Actueel
Expert: Zoveel fooi moet je geven op het terras of in een restaurant
Fooi geven: een traditie die steeds meer verdwijnt
Waar het vroeger vanzelfsprekend was om een fooi achter te laten in de horeca, is dat tegenwoordig allerminst het geval. Steeds minder mensen geven een extraatje na een drankje op het terras of een etentje in een restaurant. Maar wat ligt hieraan ten grondslag? Waarom lijken we afscheid te nemen van deze traditie?
De dalende trend van fooi geven
Het aantal mensen dat nog fooi geeft, neemt al jaren gestaag af. Dat komt door meerdere factoren, waaronder een verschuiving in de manier waarop we betalen. In een tijd waarin contant geld steeds minder vaak wordt gebruikt, lijkt de traditionele manier van een paar muntjes op tafel leggen langzaam uit te sterven. Tegenwoordig rekent de overgrote meerderheid van de horecabezoekers af met een pinpas of zelfs via een QR-code. Dit lijkt een directe impact te hebben op het aantal fooien.
Een poging om dit probleem op te lossen, was de introductie van een ‘fooifunctie’ op pinapparaten. Deze functie stelt klanten in staat om bij het betalen van de rekening eenvoudig een bedrag voor fooi aan te tikken. Hoewel dit bedoeld was om het geven van een fooi makkelijker te maken, heeft het vaak het tegenovergestelde effect. Klanten vinden de functie opdringerig en voelen zich soms zelfs onder druk gezet om meer te betalen. In plaats van de gewenste positieve impact, lijkt het juist weerstand op te roepen.
Wantrouwen over digitale fooien
Naast de technische veranderingen is er ook sprake van een groeiend wantrouwen over wat er met digitale fooien gebeurt. Wanneer iemand contant geld op tafel laat liggen, weet je zeker dat dit rechtstreeks naar het personeel gaat. Bij een digitale fooi via een pinapparaat is dat veel minder duidelijk. Veel mensen hebben het idee dat deze fooien niet bij de werknemers belanden, maar in plaats daarvan in de zak van de ondernemer verdwijnen. Dit idee maakt mensen huiverig om digitaal een extraatje te geven.
Daarnaast is er kritiek op het systeem zelf. Sommigen vinden dat fooien niet zouden moeten bestaan in een moderne werkomgeving, omdat het personeel gewoon een fatsoenlijk salaris hoort te krijgen. “Als je in een restaurant werkt, zou je een eerlijk loon moeten ontvangen zonder afhankelijk te zijn van fooien,” klinkt het vaak.
Discussie over het horecasysteem
Niet iedereen heeft begrip voor de traditie van fooi geven. Irene, een criticus van het systeem, legt haar standpunt uit: “Je krijgt een menukaart met prijzen, maar eigenlijk ben je bijna verplicht om 30 procent meer te betalen voor het loon van de medewerkers.” Zij pleit voor een andere aanpak: “Waarom verhoog je de prijzen niet gewoon en betaal je je personeel een normaal salaris?”
Aan de andere kant staat Henk, die juist boos reageert op mensen die in de horeca klagen over een gebrek aan fooien. “Die horecamedewerkers moeten maar gaan klagen bij hun baas in plaats van bij de klant. Wij betalen al genoeg voor een drankje, en dan durven ze ook nog te zeuren dat ze geen fooi krijgen.”
De discussie over fooien roept duidelijk heftige emoties op, zowel bij horecamedewerkers als bij consumenten.
Wat is de etiquette rondom fooi geven?
Om wat meer duidelijkheid te scheppen, legt Anne-Marie van Leggelo, directeur van het Etiquette Bureau, de ongeschreven regels uit. Volgens haar zijn er bepaalde normen die mensen kunnen hanteren bij het geven van fooien. “In een restaurant is een fooi van 5 tot 10 procent van de rekening gebruikelijk,” legt ze uit. “Op een terras is het naar boven afronden al voldoende.”
