Actueel
André Hazes neemt grote wraak op Rachel Hazes: ‘Rachel raakt de gehele erfenis kwijt!’
De relatie tussen Rachel Hazes en haar kinderen, André Hazes en Roxeanne Hazes, heeft altijd onder spanning gestaan. Maar recent bereikte deze familieruzie een nieuw dieptepunt. Rachel stuurde haar zoon, André, een sommatie waarin ze eist dat hij zijn naam niet langer mag gebruiken zonder de toevoeging ‘jr.’, verwijzend naar zijn vader, de overleden volkszanger André Hazes. Deze beslissing, die voortvloeit uit het feit dat Rachel de merkrechten op de naam bezit, heeft veel stof doen opwaaien en de familieconflicten verder verergerd.
Merkrechten en Familieruzie
De eis van Rachel om de naam van André Hazes te beschermen, is gebaseerd op haar eigendom van de merkrechten op de naam van haar overleden man. Ze stelt dat haar zoon zonder de toevoeging ‘jr.’ misbruik zou maken van de naam die commercieel beschermd is. Dit besluit heeft echter geleid tot een golf van kritiek en verdere vervreemding binnen de familie. Veel mensen vragen zich af waarom Rachel zo fel is in haar juridische strijd tegen haar eigen zoon, vooral omdat ze weet hoe belangrijk de naam is voor hem.
Volgens bronnen hoopte Rachel dat haar acties zouden voorkomen dat haar kinderen commerciële winst zouden halen uit de naam van hun vader, maar dit heeft haar publiekelijk in een slecht daglicht gesteld. Het lijkt er nu op dat dit besluit averechts heeft gewerkt en de spanningen alleen maar heeft opgevoerd. Zowel André als Roxeanne hebben zich openlijk uitgesproken tegen de juridische stappen die Rachel heeft ondernomen.
Ondersteuning Voor Roxeanne
De familierelaties zijn verder onder druk komen te staan doordat André zich nu achter zijn zus Roxeanne heeft geschaard in de rechtszaak over de erfenis van hun vader. Deze zaak is ontstaan omdat Rachel zou hebben geprofiteerd van de erfenis, terwijl zij volgens het testament van André Hazes niet als erfgenaam was opgenomen. Het gerucht gaat zelfs dat hun scheiding al in gang was gezet voordat hij overleed, wat Rachel’s aanspraken op de erfenis verder zou compliceren.
De steun van André voor Roxeanne markeert een belangrijke verschuiving binnen de familie. Het laat zien dat broer en zus zich verenigd hebben in hun strijd tegen de juridische controle die Rachel over de nalatenschap van hun vader probeert te behouden. Het conflict heeft geleid tot een golf van sympathie voor André en Roxeanne, vooral omdat veel fans vinden dat de nalatenschap eerlijk verdeeld zou moeten worden onder de kinderen.
Rechtszaak Over De Erfenis
De kern van de huidige ruzie ligt in de juridische strijd over de erfenis van André Hazes sr. Het was bekend dat Rachel niet was opgenomen in het testament van haar overleden man, maar ze heeft desondanks aanspraak gemaakt op zijn nalatenschap. Volgens weekblad Privé was Rachel zich ervan bewust dat de verjaringstermijn van de erfenis bijna verstreken was. Ze hoopte blijkbaar dat haar kinderen niet op tijd bezwaar zouden maken, waardoor de verjaring zou ingaan en ze niet meer juridisch zouden kunnen optreden.
Privé speculeert dat Rachel erop gokte dat Roxeanne en André te druk waren met hun eigen levens en de media-aandacht zouden vermijden, waardoor ze de kans zouden missen om juridische stappen te ondernemen. Echter, Roxeanne en André hebben zich goed laten adviseren en op tijd bezwaar gemaakt tegen de verdeling van de erfenis. Dit betekent dat ze nu de mogelijkheid hebben om een gerechtelijke procedure te starten, waardoor de kans bestaat dat Rachel alles moet terugbetalen wat ze door de jaren heen heeft ontvangen uit de nalatenschap van André Hazes sr.
