Actueel
Bekende profvoetballer omgekomen bij zeer zwaar auto-ongeval
Groot verlies voor de voetbalwereld: voormalig international Nikola Pokrivac (39) overleden bij ernstig auto-ongeluk
In Kroatië is met grote verslagenheid gereageerd op het tragische nieuws dat voormalig international Nikola Pokrivac op 39-jarige leeftijd is overleden. De ex-voetballer kwam om het leven bij een ernstig verkeers0ngeval in de stad Karlovac, gelegen ten zuidwesten van de hoofdstad Zagreb. Ook een andere inzittende, eveneens actief in de sportwereld, overleefde het 0ngeluk niet.
De Kroatische voetbalbond (HNS) heeft het 0verlijden officieel bevestigd via sociale media. “We verliezen een man die jarenlang zijn hart gaf voor het nationale elftal,” zo klonk het in een eerste verklaring. “Onze gedachten gaan uit naar zijn familie, vrienden en voormalig teamgenoten.”
Ernstig verkeers0ngeval in Karlovac
Het 0ngeval vond plaats in de vroege ochtenduren in Karlovac, een stad met historische betekenis voor Kroatië en een plek die bekendstaat om zijn ligging op een belangrijk knooppunt van wegen. Volgens eerste berichten van de autoriteiten was het ongeluk zodanig zwaar dat Pokrivac op slag 0verleed. Ook een medepassagier, die evenals Pokrivac actief was in het voetbal, heeft het 0ngeval niet 0verleefd.
De precieze oorzaak van het 0ngeluk is nog onderwerp van onderzoek. Lokale media melden dat het voertuig waarin de twee mannen zich bevonden van de weg raakte, maar verdere details worden nog niet gedeeld om de nabestaanden rust en privacy te geven. Een derde inzittende, van wie de identiteit nog niet is vrijgegeven, raakte zwaargew0nd en wordt momenteel behandeld in het z!ekenhuis.
Een loopbaan die respect afdwingt
Nikola Pokrivac begon zijn professionele voetbalcarrière in 2004 bij NK Varteks, een club die lange tijd bekendstond als kweekvijver van Kroatisch talent. Al snel viel hij op door zijn spelinzicht, fysiek sterke spel en leiderschapskwaliteiten op het middenveld. Als verdedigende middenvelder werd hij geroemd om zijn werklust, nuchtere instelling en vermogen om het spel te lezen.
In 2007 maakte Pokrivac de overstap naar Dinamo Zagreb, de absolute topclub van Kroatië. Daar ontwikkelde hij zich verder tot een van de meest veelbelovende spelers van zijn generatie. Zijn sterke optredens bleven ook buiten Kroatië niet onopgemerkt. Een jaar later, in 2008, tekende hij een contract bij het prestigieuze AS Monaco, actief in de Franse Ligue 1. Het was een grote stap voor de jonge Kroaat, die daarmee definitief zijn entree maakte op het internationale toneel.
Later zou hij ook nog spelen voor Red Bull Salzburg, een van de topclubs in Oostenrijk. Daar werd hij gecoacht door de Nederlandse trainer Huub Stevens, die hem omschreef als “een voorbeeldige prof met een groot hart en een sterke mentaliteit.”
Reacties vanuit de voetbalwereld
Niet alleen Kroatië, maar ook andere delen van Europa reageerden geschokt op het nieuws. De Oostenrijkse club Red Bull Salzburg plaatste een emotioneel eerbetoon aan hun voormalige speler. “Wij treuren om het verlies van Nikola Pokrivac, een speler die een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten in onze club. Onze gedachten zijn bij zijn dierbaren,” luidde de verklaring op social media.
Ook zijn oude club Dinamo Zagreb betuigde via een officieel bericht hun medeleven. “Nikola was meer dan een voetballer. Hij was een voorbeeld voor jonge spelers, een echte professional en een gerespecteerd persoon binnen én buiten het veld.”
Vijftien interlands en een rol op het EK 2008
Pokrivac kwam in totaal 15 keer uit voor het nationale elftal van Kroatië, een prestatie die slechts voor een selecte groep is weggelegd. Hij maakte deel uit van de selectie tijdens het Europees kampioenschap van 2008, een toernooi waarin Kroatië op indrukwekkende wijze de groepsfase doorkwam.
In de groepswedstrijd tegen Polen, die Kroatië met 1-0 wist te winnen, speelde Pokrivac een degelijke en stabiele partij. Hoewel hij nooit tot de absolute sterren van het nationale team behoorde, stond hij bekend als betrouwbaar, nuchter en altijd bereid om zich op te offeren voor het collectief – eigenschappen die hem geliefd maakten bij fans en collega’s.
