Actueel
Florence en Jiri uit ‘Blind Getrouwd’ verwachten een kindje
Florence en Jiri uit Blind Getrouwd: “We zijn klaar voor de volgende stap, maar reizen blijft onze grote liefde”
Tien jaar Blind Getrouwd — dat vraagt om een bijzondere terugblik. In de jubileumspecial van het populaire VTM-programma gaat Frances Lefebure op bezoek bij enkele koppels die de liefde vonden via het experiment. Eén van de meest stabiele en geliefde koppels uit de recente seizoenen is zonder twijfel Florence Vandoorne en Jiri Punt, die elkaar in 2022 het jawoord gaven.
Twee jaar later lijken ze gelukkiger dan ooit. Ze wonen samen in Malle, delen een passie voor avontuur en praten openhartig over de toekomst.
“We zijn echt perfect gematcht”
Toen Florence en Jiri in het zevende seizoen van Blind Getrouwd in het huwelijksbootje stapten, waren veel kijkers meteen gecharmeerd door hun natuurlijke klik. Geen overdreven drama of twijfel, maar een oprechte band die groeide van nieuwsgierigheid naar diepe genegenheid.
Vandaag, drie jaar later, lijkt hun liefde alleen maar sterker. In de special 10 jaar Blind Getrouwd zien we hoe Frances Lefebure bij hen langskomt voor een warme babbel over het leven na het programma.
“Het is echt niet normaal hoe goed dat gematcht is,” zegt Florence met een glimlach. “We lijken op veel vlakken anders, maar we vullen elkaar perfect aan. Jiri brengt rust, ik breng energie. Dat werkt gewoon.”
Die harmonie zie je overal in huis terug — letterlijk, zelfs op de koelkast. Die hangt vol met foto’s van hun vele reizen samen.
Hun koelkast vertelt hun liefdesverhaal
Wie hun keuken binnenwandelt, ziet meteen dat Florence en Jiri niet van stilzitten houden. De koelkastdeur is bedekt met foto’s van verre bestemmingen: zonnige stranden, berglandschappen en kleurrijke steden. Elk beeld vertelt een stukje van hun verhaal.
“We hebben de afgelopen drie jaar echt veel van de wereld gezien,” vertelt Jiri trots. “Van Portugal tot IJsland, van Italië tot Zuid-Afrika. We vinden het heerlijk om samen nieuwe plekken te ontdekken.”
Voor hen is reizen niet zomaar vakantie — het is een manier van leven. “Op reis leer je elkaar op een andere manier kennen,” vult Florence aan. “Je ontdekt hoe de ander reageert op onverwachte situaties, hoe je samen keuzes maakt, hoe je elkaar ondersteunt. Dat brengt je nog dichter bij elkaar.”
De liefde als avontuur
Wat het stel bijzonder maakt, is hun gedeelde gevoel voor avontuur. Ze zoeken niet alleen ontspanning, maar ook uitdaging. Van roadtrips tot wandeltochten in de natuur, van stedentrips tot duiken: samen genieten ze van de vrijheid om te ontdekken.
“Het is onze manier om herinneringen te maken,” zegt Florence. “We houden van die momenten waarop we ergens op een berg staan en gewoon beseffen: dit doen we samen.”
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de productie van Blind Getrouwd hen beschrijft als een van de meest spontane koppels uit de geschiedenis van het programma.
Kinderen? “2026 wordt misschien ons jaar”
Toch komt er stilaan ook ruimte voor een nieuw hoofdstuk. Tijdens het gesprek met Frances Lefebure vertellen Florence en Jiri openhartig over hun toekomstplannen.
“We hebben er al vaak over gepraat,” zegt Jiri. “En we denken dat 2026 een mooi jaar zou zijn om een volgende stap te zetten.”
Florence glimlacht bij die woorden. “Het is niet dat we haast hebben, maar het begint wel te kriebelen. We voelen ons klaar om ooit ouders te worden. En ja, dat zou best binnenkort kunnen gebeuren.”
Voor kijkers is dat prachtig nieuws: 2026 is tenslotte al binnen handbereik.
“Reizen blijft altijd een deel van ons leven”
Hoewel de wens om een gezin te stichten groeit, benadrukt het koppel dat hun reislust niet zal verdwijnen.
“Kinderen betekenen niet dat het avontuur stopt,” zegt Florence vastberaden. “We willen ze juist meenemen, laten zien hoe mooi de wereld is. Reizen hoort bij wie we zijn.”
Het is een houding die veel fans inspirerend vinden: het idee dat liefde, avontuur en gezinsgeluk elkaar niet hoeven uit te sluiten.
Van ‘mancave’ naar ‘womancave’
Wie denkt dat Jiri’s huis nog steeds dezelfde uitstraling heeft als toen Florence er voor het eerst binnenstapte, heeft het mis. De woning in Malle heeft in drie jaar tijd een echte transformatie ondergaan — met dank aan Florence.