Bart Ettekoven, bekend van het weekblad Privé, bevestigde deze situatie: “De kinderen moesten, om nog naar de rechtbank te kunnen stappen, op tijd de erfenis stuiten. Dat betekent dat ze bezwaar hebben gemaakt, anders hadden ze geen rechtsgrond meer gehad.” Met deze stap hebben André en Roxeanne hun recht behouden om een juridische strijd aan te gaan om de erfenis te herzien en mogelijk terug te krijgen waar zij vinden dat zij recht op hebben.
Verjaring En Het Stilhouden Van De Sterfdag
Volgens Privé dacht Rachel waarschijnlijk dat ze vrij spel had omdat de verjaring van de erfenis bijna een feit was. Maar net op tijd, vlak voor de twintigste sterfdag van André Hazes, ontving ze een juridische brief van haar kinderen waarin zij duidelijk maakten dat ze de erfenis gaan aanvechten. Dit nieuws heeft voor veel opschudding gezorgd, en er wordt gespeculeerd dat de reden dat de sterfdag van André Hazes zo stilletjes voorbijging, was om geen aandacht te vestigen op de verjaring.
Als Roxeanne en André hun zaak winnen, kan dit ernstige financiële gevolgen hebben voor Rachel. Het zou betekenen dat zij mogelijk alles moet terugbetalen wat ze in de afgelopen twintig jaar heeft ontvangen uit de nalatenschap van haar ex-man. Dit zou een enorme klap voor haar zijn, niet alleen financieel, maar ook op het gebied van haar imago.
Toekomstige Ontwikkelingen En Reacties
De juridische strijd die nu dreigt, zorgt voor veel speculaties over hoe deze situatie zich verder zal ontwikkelen. Veel mensen verwachten dat Rachel zich niet zonder slag of stoot gewonnen zal geven. Ze heeft immers jarenlang de controle over de nalatenschap van André Hazes sr. weten te behouden, en het lijkt onwaarschijnlijk dat ze deze zonder een gevecht zal opgeven.
Voor Roxeanne en André is de inzet groot. Hun vader was niet alleen een icoon in de Nederlandse muziekwereld, maar ook iemand die voor hen persoonlijk veel betekende. Voor hen gaat de strijd niet alleen over het financiële aspect, maar ook over het behoud van hun vaders nalatenschap en de bescherming van zijn eer. De juridische stappen die ze hebben genomen, worden door veel fans gezien als een moedige poging om te krijgen wat hen rechtens toekomt.
Rachel’s Positie In De Media
Rachel Hazes heeft de laatste tijd veel kritiek te verduren gekregen. Haar juridische stappen tegen André om zijn naam niet langer te gebruiken, lijken veel mensen koud en berekenend over te komen. Daarnaast heeft haar eerdere gedrag rondom de erfenis de indruk gewekt dat ze vooral bezig is geweest met zichzelf te verrijken, ten koste van haar kinderen. Dit heeft haar imago bij veel fans van André Hazes sr. geen goed gedaan.
Volgens weekblad Privé heeft Rachel geprobeerd om de twintigste sterfdag van André zo stil mogelijk voorbij te laten gaan, in de hoop dat niemand zou opmerken dat de verjaringstermijn op het punt stond te verstrijken. Dit plan mislukte echter toen André en Roxeanne op tijd actie ondernamen. Voor Rachel betekent dit dat ze zich nu moet voorbereiden op een mogelijk langdurige en slopende rechtszaak, waarbij ze misschien gedwongen wordt om een deel van haar leven opnieuw onder de loep te laten nemen.
De Toekomst Van De Familie Hazes
De uitkomst van deze juridische strijd zal bepalend zijn voor de toekomst van de familie Hazes. Als André en Roxeanne erin slagen om de controle over de nalatenschap terug te winnen, kan dit een grote overwinning voor hen betekenen. Het zou ook kunnen helpen om hun vader te eren op een manier die zij passend vinden, zonder de bemoeienis van hun moeder. Aan de andere kant blijft de vraag wat dit zal betekenen voor hun relatie met Rachel, die al op een dieptepunt zit.
