Actueel
Explosieve clash: Sandra Schuurhof botst keihard met Bram Moszkowicz over het verdedigen van Peter Gillis!
Bij de desk van Shownieuws barstte gisterenavond een verhitte discussie los tussen presentatrice Sandra Schuurhof en strafpleiter Bram Moszkowicz. De aanleiding? De aanhoudende stroom van bagatelliserende opmerkingen over Peter Gillis en de aanklacht tegen hem vanwege belastingfraude. Terwijl Moszkowicz en roddelkoning Evert Santegoeds het kamp-Gillis lijken te verdedigen, zet Schuurhof vraagtekens bij hun houding en het gebrek aan kritische blik.
Achtergrond van de zaak
Peter Gillis, bekend van het realityprogramma Massa is Kassa, ligt onder vuur vanwege serieuze beschuldigingen van belastingfraude. Het Openbaar Ministerie (OM) eist een gevangenisstraf van 18 maanden, omdat Gillis tonnen aan zwart geld zou hebben weggesluisd door stacaravans op zijn vakantieparken zwart te verhuren. Volgens de aanklacht gaat het om een omvangrijk en systematisch patroon van fraude.
Tijdens de uitzending leek Bram Moszkowicz de ernst van de zaak te bagatelliseren door de bedragen in perspectief te plaatsen. “Als je een omzet hebt van 100 miljoen en 50 duizend euro niet aangeeft, is dat heel anders dan wanneer je 50 miljoen omzet hebt en 45 miljoen achterhoudt,” stelde Bram. Dit soort opmerkingen schoot bij Sandra duidelijk in het verkeerde keelgat.
Sandra zet de toon
Sandra Schuurhof maakte meteen duidelijk dat ze het niet eens was met de vergoelijkende toon van haar collega’s. “Dat maakt niet uit, Bram. Het blijft strafbaar,” beet ze terug. Ze benadrukte dat het niet gaat om hoe groot of klein de bedragen zijn, maar om het feit dat belastingontduiking een strafbaar feit is.
Haar scherpe opmerkingen werden gesteund door presentatrice Dyantha Brooks, die tussenbeide kwam met de vraag: “Maakt het echt uit hoeveel het is? Zwart geld blijft toch zwart geld?”
Sandra benadrukte vervolgens de ernst van de zaak door te wijzen op de feiten die Gillis worden aangerekend. “Hij had op een gegeven moment een omzet van 35 miljoen met elf vakantieparken. Er wordt beweerd dat hij tonnen aan inkomsten zwart heeft ontvangen door stacaravans zwart te verhuren. Dat is niet zomaar een foutje, Bram.”
De knuffelbrigade
Bram Moszkowicz bleef echter op zijn standpunt staan en noemde de opmerkingen van Sandra gebaseerd op de visie van het OM. “Wat jij zegt, is de aanklacht, Sandra. Dat is wat het OM zegt, niet wat bewezen is,” wierp hij tegen.
Evert Santegoeds, die erom bekend staat Gillis vaak in bescherming te nemen, gooide olie op het vuur door te stellen: “Hoezo is er wat aan de hand? Dat weten we nog niet.”
Sandra bleef kalm, maar liet zich niet van haar stuk brengen. “Er is wel degelijk wat aan de hand, Evert. Dat blijkt uit het feit dat gemeenten vergunningen hebben ingetrokken voor zijn parken. Die vergunningen werden niet zomaar ingetrokken. Er is een groot onderzoek geweest door de FIOD en de Arbeidsinspectie. Dat doen ze niet voor niets.”
Clash met Bram
De discussie escaleerde toen Bram Moszkowicz op een paternalistische toon tegen Sandra zei: “Sandra, het werkt zo in Nederland. Het OM brengt een zaak voor de rechter, en tot die tijd…”
Sandra onderbrak hem en zei: “Ik weet heel goed hoe het werkt, Bram. Maar dat maakt deze zaak niet minder serieus. Het OM brengt dit niet zomaar naar voren. Dit is gebaseerd op jarenlang onderzoek.”
Bram, zichtbaar geïrriteerd: “Ik ben blij dat jij geen rechter bent.”
Sandra, scherp: “En ik ben blij dat jij geen rechter bent!”