“Toen ik hier voor het eerst kwam, was het echt een typische mancave,” lacht ze. “Veel donker hout, grote zetels, overal gadgets. Niet helemaal mijn stijl.”
Vandaag is het interieur lichter, gezelliger en persoonlijker. Florence bracht zachte tinten en warme accenten binnen, waardoor het huis nu een perfecte weerspiegeling is van hun twee karakters.
Maar de grootste verandering bevindt zich buiten: in de tuin. Daar hebben ze samen een ‘womancave’ gebouwd — een plek waar Florence helemaal tot rust komt.
“Dat was mijn droom,” vertelt ze. “Een eigen plekje waar ik kan lezen, tekenen, wat rommelen met decoratie… gewoon even mezelf zijn.”
Jiri knikt goedkeurend. “Het is eigenlijk een heel leuke toevoeging geworden. Ze kan er haar creativiteit kwijt, en ik vind het fijn dat ze die ruimte heeft.”
Liefde in balans
Wat Florence en Jiri zo geliefd maakt bij het publiek, is hun nuchtere kijk op liefde. Ze praten niet in grote woorden, maar laten zien dat een sterke relatie draait om vertrouwen, respect en humor.
“We hebben geleerd om goed te communiceren,” zegt Jiri. “We luisteren echt naar elkaar, zelfs als we het niet eens zijn. Dat maakt het verschil.”
Florence vult aan: “En we lachen veel. Dat helpt in elke situatie. Zelfs als iets misloopt op reis, kunnen we er meestal samen om lachen.”
Frances Lefebure: “Ze zijn echt een droomkoppel”
Presentatrice Frances Lefebure noemt het bezoek aan het stel één van de hoogtepunten van de special.
“Florence en Jiri stralen rust en verbondenheid uit,” zegt ze. “Je voelt gewoon dat ze elkaar door en door kennen. Ze bewijzen dat Blind Getrouwd niet alleen een tv-experiment is, maar ook echt levens kan veranderen.”
Het is een mooie boodschap, zeker in een tijd waarin relaties vaak onder druk staan.
Tien jaar Blind Getrouwd: een blijvende impact
De jubileumaflevering toont hoe groot de impact van Blind Getrouwd is geweest op de Vlaamse televisiecultuur. Wat begon als een gewaagd experiment, groeide uit tot een programma dat liefde, kwetsbaarheid en vertrouwen centraal stelt.
Florence en Jiri zijn daarvan het levende bewijs. Hun relatie is ontstaan uit een sprong in het diepe, maar ze hebben er een stevig fundament van gemaakt — vol warmte, avontuur en plannen voor de toekomst.
Conclusie: liefde als avontuur dat nooit stopt
Drie jaar na hun eerste ontmoeting zijn Florence Vandoorne en Jiri Punt nog steeds het toonbeeld van een geslaagde match. Ze delen dromen, lachen samen, maken plannen én blijven de wereld ontdekken.
Of 2026 inderdaad het jaar wordt waarin ze hun gezin uitbreiden, zal de tijd uitwijzen. Eén ding staat vast: bij Florence en Jiri blijft liefde een avontuur dat nooit ophoudt.
“We hebben elkaar gevonden op een bijzondere manier,” besluit Florence. “En dat maakt dat we elke dag nog dankbaar zijn. Blind Getrouwd heeft ons leven echt veranderd.”
💬 Wat vind jij van Florence en Jiri als koppel? Denk jij dat ze de volgende Blind Getrouwd-baby op de wereld gaan brengen? Deel je mening op onze Facebookpagina!
Actueel
Simon (20), de zoon van Bart De Wever, doet onthutsende bekentenis: ‘Mijn vader is verschrikkelijk’
“Mijn vader is verschrikkelijk”: openhartige woorden van Simon De Wever raken een gevoelige snaar
Het zijn woorden die hard binnenkomen. Niet omdat ze schreeuwerig zijn uitgesproken, maar juist omdat ze doordrenkt lijken van emotie en onmacht. Simon De Wever, de twintigjarige zoon van politicus Bart De Wever, heeft zich in een zeldzaam openhartig moment uitgesproken over de relatie met zijn vader. Zijn uitspraak — “Mijn vader is verschrikkelijk” — veroorzaakte direct opschudding, maar wie verder kijkt dan de letterlijke woorden, ziet vooral een jongvolwassene die worstelt met afstand, verwachtingen en gemis.
Geen politieke aanval, geen publieke afrekening, maar een persoonlijke kreet die veel losmaakt bij mensen die zich herkennen in het gevoel achter de woorden.
