Actueel
Ex-vrouw deelt vreselijk verdriet over Rob de Nijs
De ziekte van zanger Rob de Nijs laat diepe sporen na, niet alleen bij zijn huidige vrouw Jet Koetschruiter-De Nijs, maar ook bij zijn ex-vrouw Belinda Meuldijk. In een openhartig interview met Party geeft Belinda een emotioneel inkijkje in hoe zij omgaat met het verdriet en de machteloosheid die de situatie met zich meebrengt.
Een geschiedenis van liefde en samenwerking
Belinda Meuldijk en Rob de Nijs waren meer dan twintig jaar getrouwd en deelden niet alleen een leven samen, maar ook een artistieke samenwerking. Belinda schreef in die tijd talloze nummers voor Rob, die grote hits werden en nog steeds geliefd zijn. Ondanks hun scheiding is er altijd respect en een warme band gebleven tussen Rob, Belinda en Jet, zijn huidige vrouw.
Het nieuws dat Rob lijdt aan de ziekte van Parkinson en dat zijn gezondheid steeds verder achteruitgaat, raakt Belinda diep. Ze omschrijft de situatie als “vreselijk triest” en geeft toe dat ze moeite heeft om de realiteit te accepteren.
Machteloosheid en woede
In het interview vertelt Belinda hoe de progressie van de ziekte haar emoties heeft beïnvloed. “Er zijn tijden geweest dat ik bij hem op bezoek was en daarna naar huis reed, terwijl ik vloekend en tierend van woede achter het stuur zat,” onthult ze. Het was voor haar bijna ondraaglijk om te zien hoe de ziekte zijn tol eiste op de man die ooit zoveel kracht en vitaliteit uitstraalde.
Hoewel Jet haar regelmatig adviseerde om de situatie te accepteren, vond Belinda dat in het begin enorm moeilijk. “Ze zei dat ik niet moest vloeken, dat ik moest proberen het te accepteren,” vertelt Belinda. Inmiddels heeft ze geleerd om haar woede los te laten. “We zijn nu in een vredige laatste fase,” zegt ze, zichtbaar geëmotioneerd.
“Je kunt je erop voorbereiden, maar het blijft triest”
Belinda benadrukt dat iedereen in Robs omgeving machteloos moet toezien hoe de ziekte steeds meer grip krijgt op zijn leven. “Het enige voordeel dat ik kan bedenken aan het overlijden door een ziekte, is dat je je erop kunt voorbereiden,” zegt ze. Toch biedt die voorbereiding weinig troost. Het gevoel van verlies en machteloosheid overheerst.
Rob de Nijs en de musical Malle Babbe
Belinda’s invloed op Robs carrière blijft voelbaar, zelfs in deze moeilijke tijd. Veel van de nummers die ze voor hem schreef, zullen een plek krijgen in de musical Malle Babbe. Deze productie, die op 9 februari in première gaat in het DeLaMar Theater in Amsterdam, eert Robs muzikale nalatenschap. Helaas kan Rob zelf vanwege zijn gezondheid niet aanwezig zijn bij de voorstelling, wat het voor zijn naasten extra beladen maakt.
De musical zal daarna door het hele land te zien zijn en dient als een ode aan het indrukwekkende oeuvre van Rob de Nijs. Voor Belinda is het zowel een eer als een pijnlijke herinnering aan betere tijden, waarin Robs muziek en stem een grote impact hadden op het Nederlandse muzieklandschap.
Een onuitwisbare erfenis
De situatie van Rob de Nijs herinnert ons eraan hoe wreed ziekten zoals Parkinson kunnen zijn. Toch blijft zijn nalatenschap als artiest onuitwisbaar. Belinda Meuldijk, Jet Koetschruiter-De Nijs en zijn fans houden zijn muziek levend, zelfs nu hij zelf niet meer kan optreden. Voor Belinda is deze periode een tijd van reflectie, waarin ze haar verdriet probeert te omarmen en vrede probeert te vinden in het onvermijdelijke.
“Het is allemaal vreselijk triest,” zegt ze, maar ze blijft trots op de rol die ze heeft gespeeld in Robs carrière. De musical Malle Babbe is een herinnering aan wat Rob heeft betekend voor de Nederlandse muziek, en een laatste eerbetoon aan zijn talent en invloed.
Liefde en respect blijven
Hoewel Belinda en Rob al jaren niet meer samen zijn, spreekt uit haar woorden een diepe genegenheid en respect voor haar ex-man. Hun gedeelde verleden en de moeilijke realiteit van zijn ziekte brengen een emotionele lading met zich mee. In tijden van verlies en verdriet blijft de kracht van liefde en respect een verbindende factor, niet alleen voor Robs naasten, maar ook voor de fans die hem blijven steunen.
De komende maanden zullen ongetwijfeld zwaar zijn voor iedereen die Rob dierbaar is, maar zijn muziek en nalatenschap zullen voortleven, dankzij mensen zoals Belinda die hem blijven eren.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
