Actueel
Zieke Katerine Avgoustakis: “Het gaat niet goed met mij”
Katerine Avgoustakis breekt de stilte: “Mensen zien mijn glimlach, maar niet de pijn erachter”
Zangeres Katerine Avgoustakis, bekend van haar overwinning in Star Academy en hits als Here Come All the Boys, heeft op Instagram een bijzonder eerlijk bericht gedeeld. De artieste, die vaak met een glimlach op het podium staat, laat zien dat er achter die glimlach een heel ander verhaal schuilgaat — een verhaal van chronische pijn, doorzettingsvermogen en innerlijke kracht.
Met haar openhartige woorden doorbreekt Katerine een taboe waar veel mensen met een onzichtbare ziekte mee worstelen: de kloof tussen wat anderen zien en wat ze werkelijk doormaken.
“Sociale media tonen alleen de zonnige kant”
In haar bericht schrijft Katerine dat ze zich steeds vaker bewust is van het beeld dat ze online deelt. Net als velen gebruikt ze sociale media om de vrolijke momenten vast te leggen — optredens, vakanties, muziekprojecten en blije foto’s.
“Ik post de leuke beelden, de momenten die licht brengen,” schrijft ze. “Omdat muziek mij energie geeft, omdat ik het nodig heb om dat positieve te tonen. Maar dat is niet het hele verhaal.”
De zangeres benadrukt dat er achter de zorgvuldig gekozen beelden een andere realiteit schuilt: één die ze zelden deelt, maar die haar dagelijks leven diep beïnvloedt.
Een onzichtbare strijd
Katerine leeft al jarenlang met de ziekte van Bechterew, een chronische ontstekingsziekte die vooral de wervelkolom aantast. De aandoening kan leiden tot pijn, stijfheid en vermoeidheid — klachten die niet zichtbaar zijn voor de buitenwereld, maar die het dagelijks functioneren ingrijpend beïnvloeden.
“Aan de buitenkant zie je misschien niets,” schrijft Katerine. “Maar binnenin is er constant pijn. Mensen begrijpen het vaak niet, omdat ze het niet kunnen zien. En dus trek ik een masker op. Ik wil niemand tot last zijn.”
Die woorden raken een gevoelige snaar bij velen. Chronische ziektes die “onzichtbaar” zijn — zoals Bechterew, fibromyalgie of chronische vermoeidheid — worden vaak onderschat. Mensen krijgen goedbedoelde opmerkingen als “je ziet er toch goed uit?” of “je moet gewoon wat meer rust nemen”, terwijl hun lichaam dag en nacht tegenwerkt.
Geen pijnvrije dagen meer
In haar bericht schrijft Katerine openlijk over de constante aanwezigheid van pijn. Ze zegt zich niet meer te kunnen herinneren wanneer ze voor het laatst een volledig pijnvrije dag heeft gehad.
“Op dit moment gaat het eerlijk gezegd niet zo heel goed met mij,” bekent ze. “Elke dag is er pijn. Soms is het draaglijk, soms minder. Maar het is er altijd.”
Die eerlijkheid is zeldzaam op sociale media, waar het vaak draait om glimlachen, succes en optimisme. Katerine wil dat beeld doorbreken. Niet om medelijden te wekken, maar om bewustzijn te creëren.
“Ik wil niet klagen,” schrijft ze. “Maar ik wil wél eerlijk zijn. Want er zijn zoveel mensen zoals ik — mensen die elke dag proberen te functioneren terwijl hun lichaam protesteert.”
Muziek als houvast
Ondanks alles blijft muziek haar grootste krachtbron. Optreden, zingen en creëren geven haar energie en een gevoel van vrijheid.
“Muziek is mijn medicijn,” zegt ze. “Zingen laat me even vergeten dat ik pijn heb. Op het podium voel ik me levend, zelfs als mijn lichaam protesteert.”
Fans herkennen dat gevoel. Onder haar bericht stromen honderden reacties binnen van mensen die haar bedanken voor haar eerlijkheid. “Je bent een inspiratie,” schrijft iemand. “Ik heb ook een chronische ziekte en herken elk woord.”
De steunbetuigingen tonen hoeveel mensen kracht putten uit Katerines openheid. In een wereld waar sociale media vaak enkel de schijn ophouden, is haar kwetsbare bericht een verademing.
