Connect with us

Actueel

Tragische doodsoorzaak Leo Beenhakker bekendgemaakt

Avatar foto

Published

on

De Nederlandse voetbalwereld is in rouw: Leo Beenhakker, een van de meest kleurrijke en invloedrijke trainers die ons land ooit heeft gekend, is op 82-jarige leeftijd 0verleden. De Rotterdammer, bijgenaamd ‘Don Leo’, was al enige tijd ziek. Zijn 0verlijden betekent het einde van een tijdperk waarin zijn stem klonk in kleedkamers van de grootste clubs ter wereld en zijn scherpe oog de loopbanen van talloze voetballers heeft gevormd.

Geen grootse speler, maar een legendarisch trainer

Hoewel Leo Beenhakker geen indrukwekkende carrière als profvoetballer had – hij schopte het nooit tot de top als speler – was het aan de zijlijn dat hij zijn ware roeping vond. Al op 23-jarige leeftijd begon hij als trainer bij SV Epe. Vier jaar later, in 1968, kreeg hij zijn eerste aanstelling in het betaalde voetbal bij SC Veendam. Daarna volgden SC Cambuur en Go Ahead Eagles. Zijn talent viel op, en het duurde niet lang voordat de topclubs hem in het vizier kregen.

Doorbraak bij Ajax en een omstreden moment met Cruijff

In 1979 werd Beenhakker hoofdtrainer van Ajax, waar hij in zijn eerste seizoen direct landskampioen werd. Zijn jaren in Amsterdam kenden hoogte- en dieptepunten, met als meest besproken moment de wedstrijd tegen FC Twente in november 1980. Ajax stond met 1-3 achter toen Johan Cruijff, toen technisch adviseur, vanuit de tribune naar de dug-out afdaalde en zich mengde in het coachen. Ajax draaide de wedstrijd om naar een 5-3 overwinning, en hoewel velen dachten dat Cruijff de boel had gered, beweerde Beenhakker later dat hij de adviezen van de legendarische nummer 14 had genegeerd.

De samenwerking tussen de twee grote voetbalgeesten bleek onhoudbaar, en amper vier maanden later nam Beenhakker ontslag. Niet veel later tekende hij bij Real Zaragoza in Spanje.

Real Madrid: Van Nederlander naar Don Leo

Na enkele succesvolle jaren in Zaragoza werd Beenhakker in 1986 aangesteld bij Real Madrid, een van de meest prestigieuze clubs ter wereld. Daar kreeg hij de bijnaam ‘Don Leo’ – een blijk van respect voor zijn aanpak, zijn flair en zijn vermogen om met topspelers te werken. Onder zijn leiding won Real Madrid drie opeenvolgende Spaanse landstitels en diverse andere prijzen. Hij leidde sterren als Emilio Butragueño, Hugo Sánchez en Michel en werd al snel een symbool van succes in het Bernabéu.

Terug naar Ajax en de confrontatie met de ‘Patatgeneratie’

In 1989 keerde Beenhakker terug naar Nederland en Ajax, waar hij de leiding kreeg over een nieuwe lichting jonge talenten. Hoewel deze groep – waaronder de broers De Boer, Marciano Vink en Bryan Roy – uiteindelijk grote successen zou boeken, was Beenhakker destijds kritisch. Hij noemde hen de ‘patatgeneratie’ vanwege hun vermeende gemakzucht en gebrek aan discipline. Toch wist hij ook in zijn tweede termijn in Amsterdam de landstitel te veroveren.

Bondscoach van Oranje: een beladen taak

Beenhakker diende het Nederlands elftal tweemaal als bondscoach. In 1985 nam hij de honneurs waar toen Rinus Michels vanwege gezondheidsproblemen tijdelijk moest afhaken. Hoewel hij een vliegende start kende met een 7-1 overwinning op Cyprus, wist Oranje zich niet te kwalificeren voor het WK van 1986 in Mexico.

In 1990 keerde hij terug als bondscoach, ditmaal net voor het WK in Italië. Thijs Libregts was ontslagen na onrust binnen de spelersgroep, die eigenlijk Johan Cruijff als bondscoach wilde. De KNVB koos echter voor Beenhakker. De voorbereiding verliep rommelig, mede doordat drie belangrijke spelers (Van Basten, Gullit, Rijkaard) later mochten aansluiten. Oranje kwam niet verder dan de achtste finales, waarin het werd uitgeschakeld door West-Duitsland. Beenhakkers aanpak werd door sommigen geprezen, door anderen bekritiseerd, maar dat hij het elftal in een lastige situatie onder zijn hoede durfde te nemen, siert hem.

Een wereldburger: Van Saoedi-Arabië tot Trinidad & Tobago

Beenhakker was niet alleen nationaal actief. Hij leidde het nationale team van Saoedi-Arabië, al werd hij nog voor het WK van 1994 ontslagen. Zijn grootste internationale prestatie leverde hij in 2006, toen hij Trinidad & Tobago naar het WK wist te loodsen. Het kleine eiland stond onder zijn leiding voor het eerst in de geschiedenis op een wereldkampioenschap voetbal. Met Mario Been aan zijn zijde als assistent, groeide zijn status als wereldtrainer verder.