De familieruzie binnen de familie Hazes is nog lang niet voorbij, en het publiek volgt de ontwikkelingen op de voet. Terwijl Rachel zich voorbereidt op de mogelijke gevolgen van de rechtszaak, zijn André en Roxeanne vastberaden om te vechten voor wat zij als rechtvaardig zien. De komende maanden zullen waarschijnlijk meer onthullingen en confrontaties brengen, en de familie Hazes zal opnieuw moeten omgaan met publieke aandacht en persoonlijke uitdagingen.
Rob Jetten wil straatverlichting dimmen: waarom zijn voorstel zoveel losmaakt in Nederland
Het debat over energie, duurzaamheid en de toekomst van ons stroomnet bereikt steeds vaker de dagelijkse leefomgeving van Nederlanders. Waar de energietransitie lange tijd draaide om grote windparken, zonnepanelen en internationale klimaatdoelen, schuift die discussie nu steeds zichtbaarder richting maatregelen die bewoners direct raken. Een van de meest besproken voorstellen van dit moment komt van D66-leider Rob Jetten, die onlangs opperde om in heel Nederland de straatverlichting in de avonduren te dimmen of op rustige momenten zelfs (deels) uit te schakelen.
De gedachte daarachter is volgens Jetten eenvoudig: als Nederland slimmer met energie omgaat, kunnen we het overbelaste stroomnet ontlasten en tegelijkertijd het bewustzijn vergroten over ons eigen energieverbruik. Maar wat voor de één klinkt als een praktische stap in een groter duurzaamheidsplan, voelt voor de ander als een directe aantasting van veiligheid, leefbaarheid en comfort.
Het voorstel leidde binnen enkele uren tot een vloedgolf aan reacties. Zowel online als in lokale gemeenteraden werd fel gediscussieerd over de vraag: kan je zomaar het licht in de openbare ruimte terugschroeven?
In deze uitgebreide analyse zetten we de achtergronden, reacties, zorgen én mogelijke oplossingen op een rij.
Waarom straatverlichting volgens Jetten op tafel ligt
Rob Jetten, die zich tijdens zijn politieke loopbaan heeft ontpopt tot een van de meest zichtbare voorstanders van een duurzame toekomst, benadrukt dat Nederland op een belangrijk kruispunt staat. De vraag naar elektriciteit stijgt razendsnel, onder meer door de groei van elektrische auto’s, warmtepompen, datacenters en industrieën die overstappen op elektrisch produceren.
Het stroomnet raakt daardoor steeds voller. Op sommige plekken zijn er al wachtlijsten voor bedrijven, sportclubs en woningprojecten die willen aansluiten.
Volgens Jetten is het daarom noodzakelijk om te kijken waar op korte termijn ruimte gecreëerd kan worden:
-
zonder ingewikkelde procedures,
-
zonder miljardeninvesteringen,
-
en zonder ingrijpende verbouwingen.
Openbare verlichting vormt daarbij een interessant puzzelstuk. In Nederland staan ruim 3,5 miljoen lichtmasten, die samen verantwoordelijk zijn voor een aanzienlijk deel van het energiegebruik van gemeenten.
Dat betekent volgens Jetten niet dat het licht overal en altijd uit moet. Hij pleit voor slimme verlichting: fel waar nodig, gedimd waar mogelijk.
“Het gaat niet om besparen om het besparen,” benadrukte hij. “Het gaat om bewust omgaan met energie op momenten dat het net overbelast is.”
Hij wijst erop dat veel gemeenten al experimenteren met sensoren, dimschema’s en energiezuinige LED-verlichting. In sommige dorpen gaat het licht automatisch feller branden zodra er iemand langsloopt; op andere plekken wordt verlichting ’s nachts al deels gedimd.
Toch vindt Jetten dat dit niet langer afhankelijk mag zijn van individuele gemeenten: er moet een landelijke strategie komen.
