Actueel
Zeer zware straf voor Ruben Van Gucht
Ruben Van Gucht krijgt rijverbod van negen maanden: “Hij dacht dat hij opnieuw mocht rijden”
De bekende sportjournalist Ruben Van Gucht is door de p0litierechtbank in Dendermonde veroordeeld tot een rijverbod van negen maanden en een geldboete van 4.800 euro. Daarnaast moet hij opnieuw zowel het theoretisch als praktisch rijexamen afleggen voordat hij weer achter het stuur mag plaatsnemen.
De zaak, die de afgelopen maanden veel aandacht kreeg, draait om meerdere autoritten die Van Gucht maakte terwijl zijn rijbewijs ingetrokken was. Volgens het parket zou de presentator na een eerdere veroordeling wegens rijden onder invloed toch nog minstens vijftien keer hebben gereden, wat uiteindelijk leidde tot zijn vervolging.
Een reeks ritten zonder geldig rijbewijs
Het verhaal begon in december 2024, toen Ruben Van Gucht zijn rijbewijs verloor na een incident waarbij hij onder invloed van alcohol reed. De intrekking duurde aanvankelijk vijftien dagen, maar uit onderzoek bleek dat hij in die periode en daarna meerdere keren opnieuw de weg opging.
Volgens het dossier, waarover Het Laatste Nieuws berichtte, kon de p0litie via camerabeelden bevestigen dat Van Gucht zelf aan het stuur zat. Zowel zijn wagen als hijzelf zouden daarop duidelijk te herkennen zijn.
In totaal werden minstens vijftien ritten vastgesteld die plaatsvonden nadat zijn rijbewijs ongeldig was verklaard. Daaronder bevonden zich ook langere verplaatsingen, waaronder ritten naar professionele verplichtingen.
Verwarring over de voorwaarden
De advocaat van Van Gucht voerde tijdens de zitting aan dat zijn cliënt niet op de hoogte was van de specifieke voorwaarden om zijn rijbewijs opnieuw in ontvangst te nemen. Volgens de verdediging dacht Van Gucht dat hij na het verstrijken van de tijdelijke intrekking automatisch weer mocht rijden.
“Mijn cliënt ging ervan uit dat de periode van vijftien dagen betekende dat hij daarna opnieuw de weg op mocht,” aldus zijn raadsman. “Hij wist niet dat hij eerst nog een medische controle en een blaastest moest ondergaan voordat hij zijn rijbewijs terug zou krijgen.”
De p0litierechter ging echter niet mee in die redenering. Volgens de rechtbank had Van Gucht als ervaren bestuurder en publiek figuur voldoende verantwoordelijkheid moeten nemen om zich goed te informeren over de wettelijke procedures.
De rechter wees er bovendien op dat onwetendheid over de wet geen geldig excuus is.
Geen mildere straf of cursus
De verdediging vroeg de rechtbank om een mildere straf en stelde voor dat Van Gucht een vormingscursus over verkeersveiligheid zou volgen in plaats van een bijkomend rijverbod. Maar de rechter wees dat voorstel af.
Volgens het vonnis is het belangrijk dat ook publieke figuren beseffen dat rijden zonder geldig rijbewijs een ernstig misdrijf is, ongeacht de omstandigheden. De rechter benadrukte dat een dergelijk gedrag het vertrouwen in verkeersveiligheid ondermijnt.
“Wie achter het stuur kruipt zonder de juiste papieren, brengt niet alleen zichzelf, maar ook anderen in gevaar,” stelde de p0litierechter in zijn uitspraak.
De rechtbank vond daarom dat een duidelijk signaal op zijn plaats was.
Afwezig tijdens de zitting
Ruben Van Gucht was zelf niet aanwezig tijdens de behandeling van zijn dossier in Dendermonde. Zijn advocaat verdedigde zijn zaak namens hem en verklaarde dat de sportjournalist de uitspraak zal respecteren.
Volgens zijn omgeving wilde Van Gucht de zaak bewust uit de schijnwerpers houden en zich voorlopig concentreren op zijn werk en persoonlijke herstel.
Hoewel de veroordeling nu officieel is, loopt er nog een tweede dossier tegen hem in Gent, dat betrekking heeft op het oorspronkelijke incident van rijden onder invloed. Die zaak krijgt op 18 december een vervolg.
Een les in verantwoordelijkheid
De zaak van Van Gucht is meer dan een individueel verhaal: ze illustreert de strengere aanpak van verkeersinbreuken in België en het toenemende gebruik van technologie om overtredingen op te sporen.
De p0litie kon dankzij ANPR-camera’s (Automatic Number Plate Recognition) nagaan waar zijn voertuig zich bevond. Deze camera’s registreren automatisch nummerplaten en slaan de gegevens tijdelijk op, waardoor het mogelijk was om zijn verplaatsingen te reconstrueren.