Deze regels lijken echter minder breed gedragen te worden. Waar sommige mensen nog trouw de etiquette volgen, zien anderen de stijgende prijzen in de horeca als reden om geen extraatje meer te geven. Toch benadrukt Van Leggelo dat het personeel in de horeca vaak hun uiterste best doet om gasten een fijne ervaring te geven, en dat een fooi een blijk van waardering is.
Deskundige Reinildis van Ditzhuyzen voegt hieraan toe dat mensen “niet krenterig” moeten zijn als ze besluiten een fooi te geven. “Als je fooi geeft, doe het dan goed,” zegt ze. “Je geeft niet een paar losse centen of vraagt wisselgeld terug als je een biljet hebt overhandigd. Dat is niet netjes.”
Waarom geven we steeds minder fooi?
Naast de praktische veranderingen in hoe we betalen, speelt ook de economische realiteit een rol. Voor veel mensen worden uit eten gaan of een drankje doen steeds duurder, mede door inflatie en hogere kosten in de horeca. Dit zorgt ervoor dat consumenten kritischer kijken naar hun uitgaven. Waar een fooi vroeger een vanzelfsprekendheid was, is het nu eerder een afweging.
Daarnaast lijkt er een generatiewisseling plaats te vinden. Jongere generaties lijken minder waarde te hechten aan het geven van fooien dan oudere generaties. Voor hen voelt het eerder als een vrijwillige keuze dan een sociale verplichting.
Hoe reageert de horeca op het dalende aantal fooien?
Horecamedewerkers voelen de gevolgen van het dalende aantal fooien direct in hun portemonnee. Voor veel medewerkers zijn fooien een belangrijk onderdeel van hun inkomsten. Toch lijkt het horecapersoneel begrip te hebben voor de veranderende tijdgeest.
Sommige horecabedrijven proberen het systeem aan te passen. Zo experimenteren sommige restaurants met het opnemen van een servicetoeslag in de rekening, waardoor klanten niet meer expliciet om een fooi worden gevraagd. Dit systeem wordt in andere landen, zoals de Verenigde Staten, al langer gehanteerd.
Een cultuurverschil
Het debat rondom fooien is niet uniek voor Nederland. In sommige landen, zoals Japan, wordt fooi geven zelfs als beledigend beschouwd, terwijl het in andere landen, zoals de Verenigde Staten, juist als een sociale norm wordt gezien. De Nederlandse cultuur lijkt ergens tussenin te zitten.
Aan de ene kant waarderen Nederlanders goede service en laten ze dat graag blijken met een fooi. Aan de andere kant hechten ze ook veel waarde aan gelijkheid en vinden ze dat een goede beloning voor horecapersoneel niet afhankelijk zou moeten zijn van de klant.
Wat nu? De toekomst van fooien
De vraag of fooi geven een traditie is die langzaam zal verdwijnen, blijft voorlopig onbeantwoord. Met de opkomst van digitale betalingen en een veranderende houding onder consumenten, lijkt het in ieder geval minder vanzelfsprekend te worden.
Wat wel duidelijk is, is dat het onderwerp veel discussie oproept. Terwijl sommige mensen trouw een extraatje blijven geven, zien anderen het als een achterhaald concept dat niet meer past in de moderne tijd.
Ik geef in een restaurant geen fooi (vanwege de absurd hoge prijzen). En ik ding in een winkel niet af. Dus betaal ik gewoon wat ik moet betalen zonder extra korting of fooi.
— Marina (@dejong62) January 5, 2025
Praat mee: geef jij fooi?
De meningen over fooi geven lopen uiteen. Ben jij iemand die altijd een fooi geeft, of kies je er juist bewust voor om dat niet te doen? Deel je mening en ervaringen over dit onderwerp. Het blijft een discussie die relevant is voor iedereen die van tijd tot tijd een terrasje pakt of uit eten gaat.
Francesco Planckaert speelt een meesterlijk spel in De Verraders – maar hoe lang kan hij zijn geheim bewaren?
Het populaire VTM-programma De Verraders blijft week na week miljoenen kijkers in de ban houden. De psychologische strijd tussen vertrouwen en verraad zorgt opnieuw voor spanning, emotie en onverwachte wendingen. Waar in het vorige seizoen comedian William Boeva nog uitblonk als meesterstrateeg, lijkt het dit jaar de beurt aan Francesco Planckaert om zijn stempel te drukken.