De ziekte van Bechterew: een stille tegenstander
De ziekte van Bechterew (ook bekend als spondylitis ankylopoetica) is een auto-immuunaandoening waarbij het afweersysteem ontstekingen veroorzaakt in de gewrichten van de wervelkolom.
De ziekte ontwikkelt zich geleidelijk en is niet te genezen, maar met medicijnen en fysiotherapie kunnen de klachten worden verlicht. Toch blijft het een voortdurende strijd, waarbij patiënten hun energie zorgvuldig moeten verdelen.
Voor Katerine betekent het dat ze haar dagen anders moet indelen dan vroeger.
“Soms moet ik plannen afzeggen omdat mijn lichaam het niet toelaat,” vertelt ze. “Dat is frustrerend, want ik wil geen mensen teleurstellen. Maar ik leer nu om beter naar mijn lichaam te luisteren.”
Een masker van kracht
In haar bericht gebruikt Katerine het woord “masker” meerdere keren. Ze bedoelt daarmee de glimlach die ze opzet om anderen gerust te stellen.
“Ik heb geleerd om te lachen, ook als ik pijn heb. Niet omdat ik wil liegen, maar omdat ik niemand wil belasten,” schrijft ze.
Toch beseft ze dat dat masker ook uitputtend kan zijn. “Het kost energie om te doen alsof alles goed gaat. Soms wil ik gewoon kunnen zeggen: vandaag gaat het niet.”
Haar volgers prijzen haar eerlijkheid en moed. Velen schrijven dat haar woorden hen helpen om zelf ook opener te zijn over hun beperkingen.
Leren leven met grenzen
De zangeres vertelt dat ze lang moeite had om haar grenzen te accepteren. Ze wilde doorgaan, optreden, reizen en presteren zoals vroeger. Maar de ziekte dwong haar om anders te leren kijken.
“Ik heb geleerd dat het oké is om niet alles te kunnen,” zegt ze. “Rust nemen is geen zwakte. Het is een vorm van zelfzorg.”
Die boodschap past bij de toon van haar bericht: realistisch, maar hoopvol. Ze weigert zich te laten definiëren door haar ziekte, al bepaalt die wel haar dagelijks ritme.
“Ik leef met pijn, maar ik bén niet mijn pijn,” schrijft ze. “Ik ben nog steeds Katerine — zangeres, vriendin, mens. En ik probeer elke dag het beste van mezelf te geven.”
De kracht van eerlijkheid
Met haar openhartige post wil Katerine anderen aansporen om milder te zijn — voor zichzelf én voor anderen.
“We weten nooit wat iemand doormaakt,” schrijft ze. “We zien alleen wat mensen willen laten zien. Dus laten we liever zijn, begripvoller.”
Dat eenvoudige, maar krachtige inzicht maakt haar boodschap universeel. Iedereen draagt iets onzichtbaars met zich mee — pijn, verdriet, onzekerheid — maar juist door daarover te praten, ontstaat verbinding.
Hoopvol naar de toekomst
Ondanks haar fysieke klachten blijft Katerine vooruitkijken. Ze werkt aan nieuwe muziek en gebruikt haar ervaringen als inspiratiebron. “Muziek is mijn uitlaatklep,” zegt ze. “Het helpt me te verwerken wat ik voel.”
Ze hoopt dat haar verhaal ook anderen moed geeft.
“Je bent niet alleen,” schrijft ze aan haar volgers. “Wat je ook doormaakt, blijf geloven in licht, zelfs op de donkere dagen.”
Met die woorden toont Katerine niet alleen kwetsbaarheid, maar ook veerkracht — een kracht die veel mensen in haar herkennen.
Slot: een glimlach met betekenis
Katerine Avgoustakis laat met haar bericht zien dat achter elke glimlach een verhaal schuilgaat. Ze bewijst dat moed niet altijd luid is; soms betekent het simpelweg eerlijk zijn over wat pijn doet.
Haar openheid biedt herkenning aan duizenden mensen die leven met een onzichtbare aandoening — en herinnert ons eraan dat empathie begint met luisteren, niet met oordelen.
