Actueel
Blunder van presentatrice met glazen bureau gaat viral
Stel je voor dat je live op televisie presenteert, totaal onbewust van het feit dat de hele wereld een onverwachte blik op je werpt. Dat is precies wat de Italiaanse journaliste Costanza Calabrese overkwam tijdens een uitzending van TG5 in 2016. Wat begon als een gewone nieuwsuitzending, veranderde in een viraal moment dat het internet niet snel zou vergeten.
Een moment dat kijkers deed opkijken
Costanza Calabrese had al naam gemaakt in de Italiaanse journalistiek en verscheen in verschillende media. Maar het was een filmpje op YouTube dat haar in een klap tot een internationaal fenomeen maakte.
Tijdens een late TG5-uitzending presenteerde Calabrese, toen 38 jaar, met de gebruikelijke professionaliteit. Ze zat achter een bureau en bracht vol vertrouwen het avondnieuws. Echter, er was één detail dat ze zich niet had gerealiseerd: het bureau was volledig doorzichtig.
Een ‘Basic Instinct’-flashback
Aanvankelijk leek alles normaal. De camera begon met een close-up, gericht op haar bovenlichaam terwijl ze sprak. Maar toen het beeld langzaam uitzoomde, werd duidelijk dat haar manier van zitten – in combinatie met het glazen bureau – meer onthulde dan de bedoeling was.
Het was een ongelukkig garderobemoment dat onvermijdelijk vergeleken werd met Sharon Stone’s legendarische scène in Basic Instinct. Binnen de kortste keren had iemand het fragment op YouTube geplaatst. De video ging viraal en werd in korte tijd miljoenen keren bekeken, terwijl social media overspoeld werd met reacties.
Het internet had er veel over te zeggen
Het online publiek had zoals altijd een hoop meningen over de situatie. Sommigen hadden medelijden met Calabrese en gaven de productiestaf de schuld omdat zij haar niet hadden gewaarschuwd:
💬 “Arme vrouw! Iemand op de set had haar moeten waarschuwen!”
Anderen waren ronduit verbaasd over het incident:
💬 “Hoe kon haar jurk eigenlijk zo hoog zijn?”
En dan waren er natuurlijk de humoristische reacties:
💬 “Journalistiek 101: Wees altijd transparant!”
Hoewel velen lachten om het moment, ontstond er ook een serieuze discussie over on-air professionaliteit en de verantwoordelijkheid van de televisieproductie. Hoe kon een dergelijk incident überhaupt gebeuren? Had de regie niet op tijd kunnen ingrijpen?
Geen eerste keer voor Costanza Calabrese
Opvallend genoeg was dit niet de eerste keer dat een dergelijke situatie zich voordeed. In oktober 2014 had Calabrese al een vergelijkbare glazen balie-blunder meegemaakt. Destijds gebeurde dit samen met haar collega’s Paola Rivetta en Barbara Pedri, wat opnieuw leidde tot ophef en hilariteit onder kijkers.
Hoewel het incident zeker voor opschudding zorgde, onderstreepte het ook een belangrijk punt: de noodzaak voor bewustzijn bij live televisie. In een wereld waar sociale media alles binnen seconden verspreiden, kunnen zelfs de kleinste fouten jarenlang worden onthouden.
Een les voor live tv
De virale blunder van Costanza Calabrese blijft een van de meest besproken live tv-momenten van de afgelopen jaren. Het is een herinnering aan hoe onvoorspelbaar live-uitzendingen kunnen zijn – en hoe genadeloos het internet kan reageren op kleine misstappen.
De les hier? Controleer altijd je omgeving. Vooral als je bureau van glas is.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
