Actueel
Jayden (34): “Mijn buurman parkeert iedere dag zijn vervuilende auto op de enige 2 plekken met een laadpaal”
Elektrische rijder Jayden gefrustreerd: buurman kaapt laadpaal met benzineauto – en niemand doet iets!
Elke avond hetzelfde ritueel. Jayden (34) rijdt zijn straat in, op zoek naar een laadpaal voor zijn elektrische auto. En elke avond gebeurt het weer: de laadplekken zijn bezet. Niet door andere EV-rijders, maar door de benzineauto van zijn buurman.
“Ik kan hem wel wat aandoen,” verzucht hij terwijl hij zijn wagen verderop moet parkeren, zonder laadmogelijkheid. De frustratie bouwt zich op, want hoe kan het dat iemand consequent laadplekken bezet zonder enig gevolg?
Een groeiende ergernis
Het probleem begon ruim een jaar geleden, toen de gemeente besloot om in Jaydens woonwijk twee openbare laadpalen te plaatsen. Als voorstander van elektrisch rijden vond hij dit een geweldige stap. Maar de vreugde verdween al snel toen bleek dat sommige buurtbewoners het niet zo nauw nemen met de regels.
Jayden zag het keer op keer gebeuren: zijn buurman parkeert zijn grote diesel zonder pardon op de laadplek. “En het is niet alsof hij er af en toe staat – nee, hij beschouwt die plekken als zijn eigen privéparkeerplaatsen.”
Het ironische? Zijn buurman heeft geen elektrische auto en lijkt er zelfs een hekel aan te hebben. “Hij is zo’n type dat altijd loopt te klagen over hoe ‘slecht’ elektrisch rijden is, maar ondertussen wel de laadpalen blokkeert voor de mensen die ze echt nodig hebben.”
Praten helpt niet
Natuurlijk heeft Jayden geprobeerd het op een nette manier op te lossen. Maar al snel bleek dat een gesprek voeren geen enkele zin had.
“De eerste keer vroeg ik het nog beleefd.” Hij stapte op zijn buurman af en zei: “Hey, weet je dat deze plekken bedoeld zijn voor elektrische auto’s? Misschien kun je ergens anders parkeren?”
De reactie? Zijn buurman haalde zijn schouders op. “Ach joh, wat maakt dat nou uit? Ik sta hier maar een paar uurtjes.”
Maar het bleef niet bij een paar uurtjes. Elke ochtend reed hij weg naar zijn werk en elke avond parkeerde hij pontificaal op de laadplek. Wanneer Jayden hem er nogmaals op aansprak, werd het gesprek steeds vijandiger.
“Als je zo nodig wilt laden, installeer dan je eigen laadpaal in je tuin,” beet de buurman hem toe. Alsof dat zomaar even kan!
De gemeente grijpt niet in
Jayden klopte vol frustratie aan bij de gemeente. Want als dit verboden is, moeten er toch boetes voor uitgeschreven kunnen worden?
Maar nee. De gemeente gaf een
standaardantwoord:
“We zullen het monitoren,
maar er is weinig dat we kunnen doen.”
“Wat is dan het nut van die laadpalen?” vraagt Jayden zich boos af.
Waarom doet handhaving niks?
Het probleem ligt in de regelgeving. In veel gemeenten is parkeren op een laadplek zonder elektrische auto niet eens officieel verboden – tenzij er een specifiek verkeersbord bij staat.
“En zelfs als dat bord er staat,” legt Jayden uit, “moet je nog maar hopen dat er handhaving langskomt.” Maar in zijn wijk zijn die zelden te vinden.
“Ik heb in een jaar tijd misschien twee keer een handhaver gezien.” En zelfs dan gebeurt er niets. De kans dat iemand een boete krijgt is zo goed als nul.
Elke dag een laadpaal zoeken
Door de actie van zijn buurman moet Jayden telkens elders zoeken naar een laadplek.
“Soms rijd ik wel twintig minuten rond in de buurt, hopend dat er ergens een paal vrij is.”
Als hij er dan eindelijk een vindt, is het meestal kilometers verderop. Zijn opties?
- Of hij loopt een half uur terug naar huis.
- Of hij neemt een taxi.
