Actueel
Farah (25): “Ik ben klaar met de ‘verplichte gezelligheid’ rond kerst op werk, het past niet bij mijn geloof”
Farah (25) voelt druk om mee te doen met kersttradities op het werk: “Het past niet bij mijn geloof”
De feestdagen staan vaak in het teken van gezelligheid en samenzijn, maar voor Farah (25) brengen ze vooral ongemakkelijke situaties met zich mee. De jaarlijkse “verplichte gezelligheid” rondom kerst, zowel in de samenleving als op de werkvloer, botst met haar geloofsovertuiging. Als moslim voelt Farah zich steeds meer een buitenstaander in een tijd waarin kerst een dominante rol speelt.
Kerst op het werk: een ongemakkelijk gevoel
“Elk jaar begint het al in november,” vertelt Farah. “Overal verschijnen kerstbomen en lichtjes, en mensen beginnen af te tellen naar de feestdagen. Dat is prima voor wie er blij van wordt, maar voor mij voelt het alsof je verplicht wordt om mee te doen.”
Farah legt uit dat deze sociale druk ook op de werkvloer merkbaar is. De uitnodigingen voor kerstborrels, versierde kantoren en gezamenlijke kerstvieringen geven haar een ongemakkelijk gevoel. “Ik vier geen kerst en het heeft geen enkele betekenis voor mij. Maar er wordt van je verwacht dat je meedoet, lacht en ‘gezellig’ bent. Het voelt oneerlijk dat mijn keuze niet vanzelfsprekend wordt geaccepteerd.”
Kersttradities en geloofsovertuiging
Farah benadrukt dat haar ongemak voortkomt uit haar geloofsovertuiging. “Als moslim vier ik geen kerst, ik versier mijn huis niet en ik wens mensen ook geen fijne kerst, omdat dat niet past bij mijn geloof. Dat betekent niet dat ik anderen hun feest niet gun, maar ik wil trouw blijven aan mijn eigen overtuigingen.”
Het lastigste voor Farah is de sociale druk die met de feestdagen gepaard gaat. “Als ik zeg dat ik niet wil deelnemen aan een kerstborrel, krijg ik vaak rare blikken of opmerkingen zoals: ‘Ach, het is maar voor de gezelligheid.’ Maar voor mij is het meer dan dat. Mijn geloof staat op de eerste plaats, en ik wil geen dingen doen die daar tegenin gaan.”
Grenzen aangeven op de werkvloer
Hoewel Farah probeert haar grenzen duidelijk te maken, merkt ze dat dit vaak lastig is. “Het voelt alsof mensen niet begrijpen waarom ik me niet prettig voel bij kerstactiviteiten. Sommige collega’s zien het als een excuus om samen te komen en vinden dat ik me aanstel als ik aangeef dat ik niet wil deelnemen.”
De reacties die Farah krijgt, variëren van begripvol tot ronduit bot. “Sommige collega’s zeggen dat ik ongezellig ben of het anderen niet gun, maar dat is helemaal niet zo. Ik wil gewoon trouw blijven aan mijn overtuigingen zonder dat ik telkens dezelfde discussie hoef te voeren.”
Diversiteit op de werkvloer
Farah hoopt dat er meer aandacht komt voor diversiteit en respect voor verschillende overtuigingen op de werkvloer. “Ik wil niet dat kerst verdwijnt, begrijp me niet verkeerd. Maar het zou fijn zijn als er meer ruimte komt voor andere overtuigingen. Niet iedereen voelt zich thuis bij dezelfde tradities, en dat moet gerespecteerd worden.”
Volgens Farah zou het helpen als werkgevers meer aandacht besteden aan inclusiviteit tijdens de feestdagen. “Waarom geen neutrale eindejaarsviering waarin iedereen zich welkom voelt, ongeacht geloof of achtergrond? Dat zou een stap in de goede richting zijn.”
Blijven trouw aan jezelf
Ondanks de ongemakkelijke situaties blijft Farah vasthouden aan haar eigen normen en waarden. “Het is niet altijd makkelijk om de enige te zijn die iets niet viert, maar ik vind het belangrijk om dicht bij mezelf en mijn geloof te blijven, ook al begrijpen anderen dat niet altijd.”
Farah merkt dat ze soms het gevoel heeft dat ze zichzelf moet verdedigen, terwijl ze gewoon haar eigen keuzes maakt. “Het zou fijn zijn als ik me niet constant hoef uit te leggen. Mijn keuze om geen kerst te vieren is net zo waardevol als de keuze van anderen om het wel te doen.”