“Technologie maakt het onmogelijk geworden om herhaaldelijk regels te overtreden zonder dat het opvalt,” zegt een verkeersdeskundige. “Dat is positief voor de verkeersveiligheid, maar confronterend voor wie denkt dat er niet wordt opgelet.”
Het dossier toont ook aan hoe belangrijk het is dat bestuurders goed op de hoogte zijn van de juridische gevolgen van een rijverbod.
Verkeersveiligheid onder de loep
Volgens experts is de zaak een wake-upcall voor iedereen die denkt dat rijden na een tijdelijke intrekking onschuldig is.
“Veel mensen beseffen niet dat een rijverbod pas eindigt wanneer men het rijbewijs officieel terugkrijgt,” zegt een woordvoerder van het Vlaams Huis voor Verkeersveiligheid. “Dat betekent dat je niet mag rijden zolang je het document niet opnieuw in handen hebt, ook al is de intrekkingstermijn voorbij.”
De regels zijn helder: wie rijdt tijdens een lopend rijverbod, riskeert een nieuwe veroordeling, een verlenging van het rijverbod en een stevige boete.
Publieke reactie
Hoewel Van Gucht voorlopig niet publiek heeft gereageerd op de uitspraak, kwam er wel begrip en teleurstelling vanuit zijn volgers. Op sociale media reageren mensen verdeeld: sommigen vinden de straf terecht, anderen benadrukken dat fouten menselijk zijn.
“Iedereen verdient een tweede kans,” schreef een fan op X. “Maar het is goed dat de regels voor iedereen gelden, ongeacht bekendheid.”
De sportjournalist, die vaak spreekt over discipline en doorzettingsvermogen, zal nu ook privé zijn veerkracht moeten tonen.
Tweede zaak nog hangende
De uitspraak in Dendermonde is niet het einde van het juridische traject voor Van Gucht. In Gent loopt nog een aparte rechtszaak over rijden onder invloed, die eerder dit jaar werd opgestart.
Daarbij zal de rechtbank zich buigen over de omstandigheden van het incident dat leidde tot de intrekking van zijn rijbewijs in december 2024. De behandeling van die zaak staat gepland op 18 december 2025.
Afhankelijk van de uitkomst kan dat proces nog invloed hebben op de totale strafmaat.
Van scherm naar schaduwzijde
Ruben Van Gucht, die jarenlang te zien was in sportprogramma’s en radio-uitzendingen, is gewend aan publieke aandacht. Maar dit keer is die aandacht van een heel andere aard.
De journalist, die bekendstaat om zijn energieke stijl en scherpe analyses, ziet zich nu geconfronteerd met de gevolgen van zijn eigen keuzes. Waar hij vroeger verslag deed van sportprestaties, moet hij nu zelf een mentale wedstrijd leveren om zijn reputatie te herstellen.
“Ik hoop dat hij deze periode gebruikt om te reflecteren,” zegt een oud-collega. “Iedereen kan fouten maken, maar het belangrijkste is wat je ermee doet.”
Reflectie en toekomst
Wat de toekomst brengt voor Van Gucht, is nog onduidelijk. Hij blijft actief binnen de sportwereld, maar insiders verwachten dat hij voorlopig minder zichtbaar zal zijn op televisie.
De komende maanden zal hij zich moeten richten op het herwinnen van zijn rijbewijs en het afleggen van de verplichte examens.
Daarnaast zal de uitspraak in Gent bepalen hoe zwaar het juridische najaar voor hem wordt.
Conclusie: een duidelijk signaal
De zaak rond Ruben Van Gucht toont hoe strikt België tegenwoordig toeziet op rijgedrag en verkeersveiligheid. Zelfs publieke figuren blijven niet buiten schot als ze regels overtreden.
Met zijn rijverbod, boete en verplichte examens heeft de rechtbank een krachtig signaal gegeven: niemand staat boven de wet, en verkeersveiligheid is een gedeelde verantwoordelijkheid.
💬 Wat vind jij van de uitspraak in de zaak-Ruben Van Gucht? Is de straf terecht of te streng? Deel je mening op onze Facebookpagina.
Actueel
Simon (20), de zoon van Bart De Wever, doet onthutsende bekentenis: ‘Mijn vader is verschrikkelijk’
“Mijn vader is verschrikkelijk”: openhartige woorden van Simon De Wever raken een gevoelige snaar
Het zijn woorden die hard binnenkomen. Niet omdat ze schreeuwerig zijn uitgesproken, maar juist omdat ze doordrenkt lijken van emotie en onmacht. Simon De Wever, de twintigjarige zoon van politicus Bart De Wever, heeft zich in een zeldzaam openhartig moment uitgesproken over de relatie met zijn vader. Zijn uitspraak — “Mijn vader is verschrikkelijk” — veroorzaakte direct opschudding, maar wie verder kijkt dan de letterlijke woorden, ziet vooral een jongvolwassene die worstelt met afstand, verwachtingen en gemis.
Geen politieke aanval, geen publieke afrekening, maar een persoonlijke kreet die veel losmaakt bij mensen die zich herkennen in het gevoel achter de woorden.
