Connect with us

Actueel

Floortje Dessing deelt zeer heftig nieuws: ‘Wereld ingestort!’

Avatar foto

Published

on

Floortje Dessing door diep dal: “Het voelde alsof ik doormidden was gezaagd”

Floortje Dessing, bekend van haar avontuurlijke reisprogramma’s en krachtige uitstraling, is het afgelopen jaar volledig uit de schijnwerpers verdwenen. In een eerlijk en emotioneel interview met LINDA. doet de presentatrice nu voor het eerst haar verhaal over wat haar al die tijd stil hield: een ernstige z!ekte die volgde op het verlies van haar vader.

Een onzichtbare strijd na een groot verlies

In mei vorig jaar 0verleed Floortjes vader, een verlies dat haar diep raakte. Niet lang daarna kreeg haar lichaam het zwaar te verduren. Binnen korte tijd werd ze twee keer met spoed opgenomen in het z!ekenhuis. De klachten waren ernstig, maar de oorzaak bleef lange tijd onduidelijk. “Ik dacht dat ik kanker had,” vertelt ze openhartig. Die onzekerheid leidde tot slapeloze nachten en paniekaanvallen. “Ik kreeg aanvallen in bed en wist soms niet waar ik het moest zoeken.”

Pas veel later kwam de diagnose: Floortje bleek te lijden aan een zeldzame en heftige vorm van endometriose, een aandoening waarbij weefsel dat lijkt op baarmoederslijmvlies zich buiten de baarmoeder nestelt. In haar geval had het zich verspreid naar organen als haar lever, longen en middenrif.

Een zware operatie en een litteken dat blijft

De enige oplossing was een ingrijpende operatie. “Het was veel heftiger dan ik had verwacht,” zegt Floortje. Tijdens de operatie werd de helft van haar lever verwijderd, evenals een stuk van haar long en een deel van haar middenrif. Het herstelproces was pijnlijk en lang. “Ik heb nu een litteken over mijn hele buik. Slapen en lopen gaan nog steeds moeizaam. Het voelt alsof ze me letterlijk doormidden hebben gezaagd.”

Ook de nasleep van de operatie viel zwaar. Vanwege de pijn kreeg ze sterke medicatie voorgeschreven, die haar niet alleen fysiek maar ook mentaal onderuit haalde. “Ik was echt een junk,” zegt ze eerlijk. “Het afbouwen van die medicatie was verschrikkelijk. Ik werd depressief, huilde om alles. Uiteindelijk moesten artsen me begeleiden om er vanaf te komen.”

Langzaam terug naar het leven

Toch gloort er licht aan de horizon. Floortje vertelt dat haar lever inmiddels weer is aangegroeid en dat het gat in haar middenrif met collageen is opgevuld. “Ik ben gerepareerd,” zegt ze voorzichtig optimistisch. “Maar ik ben er nog niet. Het gaat stap voor stap.”

Hoewel het fysieke herstel tijd vergt, voelt ze dat ze emotioneel ook langzaam weer grip krijgt op haar leven. Ze beschrijft het als “langzaam landen na een intens jaar.” En die landing deelt ze weer mondjesmaat met haar volgers.

Terug op Instagram: herinneringen en herstel

Op 3 mei, precies een jaar na het 0verlijden van haar vader, plaatste Floortje voor het eerst in lange tijd weer iets op Instagram. Ze deelde een foto van een familiemoment, waarin ze samen met haar naasten het leven van haar vader vierde. “Die vader van ons hield wel van een feestje,” schreef ze liefdevol. “Op deze dag vol herinneringen vieren we zijn leven voluit.”

De post raakte bij veel volgers een snaar. Niet alleen omdat Floortje eindelijk weer iets van zich liet horen, maar vooral omdat het zo oprecht en krachtig was — zoals we haar kennen.

Terugblik op een moeilijk jaar

Floortje gaf al eerder aan dat het niet goed met haar ging. In augustus 2024 schreef ze op Instagram dat haar lichaam niet meer in staat was om te reizen, iets wat haar tweede natuur is. “Ik lig er even helemaal vanaf,” meldde ze toen. “Geen reizen deze zomer, want mijn lijf doet het gewoon niet.” Het was ook de eerste zomer zonder haar vader — iets wat ze als bijzonder confronterend ervoer. “Allemaal eerste keren deze zomer,” schreef ze. “Nog even, en dan begint de herfst.”

