Connect with us

Actueel

Buienradar-weerman verbijsterd om wat er komen gaat: ”Hebben we al jaren niet meer gezien”

Avatar foto

Published

on

Weerman Maurice Middendorp van Buienradar moest even twee keer kijken toen hij de nieuwste weerkaarten op zijn scherm zag verschijnen. Wat hij daar aantrof, is iets wat zelfs doorgewinterde meteorologen niet vaak meemaken. De modellen laten namelijk een weerbeeld zien dat we in Nederland al jaren nauwelijks meer hebben gezien: aanhoudende kou, winterse neerslag en een serieuze kans op sneeuw die blijft liggen. Volgens Middendorp zijn dit scenario’s die hij sinds de coronajaren niet meer in deze vorm heeft gezien.

“Dit zijn berekeningen waar je als weerman toch even stil van wordt,” vertelt hij. “We zijn de afgelopen winters bijna vergeten hoe een echte winter eruitziet. Maar dit… dit is andere koek.”

Winters die geen winters meer waren

De afgelopen jaren raakten Nederlanders gewend aan zachte winters. December en januari voelden vaak als een verlengde herfst, met grijze luchten, regen en temperaturen die regelmatig boven de tien graden uitkwamen. Echte vorstperiodes bleven uit en sneeuw was meestal niet meer dan natte vlokken die binnen een uur weer verdwenen.

“Mensen vergeten soms dat dit niet altijd zo is geweest,” legt Middendorp uit. “Veertig jaar geleden waren dit soort winters veel normaler. Sneeuw, ijs, dagenlang kou. Dat hoorde erbij. Tegenwoordig is dat eerder uitzondering dan regel.”

Juist daarom zorgt het huidige weerbeeld voor opwinding onder meteorologen én winterliefhebbers. De modellen laten namelijk een samenloop van omstandigheden zien die zeldzaam is in het huidige klimaat.

Een omslag die vannacht al begint

Hoewel de dag zelf nog relatief mild aanvoelde, met temperaturen rond de zes graden en een heldere lucht, staat er volgens Middendorp een duidelijke weersverandering voor de deur. Die begint al in de nacht.

“In het zuiden van het land, met name in Limburg, kan het vannacht al tot sneeuw komen,” zegt hij. “Waarschijnlijk gaat het daar om natte sneeuw, die niet blijft liggen. Maar het is wel het eerste signaal dat de atmosfeer aan het kantelen is.”

De echte verandering zit hem in de herkomst van de lucht. Waar we de afgelopen dagen nog te maken hadden met relatief zachte lucht uit het westen, draait de stroming nu langzaam naar het noorden en noordoosten.

“Vanaf dat moment krijgen we te maken met koude lucht uit Scandinavië,” aldus Middendorp. “En dat is lucht die niet alleen kouder is, maar ook droger en stabieler.”

Een gure jaarwisseling

De jaarwisseling zelf lijkt volgens de huidige berekeningen grotendeels droog te verlopen. Dat is goed nieuws voor iedereen die buiten wil staan of vuurwerk wil afsteken. Toch betekent droog niet automatisch aangenaam.

“Vooral in de kustprovincies wordt het afzien,” waarschuwt Middendorp. “Daar staat een stevige wind, die de gevoelstemperatuur flink omlaag brengt.”

In Scheveningen en Duindorp is daar al rekening mee gehouden. De traditionele vreugdevuren zijn vervroegd, mede vanwege de harde wind die later op de avond wordt verwacht. Het illustreert hoe serieus de weersomstandigheden worden genomen.

“Het is niet alleen koud, het voelt ook koud,” benadrukt de weerman. “En dat verschil is belangrijk.”

Nieuwjaarsdag: kou die je voelt tot op het bot

Op nieuwjaarsdag zet de winterse trend zich verder door. De noordoostenwind trekt aan en voert steeds koudere lucht aan. Overdag blijft de temperatuur laag en ’s nachts zakt het kwik op steeds meer plekken richting het vriespunt.

“De lucht en de bodem koelen verder af,” legt Middendorp uit. “En dat betekent dat neerslag die valt, steeds vaker in vaste vorm zal zijn.”

Met andere woorden: sneeuw wordt waarschijnlijker. Niet alleen als tijdelijk verschijnsel, maar ook als blijvende laag, zeker als de timing gunstig uitpakt.

Het weekend: sneeuw met potentie

Het echte wintermoment lijkt volgens de huidige verwachtingen in het weekend te liggen. Dan trekken neerslagzones over het land, terwijl de temperaturen laag genoeg zijn om sneeuw te laten vallen én te laten liggen.

“Als alles samenvalt, kan dit een mooi winters weekend worden,” zegt Middendorp voorzichtig. “Maar timing is cruciaal.”