Een boodschap van begrip
Farah hoopt dat haar verhaal bijdraagt aan meer bewustzijn en begrip voor mensen met verschillende overtuigingen. “Ik wil niet dat mensen denken dat ik anti-kerst ben of anderen iets misgun. Ik wil alleen dat mijn grenzen worden gerespecteerd. Het gaat om wederzijds begrip, en ik hoop dat dat ooit vanzelfsprekend wordt.”
Met de feestdagen in aantocht pleit Farah voor een open gesprek over inclusiviteit en respect op de werkvloer. “Het draait niet om het wegnemen van tradities, maar om ruimte creëren voor iedereen. We leven in een diverse samenleving, en dat mag gevierd worden op een manier waarbij niemand zich buitengesloten voelt.”
Kerst in een diverse samenleving
Farah’s verhaal benadrukt de uitdagingen waarmee mensen met andere overtuigingen te maken krijgen in een samenleving waarin kerst een dominante rol speelt. Haar ervaring roept belangrijke vragen op over hoe we inclusiviteit in de praktijk kunnen brengen, zowel op de werkvloer als daarbuiten.
In een tijd waarin saamhorigheid en respect centraal zouden moeten staan, hoopt Farah dat haar boodschap wordt gehoord: dat iedereen zich welkom voelt, ongeacht welke feestdagen ze vieren.
Een Onverwachte Thuiskomst: Een Dag vol Verrassingen voor Meneer De Vries
Op een heldere, zonnige middag, met een hemel zo blauw als een robijn, keerde meneer De Vries onverwachts vroeg terug van zijn werk.
Deze afwijking van zijn dagelijkse routine leidde tot een reeks ongebruikelijke gebeurtenissen. Terwijl buiten de vogels zongen en een zachte wind de gordijnen in de woonkamer liet dansen, was de scène die hij thuis aantrof allesbehalve vredig.
Hartaanval
Bij binnenkomst vond hij zijn vrouw, mevrouw De Vries, alleen op hun bed, zwaar ademend en met een uitdrukking van pijn en angst. Overmand door bezorgdheid, snelde hij naar haar toe.
“Wat ben je aan het doen?” vroeg hij, zijn stem trillend van ongerustheid.
Het antwoord van zijn vrouw deed zijn hart een slag overslaan. “Ik… eh… ik denk dat ik een hartaanval krijg!” stamelde ze.
In paniek rende meneer De Vries naar beneden om medische hulp in te roepen, maar hij werd gestopt door het hartverscheurende snikken van zijn jonge zoon, Johnny.
Met tranen over zijn wangen keek Johnny op naar zijn vader.
“Wat is er aan de hand, zoon?” vroeg hij, nu met een toon van diepe bezorgdheid.
Johnny’s trillende stem onthulde een nog verontrustendere waarheid: “Oom James zit in de kast zonder kleren aan, papa.”
Emoties
Verward en overweldigd door een mengeling van emoties, sprintte meneer De Vries terug naar de slaapkamer waar zijn vrouw nog steeds in nood verkeerde.
Zonder aarzeling trok hij de kastdeur open en vond zijn broer, James, naakt en duidelijk in verlegenheid gebracht, verstopt tussen de lange winterjassen.
“Jij klootzak, Jim,” schreeuwde hij, verstikt door woede, “mijn vrouw krijgt een hartaanval en jij rent naakt rond en maakt Johnny bang!”
Belangrijke Lessen
Deze bizarre en onverwachte gebeurtenissen in het huishouden van De Vries bieden enkele cruciale leerpunten:
- Onvoorspelbare Familiedynamiek: Zelfs in een ogenschijnlijk normale familie kunnen geheimen en onverwachte situaties schuilgaan die pas onder extreme omstandigheden zichtbaar worden.
- Essentie van Communicatie: Deze gebeurtenissen benadrukken het belang van open dialoog en transparantie tussen familieleden.
- Voorbereid zijn op Noodsituaties: Het leven kan in een oogwenk veranderen; het is cruciaal om voorbereid te zijn op noodgevallen, hoe onverwacht ook.
- Emotionele Steun: In tijden van crisis is het belangrijk om steun te bieden aan elkaar, vooral binnen het gezin, om door moeilijke situaties heen te komen.
Deze memorabele dag zal ongetwijfeld een blijvende indruk achterlaten op de familie De Vries, als een herinnering aan de fragiliteit van het dagelijks leven en de onvoorspelbaarheid van menselijke relaties.