Ook in oktober liet ze kort iets van zich horen. Ze deelde toen dat haar avontuurlijke leven tijdelijk was ingeruild voor rustige dagen op de bank, met een boek, een deken en een serie. De reacties van haar volgers waren hartverwarmend en steunend. Ze bleef geliefd, ook in stilte.

Heimwee moet je koesteren

Ondanks haar afwezigheid had Floortje vorig jaar nog wel een belangrijke mijlpaal: haar boek Heimwee moet je koesteren verscheen. In dit persoonlijke werk blikt ze terug op 25 jaar reizen en televisie maken. Ze deelt verhalen, favoriete plekken, lessen die ze onderweg leerde én inzichten die veel verder reiken dan landsgrenzen. Het boek kreeg lovende reacties en werd voor velen een baken van inspiratie tijdens een periode waarin Floortje zelf onzichtbaar was.

De veerkracht van Floortje

Nu kijkt ze voorzichtig vooruit. “Ik voel me elke dag een beetje sterker,” zegt ze. De ervaringen van het afgelopen jaar hebben haar veranderd — niet gebroken. Ze blijft trouw aan zichzelf, aan haar liefde voor reizen en de wereld, maar erkent ook dat het leven niet altijd maakbaar is. “To be continued,” sluit ze haar verhaal af. En daarmee laat ze zien dat ze er nog is, misschien anders dan voorheen, maar niet minder krachtig.

Wat haar verhaal zo bijzonder maakt

Floortje’s openhartigheid maakt haar niet alleen menselijk, maar ook een baken van herkenning voor anderen die met verlies of z!ekte kampen. Waar ze normaal gesproken de wereld rondreist om anderen te ontmoeten, nodigt ze nu mensen uit om haar binnenwereld te ontdekken. En die blijkt minstens zo indrukwekkend.

Ze is misschien (nog) niet terug op een verre bestemming met camera en rugzak, maar de reis die ze nu maakt, is minstens zo waardevol. Een reis van herstel, veerkracht en het opnieuw leren leven na verdriet en pijn.

Wat de toekomst brengt? Als het aan Floortje ligt, iets met betekenis. Want of het nu om een afgelegen eiland gaat of om een stil moment op de bank: haar blik blijft gericht op wat écht telt.

En daar kijken wij graag met haar mee.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Floortje Dessing (@floortjedessing)

Actueel

Gijs (22) verloor zijn zus Eva Kroot (26): ‘Bij een roodborstje denk ik altijd aan Eva’

Avatar foto

Published

on

Gijs (22) mist zijn zus Eva elke dag, maar voelt haar nabijheid in een klein roodborstje: “Alsof ze even komt kijken hoe het met me gaat”

Voor Gijs Kroot (22) uit Tilburg betekent een roodborstje veel meer dan een toevallig vogeltje in de tuin. Sinds zijn oudere zus Eva (26) aan longk*nker 0verleed, duikt het diertje op onverwachte momenten op. En telkens voelt het als een teken van verbondenheid. “Alsof ze even laat weten dat ik er niet alleen voor sta.”

Een onverwachte diagnose bij een jonge vrouw vol leven

Eva Kroot was sportief, sociaal en volop bezig met de toekomst. Niemand in haar omgeving had verwacht dat haar leven plots in het teken zou staan van z!ekenhuisbezoeken, scans en behandelingen. Op haar 24e kreeg Eva de diagnose longk*nker. “In eerste instantie dachten we aan een hardnekkige verkoudheid,” vertelt Gijs. “Niemand dacht aan iets ernstigs, zeker niet bij iemand die nog zo jong is en nooit heeft gerookt.”

De schok was groot. Ondanks de ingrijpende diagnose bleef Eva optimistisch en veerkrachtig. Ze onderging behandelingen, leefde zo bewust mogelijk en bleef betrokken bij haar omgeving. “Zelfs toen ze al uitbehandeld was, bleef ze een blij mens,” zegt Gijs. “Ze wilde blijven leven in het nu. Dat typeerde haar.”

Een grote zus én een beste vriendin

Gijs en Eva waren meer dan broer en zus. Ze waren elkaars vertrouwelingen. “Eva was degene bij wie ik altijd terechtkon. Ze luisterde zonder oordeel, wist precies wat ze moest zeggen. Ze heeft me altijd aangemoedigd om mezelf te zijn.” Hij pauzeert even. “Zij was mijn anker, mijn veilige plek.”

