Actueel
Frans Timmermans en Jesse Klaver nemen bizar filmpje op en worden gesloopt
Frans Timmermans en Jesse Klaver trekken alles uit de kast met opvallende verkiezingsvideo: “Goed bedoeld, maar ongemakkelijk”
Vandaag is het zover: Nederland gaat naar de stembus. Na weken van debatten, peilingen en campagnestunts is het politieke spel in de laatste versnelling terechtgekomen. Morgen weten we welke partij de grootste is geworden – en welke richting ons land politiek zal inslaan.
In de slotfase van de campagne doen lijsttrekkers er alles aan om nog één keer de aandacht te trekken. Sommige partijen kiezen voor interviews, anderen voor een grote slotbijeenkomst of een persoonlijke oproep. Maar Frans Timmermans en Jesse Klaver, de gezichten van GroenLinks-PvdA, kozen voor een creatieve, muzikale aanpak – die niet bij iedereen in goede aarde viel.
De race om de laatste stemmen
De verkiezingen van dit jaar zijn spannender dan ooit. Volgens de laatste Ipsos I&O-peiling zouden drie partijen nu exact evenveel zetels halen: PVV, D66 en GroenLinks-PvdA staan elk op 23 zetels. Dat maakt de eindfase van de campagne tot een ware nek-aan-nekrace.
Met zulke kleine verschillen telt elk stemmetje. En dus halen lijsttrekkers alles uit de kast om nog één keer de aandacht van kiezers te trekken. Vooral jongeren zijn een belangrijke doelgroep: traditioneel minder trouw aan partijen, maar in tijden van polarisatie steeds invloedrijker.
De video: Frans en Jesse als muzikale tandem
Op het partijkantoor van GroenLinks-PvdA ontstond het idee om iets luchtigs en creatiefs te doen: een campagnevideo waarin Frans Timmermans en Jesse Klaver op speelse wijze jongeren oproepen om te gaan stemmen.
In de korte video staan de twee lijsttrekkers rug aan rug, terwijl ze meebewegen op de beat van een populair nummer. Jesse Klaver speelt de rol van rapper, terwijl Timmermans zichtbaar zijn best doet om ritme te houden.
Het idee: jongeren op een positieve manier motiveren om te stemmen. De uitvoering: een mengeling van enthousiasme, humor en ongemak.
“We wilden iets doen dat jongeren aanspreekt,” zou een medewerker van het campagneteam hebben gezegd. “Een filmpje dat niet te zwaar is, maar juist luchtig en verbindend.”
De boodschap was duidelijk: ga stemmen, laat je stem niet verloren gaan. Maar online werd vooral gesproken over hoe de boodschap werd gebracht.
Social media reageren massaal
Binnen enkele uren na het plaatsen van de video stroomden de reacties binnen op X (voorheen Twitter), Instagram en TikTok. Veel gebruikers spraken hun verbazing uit over de stijl van de video.
Een veelgehoorde term: ‘cringe’ — een woord dat wordt gebruikt om iets te beschrijven dat bedoeld is om grappig of cool te zijn, maar juist ongemakkelijk overkomt.
Journalist Wierd Duk plaatste het fragment op X met de korte reactie:
“Cringe.”
Hij was niet de enige die moeite had met de toon van de video. Een gebruiker schreef:
“Alsof ze denken dat jongeren alleen luisteren als iemand rapt. Het is goed bedoeld, maar voelt een beetje neerbuigend.”
Een ander reageerde luchtiger:
“Ik geef ze punten voor de moeite, maar dit had beter op TikTok kunnen blijven.”
Toch waren er ook positieve reacties. Sommige jongeren vonden het juist verfrissend dat politici eens iets anders probeerden. “Lievere dit dan weer een debat vol ruzie,” schreef een fan op Instagram.
Een dunne lijn tussen creatief en ongemakkelijk
Het is niet de eerste keer dat politici proberen met humor of muziek jongeren te bereiken. In de afgelopen jaren hebben verschillende partijen geëxperimenteerd met sociale media, memes en influencers om nieuwe doelgroepen aan te spreken.
Volgens communicatiedeskundige Jeroen de Jong is dat niet zonder risico.
