Actueel
Frontale aanval op Nathalie Thielen tijdens rechtszaak: ‘Ze deelde het bed met Marco’
Advocaten van Marco Borsato halen fel uit in rechtszaak: ‘Eerlijk proces ontbreekt’
In de rechtbank van Utrecht is
vandaag de strafzaak tegen zanger Marco Borsato hervat. Nadat het
0penbaar Ministerie
(OM) eerder een onvoorwaardelijke gev*ngenisstraf van vijf
maanden had geëist, was het nu de beurt aan de
verdediging om te reageren.
Advocaten Carry en
Geert-Jan Knoops voerden namens de zanger het woord
en kwamen met scherpe kritiek op zowel het OM als
op Nathalie
Thielen, de moeder van het vermeende slacht0ffer,
Asmara.
Carry Knoops opent fel: “Er speelt meer dan het OM wil zien”
Advocaat Carry Knoops begon haar betoog met een stevige uithaal naar het OM, dat volgens haar onvoldoende oog heeft voor de complexiteit van de situatie waarin Borsato terechtkwam. Ze benadrukte dat de zanger jarenlang in een lastige positie verkeerde door de hechte relatie met het gezin van de aangeefster.
“In Nederland vragen we vaak: waarom blijft iemand in een ongezonde relatie? Waarom stapt iemand niet op? Er speelt altijd van alles mee — gevoelens van loyaliteit, angst of schuld. Ook hier was dat zo,” aldus Knoops.
Volgens haar heeft Borsato in zijn verhoren uitvoerig uitgelegd waarom hij regelmatig bij het gezin over de vloer kwam, maar is die uitleg grotendeels genegeerd. De verdediging betoogde dat de zanger juist probeerde grenzen te bewaken, maar dat de context waarin alles plaatsvond, door het OM onvoldoende is meegenomen.
Uithaal naar de moeder: “Ze trok iedereen in haar fuik”
Een van de meest opvallende momenten in het pleidooi was de directe aanval van Knoops op de moeder van het vermeende slacht0ffer, die jarenlang voorzitter was van de fanclub van Borsato en nauwe banden had met hem.
“De moeder maakte foto’s van haar dochter en deelde zelf het bed met Marco Borsato,” zei Knoops. “Ze trok langzamerhand iedereen in haar fuik, inclusief vrienden van Marco.”
Volgens de advocate was er sprake van een langdurige en ingewikkelde vriendschap tussen Borsato en de moeder, die volgens haar “ver vervreemd raakte van wat normaal is.” Knoops stelde dat de vrouw met haar gedrag een verstoorde sfeer creëerde waarin de zanger ongewild verzeild raakte.
De verdediging benadrukte verder dat Borsato meerdere keren geprobeerd zou hebben het gesprek aan te gaan over het gedrag binnen het gezin, maar dat zijn zorgen telkens werden weggewuifd.
“Ontlastend materiaal genegeerd”
Een tweede belangrijk punt van kritiek betrof het bewijsdossier. Knoops stelde dat de verdediging op het laatste moment 500 uur aan geluidsmateriaal ontving, waarvan slechts een klein deel daadwerkelijk was uitgewerkt.
“Er zit volgens ons ontlastend materiaal tussen,” zei ze. “Maar het OM kiest er bewust voor om alleen die fragmenten te gebruiken die belastend lijken. De context wordt compleet genegeerd.”
Zo zou een gesprek van anderhalf uur slechts deels zijn getranscribeerd, terwijl juist in dat gesprek aanwijzingen zouden zitten dat Borsato niet de grenzen overschreed die hem worden verweten. Volgens de verdediging is daardoor een vertekend beeld ontstaan.
Knoops uitte bovendien haar frustratie over het feit dat de rechtbank eerder bijna alle onderzoeksverzoeken van de verdediging had afgewezen.
“De onderzoeksrechter bleek later iets soepeler, maar een eerlijk proces hoort vanaf het begin volledig te zijn,” aldus Knoops.
“Een verkeerde interpretatie van stilte”
Een belangrijk discussiepunt betrof de manier waarop het OM een heimelijk opgenomen gesprek tussen Borsato en de moeder heeft geïnterpreteerd. In dat gesprek ontkende de zanger de beschuldigingen niet direct, wat volgens het OM duidt op schuld.
