Actueel
Wouter (34): “Veel ouderen blijven in grote huizen wonen terwijl gezinnen zoeken naar ruimte. Misschien wordt het tijd dat daar regels voor komen.”
Wouter zoekt al twee jaar naar een huis: “De woningmarkt zit muurvast – er moet nu echt iets gebeuren”
De woningmarkt in Nederland piept en kraakt aan alle kanten. De prijzen blijven stijgen, het aanbod blijft achter en met name jonge stellen merken daar dagelijks de gevolgen van. Voor Wouter en zijn vriendin is het vinden van een geschikte koopwoning inmiddels een frustrerende zoektocht geworden. Al bijna twee jaar speuren ze naar een betaalbare plek om hun toekomst op te bouwen, maar zonder resultaat.
Elke keer als er hoop gloort, is die van korte duur. De woningen die beschikbaar zijn, worden razendsnel verkocht of blijken simpelweg onbetaalbaar. “Het voelt alsof we gevangen zitten in een systeem dat weigert te bewegen,” zegt Wouter. En hij is niet de enige. Steeds meer jonge gezinnen lopen vast op een markt waar weinig doorstroming is en waar starters structureel achter het net vissen.
Eén probleem, vele gezichten
Voor Wouter zit de pijn niet alleen in de hoge prijzen, maar vooral in het gebrek aan beweging op de woningmarkt. “Wat ik het meest wrang vind, is dat veel ruime gezinswoningen worden bewoond door mensen die die ruimte eigenlijk niet meer nodig hebben,” zegt hij. Hij doelt op oudere bewoners die al decennialang in hetzelfde huis wonen, ook nu ze met z’n tweeën – of zelfs alleen – zijn.
Ondertussen staan jonge stellen te trappelen om te kunnen groeien, maar botsen zij keer op keer op een muur van stilstand. “We willen verder, maar dat lukt niet zolang het systeem muurvast zit,” aldus Wouter.
Volgens hem wordt de situatie alsmaar nijpender. Starters blijven hangen in kleine huurappartementen, jonge gezinnen moeten kinderen opvoeden op te weinig vierkante meters en anderen wonen noodgedwongen nog steeds bij hun ouders.
Weinig doorstroming, weinig kansen
De woningmarkt stokt vooral omdat er te weinig doorstroming is. Er wordt wel gebouwd, maar vaak te langzaam of op plekken waar de behoefte niet het grootst is. Tegelijkertijd blijven grote huizen vaak onbenut – met lege slaapkamers en ongebruikte tuinen – terwijl de vraag naar ruimte onder jonge gezinnen alleen maar toeneemt.
Die disbalans zorgt voor frustratie bij veel starters. Ze willen wel, maar kunnen niet. En terwijl ze tegen hun grenzen aanlopen, blijft een deel van de beschikbare woonruimte buiten bereik – niet omdat die er niet is, maar omdat hij niet vrijkomt.
Geen dwang, maar slimme stimulansen
Wouter pleit dan ook voor een gerichte aanpak vanuit de overheid. “Het is tijd dat er beleid komt dat het aantrekkelijk maakt voor ouderen om kleiner te gaan wonen. Niet door mensen iets op te leggen, maar door ze te verleiden met logische, haalbare prikkels.”
Hij denkt daarbij aan belastingvoordelen, vergoedingen voor verhuis- en inrichtingskosten of zelfs voorrang bij nieuwbouwprojecten gericht op senioren. Alles om de drempel tot verhuizen te verlagen.
Volgens hem kan dat op een manier die recht doet aan ieders belang. “We moeten het niet zien als iets dat ouderen ‘afpakt’, maar als iets dat juist kansen creëert – ook voor hen. Een kleinere, gelijkvloerse woning is vaak beter afgestemd op de levensfase waarin ze zich bevinden.”
Kleiner wonen heeft voordelen
Veel ouderen wonen nog altijd in eengezinswoningen met meerdere verdiepingen, trappen en een grote tuin. Dat zijn prachtige huizen, maar niet altijd praktisch wanneer het lichaam niet meer meewerkt. Wouter: “Kleiner wonen betekent minder onderhoud, lagere energiekosten en vaak ook een betere ligging ten opzichte van voorzieningen zoals zorg, winkels of openbaar vervoer.”
En dat biedt ook mentaal ruimte: een frisse start in een woning die beter past bij de behoeften van nu. “Als de overheid daarin investeert, creëer je iets waar iedereen baat bij heeft,” zegt hij. “Niet alleen jonge gezinnen, maar ook ouderen zelf.”
Verbinding tussen generaties
Volgens Wouter is het belangrijk dat het gesprek hierover met wederzijds begrip wordt gevoerd. “Het gaat niet om wij tegen zij. Het gaat erom dat we met z’n allen naar de toekomst kijken. En daar hoort bij dat we soms ruimte maken voor elkaar.”
Hij erkent dat niet iedere oudere staat te springen om te verhuizen. “Dat snap ik volledig. Maar laten we dan in elk geval zorgen dat wie wél wil verhuizen, ook echt geholpen wordt. Nu is dat vaak nog te ingewikkeld of financieel onaantrekkelijk.”
