Actueel
Bekende Postcodeloterij-winnares (52) overleden
Verdrietig nieuws uit Engeland: Anna-Marie Stevens (52), winnares van de Britse Postcodeloterij, is omgekomen bij een noodlottig verkeersongeluk. Het incident vond plaats in Essex, waar Stevens samen met haar dochter (23) op een stoep liep. Ondanks snelle hulp door de hulpdiensten, kon haar leven niet worden gered, zo melden diverse media, waaronder de Daily Star.
Tragische Botsing in Essex
Het ongeluk gebeurde op donderdagmiddag, toen de bestuurder van een auto de controle over het voertuig verloor. De Suzuki Splash reed van de weg, kwam op de stoep terecht en botste vervolgens op Anna-Marie en haar dochter. Volgens lokale bronnen zou de bestuurster veel te hard hebben gereden en mogelijk onder invloed zijn geweest van alcohol of drugs.
De politie van Essex bevestigt dat beide slachtoffers met spoed naar het ziekenhuis zijn gebracht. “Artsen hebben alles geprobeerd, maar helaas overleed de 52-jarige vrouw aan haar verwondingen,” aldus een woordvoerder. Haar dochter raakte lichtgewond en verkeert inmiddels buiten levensgevaar.
Bestuurder Aangehouden
De 31-jarige bestuurster van het voertuig is direct na het incident gearresteerd. Zij wordt verdacht van gevaarlijk rijgedrag en het rijden onder invloed van verdovende middelen. Ze zit momenteel vast en de politie is een onderzoek gestart naar de exacte toedracht van het ongeluk.
Postcodeloterij Winnares met een Groot Hart
Anna-Marie Stevens was een bekende in haar buurt, vooral door haar recente winst van 13.305 pond (ongeveer 15.400 euro) in de Britse Postcodeloterij. De winst betekende veel voor haar, en een groot deel ervan besteedde ze aan haar geliefde hond. Het dier was ernstig ziek geworden na een wandeling in het park, en Stevens besloot geen kosten te besparen om hem te laten behandelen.
Helaas mocht het niet baten: het hondje overleed enkele dagen later aan leverfalen. Stevens was er kapot van en vermoedde dat haar hond vergiftigd was geraakt tijdens de wandeling.
Reacties van de Gemeenschap
De dood van Stevens heeft diepe indruk gemaakt op haar buurt en de gemeenschap in Essex. Veel mensen herinneren haar als een zorgzame en liefdevolle vrouw die altijd klaarstond voor anderen. “Ze was een fantastische moeder en een dierenvriend met een enorm hart,” vertelt een buurtbewoner. “Het is hartverscheurend dat ze op zo’n manier om het leven is gekomen.”
Sociale media stromen vol met condoleances en berichten van medeleven. Vrienden, familie en buurtgenoten uiten hun verdriet en ongeloof over het tragische verlies.
Politieonderzoek in Volle Gang
De politie van Essex roept getuigen van het ongeval op om zich te melden. Het onderzoek richt zich vooral op de snelheid van de Suzuki Splash en de mogelijke invloed van alcohol of drugs bij de bestuurster. Daarnaast wordt gekeken naar de staat van het voertuig en de wegomstandigheden op het moment van de crash.
Het incident heeft opnieuw de discussie aangewakkerd over verkeersveiligheid in drukke woonwijken en de noodzaak van strengere controles op rijden onder invloed.
Een Leven Vol Liefde en Zorg
Anna-Marie Stevens laat niet alleen een rouwende familie achter, maar ook een erfenis van liefde en zorg. Haar toewijding aan haar gezin en dierenliefde maakten haar geliefd bij velen. Haar recente verlies van haar hond maakte al diepe indruk op haar omgeving, en nu laat haar overlijden een nog grotere leegte achter.
Haar dochter, die het ongeluk gelukkig overleefde, wordt nu door familie en vrienden ondersteund in deze moeilijke tijd.
Herinnering aan Stevens
Het overlijden van Anna-Marie Stevens benadrukt de kwetsbaarheid van het leven en het belang van veiligheid in het verkeer. Haar vrienden en familie zullen haar herinneren als een warme, zorgzame vrouw die altijd klaarstond voor anderen. Haar nalatenschap is een herinnering aan de kracht van liefde en de waarde van het delen van geluk, zelfs in moeilijke tijden.
Rust zacht, Anna-Marie. ❤️
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
