Actueel
Farah (25): “Ik ben klaar met de ‘verplichte gezelligheid’ rond kerst op werk, het past niet bij mijn geloof”
Farah (25) voelt druk om mee te doen met kersttradities op het werk: “Het past niet bij mijn geloof”
De feestdagen staan vaak in het teken van gezelligheid en samenzijn, maar voor Farah (25) brengen ze vooral ongemakkelijke situaties met zich mee. De jaarlijkse “verplichte gezelligheid” rondom kerst, zowel in de samenleving als op de werkvloer, botst met haar geloofsovertuiging. Als moslim voelt Farah zich steeds meer een buitenstaander in een tijd waarin kerst een dominante rol speelt.
Kerst op het werk: een ongemakkelijk gevoel
“Elk jaar begint het al in november,” vertelt Farah. “Overal verschijnen kerstbomen en lichtjes, en mensen beginnen af te tellen naar de feestdagen. Dat is prima voor wie er blij van wordt, maar voor mij voelt het alsof je verplicht wordt om mee te doen.”
Farah legt uit dat deze sociale druk ook op de werkvloer merkbaar is. De uitnodigingen voor kerstborrels, versierde kantoren en gezamenlijke kerstvieringen geven haar een ongemakkelijk gevoel. “Ik vier geen kerst en het heeft geen enkele betekenis voor mij. Maar er wordt van je verwacht dat je meedoet, lacht en ‘gezellig’ bent. Het voelt oneerlijk dat mijn keuze niet vanzelfsprekend wordt geaccepteerd.”
Kersttradities en geloofsovertuiging
Farah benadrukt dat haar ongemak voortkomt uit haar geloofsovertuiging. “Als moslim vier ik geen kerst, ik versier mijn huis niet en ik wens mensen ook geen fijne kerst, omdat dat niet past bij mijn geloof. Dat betekent niet dat ik anderen hun feest niet gun, maar ik wil trouw blijven aan mijn eigen overtuigingen.”
Het lastigste voor Farah is de sociale druk die met de feestdagen gepaard gaat. “Als ik zeg dat ik niet wil deelnemen aan een kerstborrel, krijg ik vaak rare blikken of opmerkingen zoals: ‘Ach, het is maar voor de gezelligheid.’ Maar voor mij is het meer dan dat. Mijn geloof staat op de eerste plaats, en ik wil geen dingen doen die daar tegenin gaan.”
Grenzen aangeven op de werkvloer
Hoewel Farah probeert haar grenzen duidelijk te maken, merkt ze dat dit vaak lastig is. “Het voelt alsof mensen niet begrijpen waarom ik me niet prettig voel bij kerstactiviteiten. Sommige collega’s zien het als een excuus om samen te komen en vinden dat ik me aanstel als ik aangeef dat ik niet wil deelnemen.”
De reacties die Farah krijgt, variëren van begripvol tot ronduit bot. “Sommige collega’s zeggen dat ik ongezellig ben of het anderen niet gun, maar dat is helemaal niet zo. Ik wil gewoon trouw blijven aan mijn overtuigingen zonder dat ik telkens dezelfde discussie hoef te voeren.”
Diversiteit op de werkvloer
Farah hoopt dat er meer aandacht komt voor diversiteit en respect voor verschillende overtuigingen op de werkvloer. “Ik wil niet dat kerst verdwijnt, begrijp me niet verkeerd. Maar het zou fijn zijn als er meer ruimte komt voor andere overtuigingen. Niet iedereen voelt zich thuis bij dezelfde tradities, en dat moet gerespecteerd worden.”
Volgens Farah zou het helpen als werkgevers meer aandacht besteden aan inclusiviteit tijdens de feestdagen. “Waarom geen neutrale eindejaarsviering waarin iedereen zich welkom voelt, ongeacht geloof of achtergrond? Dat zou een stap in de goede richting zijn.”
Blijven trouw aan jezelf
Ondanks de ongemakkelijke situaties blijft Farah vasthouden aan haar eigen normen en waarden. “Het is niet altijd makkelijk om de enige te zijn die iets niet viert, maar ik vind het belangrijk om dicht bij mezelf en mijn geloof te blijven, ook al begrijpen anderen dat niet altijd.”
