Actueel
Eftelingfan (18) heel ongelukkig, kan in park niet naar genderneutraal toilet
Genderneutraal Toilet in De Efteling: Superfan Start Petitie
Een 18-jarige Efteling-superfan, die zichzelf identificeert als transman, is vrijwel elke week te vinden in het bekende pretpark in Kaatsheuvel. De jongeman geniet intens van zijn bezoeken aan de Efteling, maar stuit op één groot obstakel: het ontbreken van genderneutrale toiletten. Om deze situatie aan te kaarten, is hij een petitie gestart. Zijn verhaal en initiatief hebben veel aandacht getrokken, en de discussie rondom inclusiviteit in het park is losgebarsten.
Een Magische Plek met een Klein Obstakel
De Efteling wordt vaak omschreven als een magische plek waar iedereen zich welkom en gelukkig zou moeten voelen. Dat gevoel deelt de 18-jarige superfan volledig. “De Efteling is een plek waar ik bijna wekelijks kom en waar ik altijd geniet,” schrijft hij in zijn petitie, die inmiddels veel bijval heeft gekregen. Maar als transman ervaart hij een belangrijk gemis dat het bezoek aan het park soms bemoeilijkt: er zijn geen genderneutrale toiletten.
“Veel trans personen, waaronder ikzelf, voelen zich onveilig in de huidige toiletvoorzieningen,” legt hij uit. “Het kiezen tussen een mannen- of vrouwentoilet kan voor veel ongemak zorgen. Sommige trans personen vermijden daarom zelfs de wc’s in het park door de hele dag niets te drinken. Dat is ongezond en niet iets wat iemand zou moeten meemaken.”
Impact op de Transgendergemeenschap
Volgens de jonge superfan gaat het probleem verder dan persoonlijke ongemakken. Hij benadrukt dat het ontbreken van genderneutrale toiletten grote impact heeft op de transgendergemeenschap als geheel. “Het gaat hier niet alleen om mij. Het gevoel van onveiligheid op toiletten is een gedeelde ervaring binnen de transgendergemeenschap. Dit soort kleine aanpassingen, zoals een genderneutraal toilet, kunnen het verschil maken tussen een fijne dag en een ongemakkelijke ervaring.”
De emotionele oproep in zijn petitie heeft veel mensen geraakt. Hij hoopt dat zijn initiatief niet alleen tot verandering in De Efteling leidt, maar ook een breder gesprek over inclusiviteit op gang brengt.
Reactie van De Efteling: “Genderneutrale Toiletten Hebben Onze Aandacht”
De Efteling heeft inmiddels gereageerd op de oproep. Een woordvoerder van het park benadrukt dat de Efteling streeft naar een omgeving waarin iedereen zich welkom voelt. “We vinden het belangrijk dat alle bezoekers zich thuis en veilig voelen in ons park. Genderneutrale toiletten hebben dan ook onze aandacht,” aldus de zegsvrouw.
Hoewel het park geen concrete toezeggingen heeft gedaan, is de erkenning van het probleem een belangrijke stap. Het geeft aan dat De Efteling bereid is om inclusiviteit serieus te nemen en de behoeften van al haar gasten in overweging te nemen.
De superfan zelf geeft aan dat hij al blij zou zijn met enkele genderneutrale toiletten verspreid over het park. “Het hoeft echt niet overal, ik begrijp dat sommige mensen zich meer op hun gemak voelen op een mannen- of vrouwentoilet. Maar een paar genderneutrale opties zouden al een groot verschil maken.”
Inclusiviteit in De Efteling: Meer dan Alleen Toiletten
De Efteling heeft de afgelopen jaren meer stappen gezet richting inclusiviteit. Recentelijk kwam het park in het nieuws vanwege een klacht over een kinderboek dat stereotyperingen van Aziatische mensen zou bevatten. Een bezoeker had melding gemaakt van het boek, dat volgens hem of haar een ongepaste weergave gaf van bewoners uit Aziatische landen.