De z!ekte sloopte haar lichaam, maar niet haar geest. Tot haar laatste weken bleef Eva vragen hoe het met anderen ging. “Ze vroeg meer naar ons dan naar zichzelf. Zelfs in die laatste fase was ze bezorgd om mijn studie, mijn dromen, mijn toekomst.”

De leegte is niet in woorden te vangen

Eva 0verleed begin 2024. Gijs was 22, Eva pas 26. Het verlies voelde als een mokerslag. “De wereld draaide gewoon door, maar voor ons stond alles stil.” De lege plek in het gezin is voelbaar bij elke maaltijd, elk gesprek, elk toekomstplan. “Rouwen is niet iets dat je even doet. Het is iets dat in je verweven raakt.”

Gijs vond het moeilijk om zijn draai te vinden na het verlies. “Alles voelde zinloos. Studeren, plannen maken, zelfs lachen. Want hoe kon ik verder gaan terwijl zij dat niet meer kon?”

Een roodborstje in de tuin verandert alles

En toen, een paar dagen na de uitvaart, gebeurde er iets opmerkelijks. “Ik stond in de tuin en zag een roodborstje op het hek zitten. Het bleef rustig zitten, keek me aan. Het voelde niet zomaar als een vogel. Het voelde als… Eva.”

Sindsdien duikt het vogeltje op bij momenten van twijfel, verdriet of eenzaamheid. “Soms ben ik aan het wandelen, en dan vliegt er ineens een roodborstje voor me uit. Dan weet ik: ze is er nog, op haar eigen manier.”

Voor Gijs is het roodborstje geen toeval, maar een symbool. “Of je nu spiritueel bent of niet: dat kleine diertje geeft mij rust. Het is alsof Eva zegt: ‘Ik ben bij je, ga maar door.’”

Eva’s kracht op tv: leven met open vizier

Eva deed mee aan het televisieprogramma Over Mijn Lijk, waarin jonge mensen met een levensbedreigende z!ekte hun verhaal delen. “Ze wilde geen medelijden, maar begrip,” vertelt Gijs. “Ze wilde laten zien dat je ook kunt leven, ook als je weet dat je tijd beperkt is.”

De aflevering waarin Eva centraal stond, raakte vele kijkers. Het leverde talloze reacties op van mensen uit het hele land. “Ze kreeg berichten van mensen die zich herkenden in haar verhaal. Dat ze zich minder alleen voelden door haar openheid.”

Gijs is trots op wat zijn zus heeft achtergelaten. “Ze heeft iets groots gedaan door gewoon zichzelf te zijn. Kwetsbaar, liefdevol en eerlijk.”

Herinneren door te leven

Hoewel de pijn groot blijft, probeert Gijs zijn weg te vinden. Hij studeert psychologie en werkt aan een podcast waarin rouw bij jongeren centraal staat. “Rouwen is iets waar weinig over wordt gepraat, zeker onder jongeren. Maar het is zó belangrijk om die ruimte te maken.”

Zijn podcast biedt herkenning, een luisterend oor en soms een vleugje humor. “Niet om het licht te maken, maar om te laten zien dat verdriet en lachen naast elkaar mogen bestaan.”

Elke keer als Gijs aan Eva denkt – en dat is vaak – zegt hij zachtjes “Hoi Eva” als hij weer een roodborstje ziet. “Het helpt me om haar dichtbij te houden, ook al is ze fysiek weg.”

Symboliek van het roodborstje: troost in een kleine vorm

In veel culturen staat het roodborstje symbool voor verbondenheid met een 0verledene. Of het nu geloof, toeval of intuïtie is: voor veel mensen biedt het troost. Voor Gijs voelt het als een liefdevol teken dat hij niet alleen is.

“Het is klein, fragiel en toch zo krachtig,” zegt hij. “Net zoals Eva. Ze was een licht mens. En dat licht wil ik blijven voelen.”

Wat Eva hem leerde

Gijs vertelt dat hij dankzij Eva op een andere manier naar het leven is gaan kijken. “Ze leerde me dat je niet hoeft te wachten op een grote gebeurtenis om te voelen dat het leven waardevol is. Het zit in de kleine dingen. Een lach, een goed gesprek, of dus… een roodborstje.”

Hij sluit af met een boodschap voor anderen die iemand missen: “Zoek je eigen teken. Voor de een is het een liedje, voor de ander een geur, een plek of dier. Wat het ook is, laat het je helpen. Want we hoeven onze geliefden niet los te laten om verder te kunnen gaan. We mogen ze meedragen.”

Continue Reading