De vraag die Vlaanderen bezighoudt: hoe lang kan hij zijn rol als verrader verborgen houden voordat de groep hem doorheeft?
De spanning stijgt
De sfeer in het kasteel is intenser dan ooit. De bondgenoten hebben de voorbije weken al enkele verraders ontmaskerd, maar de onzekerheid blijft groot. Niemand weet precies hoeveel er nog actief zijn, en dat maakt elk gesprek, elke blik en elk stemmoment verdacht.
In het midden van dat web van intriges bevindt zich Francesco Planckaert – de man die door velen zowel sympathiek als verdacht wordt gevonden. Zijn charme en rustige uitstraling maken hem moeilijk te lezen. Toch beginnen sommige kandidaten zich steeds meer vragen te stellen over zijn gedrag.
“Hij doet zo verward, maar volgens mij is dat allemaal gespeeld,” merkt een van de deelnemers op.
Francesco lijkt zich van de groeiende argwaan bewust, maar blijft opvallend kalm. Zijn strategie? Verwarring zaaien met een glimlach.
“Ik speel uit dat ik verward ben”
Tijdens een gesprek met de andere deelnemers verklaart Francesco openlijk dat zijn houding niet toevallig is. Hij noemt zichzelf “de koning van de verwarring” – een bijnaam die hij inmiddels met trots draagt.
“Ik speel volop uit dat ik heel verward kan zijn,” zegt hij met een knipoog. “Maar eigenlijk ben ik heel goed mee met het spel. Elke zet die ik doe, heeft betekenis.”
Die uitspraak vat zijn spelstijl perfect samen. Terwijl anderen proberen hun bondgenoten te overtuigen met logica en argumenten, kiest Francesco voor een subtielere aanpak: hij gebruikt verwarring als wapen.
Het lijkt te werken. Waar sommige deelnemers elkaar openlijk verdenken, glipt Francesco er telkens tussendoor — net geloofwaardig genoeg om twijfel te zaaien, maar nooit zó verdacht dat hij eruit wordt gestemd.
De kracht van de Planckaert-charme
Wie Francesco kent uit eerdere programma’s, zoals Château Planckaert, weet dat hij beschikt over een natuurlijke charme en ontwapenende eerlijkheid. Die eigenschappen gebruikt hij nu op een heel andere manier.
Zijn rustige uitstraling zorgt ervoor dat hij zelden als dreiging wordt gezien. En precies dat maakt hem gevaarlijk — in de context van De Verraders dan toch.
“Iedereen vertrouwt Francesco te snel,” merkte een kijker op sociale media op. “Hij is te sympathiek om te verdenken. En dat weet hij zelf ook.”
Het is een spel van uitersten: de man die op televisie bekendstaat als warme familieman, blijkt in het kasteel een berekende speler die weet hoe hij zijn imago kan inzetten om anderen te misleiden.
Kijkers smullen van het psychologische spel
Online barstte na de laatste aflevering een golf van reacties los. Fans van het programma volgen elke blik, elk woord en elke zucht van Francesco alsof het aanwijzingen zijn in een detectiveverhaal.
“Ik vind hem zalig als verrader,” schreef een kijker op X (het voormalige Twitter).
“Maar Olivier lijkt hem niet echt te geloven,” reageerde iemand anders.
Olivier, een van de scherpere bondgenoten, lijkt door te hebben dat Francesco iets achterhoudt. In de preview van de komende aflevering is te zien hoe hij Francesco op de rooster legt over een eerder spelmoment dat verdacht overkwam.
Het levert een ongemakkelijke confrontatie op waarin Francesco probeert zijn naïeve act vol te houden, terwijl de groep hem steeds beter leert lezen.
Een spel van vertrouwen en twijfel
De Verraders is geen spel dat draait om kracht of kennis, maar om psychologisch inzicht en mensenkennis. Wie anderen kan inschatten én zichzelf kan verbergen, maakt kans om te winnen.