“Mensen zien mijn glimlach, maar niet de pijn erachter,” schrijft ze. “Toch blijf ik glimlachen — niet om iets te verbergen, maar omdat ik geloof dat er altijd licht is, zelfs op moeilijke dagen.”
Nuria en Stijn uit Blind Getrouwd tien jaar later: “De romantiek ligt even in coma, maar de liefde leeft nog steeds”
Het is bijna niet te geloven, maar het is inmiddels tien jaar geleden dat Nuria en Stijn elkaar voor het eerst in de ogen keken — aan het altaar, voor miljoenen kijkers. Hun deelname aan het programma Blind Getrouwd was een van de meest besproken van het seizoen, maar vandaag bewijzen ze dat liefde die onverwacht begint, ook kan blijven bestaan.
Waar de meeste koppels uit het programma elkaar na verloop van tijd weer loslieten, groeiden Nuria en Stijn uit tot een hecht gezin. Toch geven ze toe dat ook hun relatie niet perfect is. In een eerlijk gesprek met TV-Familie vertellen ze hoe de liefde is veranderd door de jaren heen — en waarom echte verbinding soms meer betekent dan romantiek alleen.
Een huwelijk dat standhoudt
Toen Nuria en Stijn elkaar in 2015 ontmoetten, was dat letterlijk liefde op het eerste gezicht — of beter gezegd: op het eerste “ja-woord”. Ze stapten in het huwelijksbootje zonder elkaar ooit te hebben gesproken. Hun avontuur werd een van de populairste verhalen uit het programma, en al snel groeide het koppel uit tot publiekslievelingen.
Tien jaar later zijn ze nog steeds samen, met twee jonge kinderen en een druk gezinsleven. Daarmee behoren ze tot de zeldzame Blind Getrouwd-koppels die de tand des tijds hebben doorstaan.
“We houden enorm veel van elkaar,” zegt Stijn. “Maar we moeten eerlijk zijn: het gaat niet altijd vanzelf. De combinatie van werk, huishouden en twee jonge kinderen is soms een uitdaging.”
De balans tussen gezin en liefde
De realiteit van het dagelijks leven heeft de romantiek bij het koppel wat op de achtergrond gezet. Niet omdat de liefde verdwenen is, maar omdat andere dingen prioriteit hebben gekregen.
“De romantiek ligt bij ons een beetje in coma,” grapt Stijn met zijn kenmerkende humor. “Maar dat hoort erbij. We hebben zoveel om dankbaar voor te zijn, en soms is het gewoon even overleven in plaats van vonken en vuur.”
Nuria knikt begrijpend. “Er zijn dagen dat we elkaar nauwelijks echt spreken, behalve over praktische dingen: wie brengt de kinderen weg, wat eten we vanavond, wie haalt de was uit de machine. En dat is oké, want dat is ook een vorm van samenwerken.”
Ze geeft eerlijk toe dat ze soms de rust mist om nog tijd te maken voor elkaar. “Tegen de tijd dat de jongens eindelijk slapen, zijn we zelf uitgeput. Dan is het heerlijk om gewoon samen op de zetel te zitten met een glas wijn en Netflix. Meer hoeft dat niet te zijn.”
Kleine gebaren, grote betekenis
Hoewel het koppel toegeeft dat het vuurwerk van de beginjaren wat gedimd is, vinden ze dat geen reden tot zorg.
“De romantiek zit voor ons niet in grote gebaren of verrassingen,” zegt Stijn. “Het zit in de kleine dingen: een kus voor het slapengaan, elkaars hand vasthouden, samen lachen om iets onnozels. Dat is ook liefde.”
Volgens Nuria is het vooral belangrijk om mild te blijven voor elkaar. “We hebben een intens leven, en het is niet realistisch om te verwachten dat alles altijd perfect is. Liefde is ook weten dat het soms wat minder gaat, maar dat je elkaar toch blijft kiezen.”
Die nuchtere kijk op relaties maakt het koppel bijzonder geliefd bij hun volgers. Ze tonen dat liefde niet altijd sprookjesachtig hoeft te zijn om echt te zijn.
“We blijven eraan werken”
Toch willen Nuria en Stijn de romantiek niet voorgoed laten verdwijnen. Ze beseffen dat liefde ook onderhoud vraagt.