Ook als bondscoach van Polen (2006-2009) boekte hij successen. Beenhakker leidde de Polen naar het EK 2008 – de eerste keer ooit dat het land zich daarvoor wist te kwalificeren.

Feyenoord, Sparta en zijn rol als technisch directeur

In eigen land had Beenhakker een sterke band met Feyenoord. Hij werkte er meerdere keren, zowel als trainer als technisch directeur. In 1999 werd hij met de Rotterdammers landskampioen en won hij de Johan Cruijff Schaal. In die rol haalde hij onder meer Pierre van Hooijdonk en Jon Dahl Tomasson naar de Kuip. Later, bij Ajax als technisch directeur, had hij een belangrijke hand in het aantrekken van een jonge Zlatan Ibrahimovic.

Zijn laatste rol in het betaald voetbal was als adviseur bij Sparta Rotterdam in 2017. Daarna trok Beenhakker zich terug uit de voetballerij en genoot hij van zijn pensioen in zijn appartement in Rotterdam.

Een kleurrijk karakter met een vlijmscherpe tong

Wat Beenhakker naast zijn palmares zo geliefd maakte, was zijn persoonlijkheid. Hij was uitgesproken, had gevoel voor humor en durfde te zeggen waar het op stond. Of het nu ging om de houding van jonge spelers, het beleid van clubs of zijn eigen prestaties, Don Leo sprak met overtuiging, passie en een tikje bravoure.

Zijn uitspraken waren vaak legendarisch. Over Ajax’ jonge spelers zei hij ooit: “Ze denken dat ze er al zijn, maar ze hebben nog nooit een bal buiten Nederland geraakt.” Tegelijkertijd was hij ook een mentor voor velen en een man die zijn hart volgde, of dat nu in Amsterdam, Madrid of Port of Spain was.

Een leven lang voetbal

In totaal besloeg Beenhakkers loopbaan als trainer en beleidsmaker maar liefst 44 jaar. Zijn invloed op het Nederlandse en internationale voetbal is onmiskenbaar. Hij liet zijn stempel achter bij talloze clubs, nationale teams en individuen. Zijn d00d betekent dan ook niet alleen het verlies van een grote naam, maar van een hele generatie waarin charisma en vakmanschap hand in hand gingen.

Rust zacht, Don Leo

Leo Beenhakker 0verleed op 82-jarige leeftijd. Hij laat een indrukwekkend erfgoed achter: prijzen, herinneringen, verhalen en bovenal inspiratie. De voetbalwereld verliest een meesterstrateeg, een pionier, een leider. Of het nu in een regenachtig Veendam was of onder de felle lichten van Bernabéu, Beenhakker bleef altijd zichzelf.

Rust zacht, Don Leo. Voetbal zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jou.

Actueel

Olcay Gulsen en Victor Vlam in vurige tv-ruzie: ‘Jij bent een vieze narcist!’

Avatar foto

Published

on

Felle woordenwisseling tussen Olcay Gulsen en Victor Vlam bij De Oranjezomer: “Greta Thunberg is géén narcist”

De talkshow De Oranjezomer stond maandagavond bol van de emoties toen een discussie over activisme escaleerde in een verhitte woordenwisseling tussen Olcay Gulsen en Victor Vlam. Wat begon als een reflectie op een tv-interview, mondde uit in een fel debat over wereldproblematiek, empathie en de rol van publieke figuren in de maatschappij.

Een duidelijk voorbeeld van hoe televisie soms meer raakt dan enkel de oppervlakte – met maatschappelijke thema’s die zelfs de tafelgasten even uit balans brengen.


Botsende karakters aan tafel

Olcay Gulsen en Victor Vlam zijn allebei uitgesproken persoonlijkheden met een scherpe mening. De een heeft een achtergrond in de modewereld en televisie, de ander is een politiek commentator en mediakenner. Wat hen bindt: ze nemen geen blad voor de mond. Dat bleek ook deze aflevering, waar het gesprek onverwachts een heel andere wending kreeg dan gepland.

Tijdens het bespreken van uitspraken van acteur Victor Reinier over zijn vertrek bij Flikken Maastricht, brak Olcay plotseling in met een onderwerp dat haar zichtbaar hoog zat: de behandeling van klimaatactiviste Greta Thunberg in de media.


Emotioneel statement van Olcay

Olcay greep haar kans om aandacht te vragen voor iets dat volgens haar onderbelicht blijft: de situatie in Gaza. Ze refereerde aan een groep activisten, waaronder Greta Thunberg, die onlangs per boot richting Gaza reisden om aandacht te vragen voor de humanitaire situatie daar. De reis werd vroegtijdig gestopt door Israëlische autoriteiten.