“Politiek en humor zijn een lastige combinatie,” legt hij uit. “Een video die bedoeld is als sympathiek kan snel verkeerd vallen als het publiek het niet authentiek vindt. Mensen prikken er zo doorheen wanneer iets te veel als marketing voelt.”
Volgens De Jong hadden Timmermans en Klaver waarschijnlijk goede bedoelingen, maar sloeg de uitvoering net de verkeerde toon aan.
“Ze wilden laten zien dat ze ook zelfspot hebben en niet altijd serieus zijn. Maar voor jongeren werkt dat alleen als het écht spontaan voelt. Deze video was te geregisseerd.”
Een strijd om aandacht
De timing van de video is begrijpelijk: de laatste 24 uur voor de verkiezingen zijn cruciaal. Partijen proberen met opvallende acties nog één keer de media te halen, zodat hun boodschap blijft hangen.
GroenLinks-PvdA positioneert zich in deze campagne als progressief alternatief voor de gevestigde partijen, met een nadruk op klimaat, sociale gelijkheid en betaalbaarheid. Maar volgens sommige commentatoren overschaduwde de ludieke video die inhoudelijke boodschap juist.
Politiek commentator Arjen Fortuin zegt daarover:
“Inhoudelijk voeren ze een sterke campagne, maar het risico van zo’n filmpje is dat mensen het niet meer over je standpunten hebben, maar over je dansmoves.”
En dat gebeurde inderdaad: hashtags als #TimmermansRap en #JesseFlow werden trending, maar niet vanwege het verkiezingsprogramma.
Het doel: jongeren naar de stembus krijgen
Toch benadrukken mensen binnen GroenLinks-PvdA dat het filmpje zijn doel diende. Uit cijfers blijkt dat jongeren nog altijd minder vaak stemmen dan oudere generaties. Een creatieve campagne kan volgens hen helpen om die drempel te verlagen.
“We wilden laten zien dat politiek niet altijd saai hoeft te zijn,” zegt een partijmedewerker. “Het gaat erom dat jongeren beseffen: jouw stem doet ertoe.”
Ook Jesse Klaver zelf liet weten te kunnen lachen om de reacties. Op zijn eigen account schreef hij:
“Als het mensen laat praten over stemmen, is dat al winst. En ja, ik blijf bij mijn dagtaak: politiek, niet muziek.”
Andere partijen pakken het anders aan
Waar GroenLinks-PvdA voor een creatieve aanpak koos, hielden andere partijen het bij een meer traditionele slotcampagne.
D66 organiseerde een drukbezochte bijeenkomst met Rob Jetten in Utrecht, waar hij zich presenteerde als “de toekomstgerichte leider van een nieuw tijdperk”. Geert Wilders van de PVV richtte zich vooral op zijn trouwe achterban, met nadruk op veiligheid en immigratie.
De VVD koos voor een soberder slot, waarbij lijsttrekker Dilan Yeşilgöz haar toespraak hield in Den Haag. “Geen experimenten, maar stabiliteit,” was haar boodschap.
De verschillen in toon laten zien hoe breed de politieke strategieën uiteenlopen. Waar de een inzet op inhoud, probeert de ander met emotie of humor te winnen.
Politiek anno 2025: de strijd om viral te gaan
De campagne van 2025 laat zien dat politiek niet langer alleen op straat of in zaaltjes wordt gevoerd, maar ook online. Een enkel filmpje kan meer aandacht trekken dan een uur debat.
Volgens politicoloog Tom van Lingen is dat de nieuwe realiteit:
“Sociale media bepalen tegenwoordig het ritme van de campagne. Elke partij probeert viraal te gaan, want dat levert zichtbaarheid op. Zelfs als het ongemakkelijk is.”
Daarmee wordt duidelijk dat de video van Timmermans en Klaver past in een bredere trend: politiek als performance. En in een tijd waarin kiezers hun mening vormen via korte filmpjes, kan zelfs een mislukte poging bijdragen aan naamsbekendheid.
De dag van de waarheid
Vandaag is het dus zover: de stembureaus zijn open en miljoenen Nederlanders brengen hun stem uit. Morgen weten we welke partij de grootste wordt — en of het creatieve duet van Timmermans en Klaver nog een effect heeft gehad.
Wat de uitslag ook wordt, de campagne van 2025 zal herinnerd worden als de meest digitale, persoonlijke en soms ongemakkelijke ooit.