“Absurd eigenlijk, hé?” verzucht hij. “Dat ik extra geld moet uitgeven omdat iemand anders lak heeft aan de regels.”
De frustratie wordt nog groter als hij thuiskomt en zijn vrouw ook boos is. “Niet op mij, maar op de situatie.”
“Ik kom thuis na een lange dag werken, en in plaats van een rustige avond moet ik eerst een laadpaal zien te vinden.”
Buren delen dezelfde ergernis
Jayden is niet de enige die zich kapot ergert.
Zijn buurt is een mix van elektrische en niet-elektrische rijders. En bijna iedereen met een EV heeft hetzelfde probleem.
“We hebben zelfs een groepsapp,” zegt hij lachend. “Daarin delen we updates: waar een laadpaal vrij is en wie de buurman weer betrapt heeft.”
Maar de meesten durven er niks van te zeggen. “Hij reageert agressief en intimiderend. Mensen willen die confrontatie niet aan.”
Sommige buren hebben handhaving gebeld, maar het resultaat was hetzelfde. Geen boete. Geen waarschuwing. Helemaal niks.
Het meest frustrerende? Het is niet eens illegaal
“Technisch gezien doet mijn buurman niets verkeerd.”
Het parkeervak heeft geen officieel verbodsbord. De gemeente heeft verzuimd om een duidelijk ‘uitsluitend voor elektrische voertuigen’-regel te plaatsen.
“Het draait om fatsoen. Maar fatsoen is blijkbaar niet voor iedereen vanzelfsprekend.”
En dat is de kern van het probleem.
De gemeente wil elektrisch rijden stimuleren, maar doet niets om EV-rijders te beschermen.
Wat heeft het voor zin om laadpalen te plaatsen als niemand handhaaft wie ze mag gebruiken?
De oplossing?
Volgens Jayden moet er snel iets veranderen.
“Er zijn maar twee manieren om dit aan te pakken”:
-
Strengere regelgeving
- Er moet een duidelijk verkeersbord komen dat het verbiedt om zonder EV op de laadplek te staan.
-
Hogere boetes
- Maak de boetes fors, net als bij foutparkeren op een invalideplek.
- “Als je €380 moet betalen, denk je wel twee keer na.“
Tot die tijd blijft hij iedere avond hetzelfde doen:
- Zijn straat inrijden.
- Turen naar de laadplekken.
- En hopen dat zijn buurman er voor één keer niet staat.
Maar diep van binnen weet hij het antwoord al.
Yolanthe Cabau beschermt zoon Xess Xava tegen online haat: “Hij mag gewoon zichzelf zijn”
Yolanthe Cabau kennen we als actrice, ondernemer en televisiepersoonlijkheid, maar achter haar publieke imago schuilt ook een krachtige en liefdevolle moeder. In een recent interview met het vrouwenplatform VROUW vertelt Yolanthe openhartig over haar moederschap en hoe ze haar zoon Xess Xava – inmiddels 9 jaar – probeert te laten opgroeien tot een zelfverzekerde en vrije jongen, ondanks de soms harde buitenwereld.
De weg naar zelfacceptatie en bescherming tegen ongevraagde meningen is lang niet altijd eenvoudig, erkent Yolanthe. Zeker in een tijd waarin social media overal aanwezig zijn en meningen vaak ongefilterd gedeeld worden, is het als ouder een uitdaging om je kind te beschermen tegen negativiteit.
Een moeder met een missie
Voor Yolanthe staat één ding vast: haar zoon moet kunnen opgroeien in een omgeving waar hij zichzelf mag zijn. Vrij van oordelen, verwachtingen en stereotiepe opvattingen. “Ik wil dat hij zich veilig voelt in zijn keuzes,” vertelt ze. “Zijn identiteit hoort bij hem, niet bij wat anderen ervan vinden.”
Het gaat Yolanthe niet alleen om uiterlijke kenmerken, maar om de bredere boodschap: kinderen zouden de ruimte moeten krijgen om hun eigen pad te bewandelen, zonder dat ze daarbij in hokjes worden geplaatst.