Wat haar vooral dwarszat, was een artikel in De Telegraaf, waarin de activisten zouden zijn weggezet als ‘aandachtszoekers’. “Dat mensen die zich inzetten voor anderen, worden neergezet als sensatiezoekers… Ik vind dat intens verdrietig,” zei ze. “We hebben het hier over miljoenen mensen die in onmenselijke omstandigheden leven.”


“Wij moeten ons schamen”

Volgens Olcay zouden we ons als samenleving moeten schamen voor de manier waarop betrokkenheid soms belachelijk wordt gemaakt. “In plaats van weg te kijken, kiezen sommige mensen ervoor om íets te doen. Dat zouden we moeten waarderen,” stelde ze fel. “In plaats daarvan gaan we ze veroordelen en uitlachen. Dat is onterecht.”

Greta Thunberg is volgens Olcay allesbehalve een narcist. “Ze is dapper. Ze strijdt al haar hele jonge leven lang voor een betere wereld. Of je het met haar eens bent of niet, haar bedoelingen zijn oprecht.”


Victor Vlam: “Ze zoekt zelf het podium”

Victor Vlam liet zich niet onbetuigd en gaf aan dat hij de acties van Thunberg vooral ziet als zelfverheerlijking. “Ze zet zichzelf telkens in het middelpunt van de belangstelling. Dat is geen toeval, dat is een bewuste strategie,” zei hij. “Ze is een beroepsactivist en weet dondersgoed hoe ze de aandacht naar zich toe moet trekken.”

Zijn opmerking dat Thunberg ‘een narcist’ zou zijn, viel bij Olcay en ook bij andere tafelgasten totaal verkeerd.


“Nee Victor, jíj bent de narcist”

Olcay was zichtbaar geraakt door de kwalificatie en beet fel van zich af. “Nee, jíj bent een narcist,” riep ze, terwijl ze Victor fel aankeek. “Jij roept maar wat vanaf de zijlijn. Greta doet tenminste íets. Zij gebruikt haar invloed en volgers om mensen wakker te schudden.”

Ook Sinan Can, documentairemaker en tafelgast, sloot zich aan bij Olcay. “Je kunt niet zomaar iemand die zich inzet voor vrede en rechtvaardigheid wegzetten als een narcist,” stelde hij. “Dat doet afbreuk aan waar ze voor staat.”


Kritiek en nuance

Politiek journalist Thomas van Groningen probeerde wat nuance aan te brengen en vroeg zich hardop af wat de actie van Thunberg precies had opgeleverd voor de mensen in Gaza. Olcay reageerde geëmotioneerd maar helder: “Het gaat niet om directe hulpgoederen. Het gaat om zichtbaarheid. Om ervoor zorgen dat deze situatie niet wordt vergeten. En dat kan wél verschil maken.”

Victor hield voet bij stuk: “Ze doet het ter meerdere eer en glorie van zichzelf. Er zijn andere manieren om impact te maken, zonder de spotlight steeds op jezelf te richten.”


Een lastig gesprek, een gedeelde intentie

Toen de spanningen aan tafel opliepen, probeerde presentator Johnny de Mol het gesprek in goede banen te leiden. “Mensen, kunnen we hier misschien toch de vredespijp roken?” vroeg hij met een glimlach.

Victor en Olcay leken het ondanks hun felle meningsverschillen nog altijd goed met elkaar te kunnen vinden. “We mogen elkaar gewoon graag,” zei Olcay uiteindelijk met een knipoog, al voegde ze er plagend aan toe: “Maar jij blijft een narcist.” Waarop Sinan lachend toevoegde: “Een grote! Geen kleintje.”


Het belang van het debat

Wat deze aflevering van De Oranjezomer zo bijzonder maakte, was dat het een gesprek liet ontsporen op een manier die tegelijk pijnlijk én waardevol was. In een tijd waarin activisme, media en publieke opinie steeds vaker botsen, is het niet vreemd dat zulke discussies op scherp staan.

De kernvraag die bleef hangen: Hoe ver mag en moet je gaan om aandacht te vragen voor onrecht? En hoe beoordelen we mensen die hun stem gebruiken voor een groter doel?

Wat je ook van Greta Thunberg of de acties van andere activisten vindt, de uitzending maakte één ding duidelijk: betrokkenheid roept emotie op, en dat is precies waarom het onderwerp aandacht verdient.


Reflectie na de uitzending

Na afloop van de uitzending stroomden de reacties op sociale media binnen. Sommigen steunden Victor in zijn sceptische kijk op publieke activisten, terwijl anderen zich juist volledig achter Olcay schaarden en haar pleidooi voor compassie en bewustwording prezen.

Het debat mag dan pittig zijn geweest, het raakte een snaar. En dat is uiteindelijk wat goede televisie doet: aanzetten tot nadenken, en soms ook tot voelen.


Wil je zelf reageren of je mening delen? De discussie is in volle gang op X, Instagram en diverse talkradio-programma’s. Maar één ding is zeker: dit gesprek is voorlopig nog niet voorbij.

Continue Reading