De zorgen van burgers: ‘Een donkere straat voelt niet veilig’
Waar Jetten vooral kijkt naar duurzaamheid en het efficiënt inzetten van energie, klinkt bij veel Nederlanders een heel andere zorg: veiligheid.
1. Onveiligheidsgevoel
Vooral vrouwen, ouderen en ouders van tieners spreken zich daar duidelijk over uit. Donkere straten worden al snel geassocieerd met onoverzichtelijke situaties, minder zicht en een groter gevoel van kwetsbaarheid.
Het gaat daarbij niet alleen om daadwerkelijke risico’s, maar vooral om het gevoel dat ontstaat wanneer een buurt minder verlicht is.
“Je voelt je gewoon minder
prettig in het donker,” schrijft een gebruiker op X.
“Hoe leg ik mijn dochter van 15 uit dat ze voortaan door donkere
straten naar huis moet fietsen?”
2. Verkeersveiligheid
Verkeersdeskundigen wijzen daarnaast op de gevaren van te weinig licht op:
-
rotondes
-
kruispunten
-
fietspaden
-
oversteken
-
landelijke wegen zonder vangrails
Nederland is een fietsland, en goede zichtbaarheid is een belangrijk onderdeel van verkeersveiligheid. Vooral in de herfst- en wintermaanden, wanneer veel scholieren vroeg vertrekken en laat thuiskomen, kan dimmen volgens experts tot verwarrende of gevaarlijke situaties leiden.
Een verkeersonderzoeker uit
Utrecht verwoordde het zo:
“Het is een begrijpelijke maatregel vanuit energiebesparing, maar
we moeten ontzettend voorzichtig zijn. Je wilt geen risico dat te
voorkomen was.”
Is de energiewinst wel zo groot?
Een andere lijn van kritiek richt zich op de vraag of deze maatregel überhaupt veel oplevert. Straatverlichting zou volgens sceptici maar een klein deel zijn van het totale energieverbruik in Nederland.
Critici noemen het daarom symboolpolitiek: zichtbaar, maar niet substantieel.
Waarom, zo vragen zij, ligt de focus op:
-
gezinnen,
-
woonwijken,
-
dorpen en steden,
terwijl energie-intensieve sectoren zoals industrie, datacenters, agrarische bedrijven en luchtvaart minder vaak onderwerp zijn van dergelijke maatregelen?
De kritiek komt neer op één
vraag:
Wordt de
verantwoordelijkheid eerlijk verdeeld?
Jetten reageerde daarop door te zeggen dat de energietransitie een gezamenlijke inspanning is, waarbij zowel grote als kleine maatregelen bijdragen aan het geheel.
Experts vragen om nuance: niet overal hoeft het licht aan te blijven
Hoewel veel Nederlanders moeite hebben met het voorstel, klinkt er ook constructieve feedback.
Locatiegebonden verlichtingsplannen
Steeds meer experts pleiten voor een gebiedsgerichte aanpak. Niet elke straat hoeft dezelfde hoeveelheid licht. Mogelijke plekken waar dimmen wél verantwoord kan zijn:
-
lege parkeerplaatsen na 22.00 uur
-
industrieterreinen buiten werktijden
-
fietspaden met sensoren die licht aanzetten bij beweging
-
sportcomplexen die ’s nachts gesloten zijn
-
parken waar geen doorstroom is
Deze aanpak wordt in delen van Duitsland en Scandinavië al toegepast.
Slimme technologie als alternatief
Nederland loopt technisch voorop en beschikt over:
-
LED-lampen die 90% minder energie verbruiken dan oude lampen
-
sensoren die licht automatisch laten oplichten bij beweging
-
slimme lantaarnpalen die onderling communiceren
Volgens ingenieurs is het zelfs mogelijk om verlichting volledig te laten reageren op het aantal voorbijgangers, de verkeersdrukte en weersomstandigheden.
De vraag is dus niet óf er bespaard kan worden, maar hoe dat kan zonder dat mensen zich onveilig voelen.