De Kroatische voetbalbond sprak in een reactie van “een groot verlies voor de voetbalgemeenschap”. In hun officiële verklaring schrijven ze: “Nikola Pokrivac was een man van het team. Een stille kracht op het veld, een gerespecteerde persoonlijkheid daarbuiten. We zijn hem veel dank verschuldigd voor zijn inzet en toewijding.”
Een leven vol strijd, ook naast het veld
Wat veel mensen niet weten, is dat Pokrivac ook persoonlijke tegenslagen kende. In 2014 werd bij hem kanker vastgesteld. Na een intensieve behandelperiode keerde hij uiteindelijk terug, vastbesloten om zich in te zetten voor anderen. In de jaren daarna deed hij regelmatig vrijwilligerswerk en sprak hij met jongeren over mentale veerkracht, gezondheid en doorzettingsvermogen.
Zijn openheid over zijn ziekte, herstel en mentale worstelingen maakte indruk. In interviews vertelde hij dat hij zijn leven na de ziekte anders was gaan waarderen. “Je leert opnieuw kijken naar wat belangrijk is,” zei hij in een Kroatische talkshow. “Familie, vriendschap, en het besef dat je iets kunt betekenen voor anderen.”
R0uw en herinnering
In Kroatië wordt de komende dagen op verschillende plaatsen stilgestaan bij zijn overlijden. Zowel in Zagreb als in Karlovac zullen voetbalclubs en sportverenigingen stilstaan bij zijn nalatenschap. Supporters laten op sociale media massaal weten geraakt te zijn door zijn plotselinge 0verlijden. “Een man met karakter, een sporter in hart en nieren. We zullen je nooit vergeten,” schrijft een fan op X.
Er gaan stemmen op om bij de eerstvolgende interland van Kroatië een minuut stilte te houden ter nagedachtenis aan Pokrivac. Ook wordt overwogen om een jeugdtoernooi of tribune naar hem te vernoemen, als eerbetoon aan zijn inzet voor de sport.
Een sporter, mens en voorbeeldfiguur
Nikola Pokrivac was meer dan alleen een international of clubspeler. Hij stond bekend als een man die zich niet liet leiden door ego, maar door teamgeest. Als speler die zich keer op keer inzette voor het grotere geheel. En als mens die, ook na tegenslagen, zijn kracht gebruikte om anderen te inspireren.
Zijn 0verlijden laat een leegte achter in de harten van velen. Niet alleen bij zijn familie en vrienden, maar ook bij fans, collega-sporters en jonge talenten die naar hem opkeken. De impact van zijn leven en werk zal nog lang voelbaar zijn.
Namens de hele sportwereld wensen wij de nabestaanden van Nikola Pokrivac veel sterkte toe. Moge zijn herinnering voortleven in de harten van iedereen die hij raakte.
Actueel
Hartverscheurend: Emma (42) wacht tot haar dochter (15) haar examens heeft gedaan: ”Daarna stap ik uit het leven”
Emma (42) kiest bewust voor laatste afscheid om haar kinderen te beschermen: “Ik wil hen het ergste besparen”
De 42-jarige Emma Bray, moeder van twee tieners, staat voor een hartverscheurende beslissing. Twee jaar geleden werd bij haar de spierziekte ALS vastgesteld, een progressieve en ongeneeslijke aandoening. Inmiddels is haar situatie zo ernstig dat ze besloten heeft om deze zomer naar een hospice te verhuizen en daar vrijwillig te stoppen met eten en drinken. Een moeilijke keuze die ze maakt vanuit liefde voor haar kinderen – om hen het allerzwaarste moment te besparen.
Een moeder met een missie: beschermen tot het einde
Emma is moeder van twee kinderen, een dochter van 14 en een zoon van 15. Haar besluit komt voort uit haar diepe wens om haar kinderen niet te confronteren met het verstikkende einde dat ALS met zich meebrengt. In een openhartig interview met de Britse krant The Mirror vertelt Emma: “Ik wil niet dat mijn kinderen meemaken hoe ik uiteindelijk stikkend afscheid moet nemen van het leven. Dat beeld zou hen voor altijd bijblijven.”
Emma’s ziekte is in een vergevorderd stadium. Ze kan haar kinderen niet meer de knuffels en troost bieden die ze zo graag zou geven. “Het is zwaar om te zien hoe mijn kinderen me willen knuffelen, maar ik het simpelweg niet kan,” zegt ze. “Ik voel dat ik de essentie van wie ik ben aan het verliezen ben. En ik zie dat verdriet elke dag in hun ogen.”