Valt de sneeuw vooral ’s nachts, wanneer de grond het koudst is en er geen zon is om het proces te verstoren, dan kan zich een sneeuwdek vormen dat overdag intact blijft. Dat is precies waar veel winterliefhebbers op hopen.

“Dan krijg je die klassieke winterplaatjes: witte straten, besneeuwde velden en een landschap dat er ineens totaal anders uitziet.”

Waar gaat het écht sneeuwen?

De grote vraag blijft natuurlijk: waar valt de meeste sneeuw? En daarop moet Middendorp eerlijk antwoorden dat dat voorlopig nog lastig te zeggen is.

“Sneeuw is ontzettend lokaal,” legt hij uit. “Het kan zijn dat het in de ene plaats volledig wit is, terwijl het tien kilometer verderop nauwelijks iets voorstelt.”

Wat wel duidelijk is, is dat de kans op sneeuw groter wordt naarmate je verder landinwaarts gaat. De kustgebieden houden vaker te maken met net iets zachtere lucht, waardoor sneeuw daar sneller overgaat in natte sneeuw of regen.

“Maar ook daar kan het verrassen,” zegt Middendorp. “Dat maakt dit soort situaties zo lastig, maar ook zo fascinerend.”

Een winterse loterij

De weerman spreekt zelfs van een “winterse loterij”. Dat klinkt speels, maar het vat de onzekerheid goed samen.

“Dat er sneeuw gaat vallen, staat eigenlijk vast,” zegt hij. “De vraag is alleen: hoeveel, waar precies en hoe lang blijft het liggen?”

Het zijn vragen die pas in de dagen zelf echt beantwoord kunnen worden. Tot die tijd blijft het volgen, bijstellen en afwachten.

Voorpret alleen al bijzonder

Wat Middendorp vooral benadrukt, is dat het huidige weerbeeld allesbehalve normaal is voor de winters die we de afgelopen jaren gewend waren.

“Alleen dat al maakt het bijzonder,” zegt hij. “Zelfs als het uiteindelijk minder sneeuw wordt dan gehoopt, is dit een winterse setting die we lang niet hebben gezien.”

En dat zorgt nu al voor voorpret. Niet alleen bij schaatsliefhebbers en sneeuwfans, maar ook bij meteorologen die eindelijk weer eens écht winterweer mogen aankondigen.

“Het is gewoon leuker om over sneeuw en kou te praten dan over eindeloze regen,” besluit Middendorp met een glimlach. “En wie weet… misschien krijgen we Nederland binnenkort weer even ouderwets wit.”

Actueel

“Mijn lichaam kende geen seconde rust” – Rudy Morren na zware hersenoperatie door Parkinson: “Ik was er klaar voor”

Avatar foto

Published

on

Rudy Morren klinkt vandaag anders dan vroeger. Zijn stem is rustiger, minder gejaagd, maar draagt een gewicht dat er voorheen niet was. De acteur en schrijver is 62 en heeft een ingrijpende periode achter de rug. Na jaren van leven met de z!ekte van Parkinson onderging hij onlangs een zware hersenoperatie. Een beslissing die zijn leven op zijn kop zette en tegelijk een pijnlijke waarheid blootlegde waar hij lange tijd nauwelijks woorden aan gaf.

“Geen seconde vond mijn lichaam rust,” zegt hij vandaag.
“Ik was op. Echt op.”

Een z!ekte die niet schreeuwt, maar sluipt

Parkinson kwam niet als een plotselinge mokerslag. Het begon subtiel, bijna onmerkbaar. Kleine trillingen. Spanning in het lichaam. Een gevoel van onrust dat niet meer wegging. In het begin probeerde Rudy het te negeren. Hij werkte door, schreef, stond op podia, sprak met mensen. Maar langzaam werd duidelijk dat zijn lichaam hem niet meer volgde zoals vroeger.

Wat de z!ekte voor hem zo slopend maakte, was niet alleen de pijn of de zichtbare symptomen. Het was vooral het gebrek aan stilte. Zelfs in rust bleef zijn lichaam gespannen, alert, alsof het nooit meer mocht ontspannen. Slapen werd moeilijk. Ontspannen onmogelijk.

“Zelfs wanneer ik stil lag, ging het door,” vertelt hij. “Mijn lichaam zweeg nooit. Dat vreet aan je.”

Zeven jaar vechten zonder pauze

Jarenlang leefde Rudy op wilskracht. Mensen in zijn omgeving zagen iemand die bleef functioneren, bleef creëren, bleef praten. Wat ze minder zagen, was de prijs die hij daarvoor betaalde. Elke dag was een gevecht. Elk optreden, elk gesprek, elke verplaatsing vergde energie die hij eigenlijk niet meer had.