Knoops wees dat resoluut van de hand:
“Het OM zegt: hij ontkende niet fel genoeg, dus zal het wel waar zijn. Maar zo werkt het niet. Marco was overrompeld. Hij dacht dat hij een zakelijk gesprek zou voeren en ineens ging het over vermeend misbruik. Die schrikreactie is menselijk.”
Volgens haar is het onterecht dat stiltes of verwarring van de zanger worden uitgelegd als bevestiging van schuld.
“Wie ooit onterecht beschuldigd is, weet dat ongeloof en paniek vaak de eerste emoties zijn — geen rationele verdediging.”
Vragen over ontbrekende dagboeken
De verdediging vroeg ook aandacht voor ontbrekende dagboeken van het vermeende slacht0ffer. In het dossier bevindt zich één dagboek waarin zij haar gevoelens en gebeurtenissen beschrijft, maar volgens Knoops zou zij gedurende meerdere jaren aantekeningen hebben bijgehouden.
“Als ze altijd dagboeken schreef, waar zijn de andere dan? Als die bestaan, moeten die worden onderzocht. Je kunt niet één fragment gebruiken en de rest negeren.”
Volgens de advocaten is het cruciaal dat het volledige beeld wordt onderzocht, omdat juist context belangrijk kan zijn voor de interpretatie van de gebeurtenissen.
“Waarheidsvinding is meer dan geloven”
Carry Knoops stelde dat het OM te gemakkelijk aanneemt dat de verklaringen van het vermeende slacht0ffer betrouwbaar zijn.
“Waarom heeft het OM niet even zorgvuldig gekeken naar de verklaringen van Marco Borsato, die vier jaar lang consequent hetzelfde heeft verteld?” vroeg ze retorisch.
Ze verwees naar deskundigen die eerder stelden dat gedrag van vermeende slacht0ffers niet altijd eenduidig te koppelen is aan daadwerkelijk misbruik. Ook hekelde ze dat het OM volgens haar belangrijke rapporten van rechtspsycholoog Peter van Koppen heeft genegeerd.
“Iedereen verdient een eerlijk proces,” benadrukte ze. “Het OM hoort te staan voor waarheidsvinding. Daar hoort óók ontlastend bewijs bij. En dat missen we in dit dossier.”
Tot slot zei ze:
“Ik ben het eens met het OM dat een kind nooit verantwoordelijk is voor grensoverschrijdend gedrag. Maar dan moet dat gedrag wel vaststaan — en daar ontbreekt het aan.”
Geert-Jan Knoops: “De media hebben de zaak beïnvloed”
Na zijn echtgenote nam Geert-Jan Knoops het woord. Hij legde de nadruk op de rol van de media en de moeder van de aangeefster in het ontstaan van de aangifte. Volgens hem was het niet een plotselinge beslissing van het meisje, maar een proces dat werd beïnvloed door haar omgeving.
“Het is onbeschrijfelijk dat het OM stelt dat er geen sturing is geweest. Heeft men het dossier wel gelezen?” vroeg hij zich hardop af.
Hij verwees naar een video van het onlineprogramma Roddelpraat, waarin destijds uitgebreid werd gesproken over Borsato. Volgens Knoops was juist die video de aanleiding voor de aangifte.
“Dat was een externe trigger, geen intrinsiek besluit. De aangifte kwam niet voort uit een plotselinge herinnering, maar uit druk van buitenaf – van de media en van haar moeder.”
Knoops noemde ook journalist John van den Heuvel als iemand die volgens hem onbedoeld invloed heeft gehad op het verloop van de zaak.
“Wij verzinnen dit niet,” zei hij fel. “Het staat allemaal in het dossier. Als men dat negeert, dan is er sprake van tunnelvisie.”
“De indruk van schuld is geen bewijs van schuld”
De advocaten benadrukten dat de publieke beeldvorming inmiddels volledig is losgezongen van de feiten. Volgens hen is Borsato al veroordeeld in de media, nog voordat een rechter uitspraak heeft gedaan.
“Iedereen heeft een mening, maar rechtspraak is geen talkshow,” aldus Carry Knoops. “Het is onze taak om feiten te onderscheiden van aannames.”
Ze vroeg de rechtbank om niet te buigen voor publieke druk, maar te kijken naar het dossier zelf.
“We vragen geen voorkeursbehandeling, alleen een eerlijk proces waarin álle informatie wordt gewogen.”