Nieuwe kansen voor de bouwsector
Ook voor de bouwsector zou een gericht doorstroombeleid positief uitpakken. Meer vraag naar levensloopbestendige woningen betekent nieuwe bouwprojecten, werkgelegenheid en architectonische vernieuwing. Als de overheid daar duidelijke kaders en financiële steun aan koppelt, ontstaat er opnieuw beweging op een vastgelopen markt.
“Er wordt nu veel gebouwd, maar vaak niet in de juiste categorie,” stelt Wouter. “Er is behoefte aan slimme appartementen, hofjes en gelijkvloerse woningen – geen extra villa’s in het buitengebied.”
Geen taboe op verandering
Voorstellen zoals die van Wouter kunnen gevoelig liggen. Sommige ouderen voelen zich aangesproken of zelfs aangevallen wanneer de discussie over ‘doorschuiven’ gevoerd wordt. Maar volgens Wouter is het gesprek noodzakelijk. “We moeten het niet uit de weg gaan. Niet vanuit verwijt, maar vanuit verantwoordelijkheid.”
Hij benadrukt dat niemand zijn woning gedwongen hoeft te verlaten. “Daar gaat het niet om. Maar het zou de samenleving enorm helpen als we met elkaar het gesprek aangaan over hoe we de beschikbare ruimte beter benutten.”
Door het taboe te doorbreken en met empathie te kijken naar ieders behoeften, ontstaat er ruimte voor begrip – en voor oplossingen die écht werken.
Tijd voor actie
Wouter’s oproep is helder: de woningmarkt moet in beweging komen. Dat kan alleen als er beleid komt dat eerlijk, doordacht en gericht is op het hele systeem. “We hebben het lang genoeg over de symptomen gehad. Tijd om de oorzaak aan te pakken.”
Doorstroming is daarbij een sleutelwoord. Niet als verplichting, maar als uitnodiging. Als ouderen de ruimte krijgen om vrijwillig en comfortabel te verhuizen naar een woning die beter past, ontstaat er lucht op alle niveaus van de woningmarkt.
Samen bouwen aan toekomst
De frustratie van Wouter is herkenbaar voor veel leeftijdsgenoten. Zijn boodschap aan de politiek, de bouwsector én de samenleving: denk in oplossingen die iedereen dienen. Want wonen is meer dan een dak boven je hoofd – het is de basis van iemands leven.
Zolang grote huizen leeg blijven terwijl jonge mensen geen begin kunnen maken, gaat er iets fundamenteel mis. Het is tijd voor solidariteit tussen generaties. Niet vanuit plicht, maar vanuit de wens om het samen beter te maken.
Dinsdagavond maakte Arno The Kid, de broer van YouTuber Average Rob, zijn debuut in ‘De Slimste Mens Ter Wereld’. Het was echter een korte deelname, want al na één aflevering moest hij het onderspit delven tegen de andere deelnemers. Felix Heremans won de aflevering en gaat door naar zijn tiende deelname, terwijl Dorien Nuyts Arno in de finale versloeg.
Gênante momenten in de finale
De finale zelf verliep niet zonder slag of stoot. Zowel Arno als Dorien maakten niet bepaald indruk met hun kennis. De vragen over onderwerpen als Anne De Baetzelier, Pol Pot en Gwen Stefani leidden tot flink wat verwarring, waarbij minstens één van de twee finalisten totaal geen idee had van de juiste antwoorden. Dit resulteerde in enkele ongemakkelijke momenten, wat deze aflevering waarschijnlijk de minst spannende van het seizoen maakte.
Kijkers zijn kritisch
De reacties van kijkers op sociale media waren niet mals. Veel mensen vonden de finale een teleurstelling: “Wat een finale. Twee finalisten die niets wisten en Dorien wilde zich bijna laten zakken naar onder de 26, terwijl ze nog meer dan 130 seconden had,” schreef een kijker. Anderen lieten zich ook negatief uit: “Pfff, wat een vreselijk laag niveau” en “Niet meer ‘De Slimste Mens’ van vroeger. Ik kijk niet meer, ik kan het niet meer aan.”
Sommige fans zijn zelfs van mening dat het niveau van de show de laatste tijd is gedaald: “Het niveau wordt slechter met de week,” zegt een andere reactie. “Met dit niveau van deelnemers zouden ze er beter mee stoppen,” klinkt het ook.
Verdwijnt het oorspronkelijke succes van ‘De Slimste Mens’?
De kritiek is niet nieuw. De afgelopen maanden heeft de show te maken met steeds meer commentaren over het niveau van de deelnemers, wat volgens sommige kijkers het succes van het programma ondermijnt. Wat ooit bekend stond als een quiz waar de slimste mensen van België zich aan het woord mochten stellen, lijkt nu steeds meer te worden geassocieerd met gênante momenten en een afname van algemene kennis.
Of ‘De Slimste Mens’ zijn oude charme kan terugvinden, is nog maar de vraag, maar de reacties van kijkers geven duidelijk aan dat velen twijfelen aan de kwaliteit van de huidige edities.