Actueel
Dorus Bauer stapt naar de pers en vertelt eenmalig wat er echt is gebeurd tussen hem en Frans: ”Hierom wil ik NOOIT meer contact met hem”
Dorus Bauer doet emotioneel boekje open over breuk met broer Frans: ‘Geen contact meer, en dat geeft rust’
Het komt voor in de beste families: broers die ooit onafscheidelijk waren, maar elkaar op een bepaald moment uit het oog verliezen. In het geval van Dorus Bauer, de broer van volkszanger Frans Bauer, is de breuk pijnlijk én permanent. In een openhartig interview met weekblad Story vertelt Dorus voor het eerst wat er echt speelt tussen de twee.
Jarenlange samenwerking
Frans en Dorus Bauer waren jarenlang een onafscheidelijk duo, niet alleen als broers, maar ook als zakenpartners. Terwijl Frans optrad en zijn muzikale carrière uitbouwde tot nationale trots, was Dorus degene die achter de schermen alles regelde. Of het nu ging om merchandise, ondersteuning op evenementen of logistieke zaken: Dorus was erbij.
Hun samenwerking leidde zelfs tot gezamenlijke televisieoptredens, waarin de broederband centraal stond. Voor veel fans was het vanzelfsprekend: waar Frans was, was ook Dorus. Maar die hechte samenwerking kreeg enkele jaren geleden een abrupte wending.
Een z!ekte die alles veranderde
Volgens Dorus begon de verwijdering toen hij in 2022 ernstig z!ek werd. Hij vertelt in het interview dat hij in dat jaar te maken kreeg met kanker – een levensveranderende diagnose. In zo’n periode hoop je op steun van je naasten, zeker van iemand met wie je jarenlang zo intensief optrok. Maar volgens Dorus bleef het opvallend stil aan de kant van zijn broer.
“Toen ik in 2022 z!ek werd, kwam Frans niet bij mij langs. In de twintig jaar dat ik in mijn huis woon, is hij misschien één keer op bezoek geweest. Toen ik nog gezond was, vond ik dat niet erg. Maar toen ik z!ek werd, voelde het anders. Dan wil je dat iemand er voor je is, zeker als je letterlijk om de hoek woont.”
Volgens Dorus zag hij Frans tijdens zijn z!ekteperiode slechts één keer, en dat was in het z!ekenhuis. “Onze moeder wilde langskomen en had Frans gevraagd om haar te brengen. Dat was de enige keer dat ik hem zag,” vertelt Dorus.
Uitsluiting na herstel
De situatie verslechterde verder toen Dorus na zijn herstel een zakelijke boodschap ontving vanuit het management van Frans. Hij zou niet langer betrokken zijn bij de merchandise en andere werkzaamheden rondom de optredens. Voor Dorus kwam deze beslissing als een emotionele klap.
“Ik kreeg een e-mail waarin stond dat ze me niet meer nodig hadden. Dat voelde als de definitieve breuk. Er was geen gesprek, geen uitleg. Alleen afstand.”
Wat hem vooral raakt, is dat Frans in de media destijds wél uitspraken deed over hoe zwaar het voor hem was dat zijn broer z!ek was. “Hij vertelde dat zijn wereld op z’n kop stond. Maar ik merkte daar niets van. Dat was, zo voelde het voor mij, vooral voor de buitenwereld bedoeld.”
Geen contact, geen behoefte aan herstel
Vandaag de dag is er nog steeds geen contact tussen de broers. En dat lijkt volgens Dorus ook niet meer te gaan veranderen. In het interview maakt hij duidelijk dat hij rust heeft gevonden in de situatie zoals die nu is.
“Geen contact hebben met Frans brengt me rust. Hij heeft zijn leven, ik het mijne. Ik heb geen behoefte aan een verzoening en hij heeft ook nooit een poging gedaan om de situatie te bespreken.”
Volgens Dorus is het voor hem belangrijk om zijn energie te richten op zijn eigen leven, herstel en gezondheid. De wonden van het verleden zijn diep, en er is weinig dat ze nog kunnen helen.
Alleen nog verbonden via moeder Wies
De enige reden waarom de broers soms nog in elkaars nabijheid kunnen zijn, is vanwege hun moeder Wies, die inmiddels 78 jaar oud is. Dorus vertelt dat de zorg voor hun moeder verdeeld is: hij neemt doordeweeks de taken op zich, terwijl Frans en zijn vrouw Mariska dat in het weekend doen.
Maar ook op dat vlak is het contact minimaal. “We zijn nog niet tegelijk bij haar op bezoek geweest,” zegt Dorus. “Dat lijkt bewust zo gepland te zijn. Het werkt zo, en ik laat het erbij.”
Op de vraag of er bij een speciale gelegenheid – zoals een verjaardag – nog een gezamenlijke aanwezigheid te verwachten valt, reageert hij nuchter: “Vorig jaar waren ze er niet. Volgens mij waren ze op vakantie. Ik zie wel hoe het dit jaar gaat. Maar ik weet nu al: als onze moeder er straks niet meer is, zal ook het laatste lijntje tussen Frans en mij verdwijnen.”
Reactie van Frans Bauer blijft uit
Weekblad Story heeft naar aanleiding van het interview Dorus’ broer Frans benaderd voor een reactie. De volkszanger heeft via zijn woordvoerder laten weten “geen behoefte” te hebben om te reageren op de uitspraken van zijn broer. Daarmee blijft het stil aan de kant van Frans – zowel privé als publiekelijk.