Francesco lijkt dat principe goed te begrijpen. Door zijn rustige en humorvolle houding weet hij anderen op hun gemak te stellen. Tegelijkertijd observeert hij voortdurend wat er rondom hem gebeurt.
“Hij is een meester in het lezen van lichaamstaal,” zegt een fan. “Zelfs als iemand niets zegt, lijkt hij te weten wat ze denken.”
Toch is de vraag hoeveel tijd hij nog heeft voordat de groep hem doorziet. Eén verkeerde blik of opmerking kan in De Verraders het verschil betekenen tussen overleven en uitgestemd worden.
Strategie met een glimlach
Wat Francesco onderscheidt van andere spelers, is zijn vermogen om strategisch te denken zonder zijn spontaniteit te verliezen. Hij lijkt plezier te hebben in het spel, zelfs wanneer de spanning hoog oploopt.
Tijdens de laatste raadsvergadering kon hij met een grapje de sfeer even breken — een slimme zet, want humor werkt vaak ontwapenend.
“Soms is lachen de beste verdediging,” verklaarde hij later. “Als mensen ontspannen zijn, stellen ze minder vragen.”
Het toont aan dat hij niet alleen meedoet om te winnen, maar ook om te genieten van het avontuur. Toch weet hij als verrader dat elke lach potentieel zijn laatste kan zijn.
De druk neemt toe
In de preview van de volgende aflevering is te zien hoe de groep zich steeds meer op Francesco richt. Vooral Olivier lijkt zijn vermoedens niet los te laten. Hij confronteert Francesco rechtstreeks en vraagt hem of hij iets te verbergen heeft.
Francesco blijft rustig en houdt vol dat hij “gewoon wat traag van begrip” is. De groep lacht, maar de spanning is voelbaar. Eén verkeerde opmerking kan alles doen kantelen.
“Ik denk dat hij zijn masker binnenkort verliest,” schrijft een kijker op Instagram.
“Ofwel wint hij het hele spel. Er lijkt geen tussenweg te zijn.”
Die voorspelling vat de sfeer goed samen: Francesco bevindt zich op een dun koord tussen genialiteit en ontmaskering.
Een onverwachte favoriet
Wat begon als een onschuldige deelname aan een spannend televisieprogramma, is voor Francesco uitgegroeid tot een test van karakter, intelligentie en zelfbeheersing.
Hij is uitgegroeid tot een publieksfavoriet — niet alleen omdat hij slim speelt, maar ook omdat hij emotie en humor weet te combineren. In een spel dat draait om wantrouwen, blijft hij opmerkelijk menselijk.
Zelf blijft hij bescheiden. “Ik probeer gewoon mezelf te zijn,” zegt hij. “Of dat nu helpt of niet, dat zullen we wel zien.”
Wat brengt de volgende aflevering?
De komende aflevering belooft opnieuw een hoogtepunt te worden. De sfeer in het kasteel is gespannen, en de groep lijkt vastberaden om een nieuwe verrader te ontmaskeren.
De vraag is: blijft Francesco overeind, of komt de waarheid eindelijk aan het licht?
Kijkers rekenen op een explosieve aflevering vol strategie, emotie en onverwachte wendingen. Eén ding is zeker: Francesco’s naam zal hoe dan ook vallen — de vraag is alleen, in welke context.
Conclusie: Francesco speelt met vuur, maar met finesse
Met zijn slimme, charmante en tegelijk verwarrende aanpak bewijst Francesco Planckaert dat hij een van de interessantste spelers van dit seizoen is. Zijn manier van spelen — luchtig en berekend tegelijk — maakt hem geliefd bij het publiek, maar gevaarlijk voor zijn medekandidaten.
Of hij het volhoudt tot het einde, weet niemand. Maar één ding is zeker: zolang Francesco in het spel blijft, blijft De Verraders spannend, menselijk en onvoorspelbaar.
💬 Wat vind jij van Francesco’s spel in De Verraders? Is hij een meesterstrateeg of speelt hij met vuur? Deel je mening op onze Facebookpagina!