Een ongemakkelijke sfeer
De spanning aan tafel was duidelijk voelbaar. Terwijl Sandra bleef hameren op de ernst van de beschuldigingen, probeerden Bram en Evert het beeld van Gillis te nuanceren. Bram leek meer waarde te hechten aan het verhaal van Gillis’ advocaat dan aan de feiten die door het OM zijn aangedragen.
Dyantha Brooks, die de discussie probeerde te sussen, merkte op dat Sandra zich duidelijk ergerde aan de houding van haar collega’s. “Sandra, dit doet echt wat met je. Wat stoort je hier zo aan?” vroeg ze.
Sandra: “Het stoort me dat we hier aan tafel zitten met een vergoelijkende houding terwijl de zaak enorm serieus is. We hebben het hier niet over een klein vergrijp. Dit zijn serieuze beschuldigingen, en het gaat om enorme bedragen. Laten we dat niet wegwuiven.”
Conclusie
De discussie aan de Shownieuws-desk toont opnieuw hoe gevoelig de zaak rondom Peter Gillis ligt. Terwijl sommige collega’s proberen de ernst van de beschuldigingen te relativeren, blijft Sandra Schuurhof zich hard maken voor een kritische blik en een genuanceerd debat.
Of de zaak uiteindelijk leidt tot een veroordeling, zal de rechter bepalen. Maar één ding is zeker: de felle clash tussen Sandra en Bram illustreert hoe verdeeld de meningen zijn, zelfs binnen een talkshow. Sandra’s standpunt maakt duidelijk dat niet iedereen bereid is om Gillis het voordeel van de twijfel te geven.
Diep verdriet voor Alex uit Over Mijn Lijk: nieuwe bult blijkt opnieuw een agressieve tum0r
Het jonge gezin van Alex, bekend uit seizoen acht van Over Mijn Lijk, beleeft opnieuw een buitengewoon zware periode. In een openhartige blog deelt zijn vrouw Linda dat er slecht nieuws is binnengekomen: de nieuwe bult op Alex’ hoofd blijkt opnieuw een kwaadaardige tum0r. Een mededeling die, hoe zeer zij het ook zagen aankomen, keihard binnenkomt bij het gezin. De woorden die Linda kiest zijn vol emotie, machteloosheid en tegelijkertijd verbazing over hoe snel alles nu weer gaat. “De tranen weten zich een weg naar buiten te duwen,” schrijft ze — een zin die de omvang van het moment in één klap voelbaar maakt.
Een periode vol hoop — maar ook constante alertheid
Linda begint haar blog met het beschrijven van het gevoel dat ze niet goed weet hoe ze dit nieuws moet verwoorden. Dat is begrijpelijk: de afgelopen maanden verliepen in een fragiele balans tussen hoop, herstel en voortdurende alertheid.
Veertien weken geleden onderging Alex zijn eerdere operatie. Het was de tweede keer dat artsen een sarcoom uit zijn schedel moesten verwijderen. Het gezin wist dat de risico’s aanwezig bleven, maar hoopte op rust na de ingreep.
Helaas merkte Alex al vrij snel dat er een nieuwe bult ontstond op een andere plek. Dat zorgde voor pijn, ongemak en een herkenbare angst — de angst dat er iets opnieuw mis kon zijn. Linda schrijft dat ze al eerder aanvoelde dat de situatie zorgelijk kon zijn: “Ik had het donkerbruine vermoeden dat de sarcoom op de nieuwe plek aan het groeien was.”
Deze intuïtie maakte dat ze snel contact zocht met de behandelend artsen, die besloten om de scan te vervroegen. Het wachten op de uitslag was zenuwslopend, maar niets had hen kunnen voorbereiden op de ernst van de bevindingen.
De uitslag: veel ernstiger dan gehoopt
Helaas blijkt dat de bange voorgevoelens écht uitkwamen. Linda deelt in haar blog met zichtbare ontzetting dat de tum0r niet alleen is teruggekeerd, maar ook op meerdere plekken actief is.
Ze schrijft:
“De sarcoomtum0r is inderdaad op de plek waar de nieuwe bult zit gegroeid. Maar ook in het voorhoofd, de zijkant, onder de neppe schedel, door het hersenvlies en over de schedelrand.”
