Connect with us

Actueel

Farah (25): “Ik ben klaar met de ‘verplichte gezelligheid’ rond kerst op werk, het past niet bij mijn geloof”

Avatar foto

Published

on

Farah (25) voelt druk om mee te doen met kersttradities op het werk: “Het past niet bij mijn geloof”

De feestdagen staan vaak in het teken van gezelligheid en samenzijn, maar voor Farah (25) brengen ze vooral ongemakkelijke situaties met zich mee. De jaarlijkse “verplichte gezelligheid” rondom kerst, zowel in de samenleving als op de werkvloer, botst met haar geloofsovertuiging. Als moslim voelt Farah zich steeds meer een buitenstaander in een tijd waarin kerst een dominante rol speelt.


Kerst op het werk: een ongemakkelijk gevoel

“Elk jaar begint het al in november,” vertelt Farah. “Overal verschijnen kerstbomen en lichtjes, en mensen beginnen af te tellen naar de feestdagen. Dat is prima voor wie er blij van wordt, maar voor mij voelt het alsof je verplicht wordt om mee te doen.”

Farah legt uit dat deze sociale druk ook op de werkvloer merkbaar is. De uitnodigingen voor kerstborrels, versierde kantoren en gezamenlijke kerstvieringen geven haar een ongemakkelijk gevoel. “Ik vier geen kerst en het heeft geen enkele betekenis voor mij. Maar er wordt van je verwacht dat je meedoet, lacht en ‘gezellig’ bent. Het voelt oneerlijk dat mijn keuze niet vanzelfsprekend wordt geaccepteerd.”


Kersttradities en geloofsovertuiging

Farah benadrukt dat haar ongemak voortkomt uit haar geloofsovertuiging. “Als moslim vier ik geen kerst, ik versier mijn huis niet en ik wens mensen ook geen fijne kerst, omdat dat niet past bij mijn geloof. Dat betekent niet dat ik anderen hun feest niet gun, maar ik wil trouw blijven aan mijn eigen overtuigingen.”

Het lastigste voor Farah is de sociale druk die met de feestdagen gepaard gaat. “Als ik zeg dat ik niet wil deelnemen aan een kerstborrel, krijg ik vaak rare blikken of opmerkingen zoals: ‘Ach, het is maar voor de gezelligheid.’ Maar voor mij is het meer dan dat. Mijn geloof staat op de eerste plaats, en ik wil geen dingen doen die daar tegenin gaan.”


Grenzen aangeven op de werkvloer

Hoewel Farah probeert haar grenzen duidelijk te maken, merkt ze dat dit vaak lastig is. “Het voelt alsof mensen niet begrijpen waarom ik me niet prettig voel bij kerstactiviteiten. Sommige collega’s zien het als een excuus om samen te komen en vinden dat ik me aanstel als ik aangeef dat ik niet wil deelnemen.”

De reacties die Farah krijgt, variëren van begripvol tot ronduit bot. “Sommige collega’s zeggen dat ik ongezellig ben of het anderen niet gun, maar dat is helemaal niet zo. Ik wil gewoon trouw blijven aan mijn overtuigingen zonder dat ik telkens dezelfde discussie hoef te voeren.”


Diversiteit op de werkvloer

Farah hoopt dat er meer aandacht komt voor diversiteit en respect voor verschillende overtuigingen op de werkvloer. “Ik wil niet dat kerst verdwijnt, begrijp me niet verkeerd. Maar het zou fijn zijn als er meer ruimte komt voor andere overtuigingen. Niet iedereen voelt zich thuis bij dezelfde tradities, en dat moet gerespecteerd worden.”

Volgens Farah zou het helpen als werkgevers meer aandacht besteden aan inclusiviteit tijdens de feestdagen. “Waarom geen neutrale eindejaarsviering waarin iedereen zich welkom voelt, ongeacht geloof of achtergrond? Dat zou een stap in de goede richting zijn.”


Blijven trouw aan jezelf

Ondanks de ongemakkelijke situaties blijft Farah vasthouden aan haar eigen normen en waarden. “Het is niet altijd makkelijk om de enige te zijn die iets niet viert, maar ik vind het belangrijk om dicht bij mezelf en mijn geloof te blijven, ook al begrijpen anderen dat niet altijd.”

