slacht0ffer ziet, terwijl ze door een rechter is veroordeeld voor openlijke geweldpleging. “Dit soort uitlatingen roept opnieuw vragen op over of ze wel écht spijt heeft. Dat is nou precies waar je niet op zit te wachten als je weer door het publiek omarmd wil worden.”
Een gemiste kans
Glennis’ optreden in Ranking The Stars wordt door velen gezien als een gemiste kans om haar imago te herstellen. In plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor haar daden, koos ze ervoor om haar falende carrière toe te schrijven aan anderen. Haar defensieve houding en gebrek aan reflectie maken het moeilijk voor het publiek om haar weer in de armen te sluiten.
Toch blijft een comeback niet onmogelijk. Andere artiesten hebben laten zien dat het mogelijk is om na een schandaal terug te keren, maar daarvoor is authenticiteit en oprechte spijt cruciaal. Glennis lijkt echter moeite te hebben om die eigenschappen aan het publiek te tonen.
De weg vooruit
Als Glennis echt weer serieus genomen wil worden, zal ze moeten laten zien dat ze van haar fouten heeft geleerd. Dit betekent niet alleen publiekelijk spijt betuigen, maar ook consistent handelen in lijn met die spijt. Zoals een fan opmerkt: “Spijt tonen is meer dan een camera-optreden. Het gaat om je gedrag, zowel voor als achter de schermen.”
De vraag blijft of Glennis Grace in staat is om deze omslag te maken. Haar carrière hangt af van haar vermogen om het vertrouwen van haar fans terug te winnen. Voor nu blijft haar imago een obstakel, en het lijkt erop dat ze nog een lange weg te gaan heeft om dat te overwinnen.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”