“Het is niet dat de romantiek weg is,” zegt Nuria. “Ze ligt gewoon even te slapen. We weten dat we er meer tijd voor moeten vrijmaken, en dat komt ook wel weer. Elke relatie kent fases.”
Het koppel probeert bewust kleine momenten in te bouwen, zelfs tussen de drukte door. “We sturen elkaar berichtjes overdag, of we plannen een avondje uit zonder de kinderen,” vertelt Stijn. “Soms is dat gewoon een wandeling of een etentje, maar het helpt om even samen te zijn zonder afleiding.”
Tien jaar liefde in evolutie
Wat hun relatie bijzonder maakt, is de manier waarop ze zijn meegegroeid met de veranderingen in hun leven. Wat begon als een televisie-experiment, is uitgegroeid tot een volwassen huwelijk gebaseerd op vertrouwen, humor en respect.
“We zijn niet meer dezelfde mensen als toen we elkaar leerden kennen,” zegt Nuria. “We zijn ouder, vermoeider misschien, maar ook rustiger. We weten beter wat we aan elkaar hebben.”
Stijn vult aan: “Liefde verandert. De passie van de beginjaren maakt plaats voor iets diepers — een soort verbondenheid die niet verdwijnt, ook al is het niet altijd spannend.”
Hun verhaal toont dat een relatie niet alleen draait om romantiek, maar om samen volhouden, aanpassen en blijven kiezen voor elkaar.
Liefde in tijden van chaos
Met twee jonge kinderen, een druk huishouden en hun eigen carrières, is het voor Nuria en Stijn soms balanceren tussen zorg, werk en liefde. Toch benadrukken ze dat het ouderschap hen ook dichter bij elkaar heeft gebracht.
“Je leert elkaar op een andere manier kennen als je samen kinderen hebt,” zegt Nuria. “Je ziet elkaars kwetsbaarheid, maar ook elkaars kracht. Dat schept een band die dieper gaat dan romantiek.”
Stijn vult aan: “Het is niet altijd gemakkelijk, maar het is wel echt. En dat is wat telt.”
De twee proberen hun kinderen dan ook een realistisch beeld van liefde mee te geven: dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is, maar dat respect en zorg de basis vormen van een sterk gezin.
Een voorbeeld voor andere koppels
Tien jaar na hun huwelijksdag inspireren Nuria en Stijn nog steeds veel kijkers van Blind Getrouwd. Hun verhaal is een tegenvoorbeeld van de snelle relaties en vluchtige verliefdheden van vandaag.
“We hebben geleerd dat het geheim van een goed huwelijk niet zit in perfectie,” zegt Stijn. “Het zit in blijven praten, blijven lachen en elkaar de ruimte geven om te groeien.”
Hun openheid over de minder romantische kant van hun huwelijk wordt dan ook positief ontvangen. Veel mensen herkennen zich in hun woorden: de dagelijkse sleur, de vermoeidheid, maar ook de warmte van een stabiele relatie.
“We kiezen elkaar elke dag opnieuw”
Op de vraag hoe ze hun relatie nog spannend houden, antwoordt Nuria nuchter: “Door gewoon te blijven investeren in elkaar. Ook al is het maar tien minuten per dag om even echt te praten.”
Stijn glimlacht: “We hebben geen sprookjeshuwelijk. Maar we hebben iets wat waardevoller is: eerlijkheid, vertrouwen en humor. En zolang we dat hebben, komt de rest vanzelf.”
Slot: liefde die meegroeit met het leven
Tien jaar na hun televisietrouwdag tonen Nuria en Stijn dat ware liefde niet altijd spectaculair hoeft te zijn. Hun huwelijk is een verhaal van groei, vriendschap en volharding — en juist dat maakt het zo herkenbaar.
Ze hebben geleerd dat passie komt en gaat, maar dat echte liefde blijft bestaan in kleine gebaren, zachte woorden en het stille besef dat je samen sterker bent dan alleen.
“We kiezen elkaar elke dag opnieuw,” zegt Nuria tot besluit. “Soms met een knuffel, soms met een zucht, maar altijd met liefde.”
Hun eerlijkheid maakt hen niet alleen een uitzonderlijk Blind Getrouwd-koppel, maar ook een realistisch voorbeeld van hoe liefde er in het echte leven uitziet: niet perfect, maar echt.