Een kind van 9 zonder sociale media, maar niet zonder impact
Xess Xava is pas 9 jaar oud en heeft geen eigen socialmedia-account – iets wat Yolanthe bewust zo houdt. “Het is maar goed ook,” zegt ze. “Hij hoeft niet te zien wat er soms over hem wordt gezegd.” Want ondanks zijn jonge leeftijd krijgt de zoon van Yolanthe en voetballer Wesley Sneijder soms te maken met online commentaren die allesbehalve vriendelijk zijn.
De aanleiding? Iets ogenschijnlijk onschuldigs: zijn lange haar. Xess draagt zijn haar zoals hij dat mooi vindt, geïnspireerd door bekende voetballers en vloggers. Maar online zorgt dat bij sommigen voor onbegrip – en helaas soms ook voor harde uitspraken.
Harde woorden en digitale onverschilligheid
Yolanthe vertelt dat de opmerkingen variëren van flauw tot ronduit kwetsend. “Er worden dingen geschreven als: ‘Waarom ziet hij eruit als een meisje?’ of ‘Dit is allemaal maar voor de show.’”
Hoewel ze zich er in het begin persoonlijk door geraakt voelde, heeft Yolanthe geleerd om afstand te nemen. “Het is verspilde energie,” zegt ze. “Ik kies ervoor om die energie te steken in mijn kind, in liefde en in positieve dingen.”
Wat haar het meest raakt, is de hardheid waarmee sommige mensen zich uitlaten. “Er worden soms dingen gezegd die je niemand toewenst. Dan denk ik: hoe kun je zoiets over een kind schrijven?”
Zelfvertrouwen in plaats van schaamte
Toch is Yolanthe niet van plan om haar zoon te veranderen omwille van anderen. Integendeel, ze moedigt hem juist aan om trots te zijn op wie hij is. “In mijn nieuwe realityserie op Netflix zie je hoe ik hem vrijlaat in zijn keuzes. Hij voelt zich goed bij zijn haar, net als de jongens waar hij tegenop kijkt.”
Het doel is duidelijk: Xess Xava moet zich nooit hoeven schamen voor wie hij is of hoe hij eruitziet. Yolanthe creëert thuis een veilige omgeving waarin hij die vrijheid ook daadwerkelijk ervaart.
“Zelfvertrouwen begint thuis,” stelt ze. “Als je kind zich daar al moet aanpassen, wat blijft er dan over in de buitenwereld?”
Oprechte reacties en onverwachte steun
Ondanks de negatieve berichten zijn er gelukkig ook veel mensen die steun betuigen. Dat merkt Yolanthe niet alleen online, maar ook in het dagelijks leven. “Laatst hoorde hij via via iets vervelends,” vertelt ze. “Maar toen hij met zijn broer voetbalde in Utrecht, zei iemand tegen hem: ‘Trek je maar niets aan van wat mensen zeggen, je haar is mooi!’”
Voor Xess was die opmerking even verwarrend. “Hij dacht: oh, blijkbaar vinden mensen er iets van.” En dat is precies wat Yolanthe probeert te voorkomen: dat hij het gevoel krijgt dat zijn uiterlijk ter discussie staat.
Toch koestert ze zulke momenten van vriendelijkheid. “Een oprechte, positieve opmerking van een onbekende kan enorm veel betekenen. Het helpt hem begrijpen dat er ook veel mensen zijn die gewoon respect hebben voor iemands keuzes.”
De rol van social media: zegen en vloek
Het interview met VROUW werpt ook een bredere blik op het spanningsveld tussen het publieke leven en ouderschap. Voor veel bekende Nederlanders is het balanceren tussen zichtbaarheid en privacy een dagelijks terugkerende uitdaging. Yolanthe beseft dat ze haar zoon niet eeuwig af kan schermen van de online wereld, maar probeert wel de juiste basis mee te geven.
“We leven in een tijd waarin kinderen al op jonge leeftijd worden geconfronteerd met meningen van vreemden. Daarom vind ik het belangrijk dat hij weet dat zijn eigenwaarde niet afhangt van die meningen.”
Ze hoopt dat meer ouders bewust omgaan met de digitale aanwezigheid van hun kinderen. “Je wil als moeder het beste voor je kind. En dat betekent ook: grenzen stellen en beschermen waar nodig.”
Een bericht gedeeld door Y O L A N T H E C A B A U (@yolanthecabau)