Farah merkt dat ze soms het gevoel heeft dat ze zichzelf moet verdedigen, terwijl ze gewoon haar eigen keuzes maakt. “Het zou fijn zijn als ik me niet constant hoef uit te leggen. Mijn keuze om geen kerst te vieren is net zo waardevol als de keuze van anderen om het wel te doen.”


Een boodschap van begrip

Farah hoopt dat haar verhaal bijdraagt aan meer bewustzijn en begrip voor mensen met verschillende overtuigingen. “Ik wil niet dat mensen denken dat ik anti-kerst ben of anderen iets misgun. Ik wil alleen dat mijn grenzen worden gerespecteerd. Het gaat om wederzijds begrip, en ik hoop dat dat ooit vanzelfsprekend wordt.”

Met de feestdagen in aantocht pleit Farah voor een open gesprek over inclusiviteit en respect op de werkvloer. “Het draait niet om het wegnemen van tradities, maar om ruimte creëren voor iedereen. We leven in een diverse samenleving, en dat mag gevierd worden op een manier waarbij niemand zich buitengesloten voelt.”


Kerst in een diverse samenleving

Farah’s verhaal benadrukt de uitdagingen waarmee mensen met andere overtuigingen te maken krijgen in een samenleving waarin kerst een dominante rol speelt. Haar ervaring roept belangrijke vragen op over hoe we inclusiviteit in de praktijk kunnen brengen, zowel op de werkvloer als daarbuiten.

In een tijd waarin saamhorigheid en respect centraal zouden moeten staan, hoopt Farah dat haar boodschap wordt gehoord: dat iedereen zich welkom voelt, ongeacht welke feestdagen ze vieren.

Actueel

Kelly Pfaff deelt verdrietig nieuws over haar vader

Avatar foto

Published

on

Kelly Pfaff openhartig over dochterliefde, familietrots en bijzondere band met haar vader

De familie Pfaff blijft een vaste waarde in de Vlaamse entertainmentwereld. Met charisma, humor en oprechte emoties weet de familie generaties kijkers te raken. En opnieuw is het Kelly Pfaff die op ontroerende wijze de harten van velen weet te veroveren. Niet alleen door haar moederlijke trots op dochter Shania, die schitterde in Dancing With The Stars, maar ook door haar openhartige verhaal over de bijzondere band met haar vader, voormalig topkeeper Jean-Marie Pfaff.

Shania Gooris maakt indruk op de dansvloer

Dochter Shania Gooris maakte de afgelopen maanden furore in het populaire dansprogramma Dancing With The Stars. Ondanks het feit dat ze vóór haar deelname nauwelijks danservaring had, schopte ze het tot in de finale. Met haar doorzettingsvermogen, uitstraling en groei wist ze niet alleen de jury maar ook het publiek voor zich te winnen.

Voor Kelly was het een periode van intense betrokkenheid. Als moeder zat ze op de eerste rij – zowel letterlijk als figuurlijk – en leefde ze vol overgave mee met elk optreden. In interviews sprak ze vol bewondering over de manier waarop Shania haar angsten overwon en zich telkens opnieuw uitdaagde.

“Shania heeft zichzelf echt overtroffen. Ze begon met weinig ervaring, maar wat ze onderweg geleerd heeft, is onbetaalbaar,” aldus een trotse Kelly. “Ze heeft niet alleen gedanst, ze heeft gegroeid als persoon.”

Een hechte moeder-dochterband

De warme relatie tussen Kelly en haar dochter is al langer zichtbaar voor het grote publiek. Beiden verschenen samen in realityprojecten en spreken openlijk over de band die hen bindt. Kelly ziet in Shania niet alleen haar kind, maar ook een spiegel: “Ze lijkt op mij in zoveel dingen – in haar enthousiasme, maar ook in haar gevoeligheid. Dat maakt onze band extra bijzonder.”

Voor Shania is haar moeder een rots in de branding. Tijdens Dancing With The Stars liet ze meermaals weten dat haar moeder haar grootste steun en inspiratie is. “Als ik even twijfel of zenuwen heb, dan hoef ik maar één blik op mama te werpen en ik weet weer waarvoor ik het doe.”

Kelly over haar eigen ouders: “Mijn papa blijft mijn eerste grote liefde”

Niet alleen de band met haar dochter staat centraal in Kelly’s leven. In de podcast Ongefilterd Moederschap liet ze onlangs ook haar licht schijnen over haar eigen jeugd en de blijvende verbinding met haar ouders – in het bijzonder haar vader Jean-Marie.