Geen beschuldiging, maar een uiting van gemis
Mensen uit de omgeving van Simon benadrukken dat zijn uitspraak niet bedoeld was als een veroordeling van zijn vader als persoon. Integendeel. Het ging volgens hen om het benoemen van een gevoel dat al langer sluimerde: emotionele afstand binnen een vader-zoonrelatie die onder druk staat door verantwoordelijkheden, agenda’s en een leven in de schijnwerpers.
Een familievriend verwoordt
het voorzichtig:
“Hij bedoelt niet dat zijn
vader slecht is. Hij bedoelt dat hij hem mist.”
Dat onderscheid is cruciaal. De uitspraak krijgt pas betekenis wanneer ze wordt gelezen als een uiting van pijn, niet van verwijt.
Opgroeien in de schaduw van een publiek figuur
Simon groeide op met een vader die niet alleen vader was, maar ook een van de meest invloedrijke politici van Vlaanderen. Dat betekent leven met camera’s, commentaar, publieke verwachtingen — en een agenda die zelden leeg is. Voor een kind kan dat verwarrend zijn.
Volgens mensen die Simon goed kennen, voelde hij zich soms letterlijk en figuurlijk op de tweede plaats komen. Niet uit onwil van zijn vader, maar door de realiteit van een leven dat grotendeels in het teken staat van publieke verantwoordelijkheid.
“Als je vader altijd bezig is met het land, vraag je je af waar jij past,” zou Simon hebben gezegd.
Die gedachte is pijnlijk herkenbaar voor kinderen van ouders met veeleisende beroepen, of dat nu in de politiek, zorg, het bedrijfsleven of de media is.
Een poging tot verzoening die strandde
Volgens bronnen dicht bij het gezin zou er recent een poging zijn geweest om de relatie te herstellen of in elk geval te verdiepen. Er werd een gesprek gepland waarin alles uitgesproken zou worden. Verwachtingen waren hoog, maar de uitkomst bleek teleurstellend.
“Ze spraken langs elkaar heen,” aldus een
betrokkene.
“Simon zocht nabijheid en
erkenning. Bart zocht oplossingen en structuur.”
Het gesprek eindigde zonder ruzie, maar ook zonder het gevoel dat er echt verbinding was ontstaan. Juist die leegte kan soms meer pijn doen dan een open conflict.
Publieke reacties: verdeeld maar betrokken
De uitspraak van Simon leidde tot een golf aan reacties in Vlaanderen en daarbuiten. Op sociale media, in opinies en gesprekken aan de keukentafel werd de situatie breed besproken. De meningen lopen uiteen, maar de toon blijft opvallend vaak empathisch.
Veel mensen herkennen zichzelf in Simons woorden:
-
“Dit gaat niet over politiek, dit gaat over vaderschap.”
-
“Een zoon mag zijn gevoel uiten, ook als dat ongemakkelijk is.”
-
“Dit is geen aanval, dit is een noodkreet.”
Tegelijk zijn er ook stemmen die vinden dat zulke zaken privé hadden moeten blijven, los van media-aandacht. Die spanning tussen openheid en privacy is precies wat dit verhaal zo complex maakt.
Stilte van Bart De Wever zegt ook iets
Van de kant van Bart De Wever is er geen publieke reactie gekomen. Voor wie hem kent, is dat niet verrassend. Hij staat erom bekend privézaken buiten de openbaarheid te houden en conflicten liever binnenskamers te bespreken.
Insiders suggereren dat hij het gesprek met zijn zoon niet via de media wil voeren, maar op een moment en plek die rust en veiligheid bieden. Of en wanneer dat gebeurt, is onbekend.
Wat wel duidelijk is: zwijgen betekent niet per se onverschilligheid. Soms is stilte een poging om escalatie te vermijden.
Een breder gesprek over emotionele beschikbaarheid
Wat deze situatie overstijgt, is het grotere thema dat ermee wordt aangeraakt: emotionele beschikbaarheid van ouders, vooral vaders, in een wereld die steeds meer vraagt. Succes, verantwoordelijkheid en maatschappelijke druk kunnen onbedoeld afstand creëren binnen gezinnen.
Simons verhaal raakt een snaar omdat het universeel is. Het gaat over gezien willen worden, gehoord willen worden, en het gevoel dat liefde soms verloren gaat in praktische drukte.
Geen schandaal, maar een kwetsbaar moment
Wie dit verhaal leest als sensatie, mist de kern. Dit is geen rel, geen politieke kwestie, geen aanval. Het is een moment van kwetsbaarheid, uitgesproken door iemand die nog zoekt naar zijn plek — als zoon, als individu, los van de rol van zijn vader.
De
woorden “mijn vader is
verschrikkelijk” klinken hard, maar wie tussen de regels
leest, hoort iets heel anders:
een zoon die zijn vader nodig heeft.
En misschien is dat, in alle rumoer, de meest menselijke boodschap van allemaal.