Voor fans die de broers jarenlang als een onafscheidelijk duo zagen, zal dit nieuws als een verrassing komen. De plotselinge breuk, en vooral de emotionele lading ervan, maakt duidelijk dat zelfs in de meest hechte families diepe verwijdering kan ontstaan.
Familiebanden onder druk
Het verhaal van Dorus en Frans laat zien dat familierelaties niet vanzelfsprekend zijn, zelfs niet wanneer je jarenlang intensief samenwerkt en publiekelijk bekendstaat als hechte broers. Z!ekte, misverstanden en gemiste kansen tot contact kunnen leiden tot een afstand die onoverbrugbaar aanvoelt.
Voor Dorus is die afstand nu een feit, en een die hij heeft geaccepteerd. “Ik ben blij dat ik me kan richten op mijn eigen gezondheid en gemoedsrust. Dat is wat nu telt.”
Publieke reacties op het verhaal
In de reacties op sociale media wordt wisselend gereageerd op het openhartige interview. Sommige lezers prijzen Dorus om zijn eerlijkheid en moed om zijn kant van het verhaal te delen. Anderen vinden dat familieconflicten beter binnenskamers blijven. Maar één ding is zeker: het gesprek is geopend, en het raakt mensen.
Het roept herkenning op bij velen die zelf ooit afstand moesten nemen van een familielid – of juist zelf het gevoel hebben buitengesloten te worden.
Wat vind jij van het verhaal van Dorus Bauer? Vind je dat hij terecht zijn verhaal doet? En had Frans volgens jou anders moeten handelen in deze situatie? Laat je mening achter in de reacties en praat mee over deze gevoelige familiekwestie.
De 62-jarige Peter besloot om twee jaar geleden op vakantie te gaan naar Letland. Hij zal deze solotrip echter nooit meer vergeten.
Peter steekt van wal: “Het Oostblok is weer eens wat anders als Spanje, waar veel mensen heengaan. Het leek me ontzettend leuk ergens heen te gaan waar niet zoveel over bekend is.”
De Nederlander vervolgt: “Bovendien zijn vluchten naar Riga ook goedkoop, evenals het verblijf en de kosten in het algemeen.”
“Ik houd van reizen en het liefst alleen, dan hoef je geen rekening te houden met anderen en dan kun je dus ook gewoon je gang gaan”, aldus Peter.
Peter had alles tot in de puntjes gepland. “Via Google had ik al gekeken naar toeristische trekpleisters, zodat ik niet doelloos in het rond zou lopen. Dat doe ik eigenlijk altijd.”
Aangekomen besloot hij om een avondje te gaan stappen, dus trok hij de stad in. Tijdens zijn wandeling werd hij plots aangesproken door een jongedame.
Peter vertelt: “Ze zei dat ze uit Rusland waren en vroeg me of ik ergens een leuk tentje wist waar ze iets zouden kunnen gaan drinken. Ik had geen idee, en vertelde dat ik uit Nederland kom.”
“Daarop vroeg ze me of ik zin had om met haar mee te gaan. Ik zag daar geen kwaad in en we zijn toen samen naar een bar gegaan”, vervolgt Peter.
“Het was supergezellig en de drank vloeide rijkelijk. Ze heette Stefania en was 23 jaar. Aan het einde van de avond vroeg ze of ze mee mocht naar mijn hotel.”
Peter was toen zestig en zegt dat het moeilijk was om een knappe dame van 23 jaar te weigeren. “Ze was heel erg knap en ik had er veel zin in. Toch was ik niet meer helemaal helder en zelfs een beetje duizelig.”
De man legt uit wat er dan gebeurde. “Toen we in mijn hotelkamer kwamen, kon ik nauwelijks meer op mijn benen staan. Het voelde alsof ik teveel gedronken had, maar ook weer niet.”
“Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen. Alhoewel, het was meer een soort van knock-out. Toen ik wakker werd was Stefania er niet.”
“Tot mijn grote schrik was mijn portemonnee, waar mijn vakantiegeld van 2.000 euro en bankpas inzaten, er ook niet meer.”
“Ik heb toen mijn bank direct gebeld en gelukkig was er nog niets afgeschreven. De kaarten heb ik laten blokkeren. Mijn cash geld was ik wel kwijt.”
“Dat was nog erg lastig, want ik moest immers nog drie dagen eten en drinken. Ook moest ik de taxirit naar het vliegveld betalen. Zonder geld ben je echt machteloos.”
“Gelukkig had ik mijn paspoort nog en via Western Union heeft een familielid geld naar me overgemaakt. Dat kon ik toen afhalen bij een kantoortje in de stad.”
“In de resterende dagen heb ik Stefania niet meer gezien. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik denk dat ze iets in mijn drinken heeft gedaan.”
“Het klinkt ook te mooi om waar te zijn. Waarom zou een bloedmooie meid van 23 met een man van 60 willen zijn?” Peter heeft zijn lesje nu wel geleerd.
“Het heeft me enorm aangegrepen en als ik nu op vakantie ga, kijk ik wel drie keer uit. Ondanks dat ik zulke verhalen wel had gehoord, ben ik er zelf toch ingetrapt.”