In een verrassend open moment vertelde Kelly dat ze haar vader nog steeds begroet met een kus op de mond. “Tot op de dag van vandaag geef ik mijn papa een kus op de lippen,” zegt ze met ontwapenende eerlijkheid. “Ik vind het vreemd om hem zomaar op de wang te kussen. Dat is gewoon wie we zijn.”

Zelfs als ze lippenstift draagt, verandert dat niets aan hun begroeting. “Dan doe ik gewoon een mini-kusje en veeg ik het daarna even af,” lacht ze. Het is een klein gebaar, maar voor Kelly heeft het een diepe betekenis. “Mijn papa is mijn eerste grote liefde. Hij is de eerste man waarop ik ooit verliefd ben geweest. Waarom zou ik dat gevoel niet mogen blijven uitdrukken?”

Een familie vol tradities en liefde

Wat voor de een misschien ongewoon lijkt, is voor Kelly een volkomen natuurlijke uiting van liefde en verbondenheid. Haar verhaal toont hoe sterke familiebanden ook op volwassen leeftijd gekoesterd kunnen worden, en dat ouderliefde zich niet laat vangen in conventies.

In een wereld waarin fysieke genegenheid soms snel ter discussie wordt gesteld, brengt Kelly een ander geluid: dat van nabijheid, vertrouwen en onvoorwaardelijke liefde. “Ik ben opgegroeid in een gezin waarin we elkaar omarmden, letterlijk en figuurlijk,” legt ze uit. “En dat geef ik op mijn beurt ook door aan mijn kinderen.”

Jean-Marie Pfaff: altijd een vaderfiguur, ook voor het publiek

Jean-Marie Pfaff, zelf jarenlang een publiekslieveling op het voetbalveld én op tv, blijft een centrale figuur in het leven van zijn dochters. Hoewel hij inmiddels een stapje terug heeft gedaan uit de schijnwerpers, is zijn invloed op het gezinsleven nog altijd voelbaar. Kelly noemt hem een voorbeeld, niet alleen als vader, maar ook als mens: “Zijn waarden, zijn warmte – dat is waar ik op vertrouw, en wat ik probeer mee te nemen in mijn eigen rol als ouder.”

De bijzondere band tussen vader en dochter is al jaren zichtbaar. Of het nu ging om tv-opnames, familie-interviews of spontane momenten op sociale media: Kelly en Jean-Marie stralen telkens dezelfde warmte en humor uit. “We begrijpen elkaar zonder veel woorden,” zegt Kelly. “Dat is zeldzaam, en ik ben er dankbaar voor.”

Liefde van generatie op generatie

De liefde die Kelly zelf van haar ouders heeft meegekregen, probeert ze op haar beurt over te brengen aan haar eigen kinderen. Naast Shania heeft ze ook zoon Kenji, die eveneens bekend is bij het grote publiek. Ook met hem onderhoudt ze een warme band. “Ik wil dat mijn kinderen altijd voelen dat ze veilig zijn, dat ze geliefd zijn – ongeacht wat er in het leven gebeurt.”

Dat gevoel van veiligheid en acceptatie blijkt ook uit de manier waarop de Pfaffs met elkaar omgaan in moeilijke periodes. “Als het even niet meezit, dan zijn we er voor elkaar. Geen vragen, geen voorwaarden. Gewoon liefde.”

Tot slot: een boodschap over liefde en openheid

Met haar openhartige uitspraken in de podcast, én haar zichtbare trots als moeder, zet Kelly Pfaff een toon die resoneert. In een tijd van snelle oordelen en vluchtige relaties, kiest zij voor diepgang, traditie en verbondenheid. Haar verhaal herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om liefde te uiten – of dat nu naar je kind is, je vader of iemand anders die je dierbaar is.

Kelly bewijst opnieuw dat familiebanden niet alleen bestaan uit genen, maar vooral uit kleine gebaren, wederzijds respect en blijvende warmte. Of het nu op het podium is, in een televisie-interview of gewoon aan de keukentafel: liefde is de rode draad die de Pfaff-familie verbindt. En daar mogen we allemaal een voorbeeld aan nemen.

Continue Reading