Connect with us

Actueel

Explosieve clash: Sandra Schuurhof botst keihard met Bram Moszkowicz over het verdedigen van Peter Gillis!

Avatar foto

Published

on

Bij de desk van Shownieuws barstte gisterenavond een verhitte discussie los tussen presentatrice Sandra Schuurhof en strafpleiter Bram Moszkowicz. De aanleiding? De aanhoudende stroom van bagatelliserende opmerkingen over Peter Gillis en de aanklacht tegen hem vanwege belastingfraude. Terwijl Moszkowicz en roddelkoning Evert Santegoeds het kamp-Gillis lijken te verdedigen, zet Schuurhof vraagtekens bij hun houding en het gebrek aan kritische blik.

Achtergrond van de zaak

Peter Gillis, bekend van het realityprogramma Massa is Kassa, ligt onder vuur vanwege serieuze beschuldigingen van belastingfraude. Het Openbaar Ministerie (OM) eist een gevangenisstraf van 18 maanden, omdat Gillis tonnen aan zwart geld zou hebben weggesluisd door stacaravans op zijn vakantieparken zwart te verhuren. Volgens de aanklacht gaat het om een omvangrijk en systematisch patroon van fraude.

Tijdens de uitzending leek Bram Moszkowicz de ernst van de zaak te bagatelliseren door de bedragen in perspectief te plaatsen. “Als je een omzet hebt van 100 miljoen en 50 duizend euro niet aangeeft, is dat heel anders dan wanneer je 50 miljoen omzet hebt en 45 miljoen achterhoudt,” stelde Bram. Dit soort opmerkingen schoot bij Sandra duidelijk in het verkeerde keelgat.

Sandra zet de toon

Sandra Schuurhof maakte meteen duidelijk dat ze het niet eens was met de vergoelijkende toon van haar collega’s. “Dat maakt niet uit, Bram. Het blijft strafbaar,” beet ze terug. Ze benadrukte dat het niet gaat om hoe groot of klein de bedragen zijn, maar om het feit dat belastingontduiking een strafbaar feit is.

Haar scherpe opmerkingen werden gesteund door presentatrice Dyantha Brooks, die tussenbeide kwam met de vraag: “Maakt het echt uit hoeveel het is? Zwart geld blijft toch zwart geld?”

Sandra benadrukte vervolgens de ernst van de zaak door te wijzen op de feiten die Gillis worden aangerekend. “Hij had op een gegeven moment een omzet van 35 miljoen met elf vakantieparken. Er wordt beweerd dat hij tonnen aan inkomsten zwart heeft ontvangen door stacaravans zwart te verhuren. Dat is niet zomaar een foutje, Bram.”

De knuffelbrigade

Bram Moszkowicz bleef echter op zijn standpunt staan en noemde de opmerkingen van Sandra gebaseerd op de visie van het OM. “Wat jij zegt, is de aanklacht, Sandra. Dat is wat het OM zegt, niet wat bewezen is,” wierp hij tegen.

Evert Santegoeds, die erom bekend staat Gillis vaak in bescherming te nemen, gooide olie op het vuur door te stellen: “Hoezo is er wat aan de hand? Dat weten we nog niet.”

Sandra bleef kalm, maar liet zich niet van haar stuk brengen. “Er is wel degelijk wat aan de hand, Evert. Dat blijkt uit het feit dat gemeenten vergunningen hebben ingetrokken voor zijn parken. Die vergunningen werden niet zomaar ingetrokken. Er is een groot onderzoek geweest door de FIOD en de Arbeidsinspectie. Dat doen ze niet voor niets.”

Clash met Bram

De discussie escaleerde toen Bram Moszkowicz op een paternalistische toon tegen Sandra zei: “Sandra, het werkt zo in Nederland. Het OM brengt een zaak voor de rechter, en tot die tijd…”

Sandra onderbrak hem en zei: “Ik weet heel goed hoe het werkt, Bram. Maar dat maakt deze zaak niet minder serieus. Het OM brengt dit niet zomaar naar voren. Dit is gebaseerd op jarenlang onderzoek.”

Bram, zichtbaar geïrriteerd: “Ik ben blij dat jij geen rechter bent.”