Volgens mensen dicht bij hem kwam hij op een punt waarop zelfs de dingen die hem altijd overeind hielden, te zwaar werden. Zijn lichaam protesteerde steeds harder, terwijl zijn hoofd bleef aandringen om door te gaan.

“Het ergste was niet dat ik pijn had,” zegt Rudy. “Het ergste was dat ik geen moment meer had waarop ik even mezelf kon zijn, zonder strijd.”

Het moment waarop alles te zwaar werd

Wat Rudy vandaag zo openlijk benoemt, is iets waar weinig mensen graag over spreken. Er kwam een moment waarop hij zich afvroeg hoe lang dit nog zin had. Niet uit drama, niet uit impulsiviteit, maar uit pure uitputting.

“Ik heb tegen dokters gezegd: als dit mijn eindstation is, dan hoeft het voor mij niet meer,” zegt hij zonder omwegen.

Het zijn woorden die hard aankomen. Ze tonen geen d00dswens, maar een grens. De grens van wat een mens kan dragen wanneer het lijden uitzichtloos lijkt. Rudy benadrukt dat hij niet d00d wilde, maar dat hij zo niet verder kon leven.

“Ik was er klaar voor,” zegt hij. “Niet omdat ik weg wilde, maar omdat ik geen perspectief meer voelde.”

Een ingreep zonder garanties

Na jaren van behandelingen, medicatie en zoeken naar verlichting, kwam er een optie op tafel: een complexe hersenoperatie. Geen eenvoudige ingreep. Geen belofte op succes. Alleen een kans. Een sprankje hoop.

Een half jaar geleden hakte Rudy de knoop door. Hij wist dat het alles kon veranderen, maar ook dat het kon mislukken. Toch voelde niets doen niet langer als een optie.

“Je komt op een punt waarop je denkt: of dit, of niets,” zegt hij. “En dat is een heel eenzame beslissing.”

De stilte na de storm

Wat volgde na de operatie, omschrijft Rudy als onwerkelijk. Voor het eerst in jaren werd het stil in zijn lichaam. Geen constante spanning meer. Geen eindeloze innerlijke onrust. Gewoon… rust.

“Het is alsof mijn gezondheid mij eerst is afgenomen,” zegt hij, “en nu plots deels is teruggegeven.”

Die rust voelt als een cadeau, maar ook als iets waar hij voorzichtig mee omgaat. Alsof hij het nog niet helemaal durft te geloven. De operatie bracht verlichting, maar geen volledige genezing. Parkinson is er nog steeds. Alleen is de strijd niet langer allesoverheersend.

Herstel is meer dan cijfers

Toch wil Rudy niet dat zijn verhaal gelezen wordt als een simpel succesverhaal. De operatie heeft veel veranderd, maar wist het verleden niet uit. De jaren van spanning, angst en uitputting hebben hun sporen nagelaten.

“Je vergeet niet hoe diep je gezeten hebt,” zegt hij. “Dat draag je mee.”

Herstel is voor hem niet alleen fysiek. Het gaat ook over vertrouwen in zijn lichaam, over durven ontspannen zonder bang te zijn dat het weer ontspoort. Over opnieuw leren leven zonder voortdurend op je hoede te zijn.

Een eerlijk verhaal dat raakt

Rudy’s openheid raakt een gevoelige snaar. Niet alleen bij mensen met Parkinson, maar bij iedereen die ooit heeft gevoeld hoe dun de grens kan zijn tussen volhouden en op zijn. Zijn verhaal roept vragen op over lijden, autonomie en hoe ver iemand moet blijven gaan wanneer het leven vooral pijn doet.

Sommigen noemen zijn woorden moedig. Anderen vinden ze confronterend. Maar niemand kan ontkennen dat ze echt zijn.

“Ik heb het overleefd,” zegt Rudy.
“Maar ik weet ook hoe dun die lijn was.”

Voorzichtig vooruitkijken

Vandaag kijkt Rudy voorzichtig vooruit. Met dankbaarheid voor wat er is teruggekomen, maar ook met respect voor wat hij heeft doorstaan. Hij weet dat niets vanzelfsprekend is. Dat zijn lichaam kwetsbaar blijft. Maar hij voelt weer ruimte om te ademen.

Zijn stem, rustiger dan vroeger, draagt het verhaal van iemand die tot het uiterste is gegaan en terugkeerde met een nieuwe blik op leven en grenzen. Geen grootse verklaringen. Geen valse hoop. Alleen eerlijkheid.

En misschien is dat precies waarom zijn verhaal zo blijft nazinderen. Omdat het niet alleen over z!ekte gaat, maar over mens zijn. Over hoe ver je kunt gaan. En over de kracht – én kwetsbaarheid – van toegeven dat het soms genoeg is geweest.

Continue Reading