Actueel
Maxime en Leroy nemen langverwacht besluit: ”Het is klaar”
Maxime Meiland en Leroy Molkenboer in zwaar weer: villa in Noordwijk raakt maar niet verkocht
Het droomhuis van Maxime Meiland en haar man Leroy Molkenboer in Noordwijk is inmiddels uitgegroeid tot een nachtmerrie. Wat begon als een luxueuze investering van ruim 2,1 miljoen euro, blijkt nu een financieel blok aan het been te zijn. De woning raakt maar niet verkocht, de prijs is inmiddels fors verlaagd, en de vaste lasten stapelen zich op. Wat is er precies aan de hand, en waarom wil niemand dit riante onderkomen overnemen?
Van droomhuis naar hoofdpijndossier
In 2023 kochten Maxime en Leroy hun vrijstaande villa in het kustplaatsje Noordwijk voor een bedrag van maar liefst 2.195.000 euro. De woning was ruim, stijlvol en op het eerste gezicht een perfecte plek voor hun jonge gezin. Toch bleek het huis achter de schermen een stuk minder perfect dan het ogenschijnlijk leek. Van de ligging aan een drukke weg tot torenhoge energiekosten: het koppel kreeg al snel spijt van hun aankoop.
Het besluit om het huis weer in de verkoop te zetten volgde al snel, maar het proces van verkopen blijkt allesbehalve eenvoudig. Inmiddels is de woning al vier keer in prijs verlaagd, zonder succes. De jongste vraagprijs? 1.795.000 euro – een verschil van exact vier ton ten opzichte van wat het stel zelf betaalde.
Snoeiharde kritiek van expert Alex van Keulen
Niemand minder dan Kopen Zonder Kijken-makelaar Alex van Keulen liet zich recent uit over de situatie en spaarde Maxime en Leroy niet. “Een naïef stel dat zich heeft laten inpakken bij de aankoop,” zo noemde hij hen in duidelijke bewoordingen. Volgens Van Keulen is er bij de aankoop destijds veel te veel betaald voor een woning die op meerdere fronten tekortschiet.
Zo noemt hij de ligging aan een drukke weg een duidelijke minpunt, net als het slecht geïsoleerde karakter van het huis. De woning had oorspronkelijk energielabel G, wat inhoudt dat het pand zeer slecht scoort op energieverbruik en isolatie. Hoewel Maxime later claimde dat ze het label wist op te werken naar een C-label, gelooft Van Keulen daar niets van. “Een paar zonnepanelen en een warmtepomp voor het zwembad veranderen niets aan de isolatie van de woning zelf,” stelt hij.
Zonnepanelen, zwembad en verkooptrucjes
Volgens Van Keulen klinkt het verhaal dat Maxime naar buiten bracht over het aangepaste energielabel meer als een verkooptrucje dan als een daadwerkelijke renovatie. “Er is niets wezenlijks aan het huis veranderd,” benadrukt hij. “Voor datzelfde geld kun je elders een woning met energielabel A kopen. Dat maakt het voor potentiële kopers onaantrekkelijk.”
En gelijk lijkt hij te krijgen. Hoewel het huis met zijn grote tuin en luxe afwerking op papier een aantrekkelijk aanbod lijkt, blijven kopers uit. De realiteit: de woning staat al maanden te koop zonder resultaat.
Vermeende verkoop: van euforie naar teleurstelling
Vorige week leek er eindelijk goed nieuws: Maxime meldde dolenthousiast in Shownieuws dat er een Amerikaans stel geïnteresseerd was in de woning en zelfs een deal had gesloten. Volgens haar ging het om een stel dat “nog nooit in Nederland was geweest, maar direct verliefd werd op het huis.” Ze spraken van een ‘goede prijs’ en Maxime straalde van opluchting en blijdschap.
Helaas bleek dit maar van korte duur. Al de volgende dag kwam de makelaar met de domper van het jaar: de financiering van de potentiële kopers was niet rond te krijgen. De verkoop werd daarmee alsnog afgeblazen en de woning kwam opnieuw op Funda te staan – ditmaal met een vraagprijs van 1.795.000 euro.
Extra kosten en bizarre clausules
Alsof dat nog niet genoeg is, zit er inmiddels ook een opvallende verkoopclausule aan de woning verbonden: wie het huis koopt, is verplicht om ook het meubilair over te nemen, dat volgens Maxime en Leroy een waarde van 100.000 euro vertegenwoordigt. Dat betekent dat de feitelijke aankoopkosten voor de nieuwe koper richting de 1,9 miljoen euro gaan – en dat terwijl het energielabel en de ligging onveranderd zijn gebleven.
