Karin Bloemen openhartig over strijd van haar dochter Eliane: ‘Als ik de moed opgeef, wat moet zij dan?’

Zangeres, actrice en cabaretière Karin Bloemen staat bekend om haar krachtige stem, flamboyante optredens en haar warme persoonlijkheid. Afgelopen seizoen wist ze nog diepe indruk te maken tijdens haar deelname aan Beste Zangers, maar achter de schermen speelt zich al jaren een veel zwaarder verhaal af. In een emotioneel interview met weekblad Story deelt Karin een pijnlijk hoofdstuk uit haar privéleven: de slepende gezondheidsproblemen van haar dochter Eliane, en de frustratie over de zorg die zij in Nederland niet kreeg.

Een moeder in strijd voor haar kind

Karin Bloemen is niet alleen een gevierde artieste, maar ook een toegewijde moeder. Haar dochter Eliane kampt al jaren met ernstige gezondheidsklachten. De situatie is inmiddels zo ernstig dat ze dagelijks pijn heeft en nauwelijks een moment zonder ongemak kent. De diagnose? Een driedubbele hernia. En ondanks de ernst van de klachten, voelde het voor Karin en haar dochter alsof ze keer op keer van het kastje naar de muur werden gestuurd binnen de Nederlandse gezondheidszorg.

“In Nederland werd ons verteld dat een operatie niet noodzakelijk was,” vertelt Karin met hoorbare teleurstelling. “Volgens de artsen was het allemaal ‘niet ernstig genoeg’. Maar ik zag hoe mijn dochter iedere dag kapotging van de pijn. Dat breekt je hart als moeder. Je wil helpen, maar je handen zijn gebonden.”

Geen hulp in Nederland: ‘We zijn in de steek gelaten’

Na meerdere teleurstellende z!ekenhuisbezoeken en zonder uitzicht op behandeling, besloot Karin het heft in eigen handen te nemen. Ze bracht Eliane naar een z!ekenhuis in Duitsland, waar ze wél serieus werd genomen. “We konden daar vrijwel direct terecht, en de artsen waren geschokt dat we zo lang hadden gewacht. Als we nóg een maand langer hadden gewacht, dan was haar linkerbeen mogelijk blijvend verlamd geraakt.”

De operatie kon gelukkig doorgaan, maar het prijskaartje was fors. Karin betaalde 15.000 euro uit eigen zak om haar dochter te laten opereren. En dat steekt.

“Ik heb geen cent teruggekregen van de verzekering,” vertelt ze. “Dat is toch onvoorstelbaar? We zijn in Nederland tot twee keer toe in de steek gelaten. Ik snap echt niet waarom de medische noodzaak niet werd erkend.”

De oorsprong van het leed: een 0ngeluk op zolder

De medische klachten van Eliane zijn niet uit de lucht komen vallen. Jaren geleden kreeg ze een zwaar zolderluik tegen haar hoofd. Dat ogenschijnlijk kleine incident was het begin van een jarenlange lijdensweg. Sindsdien heeft Eliane dagelijks last van hevige hoofdpijn, terugkerende migraineaanvallen en later dus ook de ernstige rugproblemen.

“Er is geen dag dat ze zich goed voelt,” vertelt Karin. “Ze wordt elke ochtend wakker met pijn. En dan moet ze zichzelf bij elkaar rapen om de dag door te komen.”

Voor een moeder is dat ondraaglijk om aan te zien. Karin is altijd een vechter geweest, zowel in haar carrière als in haar privéleven, maar deze situatie raakt haar zichtbaar diep. “Als moeder maak ik me al dertien jaar lang zorgen, elke dag opnieuw. Het is een constante zorg, een gevoel dat nooit helemaal weggaat.”

Hoop houden ondanks alles

Toch weigert Karin Bloemen om zich te laten breken door de situatie. Ze blijft vechten voor haar dochter, voor hoop, en voor verbetering. “We geven niet op,” benadrukt ze. “We blijven zoeken naar manieren om haar te helpen. En als ik de moed opgeef, wat moet zij dan?”

Die mentaliteit kenmerkt haar kracht. Ondanks alles blijft Karin optimistisch. “Het is zwaar, ja. Maar we hebben elkaar. En zolang we blijven geloven in verbetering, is er hoop.”

Karin benadrukt dat de steun van familie, vrienden en fans ook een grote rol speelt in deze moeilijke tijd. “Mensen leven mee, sturen lieve berichten. Dat doet zoveel goed. Het geeft ons kracht.”

Brede discussie over zorg

Het verhaal van Karin en Eliane staat niet op zichzelf. Hun ervaring is herkenbaar voor velen die zich niet serieus genomen voelen door de medische wereld. De discussie over de toegankelijkheid en het functioneren van de Nederlandse zorg laait daarmee opnieuw op.

“Het kan toch niet zo zijn dat mensen die écht iets mankeren, telkens afgewezen worden?” vraagt Karin zich af. “En dat je uiteindelijk maar moet uitwijken naar het buitenland om hulp te krijgen. Dat klopt toch niet?”

Ze hoopt dan ook dat haar verhaal iets losmaakt. “Als mijn openheid ertoe leidt dat er ergens een belletje gaat rinkelen, dat mensen zeggen ‘hé, dit kan zo niet langer’, dan heb ik iets bereikt.”

Een blik op de toekomst

Ondanks de zorgen en frustraties blijft Karin vooruit kijken. Voor haar dochter, maar ook voor zichzelf. Haar werk als zangeres en actrice helpt haar om de balans te bewaren. “Zingen geeft mij energie. Als ik op het podium sta, vergeet ik even alles. Dan ben ik alleen maar bezig met geven, met delen, met verbinden.”

Maar de realiteit ligt elke keer weer op de loer. De thuissituatie met Eliane vraagt constante aandacht en inzet. De toekomst is onzeker, maar hoopvol. “We gaan stap voor stap. We zijn er nog lang niet, maar we zijn op weg. En dat is wat telt.”

Dankbaarheid voor het leven

Wat Karin Bloemen vooral uitstraalt, is dankbaarheid. Ondanks alles blijft ze geloven in het goede. “We hebben het niet makkelijk, maar we hebben elkaar. En zolang we liefde blijven voelen en hoop blijven koesteren, komen we er wel.”

De zangeres hoopt dat haar verhaal anderen inspireert om niet op te geven. “Er zijn zoveel mensen die in een vergelijkbare situatie zitten. Die zich machteloos voelen. Ik wil zeggen: blijf zoeken, blijf vechten. Laat je niet wegsturen als je weet dat er iets mis is. Je kent je eigen lichaam – of dat van je kind – het allerbeste.”

Tot slot

Karin Bloemen is altijd een publiek figuur geweest, maar haar verhaal over Eliane laat zien hoe kwetsbaar zelfs de sterkste mensen kunnen zijn. Door haar openheid, moed en vasthoudendheid biedt ze herkenning én hoop voor anderen die te maken hebben met z!ekte, zorg en onrecht.

Ze blijft zich inzetten voor haar dochter en hoopt dat ook de zorgsector in Nederland zal inzien dat maatwerk, luisteren en tijdige hulp van levensbelang kunnen zijn. “Ik wil gewoon dat mijn dochter zich weer een beetje mens kan voelen,” besluit Karin. “Dat is alles wat ik vraag.”