Sandra, scherp: “En ik ben blij dat jij geen rechter bent!”

Een ongemakkelijke sfeer

De spanning aan tafel was duidelijk voelbaar. Terwijl Sandra bleef hameren op de ernst van de beschuldigingen, probeerden Bram en Evert het beeld van Gillis te nuanceren. Bram leek meer waarde te hechten aan het verhaal van Gillis’ advocaat dan aan de feiten die door het OM zijn aangedragen.

Dyantha Brooks, die de discussie probeerde te sussen, merkte op dat Sandra zich duidelijk ergerde aan de houding van haar collega’s. “Sandra, dit doet echt wat met je. Wat stoort je hier zo aan?” vroeg ze.

Sandra: “Het stoort me dat we hier aan tafel zitten met een vergoelijkende houding terwijl de zaak enorm serieus is. We hebben het hier niet over een klein vergrijp. Dit zijn serieuze beschuldigingen, en het gaat om enorme bedragen. Laten we dat niet wegwuiven.”

Conclusie

De discussie aan de Shownieuws-desk toont opnieuw hoe gevoelig de zaak rondom Peter Gillis ligt. Terwijl sommige collega’s proberen de ernst van de beschuldigingen te relativeren, blijft Sandra Schuurhof zich hard maken voor een kritische blik en een genuanceerd debat.

Of de zaak uiteindelijk leidt tot een veroordeling, zal de rechter bepalen. Maar één ding is zeker: de felle clash tussen Sandra en Bram illustreert hoe verdeeld de meningen zijn, zelfs binnen een talkshow. Sandra’s standpunt maakt duidelijk dat niet iedereen bereid is om Gillis het voordeel van de twijfel te geven.

Actueel

Ray Verhaeghe (99) diep geraakt na dramatisch nieuws: “Dit is zo oneerlijk”

Avatar foto

Published

on

Ray Verhaeghe bijna 100: “Iedereen met wie ik binding had, valt weg – maar ik klaag niet”

De meeste mensen hopen gezond oud te worden, maar weinigen bereiken de gezegende leeftijd van 100 jaar. Voor Ray Verhaeghe, al jarenlang bekend als Albert in de populaire soap Familie, is die bijzondere mijlpaal inmiddels in zicht. In maart 2026 mag de geliefde acteur honderd kaarsjes uitblazen. In een openhartig gesprek met Het Nieuwsblad blikt hij terug op een leven vol hoogtepunten, maar ook met het nodige verlies.

Ray vertelt zonder omwegen over het ouder worden, de mensen die hij onderweg moest loslaten, en de kracht die hij telkens weer vindt om verder te gaan. Zijn verhaal is er één van herinnering, nuchterheid en stille bewondering voor het leven.

Een eeuw vol verhalen

Ray Verhaeghe werd geboren in 1926, in een wereld die inmiddels nauwelijks nog te vergelijken is met de onze. De oorlog, de wederopbouw, de opkomst van televisie en zijn latere carrière in theater en op het scherm – hij heeft het allemaal meegemaakt.

Als acteur brak hij op latere leeftijd écht door bij het grote publiek, met zijn vaste rol in Familie. Zijn personage Albert werd geliefd bij jong en oud, en Ray groeide uit tot een vaste waarde op het Vlaamse scherm. Toch is hij altijd bescheiden gebleven over zijn succes.

“Dat ik dit allemaal nog mag meemaken, is een geschenk,” zegt hij. “Maar het ouder worden heeft ook een keerzijde.”

Het stille afscheid van dierbaren

In het gesprek met Het Nieuwsblad vertelt Ray openlijk over de mensen die hij door de jaren heen heeft moeten missen. “Mijn moeder werd 91 jaar. Mijn vader stierf veel vroeger, hij was pas 65. Zijn hart begaf het. Dat gebeurde net voor mijn huwelijk. Vandaag zouden dokters een stent plaatsen, maar toen kon dat nog niet.”

Het overlijden van zijn vader markeerde het begin van een lange rij afscheid. Zijn broers zijn intussen ook niet meer onder ons, net als enkele goede vrienden. Eén naam noemt hij met bijzonder veel liefde en weemoed: Marcel Peeters, de vader van zanger en presentator Bart Peeters.

