Actueel
Zo reageert Rachel Hazes op breuk André en Monique
Rachel Hazes reageert niet op breuk André en Monique: ‘Ik wil hiermee niet worden lastiggevallen’
De roerige liefdesgeschiedenis van André Hazes en Monique Westenberg heeft opnieuw een wending genomen. De twee, die jarenlang in een knipperlichtrelatie verwikkeld waren, maakten woensdagavond via sociale media bekend dat ze definitief uit elkaar zijn gegaan. Opvallend stil in het hele verhaal is Rachel Hazes, de moeder van André. Zij laat weten dat ze geen behoefte heeft om zich hierover uit te spreken. “Ik wil hierover niet worden lastiggevallen,” zegt ze kort maar krachtig tegen het ANP.
Een breuk tijdens de vakantie
Het moment waarop de breuk werd gedeeld, kwam voor veel volgers als een verrassing. De twee zijn namelijk samen op vakantie, ver weg van de gebruikelijke hectiek. Toch kozen ze juist dat rustmoment om de knoop door te hakken. In haar verklaring schrijft Monique dat zij en André “op een andere plek in elkaars leven” zijn beland. “Met onze zoon voorop,” benadrukt ze. Het klinkt als een weloverwogen beslissing, ingegeven door een lange weg van vallen, opstaan en proberen.
Ook André deelde het bericht via zijn eigen kanaal, met dezelfde woorden. Daarmee lijkt het stel dit keer gezamenlijk en in goed overleg een punt achter hun relatie te hebben gezet.
Liefde met een lange geschiedenis
De breuk is niet de eerste in de lange geschiedenis van het stel. André Hazes en Monique Westenberg zijn al jarenlang in de weer met elkaar, waarbij periodes van hartstocht werden afgewisseld met afstand, verwarring en verzoening. Hun liefdesverhaal begon ruim tien jaar geleden en groeide uit tot een publiek soapverhaal dat de gemoederen telkens weer bezighield.
In 2020 leken de twee een stabiele toekomst tegemoet te gaan: ze kondigden hun verloving aan en spraken openlijk over trouwplannen. Voor veel fans was dat hét teken dat het eindelijk goed zat tussen hen. Maar in maart 2021 kwam daar plots een einde aan. De verloving werd verbroken en het stel ging opnieuw uit elkaar.
Keer op keer verzoening
Toch bleek de aantrekkingskracht tussen de twee hardnekkig. In de maanden na de breuk werden ze opnieuw samen gezien. Ze leken het roer om te gooien en vonden elkaar weer terug, mede vanwege hun gedeelde liefde voor hun zoon André junior. Die gezamenlijke verantwoordelijkheid vormde telkens de lijm tussen de brokstukken van hun relatie.
In de jaren die volgden, verschenen ze regelmatig samen op sociale media. Momenten van vakantie, gezinsuitjes en liefdevolle blikken deden geloven dat de rust was wedergekeerd. De afgelopen tijd leek het zelfs alsof een huwelijk opnieuw tot de mogelijkheden behoorde. In interviews sprak André meermaals over een mogelijke huwelijksaanzoek. “Als ik Moon ten huwelijk vraag op het podium, krijg ik waarschijnlijk een klap in mijn gezicht,” grapte hij onlangs nog. “Maar ik weet zeker dat zij de vrouw van mijn leven is.”
Een terughoudende Rachel
Toch bleek niets minder waar. Met de nieuwe breuk verdampten ook de laatste huwelijksfantasieën. En zoals zo vaak tijdens eerdere momenten van crisis, blijft moeder Rachel Hazes op de achtergrond. Ze geeft aan zich niet in het verhaal te willen mengen. Voor Rachel, zelf jarenlang het middelpunt van media-aandacht rondom de erfenis van André Hazes sr., lijkt rust nu belangrijker dan ooit.
Hoewel ze vroeger niet schuwde om zich uit te spreken over de relatie van haar zoon, kiest ze nu bewust voor afstand. “Ik wil hierover niet worden lastiggevallen,” luidt haar korte verklaring. Het is een duidelijke boodschap: deze storm gaat aan haar deur voorbij.
De publieke impact
Ondanks de ogenschijnlijk harmonieuze verklaring van het stel, zorgt het nieuws voor opschudding onder fans. Velen hadden juist gehoopt dat André en Monique het deze keer zouden volhouden. Vooral Monique werd vaak gezien als de stabiele factor, degene die rust bracht in het woelige leven van de zanger. Ze was er toen het minder ging, stond naast hem tijdens herstelperiodes en bleef trouw in tijden dat anderen afhaakten.
In reacties op sociale media klinkt zowel teleurstelling als begrip. “Het was te mooi om waar te zijn,” schrijft een fan. Anderen roemen het respectvolle karakter van de verklaring, waarin zoon André jr. duidelijk centraal wordt gesteld. “Als ze op die manier uit elkaar gaan, is dat al heel wat,” merkt iemand op.
De zoon als prioriteit
In hun gezamenlijke verklaring benadrukken André en Monique meermaals dat hun zoon vooropstaat. Het jongetje is inmiddels acht jaar oud en krijgt steeds meer mee van wat er om hem heen gebeurt. “We willen jullie vragen om bij reacties aan hem te denken,” schrijven ze. Het is een oproep tot mildheid, tot compassie voor een kind dat opgroeit in een wereld waarin de schijnwerpers zelden doven.
Zowel Monique als André lijken te beseffen dat hun keuzes gevolgen hebben. En ook al gaat ieder nu zijn eigen weg, de zorg voor hun zoon blijft hun gedeelde verantwoordelijkheid.
Wat brengt de toekomst?
Het is nog onduidelijk hoe het leven van André en Monique zich vanaf nu zal ontwikkelen. Blijft deze breuk definitief, of is er opnieuw ruimte voor verzoening in de toekomst? Die vraag zal alleen de tijd kunnen beantwoorden. Voor nu lijkt het stel vooral behoefte te hebben aan rust en ruimte.
Rachel Hazes laat ondertussen opnieuw zien dat ze de grens trekt als het om de privélevens van haar zoon gaat. Misschien heeft ze door de jaren heen geleerd dat bemoeien meer kwaad dan goed doet. Of misschien heeft ze gewoon haar buik vol van alle media-aandacht.
Wat de reden ook is, haar afwezigheid in het debat voelt als een bewuste keuze. En in het oog van de storm is dat misschien wel de meest verstandige houding.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.