Laatste mooie herinneringen
Voordat Emma haar laatste reis aanvaardt, heeft ze bewust tijd gemaakt om nog bijzondere herinneringen te creëren met haar gezin. Zo maakte ze een droomreis naar de Malediven, een bestemming die al lang op haar verlanglijstje stond. “Het was mijn ‘bucketlist-vakantie’,” vertelt ze. “Ik wilde nog één keer iets heel bijzonders doen met de mensen die ik het meest liefheb.”
Daarnaast heeft ze een laatste feest georganiseerd om haar leven te vieren. Een avond vol muziek, verhalen en dierbaren – een manier om afscheid te nemen op een warme en liefdevolle manier. “Het was belangrijk voor me dat ik nog één keer het leven kon vieren, samen met de mensen die altijd voor me klaarstonden,” zegt ze. “Dat gaf me kracht.”
Een toekomst die steeds beperkter wordt
De vooruitgang van ALS is onverbiddelijk. Emma’s situatie verslechtert met de dag. “Ik kan geen van mijn ledematen meer gebruiken,” legt ze uit. “Mijn spraak is sterk aangetast en eten gaat steeds moeilijker. Ademen wordt zwaarder en zwaarder. Alleen in bed kan ik me nog een beetje comfortabel voelen, maar zelfs dat kost me veel energie.”
Zelfs de meest basale dingen in het leven zijn voor haar inmiddels onmogelijk geworden. “Ik kan niet meer krabben als ik jeuk heb, mijn bril rechtzetten of een laken verschuiven als ik het te warm of te koud heb. Alles wat zo vanzelfsprekend lijkt, is voor mij een onoverkomelijke hindernis geworden.”
Het besluit: stoppen met eten en drinken
Emma heeft het besluit genomen om deze zomer naar een hospice te verhuizen. Daar zal ze, wanneer ze zich er klaar voor voelt, vrijwillig stoppen met eten en drinken. Ze wordt daarin begeleid door de zorgverleners van het hospice, die haar de best mogelijke zorg en comfort zullen bieden in haar laatste dagen.
“Ik weet dat het een zwaar besluit is,” zegt ze. “Maar ik heb lang nagedacht en ik weet dat dit het juiste moment is. Mijn kinderen hebben me altijd intens geliefd, maar ik kan niet meer de moeder zijn die ik wil zijn. Het laatste stukje ouderschap dat ik nog kan doen, is hen beschermen tegen het ergste lijden en trauma.”
Wachten op het juiste moment
Voor Emma is het belangrijk dat haar kinderen eerst hun eigen belangrijke momenten kunnen afronden. Zo wacht ze bewust tot haar dochter haar examen heeft gedaan. “Ik wil dat zij dit hoofdstuk kan afsluiten zonder nog extra zorgen,” zegt ze. “Daarna zal ik mijn beslissing nemen, op het moment dat het voor mij goed voelt.”
Emma weet dat ze nog maar kort de tijd heeft. “Ik voel dat mijn kwaliteit van leven zo ver achteruit is gegaan dat het niet meer eerlijk voelt om door te gaan,” zegt ze eerlijk. “Ik word liefdevol verzorgd, maar ik kan niet meer mezelf zijn.”
Een boodschap van kracht en liefde
Ondanks de zwaarte van haar situatie blijft Emma vechten voor een waardig en liefdevol afscheid. Ze heeft haar uitvaart al tot in de puntjes voorbereid, inclusief de tekst die tijdens de dienst zal worden voorgelezen. “Ik wil dat het een moment wordt dat mijn kinderen en familie met warmte en trots kunnen herinneren,” zegt ze. “Niet met verdriet of schuldgevoel.”
In haar woorden klinkt niet alleen verdriet, maar ook kracht en liefde. “Deze hele reis is meedogenloos geweest,” zegt ze. “Maar ik heb nog steeds kunnen proberen een goede moeder te zijn. Zelfs dat gaat nu niet meer. En daarom kies ik ervoor om mijn kinderen het zwaarste te besparen.”
Een indringend verhaal dat raakt
Emma’s verhaal laat zien hoe intens en complex het proces van afscheid nemen kan zijn. Het roept vragen op over waardigheid, liefde en verantwoordelijkheid – thema’s die universeel zijn, maar voor Emma nu bijzonder scherp en persoonlijk.
Voor haar kinderen en dierbaren zal Emma altijd een moeder blijven die hen tot het laatste moment wilde beschermen. Een vrouw die, ondanks haar ziekte, haar laatste kracht putte uit haar liefde voor haar gezin. “Ik heb altijd geprobeerd er voor hen te zijn,” zegt ze. “Nu is het mijn beurt om hen te beschermen tegen het verdriet dat nog zou komen.”