Farah merkt dat ze soms het gevoel heeft dat ze zichzelf moet verdedigen, terwijl ze gewoon haar eigen keuzes maakt. “Het zou fijn zijn als ik me niet constant hoef uit te leggen. Mijn keuze om geen kerst te vieren is net zo waardevol als de keuze van anderen om het wel te doen.”
Een boodschap van begrip
Farah hoopt dat haar verhaal bijdraagt aan meer bewustzijn en begrip voor mensen met verschillende overtuigingen. “Ik wil niet dat mensen denken dat ik anti-kerst ben of anderen iets misgun. Ik wil alleen dat mijn grenzen worden gerespecteerd. Het gaat om wederzijds begrip, en ik hoop dat dat ooit vanzelfsprekend wordt.”
Met de feestdagen in aantocht pleit Farah voor een open gesprek over inclusiviteit en respect op de werkvloer. “Het draait niet om het wegnemen van tradities, maar om ruimte creëren voor iedereen. We leven in een diverse samenleving, en dat mag gevierd worden op een manier waarbij niemand zich buitengesloten voelt.”
Kerst in een diverse samenleving
Farah’s verhaal benadrukt de uitdagingen waarmee mensen met andere overtuigingen te maken krijgen in een samenleving waarin kerst een dominante rol speelt. Haar ervaring roept belangrijke vragen op over hoe we inclusiviteit in de praktijk kunnen brengen, zowel op de werkvloer als daarbuiten.
In een tijd waarin saamhorigheid en respect centraal zouden moeten staan, hoopt Farah dat haar boodschap wordt gehoord: dat iedereen zich welkom voelt, ongeacht welke feestdagen ze vieren.
Ronald Koeman heeft donderdagavond een zeldzaam openhartige en emotionele onthulling gedaan die veel kijkers diep raakte. In het programma Eva sprak de bondscoach van het Nederlands elftal voor het eerst uitgebreid over de ernstige gezondheidssituatie van zijn vrouw Bartina Koeman. Zij kampt met uitgezaaide k*nker, een realiteit die het leven van het echtpaar en hun gezin al jaren ingrijpend beïnvloedt. Tegelijkertijd klonk er voorzichtig hoopvol nieuws: de behandelingen die Bartina momenteel ondergaat, blijken aan te slaan.
Een moeilijke beslissing tijdens Oranje-periode
In oktober dit jaar viel het sommige volgers al op dat Koeman plots het trainingskamp van Oranje verliet tijdens een interlandperiode. Destijds gaf hij slechts summier aan dat dit te maken had met privéomstandigheden rond zijn vrouw. Nu blijkt hoe zwaar die beslissing was en hoe groot de zorgen op dat moment waren. Koeman vertelt dat hij halsoverkop terugkeerde naar huis omdat de medische situatie van Bartina plots verslechterde.
“Het was geen makkelijke keuze,” zegt hij. “Maar op zo’n moment is er maar één prioriteit.” Het onderstreept hoe dun de scheidslijn kan zijn tussen topsport en het persoonlijke leven, zelfs voor iemand met decennia ervaring op het hoogste niveau.
Een lang en grillig z!ekteverloop
De gezondheidsproblemen van Bartina Koeman begonnen al in 2010, toen bij haar borstk*nker werd vastgesteld. Na intensieve behandelingen leek de z!ekte onder controle, maar in 2018 kwam de diagnose opnieuw terug. Vijf jaar later, in 2023, volgde opnieuw slecht nieuws: de z!ekte openbaarde zich weer, ditmaal met extra zorgen. Tijdens de recente interlandperiode werd duidelijk dat er sprake was van uitzaaiingen naar de lever.
“Dat was echt een moment van grote spanning,” vertelt Koeman. “Dan weet je dat alles afhangt van hoe het lichaam reageert op de behandeling.” Het waren weken vol onzekerheid, wachten en hopen, iets wat voor veel gezinnen met ernstige z!ekte pijnlijk herkenbaar is.