Geen beschuldiging, maar een uiting van gemis
Mensen uit de omgeving van Simon benadrukken dat zijn uitspraak niet bedoeld was als een veroordeling van zijn vader als persoon. Integendeel. Het ging volgens hen om het benoemen van een gevoel dat al langer sluimerde: emotionele afstand binnen een vader-zoonrelatie die onder druk staat door verantwoordelijkheden, agenda’s en een leven in de schijnwerpers.
Een familievriend verwoordt
het voorzichtig:
“Hij bedoelt niet dat zijn
vader slecht is. Hij bedoelt dat hij hem mist.”
Dat onderscheid is cruciaal. De uitspraak krijgt pas betekenis wanneer ze wordt gelezen als een uiting van pijn, niet van verwijt.
Opgroeien in de schaduw van een publiek figuur
Simon groeide op met een vader die niet alleen vader was, maar ook een van de meest invloedrijke politici van Vlaanderen. Dat betekent leven met camera’s, commentaar, publieke verwachtingen — en een agenda die zelden leeg is. Voor een kind kan dat verwarrend zijn.
Volgens mensen die Simon goed kennen, voelde hij zich soms letterlijk en figuurlijk op de tweede plaats komen. Niet uit onwil van zijn vader, maar door de realiteit van een leven dat grotendeels in het teken staat van publieke verantwoordelijkheid.
“Als je vader altijd bezig is met het land, vraag je je af waar jij past,” zou Simon hebben gezegd.
Die gedachte is pijnlijk herkenbaar voor kinderen van ouders met veeleisende beroepen, of dat nu in de politiek, zorg, het bedrijfsleven of de media is.
Een poging tot verzoening die strandde
Volgens bronnen dicht bij het gezin zou er recent een poging zijn geweest om de relatie te herstellen of in elk geval te verdiepen. Er werd een gesprek gepland waarin alles uitgesproken zou worden. Verwachtingen waren hoog, maar de uitkomst bleek teleurstellend.
“Ze spraken langs elkaar heen,” aldus een
betrokkene.
“Simon zocht nabijheid en
erkenning. Bart zocht oplossingen en structuur.”
Het gesprek eindigde zonder ruzie, maar ook zonder het gevoel dat er echt verbinding was ontstaan. Juist die leegte kan soms meer pijn doen dan een open conflict.
Publieke reacties: verdeeld maar betrokken
De uitspraak van Simon leidde tot een golf aan reacties in Vlaanderen en daarbuiten. Op sociale media, in opinies en gesprekken aan de keukentafel werd de situatie breed besproken. De meningen lopen uiteen, maar de toon blijft opvallend vaak empathisch.
Veel mensen herkennen zichzelf in Simons woorden:
-
“Dit gaat niet over politiek, dit gaat over vaderschap.”
-
“Een zoon mag zijn gevoel uiten, ook als dat ongemakkelijk is.”
-
“Dit is geen aanval, dit is een noodkreet.”
Tegelijk zijn er ook stemmen die vinden dat zulke zaken privé hadden moeten blijven, los van media-aandacht. Die spanning tussen openheid en privacy is precies wat dit verhaal zo complex maakt.
Stilte van Bart De Wever zegt ook iets
Van de kant van Bart De Wever is er geen publieke reactie gekomen. Voor wie hem kent, is dat niet verrassend. Hij staat erom bekend privézaken buiten de openbaarheid te houden en conflicten liever binnenskamers te bespreken.
Insiders suggereren dat hij het gesprek met zijn zoon niet via de media wil voeren, maar op een moment en plek die rust en veiligheid bieden. Of en wanneer dat gebeurt, is onbekend.
Wat wel duidelijk is: zwijgen betekent niet per se onverschilligheid. Soms is stilte een poging om escalatie te vermijden.
Een breder gesprek over emotionele beschikbaarheid
Wat deze situatie overstijgt, is het grotere thema dat ermee wordt aangeraakt: emotionele beschikbaarheid van ouders, vooral vaders, in een wereld die steeds meer vraagt. Succes, verantwoordelijkheid en maatschappelijke druk kunnen onbedoeld afstand creëren binnen gezinnen.
Simons verhaal raakt een snaar omdat het universeel is. Het gaat over gezien willen worden, gehoord willen worden, en het gevoel dat liefde soms verloren gaat in praktische drukte.
Geen schandaal, maar een kwetsbaar moment
Wie dit verhaal leest als sensatie, mist de kern. Dit is geen rel, geen politieke kwestie, geen aanval. Het is een moment van kwetsbaarheid, uitgesproken door iemand die nog zoekt naar zijn plek — als zoon, als individu, los van de rol van zijn vader.
De
woorden “mijn vader is
verschrikkelijk” klinken hard, maar wie tussen de regels
leest, hoort iets heel anders:
een zoon die zijn vader nodig heeft.
En misschien is dat, in alle rumoer, de meest menselijke boodschap van allemaal.