Gemeenten zitten klem: zij moeten het uiteindelijk uitvoeren
Gemeentebesturen reageren verdeeld. Veel gemeenten willen wel bijdragen aan energiebesparing, maar benadrukken dat zij dagelijks verantwoordelijk zijn voor de leefbaarheid van wijken.
Een wethouder uit
Noord-Brabant zei hierover:
“Wij zijn de eersten die gebeld worden wanneer een lantaarnpaal uit
staat. Mensen voelen het meteen in hun eigen straat. Je kunt dat
niet met één landelijke maatregel oplossen.”
Daarnaast zitten veel gemeenten vast aan:
-
bestaande verlichtingscontracten
-
onderhoudsplannen
-
oude infrastructuur die niet zomaar aangepast kan worden
Een landelijke verplichting zou daarom niet alleen gevoelig liggen, maar ook technisch lastig uitvoerbaar zijn.
De grotere discussie: wie draagt de last van de energietransitie?
Onder de oppervlakte speelt
een bredere vraag:
Wie draagt het meest de
gevolgen van duurzaamheidsmaatregelen?
Burgers zien steeds:
-
hogere energierekeningen
-
strengere regels in huis
-
discussies over zonnepanelen en warmtepompen
-
nu ook mogelijke aanpassingen in de openbare ruimte
Daarbij ontstaat het gevoel dat huishoudens veel moeten inleveren, terwijl grote bedrijven minder zichtbare offers brengen.
Jetten benadrukt dat dit beeld niet klopt en dat het bedrijfsleven juist zware transitie-eisen krijgt opgelegd. Toch blijft het gevoel bestaan dat de balans niet altijd eerlijk voelt—een gevoel dat eerder al opdook in debatten over stikstof, klimaatplannen en woningbouw.
De politieke dimensie: waarom het voorstel gevoelig ligt
In de politiek wordt het voorstel nauwlettend in de gaten gehouden, omdat het raakt aan gevoelige thema’s zoals:
-
veiligheid
-
leefbaarheid
-
energiearmoede
-
vertrouwen in de overheid
Voor oppositiepartijen vormt het voorstel een kans om vragen te stellen over de koers van het klimaatbeleid. Coalitiepartners worstelen juist met de balans tussen ambitie en uitvoerbaarheid.
Er wordt gevreesd dat een maatregel die als “klein en praktisch” wordt gepresenteerd, in de praktijk kan uitgroeien tot een bron van grote maatschappelijke weerstand.
Waar liggen de kansen voor een gezamenlijk plan?
Als er één ding duidelijk is, dan is het dat niemand in Nederland zit te wachten op onveilige situaties. Maar veel Nederlanders zien wél dat energiebesparing gewenst is.
De oplossing lijkt daarom te liggen in een combinatie van:
-
slimme technologie
-
gebiedsgericht maatwerk
-
goede communicatie
-
burgerparticipatie
-
transparante data over effecten en energiewinsten
Een landelijke strategie kan werken — maar alleen als deze rekening houdt met de diversiteit van Nederlandse straten, wijken en inwoners.
Een gesprek dat nog lang niet voorbij is
Het voorstel van Rob Jetten heeft losgemaakt wat veel Nederlanders al langer voelen: de energietransitie schuift steeds dichter naar het persoonlijke domein. Waar het eerst ging over windmolens, CO₂-doelen en internationale afspraken, gaat het nu over de straat waarin je woont en de route die je ’s avonds fietst.
De behoefte aan duidelijkheid, nuance en veiligheid is groter dan ooit.
De komende maanden zullen bepalend zijn voor hoe dit voorstel verder wordt opgepakt. Gemeenten, experts, bewoners en politici zullen hun stemmen laten horen. Want hoe noodzakelijk energiebesparing ook is, de manier waarop dat gebeurt moet passen bij het dagelijks leven van miljoenen Nederlanders.
Wat vind jij?
Moet Nederland slimmer omgaan met verlichting, of is dit een grens
die niet overschreden mag worden?
Praat mee op onze Facebookpagina en deel je mening.