Of zoals een gebruiker op X het samenvatte:
“Ze bedoelden het goed, maar ik stem toch liever op iemand die niet probeert te rappen.”
Samenvatting
-
Vandaag vinden de Tweede Kamerverkiezingen plaats.
-
In de laatste Ipsos-peiling staan PVV, D66 en GroenLinks-PvdA gelijk op 23 zetels.
-
Frans Timmermans en Jesse Klaver namen een humoristische video op om jongeren te bereiken.
-
De video kreeg gemengde reacties: van “grappig” tot “ongemakkelijk”.
-
Campagne-experts wijzen erop dat politiek steeds vaker draait om aandacht en emotie in plaats van inhoud.
Veel bedrijven hebben de traditie om hun medewerkers rond de kerstdagen te verrassen met een kerstpakket. Het is een gebruik dat al tientallen jaren bestaat en voor veel mensen onlosmakelijk verbonden is met de laatste weken van het jaar. Of het nu gaat om een doos met etenswaren, een praktisch cadeau of een meer persoonlijke verrassing: het kerstpakket staat symbool voor waardering en afsluiting. Het moment van uitreiken zorgt vaak voor een warme, bijna rituele sfeer op de werkvloer, waarin collega’s samen terugkijken op het afgelopen jaar.
Voor werkgevers is het kerstpakket een relatief eenvoudige manier om dankbaarheid te tonen. Het is een gebaar dat laat zien dat de inzet van medewerkers wordt gezien, zonder dat daar grote woorden voor nodig zijn. Juist omdat het zo’n vaste traditie is, wordt er ook veel betekenis aan gehecht. Medewerkers kijken er vaak naar uit en bespreken onderling wat ze hebben gekregen. Het kerstpakket is daarmee niet alleen een cadeau, maar ook een sociaal moment dat verbindt.
Voor werknemers voelt een kerstpakket vaak als erkenning. Zeker na een intensief of zwaar jaar kan zo’n gebaar extra belangrijk zijn. Het gaat daarbij niet om de financiële waarde, maar om het idee erachter. Een kerstpakket zegt in feite: “We hebben gezien wat je hebt gedaan, dank je wel.” Dat gevoel kan bijdragen aan motivatie, werkplezier en loyaliteit. Zelfs een klein pakket kan dat effect hebben, zolang het met aandacht is samengesteld.
Toch kan het ook anders uitpakken. Wanneer een kerstpakket als karig, onpersoonlijk of zelfs achteloos wordt ervaren, kan het juist teleurstelling oproepen. In plaats van waardering voelt het dan als een gemiste kans. Dat geldt zeker in sectoren waar medewerkers het hele jaar hard hebben gewerkt onder hoge druk. Juist daar ligt de lat gevoelsmatig hoger. Een kerstpakket wordt dan een spiegel van hoe een organisatie met haar mensen omgaat.
Een opvallend kerstpakket zorgt voor discussie
Dat spanningsveld werd dit jaar pijnlijk zichtbaar bij een medewerker van PostNL. Op sociale media verscheen een bericht waarin een medewerker liet zien wat hij vanuit het hoofdkantoor als kerstpakket had ontvangen. Het cadeau bestond uit één enkel item: een kerstbal in de vorm van een PostNL-brievenbus. Hoewel het object op zichzelf misschien als grappig of symbolisch bedoeld was, viel het bij de ontvanger duidelijk verkeerd.
De medewerker deelde zijn teleurstelling, niet zozeer omdat het cadeau weinig waarde had, maar omdat het gebaar volgens hem geen recht deed aan de inzet van het afgelopen jaar. In een sector waar veel wordt gevraagd van werknemers — denk aan lange dagen, piekdrukte rond feestdagen en werken in weer en wind — voelde dit pakket voor hem als een schrale afsluiting. Het bericht werd al snel opgepikt en gedeeld, wat leidde tot veel reacties.
Reacties van collega’s en buitenstaanders
Wat vooral opviel, was de solidariteit vanuit collega’s. Medewerkers van het depot waar de betrokkene werkte, besloten in te grijpen. Zij vulden het oorspronkelijke cadeau aan met extra attenties en pakten alles feestelijk in. Daarmee wilden ze laten zien dat waardering niet alleen van bovenaf hoeft te komen, maar ook onderling kan worden gegeven. Dat gebaar werd door velen als hartverwarmend ervaren.