Publiek en media volgen gespannen mee
De publieke belangstelling voor de zaak blijft enorm. Buiten de rechtbank verzamelden zich opnieuw journalisten en nieuwsgierige voorbijgangers. Op sociale media wordt fel gediscussieerd: sommigen vinden dat de verdediging vooral afleidt, anderen prijzen de advocaten om hun vasthoudendheid.
De uitspraak in de zaak wordt naar verwachting begin december gedaan. Tot die tijd blijft de spanning hoog — niet alleen in de rechtbank, maar ook in het publieke debat.
Samenvatting
-
Het OM eist vijf maanden cel tegen Marco Borsato.
-
Advocaten Carry en Geert-Jan Knoops halen uit naar het OM en de moeder van het vermeende slacht0ffer.
-
De verdediging zegt dat er ontlastend materiaal is genegeerd en dat het proces niet eerlijk is verlopen.
-
Volgens Geert-Jan Knoops werd de aangifte beïnvloed door media-aandacht en druk van buitenaf.
-
De uitspraak in de zaak volgt begin december.
Veel bedrijven hebben de traditie om hun medewerkers rond de kerstdagen te verrassen met een kerstpakket. Het is een gebruik dat al tientallen jaren bestaat en voor veel mensen onlosmakelijk verbonden is met de laatste weken van het jaar. Of het nu gaat om een doos met etenswaren, een praktisch cadeau of een meer persoonlijke verrassing: het kerstpakket staat symbool voor waardering en afsluiting. Het moment van uitreiken zorgt vaak voor een warme, bijna rituele sfeer op de werkvloer, waarin collega’s samen terugkijken op het afgelopen jaar.
Voor werkgevers is het kerstpakket een relatief eenvoudige manier om dankbaarheid te tonen. Het is een gebaar dat laat zien dat de inzet van medewerkers wordt gezien, zonder dat daar grote woorden voor nodig zijn. Juist omdat het zo’n vaste traditie is, wordt er ook veel betekenis aan gehecht. Medewerkers kijken er vaak naar uit en bespreken onderling wat ze hebben gekregen. Het kerstpakket is daarmee niet alleen een cadeau, maar ook een sociaal moment dat verbindt.
Voor werknemers voelt een kerstpakket vaak als erkenning. Zeker na een intensief of zwaar jaar kan zo’n gebaar extra belangrijk zijn. Het gaat daarbij niet om de financiële waarde, maar om het idee erachter. Een kerstpakket zegt in feite: “We hebben gezien wat je hebt gedaan, dank je wel.” Dat gevoel kan bijdragen aan motivatie, werkplezier en loyaliteit. Zelfs een klein pakket kan dat effect hebben, zolang het met aandacht is samengesteld.
Toch kan het ook anders uitpakken. Wanneer een kerstpakket als karig, onpersoonlijk of zelfs achteloos wordt ervaren, kan het juist teleurstelling oproepen. In plaats van waardering voelt het dan als een gemiste kans. Dat geldt zeker in sectoren waar medewerkers het hele jaar hard hebben gewerkt onder hoge druk. Juist daar ligt de lat gevoelsmatig hoger. Een kerstpakket wordt dan een spiegel van hoe een organisatie met haar mensen omgaat.
Een opvallend kerstpakket zorgt voor discussie
Dat spanningsveld werd dit jaar pijnlijk zichtbaar bij een medewerker van PostNL. Op sociale media verscheen een bericht waarin een medewerker liet zien wat hij vanuit het hoofdkantoor als kerstpakket had ontvangen. Het cadeau bestond uit één enkel item: een kerstbal in de vorm van een PostNL-brievenbus. Hoewel het object op zichzelf misschien als grappig of symbolisch bedoeld was, viel het bij de ontvanger duidelijk verkeerd.
De medewerker deelde zijn teleurstelling, niet zozeer omdat het cadeau weinig waarde had, maar omdat het gebaar volgens hem geen recht deed aan de inzet van het afgelopen jaar. In een sector waar veel wordt gevraagd van werknemers — denk aan lange dagen, piekdrukte rond feestdagen en werken in weer en wind — voelde dit pakket voor hem als een schrale afsluiting. Het bericht werd al snel opgepikt en gedeeld, wat leidde tot veel reacties.
Reacties van collega’s en buitenstaanders
Wat vooral opviel, was de solidariteit vanuit collega’s. Medewerkers van het depot waar de betrokkene werkte, besloten in te grijpen. Zij vulden het oorspronkelijke cadeau aan met extra attenties en pakten alles feestelijk in. Daarmee wilden ze laten zien dat waardering niet alleen van bovenaf hoeft te komen, maar ook onderling kan worden gegeven. Dat gebaar werd door velen als hartverwarmend ervaren.
