Actueel
Winter Vol Liefde-Adrienne ontmaskerd: ´Ze doet alleen maar lief voor de camera´
Adrienne heeft in het programma Winter Vol Liefde een bewogen liefdesavontuur beleefd. Ondanks de ups en downs lijkt ze bij haar laatste logé, Frits, eindelijk de liefde te hebben gevonden. Toch twijfelen niet alle kijkers aan haar oprechtheid. Onder anderen Yvonne Coldeweijer werpt haar kritische blik op Adrienne en suggereert dat ze acteert.
Een bijzondere klik met Frits
Frits is de laatste deelnemer die naar Zwitserland reist om Adrienne’s hart te veroveren. Waar eerdere logés haar hart niet wisten te raken, lijkt er bij Frits iets veranderd te zijn. Adrienne lijkt eindelijk ontdooid, wat resulteerde in een kus. Kijkers reageren enthousiast op de romantische wending en hopen op een sprookjesachtige afloop voor Adrienne en Frits.
Kritiek van Yvonne Coldeweijer
Hoewel veel kijkers genieten van de ontwikkeling tussen Adrienne en Frits, is niet iedereen overtuigd van de echtheid van haar gevoelens. Yvonne Coldeweijer, bekend van haar uitgesproken meningen op Instagram, heeft zo haar twijfels. ,,Die laatste man… Ja, ik weet niet wat het verschil is met de rest. Hij lijkt precies op de man die voor hem kwam. Maar Adrienne dacht op een gegeven moment van: ik ga ergens mijn tong insteken nu,” deelt Coldeweijer in haar Instagram Stories.
Passief-agressieve houding
Volgens Coldeweijer straalt Adrienne iets uit dat niet helemaal klopt. ,,Ze lijkt zó lief en ze brengt alles zó lief,” stelt Yvonne. Toch bekruipt haar het gevoel dat deze vriendelijkheid niet oprecht is. Coldeweijer beschrijft Adrienne’s houding als passief-agressief en vindt het haast te perfect om waar te zijn.
Een acteershow?
Yvonne Coldeweijer suggereert zelfs dat Adrienne acteert voor de camera. ,,Ik heb echt het idee dat Adrienne elke keer voor de camera lief doet. Wanneer ze omdraait, smijt ze keihard de deur dicht en denkt ze: ‘leave me alone’. Dit voel ik bij haar. Ik denk dat ze een beetje heeft geacteerd,” zegt ze stellig.
Reuring onder de kijkers
Coldeweijer’s uitspraken hebben veel losgemaakt. Sommige kijkers delen haar mening en vermoeden dat Adrienne haar gevoelens misschien overdrijft voor de camera.
Anderen vinden het juist flauw om zulke conclusies te trekken en geloven dat Adrienne gewoon tijd nodig had om zich open te stellen.
Echte liefde of tv-strategie?
Het is niet ongebruikelijk dat realityshows vragen oproepen over de oprechtheid van de deelnemers. Adrienne’s gedrag, hoe lief en charmant ook, kan bij sommige kijkers argwaan wekken. Toch blijft de vraag of haar gevoelens voor Frits echt zijn, of dat ze een rol speelt, onbeantwoord.
Afloop in spanning
Met de kritiek van Yvonne Coldeweijer in het achterhoofd kijken fans reikhalzend uit naar de afloop van Adrienne’s liefdesverhaal. Zullen zij en Frits samen verdergaan? Of blijkt Adrienne toch niet zo openhartig als ze lijkt?
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