Het management van De Efteling reageerde snel en besloot alle exemplaren van het kinderboek uit de schappen te halen. “Het is nooit onze bedoeling geweest om mensen te kwetsen of te beledigen,” verklaarde de woordvoerder. “We erkennen dat sommige elementen uit het verleden nu minder passend zijn. Daarom kijken we kritisch naar onze uitingen en maken we aanpassingen waar nodig.”
Dit voorval toont aan dat De Efteling openstaat voor feedback en bereid is om veranderingen door te voeren. Het park geeft aan voortdurend te werken aan een inclusieve en respectvolle ervaring voor al haar bezoekers.
Een Breder Maatschappelijk Thema
Het debat rondom genderneutrale toiletten en inclusiviteit beperkt zich niet tot De Efteling. Steeds meer publieke plekken, zoals scholen, overheidsinstellingen en winkelcentra, krijgen te maken met de vraag naar genderneutrale voorzieningen. Deze discussie maakt deel uit van een bredere maatschappelijke beweging richting gelijkheid en acceptatie voor iedereen, ongeacht genderidentiteit.
Toch blijft het onderwerp gevoelig. Tegenstanders van genderneutrale toiletten uiten vaak zorgen over kosten, veiligheid of persoonlijke voorkeuren. Voorstanders wijzen echter op het fundamentele belang van gelijke toegang en veiligheid voor alle bezoekers, inclusief transgenderpersonen.
De petitie van de 18-jarige superfan past binnen deze bredere context. Het laat zien hoe een individueel probleem kan bijdragen aan een groter gesprek over inclusiviteit en diversiteit in publieke ruimtes.
Wat Brengt de Toekomst?
Hoewel de Efteling heeft aangegeven dat genderneutrale toiletten aandacht krijgen, is nog niet duidelijk of en wanneer er concrete stappen worden genomen. Voor de superfan en anderen in de transgendergemeenschap is er hoop dat zijn oproep een blijvende impact zal hebben. Het feit dat het park openstaat voor discussie en verandering wordt gezien als een positieve stap in de juiste richting.
De petitie blijft ondertussen aandacht trekken en heeft al honderden handtekeningen verzameld. De jonge initiatiefnemer hoopt dat zijn boodschap niet alleen De Efteling bereikt, maar ook andere bedrijven en instellingen inspireert om inclusiever te worden.
Bad toilet sign @KilnTheatre !
Toilets can't be female-only and mixed-sex at the same time.
Encouraging confusion is not "inclusive".https://t.co/g9ranKdDLj pic.twitter.com/qF7Rb9kdsf
— Sex Matters (@SexMattersOrg) May 11, 2023
Een Kleine Stap, Een Groot Verschil
Voor velen lijkt het aanpassen van een paar toiletten misschien een kleine ingreep, maar voor mensen zoals de superfan kan het een wereld van verschil maken. Het gaat niet alleen om praktisch gemak, maar ook om het gevoel van erkenning en veiligheid. Zoals hij zelf in zijn petitie schrijft: “Iedereen verdient het om zich welkom te voelen in een magische plek zoals De Efteling.”
De Efteling heeft met haar reactie laten zien dat ze bereid is om naar haar bezoekers te luisteren. Of dit daadwerkelijk leidt tot genderneutrale toiletten, zal de toekomst uitwijzen. Eén ding is echter zeker: de petitie heeft een belangrijk gesprek op gang gebracht over inclusiviteit in een van de meest geliefde attractieparken van Nederland.
An SFN member was in @traversetheatre this weekend and was rather upset to see that there are no longer any single-sex toilets, every single one available was now mixed-sex. This is the toilet that used to be the gents 1/ pic.twitter.com/PzzMlvraoN
— Scottish Feminist Network (@Scot_Feminists) October 2, 2023
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.