En dan zijn er nog de driedubbele woonlasten. Maxime en Leroy hebben inmiddels een nieuwe woning gekocht en verblijven tijdelijk in een tiny house. Dat betekent dat ze momenteel voor drie huizen betalen: de villa in Noordwijk, het tijdelijke onderkomen en hun nieuwe stek. Een dure situatie die op de lange termijn onhoudbaar lijkt.
Een dure les in vastgoed
Voor Maxime Meiland, die bekend werd door haar flamboyante verschijning in Chateau Meiland, is deze situatie een pijnlijke confrontatie met de realiteit van de vastgoedmarkt. Waar ze ooit samen met haar familie met flair en zelfvertrouwen een Frans kasteel wist te transformeren, blijkt het verkopen van een moderne villa in eigen land een stuk lastiger.
Het is bovendien een waardevolle les voor anderen: een prachtig ingericht huis en bekende naam zijn geen garantie voor succes op de woningmarkt. Ligging, energieverbruik, en marktprijs blijven de belangrijkste factoren, en daar lijkt dit huis simpelweg niet op te scoren.
Wat nu?
De toekomst van het pand in Noordwijk blijft onzeker. Met een nog steeds torenhoge vraagprijs, stijgende hypotheekrentes en stijgende maandlasten, is het de vraag hoelang Maxime en Leroy deze situatie nog kunnen volhouden. Zolang er geen koper op de stoep staat, zullen de financiële lasten blijven stijgen.
Toch houdt het stel zich vooralsnog positief. Maxime blijft actief op sociale media, deelt af en toe nog updates over haar dagelijkse leven, maar over de villa blijft het verder stil.
Mogelijk overwegen ze binnenkort nóg een prijsverlaging – iets dat volgens kenners onvermijdelijk lijkt. En wie weet, als de markt hen gunstig gezind is, kunnen ze het hoofdstuk Noordwijk uiteindelijk alsnog afsluiten met minder verlies dan nu dreigt.
Conclusie
Wat begon als een droomhuis voor Maxime Meiland en Leroy Molkenboer is veranderd in een vastgoeddrama waar ze maar moeilijk uit lijken te komen. Met felle kritiek van makelaar Alex van Keulen, mislukte verkooppogingen, en een almaar dalende vraagprijs, wordt het duidelijk dat zelfs BN’ers niet immuun zijn voor de grillen van de huizenmarkt. Of er nog licht aan het einde van de tunnel is? Dat moet de tijd leren – en misschien nog een paar ton minder op de prijskaart.
Na twaalf intensieve jaren zet prinses Astrid een punt achter een van de meest zichtbare, maar tegelijk minst begrepen taken binnen het Belgische koningshuis. Ze stopt als koninklijk begeleider van handelsmissies naar het buitenland en draagt haar rol stap voor stap over. Eerst neemt koningin Mathilde een deel van die verantwoordelijkheid op zich, later volgt kroonprinses Elisabeth. Op papier lijkt het een logische wissel van generaties, maar achter deze beslissing gaat een veel groter verhaal schuil over inzet, belasting en stille toewijding.
Een rol die vaak wordt onderschat
Wie denkt dat het begeleiden van handelsmissies vooral bestaat uit lintjes doorknippen en handen schudden, vergist zich grondig. Dat benadrukt ook Emmanuel Flaam, CEO van Netalux, die meerdere missies meemaakte. In Het Nieuwsblad zegt hij: “Mensen onderschatten wat zij doet. Je moet altijd scherp staan, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat.”
Tijdens zo’n missie volgen de dagen elkaar in hoog tempo op. Er zijn officiële ontvangsten, seminaries, bedrijfsbezoeken, ontmoetingen met lokale autoriteiten en gesprekken met investeerders. Alles verloopt volgens een strak schema, vaak in verschillende talen en culturele contexten. “En dan is er nog die jetlag, meerdere keren per jaar,” voegt Flaam eraan toe. Het vraagt niet alleen fysieke energie, maar ook mentale scherpte en diplomatiek inzicht.
Meer dan een ceremonieel gezicht
Volgens het Koninklijk Paleis was de rol van prinses Astrid allesbehalve symbolisch. “De belangrijkste opdracht is optreden als boegbeeld van de missie,” legt woordvoerder Lore Vandoorne uit. “In de landen waar we naartoe reisden, was Prinses Astrid degene die de missie leidde.”
Haar aanwezigheid gaf Belgische delegaties een duidelijke meerwaarde. In veel landen opent een lid van het koningshuis deuren die anders gesloten blijven. Bedrijven kregen toegang tot gesprekspartners op hoog niveau, simpelweg omdat Astrid het voortouw nam. Haar agenda zat doorgaans overvol, met nauwelijks ruimte voor rustmomenten. Toch stond ze bekend om haar constante professionaliteit en betrokkenheid.