Online stroomden de reacties binnen. Sommige mensen vonden de kerstbal juist creatief en symbolisch: een herkenbaar object dat trots op het bedrijf uitstraalt. Anderen waren minder mild en spraken van “bezuinigingen op de verkeerde plek”. De discussie draaide al snel niet meer alleen om dit specifieke pakket, maar om een bredere vraag: wat mag je als medewerker verwachten van een kerstpakket?
De symbolische waarde van een kerstpakket
Een kerstpakket is in essentie een symbool. Het staat niet gelijk aan salaris of bonussen, maar vertegenwoordigt iets anders: aandacht. Wanneer die aandacht ontbreekt of als minimaal wordt ervaren, kan dat harder aankomen dan een financiële tegenvaller. Mensen willen zich gezien voelen, zeker aan het einde van een jaar waarin ze zich hebben ingezet voor het bedrijf.
In veel organisaties wordt het kerstpakket daarom zorgvuldig samengesteld. Soms zelfs met keuzemogelijkheden, zodat medewerkers iets kunnen kiezen dat bij hen past. Dat kost meer moeite, maar levert vaak ook meer waardering op. Het laat zien dat er is nagedacht over de ontvanger, en niet alleen over het afvinken van een traditie.
Besparingen en realiteit
Tegelijkertijd is het geen geheim dat veel bedrijven te maken hebben met stijgende kosten. Energieprijzen, lonen en logistieke uitdagingen zetten budgetten onder druk. In dat licht kiezen sommige organisaties ervoor om te besparen op extra’s zoals kerstpakketten. Dat is begrijpelijk, maar het blijft een delicate balans. Juist kleine besparingen op symbolische momenten kunnen een groot effect hebben op hoe medewerkers zich voelen.
Het voorbeeld van de PostNL-medewerker laat zien hoe dun die lijn kan zijn. Wat voor de ene persoon een ludiek cadeau is, voelt voor de ander als een gebrek aan waardering. Dat verschil in beleving maakt het onderwerp zo gevoelig. Het gaat niet alleen om wat je geeft, maar ook om hoe dat wordt ontvangen.
Waardering zit soms in kleine dingen
Opvallend genoeg liet deze situatie ook een positieve kant zien. Het initiatief van collega’s om het pakket aan te vullen, benadrukte dat waardering niet altijd van het management hoeft te komen. Onderlinge betrokkenheid kan minstens zo belangrijk zijn. Voor de medewerker in kwestie werd het uiteindelijk een warmer moment dan het oorspronkelijke cadeau deed vermoeden.
Dat zegt veel over de kracht van collegialiteit. In een tijd waarin werk steeds individualistischer kan aanvoelen, zijn dit soort gebaren waardevol. Ze laten zien dat mensen elkaar niet laten vallen, ook niet als een officieel gebaar tekortschiet.
Een traditie die blijft evolueren
Het kerstpakket zal waarschijnlijk nooit helemaal verdwijnen. Daarvoor is de traditie te diep geworteld in de werkcultuur. Wel verandert de invulling ervan. Steeds vaker zien we duurzame pakketten, lokale producten of ervaringen in plaats van spullen. Ook dat is een manier om betekenis toe te voegen zonder per se meer geld uit te geven.
Het verhaal rond het PostNL-kerstpakket laat vooral zien hoe belangrijk context en verwachtingen zijn. Een kerstpakket is geen verplicht nummer, maar een kans. Een kans om waardering uit te spreken, verbinding te creëren en het jaar positief af te sluiten.
Meer dan een doos onder de boom
Uiteindelijk draait het niet om de inhoud van de doos, maar om het gevoel dat ermee wordt overgebracht. Medewerkers willen voelen dat hun inzet ertoe doet. Dat kan met een groot gebaar, maar net zo goed met een klein, doordacht cadeau. Of, zoals in dit geval, met de warmte van collega’s die elkaar steunen.
Wat vind jij: moet een kerstpakket vooral praktisch zijn, persoonlijk of symbolisch? En waar ligt voor jou de grens tussen “prima” en “teleurstellend”? De discussie laat zien dat dit onderwerp nog lang niet is uitgepraat — en dat misschien juist daarom het kerstpakket zo’n bijzondere traditie blijft.