Actueel
Beroemde vriend Rachel Hazes laat bom barsten over ruzie: ‘Dit is heftig!’ 😨
Rachel Hazes en familieruzie opnieuw in de schijnwerpers tijdens Chinees Nieuwjaar op de Dam
Grote viering in hartje Amsterdam
Afgelopen week stond de Dam in Amsterdam volledig in het teken van het Chinees Nieuwjaar, een kleurrijk evenement dat jaarlijks duizenden bezoekers trekt. De festiviteiten werden groots aangepakt en georganiseerd door horecamagnaat Won Yip, die bekendstaat om zijn ondernemerschap en sterke netwerk in zowel de horeca als de entertainmentwereld. Het evenement combineerde traditionele Chinese gebruiken met hedendaagse thema’s en bood ruimte voor verdieping en maatschappelijke gesprekken.
Een van de verrassende onderwerpen die tijdens dit culturele feest ter sprake kwam, was de aanhoudende familieconflict binnen de familie Hazes. Won Yip, die nauwe banden onderhoudt met Rachel Hazes, sprak zich voor de camera’s uit over de spanningen tussen Rachel en haar kinderen André Hazes en Roxeanne Hazes.
“Elk huisje heeft zijn kruisje”, aldus Won Yip
In een openhartig interview met Shownieuws vertelde Yip over zijn band met Rachel Hazes en de situatie waarin zij zich momenteel bevindt. Volgens hem speelt er achter de schermen meer dan de buitenwereld ziet.
“Ik ben vrij close met Rachel. Elk huisje heeft zijn kruisje, en bij hen is die wat groter,” aldus Yip.
Met deze uitspraak liet hij doorschemeren dat de familie Hazes, ondanks hun publieke status, ook worstelt met persoonlijke en complexe situaties. Hij benadrukte dat de media een flinke rol speelt in het aanwakkeren van het conflict en hoopt op een moment van verzoening tussen moeder en kinderen.
“De media doet er natuurlijk nog een schepje bovenop. Dat is ook een ding dat duidelijk is. Ik hoop echt dat het nog een keer goed komt.”
Relatie met André en Roxeanne is minimaal
Hoewel Yip een nauwe band onderhoudt met Rachel, gaf hij aan nauwelijks contact te hebben met haar kinderen. Zijn afstand tot André en Roxeanne lijkt een bewuste keuze, mogelijk om zich niet in het conflict te mengen.
“Ik heb minimaal contact met hen. Dat loopt dan eenmaal zo. Ik ben natuurlijk 55, ik ben niet 25, dus ja…”
De uitspraak suggereert dat Yip zich op de achtergrond houdt in de ruzie, maar dat zijn loyaliteit bij Rachel ligt. Hij onthield zich verder van commentaar op de standpunten of gedragingen van de kinderen, en koos ervoor om de focus te leggen op zijn band met Rachel en zijn wens dat de familie vrede vindt.
Juridische strijd verdeelt familie verder
De familie Hazes is de afgelopen jaren vaker in het nieuws geweest vanwege interne spanningen. De situatie escaleerde recent toen Rachel Hazes haar zoon André op kerstavond een dagvaarding liet bezorgen. De aanleiding: Rachel eist dat André voortaan de toevoeging ‘junior’ gebruikt in zijn artiestennaam en zich niet langer presenteert als ‘de zoon van André Hazes’ zonder nuance.
Deze juridische stap veroorzaakte veel ophef, niet alleen vanwege de inhoud, maar vooral vanwege de timing. Het versturen van een dagvaarding op kerstavond werd door velen gezien als een emotionele provocatie.
Volgens Evert Santegoeds, hoofdredacteur van Privé en deskundige bij Shownieuws, was de datum van verzending verre van toevallig:
“Ik kan het niet anders zien. Als je dat op dat tijdstip verstuurt en het is niet meer dan een aankondiging van een dagvaarding, dan doe je dat om kerst te verzieken.”
Publieke reacties op juridische actie
De stap van Rachel leidde tot felle reacties op sociale media en in de roddelpers. Veel mensen vonden het pijnlijk en ongepast om op een feestdag als Kerstmis een familielid juridisch aan te pakken. Tegelijkertijd zijn er ook stemmen die Rachel’s kant kiezen en haar beslissing verdedigen als een noodzakelijke juridische maatregel om de naam van haar overleden man te beschermen.
De juridische strijd raakt duidelijk een gevoelige snaar bij het Nederlandse publiek, dat al decennialang meeleeft met het wel en wee van de familie Hazes.
André Hazes verbreekt definitief het contact
In een recent interview liet André Hazes weten dat hij het contact met zijn moeder definitief heeft verbroken. De breuk lijkt onherstelbaar.
“Ik wil haar niet meer in mijn leven,” verklaarde hij zichtbaar geëmotioneerd.
De uitspraak markeert een nieuw dieptepunt in de verhoudingen tussen moeder en zoon. Ondanks de wens van Won Yip voor een verzoening, lijkt André er resoluut in dat hij geen toekomst meer ziet waarin Rachel deel uitmaakt van zijn leven.
Zijn zus Roxeanne Hazes heeft zich in het verleden ook uitgesproken over haar moeilijke relatie met haar moeder, maar zij blijft over het algemeen meer op de achtergrond dan haar broer.
Won Yip blijft hoopvol
Ondanks alle spanningen en negatieve berichtgeving blijft Won Yip vasthouden aan de hoop dat de familie Hazes de weg naar elkaar terugvindt. Zijn vriendschap met Rachel lijkt oprecht en zijn betrokkenheid komt voort uit een wens naar rust en herstel binnen de familie.
“Ik hoop echt dat het nog een keer goed komt,” herhaalde Yip tijdens zijn interview bij het Chinees Nieuwjaar.
Zijn woorden vinden weerklank bij veel mensen die de familie al jaren volgen. De tragiek, liefde, roem en ruzies maken de Hazes-saga tot een haast Shakespeareaans verhaal dat zich in het volle daglicht blijft afspelen.
Chinees Nieuwjaar in Amsterdam: meer dan alleen feest
Het evenement op de Dam was een groot succes. Bezoekers genoten van kleurrijke optochten, traditionele dansen, vuurwerk en culinaire hoogstandjes. Het Chinees Nieuwjaar werd hiermee niet alleen een cultureel spektakel, maar ook een podium voor maatschappelijke onderwerpen en persoonlijke verhalen.
Door de betrokkenheid van bekende Nederlanders zoals Won Yip kreeg het feest bovendien extra media-aandacht. Zijn openhartigheid over de familie Hazes zorgde voor veel reacties en hernieuwde belangstelling voor de familierelaties achter de schermen van het bekende Hazes-imperium.
Conclusie: een publieke familiekwestie met diepe wonden
De situatie binnen de familie Hazes blijft de gemoederen bezighouden. De juridische strijd, het persoonlijke verdriet en de onmogelijke keuzes spelen zich af onder het oog van miljoenen Nederlanders. Dat Rachel Hazes, André Hazes en Roxeanne Hazes elk hun eigen pad bewandelen, maakt de hoop op verzoening niet onmogelijk, maar wel bijzonder onzeker.
Tegelijkertijd toont de betrokkenheid van vrienden zoals Won Yip dat er nog altijd mensen zijn die streven naar verzoening, begrip en herstel. De toekomst zal uitwijzen of de familieleden elkaar weer weten te vinden.
Wil je op de hoogte blijven van de laatste ontwikkelingen rondom Rachel Hazes, André Hazes en andere bekende Nederlanders? Volg dan ons platform voor betrouwbare en actuele entertainmentnieuws, achtergrondverhalen en interviews.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