Twaalf jaar op het hoogste tempo
Sinds 2011 was prinses Astrid het vaste gezicht van de Belgische handelsmissies. Jaar na jaar reisde ze naar alle uithoeken van de wereld om Belgische ondernemingen te ondersteunen bij hun internationale ambities. Dat betekende niet alleen aanwezig zijn, maar ook grondige voorbereiding. Ze verdiepte zich in economische dossiers, sectoren en lokale gevoeligheden, zodat ze tijdens gesprekken inhoudelijk mee kon spreken.
Royaltykenner Joëlle Vanden Houden benadrukt hoe ver Astrid daarin ging. “Ze wilde het misschien té goed doen,” zegt ze. “Ze bereidde zich altijd tot in de puntjes voor.” Die gedrevenheid leverde haar veel respect op in economische en diplomatieke kringen, maar eiste tegelijk een hoge tol.
Signalen van overbelasting
Hoewel prinses Astrid zich naar buiten toe altijd sterk en toegewijd toonde, waren er achter de schermen al langer signalen dat de constante druk haar parten speelde. “Ik vernam dat ze last had van rugproblemen en slecht sliep,” vertelt Vanden Houden. Het zijn klachten die vaak voorkomen bij mensen die langdurig onder hoge spanning staan en weinig herstelmomenten kennen.
Het besluit om te stoppen komt dan ook niet uit de lucht vallen. Na twaalf jaar intensief reizen, voorbereiden en presteren, trekt Astrid een duidelijke grens. Niet uit onwil, maar uit zorg voor haar gezondheid en balans. In een tijd waarin mentale en fysieke belasting steeds vaker bespreekbaar worden, past haar keuze in een bredere maatschappelijke ontwikkeling.
Een zorgvuldig geplande overdracht
De overgang verloopt niet abrupt. Het Koninklijk Huis kiest bewust voor een gefaseerde overdracht. Op korte termijn neemt koningin Mathilde al twee handelsmissies voor haar rekening. Daarmee blijft de continuïteit gewaarborgd en kunnen bedrijven blijven rekenen op koninklijke ondersteuning.
Mathilde brengt haar eigen kwaliteiten mee. Ze staat bekend om haar empathische stijl, talenkennis en sterke internationale uitstraling. Haar ervaring met sociale en economische thema’s sluit goed aan bij de doelen van handelsmissies, waarin niet alleen cijfers tellen, maar ook relaties en vertrouwen.
De toekomst: kroonprinses Elisabeth
Op langere termijn ligt de rol klaar voor kroonprinses Elisabeth. Daarmee krijgt de volgende generatie de kans om ervaring op te doen in een internationaal en economisch kader. Volgens Claire Tillekaerts, voormalig topvrouw van Flanders Investment and Trade, is dat een logische stap. “Elisabeth heeft een natuurlijk charisma en komt toegankelijk over,” zegt zij.
Ook Emmanuel Flaam ziet veel potentieel in de jonge kroonprinses. “Wie haar ziet speechen, merkt dat zij een brok energie is.” Elisabeth combineert een moderne uitstraling met een sterke opleiding en internationale ervaring. Handelsmissies kunnen voor haar een belangrijke leerschool worden in diplomatie, economie en representatie.
Respect voor wat was
Hoewel de focus nu verschuift naar de toekomst, overheerst er vooral waardering voor wat prinses Astrid in twaalf jaar heeft opgebouwd. Ze gaf een duidelijke invulling aan haar rol en zette de lat hoog, zowel voor zichzelf als voor haar opvolgers. Belgische bedrijven kijken met respect terug op haar inzet en de concrete resultaten die handelsmissies onder haar leiding opleverden.
Haar afscheid markeert geen einde, maar een overgang. Astrid blijft actief binnen het koningshuis, zij het met een andere focus en minder intensieve verplichtingen. De ervaring die zij meebrengt, blijft waardevol als achtergrond en klankbord.
Een stille kracht binnen het koningshuis
Het verhaal van prinses Astrid laat zien hoe veeleisend bepaalde koninklijke taken zijn, ook al spelen ze zich grotendeels buiten de schijnwerpers af. Handelsmissies zijn geen glamourreizen, maar complexe operaties waarin diplomatie, economie en menselijk contact samenkomen.
Na twaalf jaar heeft Astrid haar bijdrage geleverd, met toewijding en discipline. Door nu een stap terug te zetten, geeft ze ruimte aan herstel én aan een nieuwe generatie. Het is een beslissing die respect afdwingt en tegelijk vertrouwen uitstraalt in wat komt.