Intensief behandeltraject
Inmiddels ondergaat Bartina een intensief chemotraject. Ze heeft al elf behandelingen achter de rug, die wekelijks plaatsvinden. Volgens Koeman zijn de signalen voorzichtig positief: de therapie lijkt effect te hebben. Dat brengt opluchting, maar geen vanzelfsprekende rust.
“Je durft nooit te ver vooruit te kijken,” legt hij uit. “Je leeft van behandeling naar behandeling.” De chemotherapie vraagt veel van haar lichaam en energie, waardoor het dagelijks leven sterk is aangepast. Zelfs ontspanning en uitjes moeten zorgvuldig worden gepland rond het medische schema.
Leven in het teken van balans
Ook momenten van ontspanning zijn niet vanzelfsprekend. Koeman vertelt dat zijn vrouw, als ze op vakantie gaan, hooguit één behandeling mag overslaan. Daarna moet het schema direct worden hervat. Dat maakt zelfs kleine uitstapjes beladen met planning en afwegingen.
Toch probeert het gezin die momenten bewust te benutten. “We kiezen heel bewust wat we doen,” zegt Koeman. “Wat geeft haar energie? Waar wordt ze blij van?” Die focus op kwaliteit van leven helpt hen om, ondanks alles, samen momenten van geluk te blijven vinden.
Bewondering voor haar kracht
Wat Koeman vooral raakt, is de mentale veerkracht van zijn vrouw. Ondanks alles blijft Bartina volgens hem opvallend positief en strijdvaardig. “Ze is ongelooflijk sterk,” zegt hij zichtbaar geëmotioneerd. “Haar houding helpt ons allemaal.”
Die kracht werkt door in het hele gezin. Hun kinderen en kleinkinderen spelen een belangrijke rol in het dagelijks leven en vormen een bron van motivatie. Tegelijkertijd is de impact groot. “Ze is sneller moe, kan niet meer alles doen en heeft last van bijwerkingen,” erkent Koeman eerlijk.
Topsport en privéleven
Voor Koeman betekent deze situatie ook een voortdurende zoektocht naar balans tussen zijn werk als bondscoach en zijn rol als partner en vader. Het coachen van het Nederlands elftal vraagt focus, energie en internationale reizen, maar thuis wacht een realiteit die alles relativeert.
“Voetbal is belangrijk, maar dit zet alles in perspectief,” klinkt het. Het laat zien dat ook publieke figuren met enorme druk en verantwoordelijkheden uiteindelijk worden ingehaald door dezelfde zorgen als zovelen.
Openheid als steun
Dat Koeman nu openlijk over de situatie spreekt, is voor hem geen vanzelfsprekende stap. Toch hoopt hij dat zijn verhaal bijdraagt aan begrip en misschien ook steun voor anderen die met soortgelijke situaties te maken hebben. “Je bent nooit alleen,” lijkt hij tussen de regels door te zeggen.
De reacties op zijn openheid zijn massaal en warm. Kijkers spreken hun bewondering uit voor zijn eerlijkheid en wensen het gezin kracht toe. Het onderstreept hoe groot de impact is wanneer bekende Nederlanders hun kwetsbaarheid tonen.
Voorzichtig vooruitkijken
Hoewel de behandelingen aanslaan, blijft de toekomst onzeker. Dat besef is altijd aanwezig. Toch kiest het gezin ervoor om zich niet te laten verlammen door angst. “We leven nu,” besluit Koeman. “We halen eruit wat kan en wat goed voelt.”
Het is een houding die niet alleen zijn gezin helpt, maar ook veel mensen thuis raakt. In een wereld waarin prestaties, snelheid en succes vaak centraal staan, herinnert dit verhaal eraan wat werkelijk telt: gezondheid, verbondenheid en samen de moeilijke momenten dragen.
De komende tijd blijft het spannend voor Ronald Koeman en zijn gezin. Maar tussen de regels door klinkt ook hoop, dankbaarheid en liefde. En soms is dat precies wat nodig is om door te blijven gaan.