Online stroomden de reacties binnen. Sommige mensen vonden de kerstbal juist creatief en symbolisch: een herkenbaar object dat trots op het bedrijf uitstraalt. Anderen waren minder mild en spraken van “bezuinigingen op de verkeerde plek”. De discussie draaide al snel niet meer alleen om dit specifieke pakket, maar om een bredere vraag: wat mag je als medewerker verwachten van een kerstpakket?
De symbolische waarde van een kerstpakket
Een kerstpakket is in essentie een symbool. Het staat niet gelijk aan salaris of bonussen, maar vertegenwoordigt iets anders: aandacht. Wanneer die aandacht ontbreekt of als minimaal wordt ervaren, kan dat harder aankomen dan een financiële tegenvaller. Mensen willen zich gezien voelen, zeker aan het einde van een jaar waarin ze zich hebben ingezet voor het bedrijf.
In veel organisaties wordt het kerstpakket daarom zorgvuldig samengesteld. Soms zelfs met keuzemogelijkheden, zodat medewerkers iets kunnen kiezen dat bij hen past. Dat kost meer moeite, maar levert vaak ook meer waardering op. Het laat zien dat er is nagedacht over de ontvanger, en niet alleen over het afvinken van een traditie.
Besparingen en realiteit
Tegelijkertijd is het geen geheim dat veel bedrijven te maken hebben met stijgende kosten. Energieprijzen, lonen en logistieke uitdagingen zetten budgetten onder druk. In dat licht kiezen sommige organisaties ervoor om te besparen op extra’s zoals kerstpakketten. Dat is begrijpelijk, maar het blijft een delicate balans. Juist kleine besparingen op symbolische momenten kunnen een groot effect hebben op hoe medewerkers zich voelen.
Het voorbeeld van de PostNL-medewerker laat zien hoe dun die lijn kan zijn. Wat voor de ene persoon een ludiek cadeau is, voelt voor de ander als een gebrek aan waardering. Dat verschil in beleving maakt het onderwerp zo gevoelig. Het gaat niet alleen om wat je geeft, maar ook om hoe dat wordt ontvangen.
Waardering zit soms in kleine dingen
Opvallend genoeg liet deze situatie ook een positieve kant zien. Het initiatief van collega’s om het pakket aan te vullen, benadrukte dat waardering niet altijd van het management hoeft te komen. Onderlinge betrokkenheid kan minstens zo belangrijk zijn. Voor de medewerker in kwestie werd het uiteindelijk een warmer moment dan het oorspronkelijke cadeau deed vermoeden.
Dat zegt veel over de kracht van collegialiteit. In een tijd waarin werk steeds individualistischer kan aanvoelen, zijn dit soort gebaren waardevol. Ze laten zien dat mensen elkaar niet laten vallen, ook niet als een officieel gebaar tekortschiet.
Een traditie die blijft evolueren
Het kerstpakket zal waarschijnlijk nooit helemaal verdwijnen. Daarvoor is de traditie te diep geworteld in de werkcultuur. Wel verandert de invulling ervan. Steeds vaker zien we duurzame pakketten, lokale producten of ervaringen in plaats van spullen. Ook dat is een manier om betekenis toe te voegen zonder per se meer geld uit te geven.
Het verhaal rond het PostNL-kerstpakket laat vooral zien hoe belangrijk context en verwachtingen zijn. Een kerstpakket is geen verplicht nummer, maar een kans. Een kans om waardering uit te spreken, verbinding te creëren en het jaar positief af te sluiten.
Meer dan een doos onder de boom
Uiteindelijk draait het niet om de inhoud van de doos, maar om het gevoel dat ermee wordt overgebracht. Medewerkers willen voelen dat hun inzet ertoe doet. Dat kan met een groot gebaar, maar net zo goed met een klein, doordacht cadeau. Of, zoals in dit geval, met de warmte van collega’s die elkaar steunen.
Wat vind jij: moet een kerstpakket vooral praktisch zijn, persoonlijk of symbolisch? En waar ligt voor jou de grens tussen “prima” en “teleurstellend”? De discussie laat zien dat dit onderwerp nog lang niet is uitgepraat — en dat misschien juist daarom het kerstpakket zo’n bijzondere traditie blijft.