“Marcel was mijn beste vriend. We hadden een diepe band. En ook hij is er niet meer,” zegt Ray met stille ernst. “Het is pijnlijk om te merken dat steeds meer mensen uit je leven verdwijnen. Iedereen met wie ik binding had, valt weg.”

Herkenning in het verdriet van anderen

Hoewel hij zelf zijn hoge leeftijd als een voorrecht ziet, is Ray niet ongevoelig voor het verdriet van anderen. Een recent nieuwsfeit greep hem dan ook onverwacht diep aan: de medische situatie van zanger Freek Rikkerink, die samen met zijn vrouw Suzan een geliefd muzikaal duo vormt.

“Wist je dat ik dagenlang gepiekerd heb over het nieuws rond Freek?” vertelt Ray. “De diagnose van uitgezaaide longkanker bij zo’n jonge man, aan het begin van een gezinsleven… Dat voelt zo onrechtvaardig. En dan besef je des te meer hoe bijzonder het is dat ik hier nog ben, in redelijke gezondheid.”

Voor Ray is het verdriet van een ander geen ver-van-mijn-bedshow. Hij leeft mee, voelt mee. “Ieder verlies, ook al is het van iemand die ik niet persoonlijk ken, herinnert me eraan dat het leven kostbaar is.”

Niet klagen, maar waarderen

Toch weigert Ray om verbitterd te worden. Ondanks het gemis blijft hij zichzelf voeden met dankbaarheid. “Het doet mij stilstaan bij de fase van mijn leven, maar ik klaag niet. Ik bén hier nog. Ik kan nog praten, denken, zelfs werken. Dat is niet vanzelfsprekend.”

In zijn eigen woorden klinkt de wijsheid van iemand die heeft geleerd om niet alles onder controle te willen houden. Hij accepteert het leven zoals het komt – met het mooie én het moeilijke.

“Ik zie het als een signaal. Elke keer dat iemand vertrekt, probeer ik nog bewuster te leven. Nog meer te genieten van het nu.”

De waarde van herinnering

Het gesprek met Ray is niet alleen een terugblik, maar ook een ode aan de herinnering. Aan de mensen die zijn pad hebben gekruist. Aan de gesprekken, de lachbuien, de gedeelde dromen. Hij spreekt niet met verdriet, maar met warmte over hen.

En dat maakt zijn verhaal zo universeel. Iedereen die ouder wordt, kent het gevoel: de wereld wordt stiller, bekender gezichten verdwijnen. Toch toont Ray dat het mogelijk is om in dat verlies ook levenslust te blijven vinden.

“Ik hou vast aan de mooie momenten,” zegt hij. “Dat helpt me om vooruit te blijven kijken. Je kan je verdriet niet negeren, maar je hoeft er ook niet in te blijven hangen.”

Een nuchtere levensvisie

Zijn nuchterheid is misschien wel zijn grootste kracht. Geen groots sentiment, geen dramatiek. Gewoon: aanvaarden wat komt, zonder jezelf te verliezen. “Ik weet dat ik op een uitzonderlijke leeftijd ben gekomen. En ja, dat betekent dat ik veel ben kwijtgeraakt. Maar ik zie het als een deel van het leven.”

Hij lacht zelfs als hij vertelt hoe zijn omgeving steeds vaker bezorgd is. “Mensen zeggen weleens: ‘Ray, ga je nu echt nog spelen in Familie?’ En dan zeg ik: ‘Waarom niet?’ Zolang ik kan en mag, doe ik het.”

Toekomst zonder haast

Voor Ray is er geen bucketlist meer. Geen grote plannen. Wat hij wil, is simpel: rustig verder leven, zolang het leven hem toestaat. “Ik hoef niet meer alles te beleven. De grote avonturen heb ik gehad. Wat telt, is rust, verbondenheid, en af en toe een goed gesprek.”

Of hij zijn 100e verjaardag groots zal vieren? Dat weet hij nog niet. “Misschien met een etentje, of gewoon een dag met mijn naasten. Ik hoef geen feest. Ik heb genoeg herinneringen om op te teren.”

Continue Reading