Het is niet alleen de ontdekking zelf die hard binnenkomt, maar ook het ongekend hoge tempo waarin alles zich ontwikkelt. “Ongelooflijk hard gegaan,” noteert Linda. “Dit tempo hadden we niet verwacht.”
Het gezin wordt opnieuw geconfronteerd met het feit dat hun situatie fragiel blijft — en dat ze leefden in een rustperiode die plotseling lijkt verbroken.
Verslagenheid en machteloosheid
Het nieuws raakt Alex en Linda diep. Niet alleen omdat hun eigen toekomst opnieuw op losse schroeven staat, maar vooral omdat ze het liefst hun jonge zoontje Aaron willen beschermen tegen deze onzekerheid.
Linda verwoordt hun gevoel van machteloosheid op een hartverscheurende manier:
“Wat gaan we nu aan Aaron vertellen? We willen zo graag doen alsof het er niet is. Maar dat kan niet, want de tranen weten zich een weg naar buiten te duwen.”
Het gezin probeert sterk te blijven, maar dit soort momenten confronteert hen direct met de realiteit: er bestaat geen pauzeknop, geen moment waarop ze kunnen zeggen “we doen even alsof het goed gaat.”
Disneyland voor Kerst: nog wél, maar mogelijk eerder
Te midden van al deze zorgen had het gezin een korte vakantie gepland rond de kerstdagen — een bezoek aan Disneyland, een plek vol lichtjes, fantasie en even ontsnappen aan alles.
Linda schrijft:
“Met de arts besproken vandaag en even wachten op dinsdag, maar waarschijnlijk moeten we Disney vervroegen. Geeft niks, als we maar kunnen gaan.”
Het gezin probeert vast te houden aan deze plannen, al moet het misschien worden aangepast. Het feit dat ze willen gaan, zegt veel. Niet omdat ze de werkelijkheid ontkennen, maar omdat ze momenten van licht blijven zoeken — juist nu de wolken zo donker boven hen hangen.
De impact van steeds slechter nieuws
Wie Alex en Linda al langer volgt, weet dat ze een lange weg achter de rug hebben. Hun deelname aan Over Mijn Lijk bracht hun verhaal bij een groot publiek, en veel kijkers bleven hen daarna volgen via social media en blogs.
Alex is iemand die altijd hoop blijft uitstralen — ook when de omstandigheden zwaar zijn. Linda is de stem die alles eerlijk en openhartig deelt. Die dynamiek zorgt ervoor dat veel mensen zich verbonden voelen met hun gezin.
Het nieuwe nieuws zorgt dan ook voor een gevoel van collectieve verslagenheid bij de vele volgers die met hen meeleven. Vaak reageren mensen met steunbetuigingen, lieve berichten, kaarsjes en wensende woorden. Het is duidelijk dat het gezin deze steun enorm waardeert.
Een pijnlijk parallel: nieuw seizoen Over Mijn Lijk
Alsof het nieuws rond Alex nog niet pijnlijk genoeg is, speelt er op de achtergrond nog iets anders. Binnenkort start het elfde seizoen van Over Mijn Lijk. Vorige week werd bekend dat twee deelnemers uit dat nieuwe seizoen inmiddels al zijn weggevallen.
Het zorgt voor een dubbele emotionaliteit in de community rondom het programma. Voor veel mensen benadrukt het opnieuw hoe kwetsbaar het leven is en hoe waardevol elke dag kan zijn — vooral voor gezinnen die leven met z!ekte, onzekerheid en telkens terugkerende uitslagen.
Hoe nu verder?
Wat de komende weken gaan brengen, is voor Alex, Linda en Aaron onduidelijk. De artsen denken mee, plannen worden bijgesteld, behandelingen worden bekeken.
Maar in het midden van dat alles blijven zij zich richten op waar ze wél invloed op hebben:
-
samen zijn
-
herinneringen maken
-
momenten van licht koesteren
-
eerlijk communiceren met elkaar
-
en vasthouden aan liefde, hoe zwaar de omstandigheden ook worden
Het is een situatie die niemand zich wenst — maar de openhartigheid waarmee Linda de situatie beschrijft, raakt veel mensen diep. Het maakt duidelijk hoe waardevol het is dat zij hun verhaal willen blijven delen, ook nu het moeilijker is dan ooit.