Actueel
Willeke Alberti kruipt uit diep dal: ´Ik dacht niet dat ik het zou overleven´
Willeke Alberti, één van de meest geliefde zangeressen van Nederland, beleefde het afgelopen jaar als een van de moeilijkste periodes uit haar leven. In korte tijd verloor ze zowel haar dochter Daniëlle als haar broer Tony. De rouw was intens en allesoverheersend. ”Op een bepaald moment dacht ik dat ik het niet meer zou redden,” zegt ze eerlijk in een openhartig interview met Story.
Twee grote verliezen in korte tijd
In 2023 werd Willeke keihard geconfronteerd met verlies. Eerst overleed haar dochter Daniëlle aan uitgezaaide endeldarmkanker. De schok was immens, vooral vanwege de hechte band die ze samen hadden. Nog geen drie maanden later verloor Willeke ook haar broer Tony aan een plotselinge hartaanval. De dubbele klap bracht haar tot het dieptepunt van haar leven.
Een jaar zonder muziek
Na deze tragische gebeurtenissen besloot Willeke zich terug te trekken uit de schijnwerpers. Ze stond ruim een jaar niet meer op het podium. Voor iemand die haar hele leven in dienst van de muziek had gesteld, was dat geen gemakkelijke beslissing. Toch voelde ze dat ze de tijd nodig had om te rouwen en zichzelf weer enigszins terug te vinden.
De helende kracht van muziek
Inmiddels staat Willeke weer op het podium, al is het met een andere energie. De muziek, haar publiek en de liefde die ze ontvangt blijken van onschatbare waarde te zijn geweest in haar herstelproces. “Zingen maakt me gelukkig,” vertelt ze. “Door het applaus en de warmte van het publiek kon ik weer een beetje ademhalen.” Het gaf haar kracht om haar 80e verjaardag te vieren, iets wat ze eerder niet meer had durven hopen.
Een onbreekbare band met haar dochter
De band tussen Willeke en haar dochter Daniëlle was buitengewoon sterk. “We waren echt twee handen op één buik,” herinnert ze zich. “Natuurlijk konden we weleens botsen, we waren allebei eigenwijs. Maar we hadden een prachtig leven samen, ook al was het veel te kort.” Het verlies blijft schrijnend, maar Willeke probeert Daniëlle op haar eigen manier dichtbij zich te houden.
Daniëlle’s strijd tegen kanker
De ziekte kwam als een donderslag bij heldere hemel. In 2022 werd bij Daniëlle uitgezaaide endeldarmkanker vastgesteld. Ze vocht moedig, maar verloor de strijd in oktober 2023. Voor Willeke voelde het als het verlies van een deel van haarzelf. “Ze is altijd in mijn gedachten. Haar stem, haar lach – het zit allemaal nog in mijn hart.”
Het gemis van broer Tony
Ook het overlijden van haar broer Tony heeft diepe sporen nagelaten. Willeke omschrijft hem als een steunpilaar in haar leven. “Als je iemand uit je directe familie verliest, voelt dat als het wegrukken van een deel van je fundament.” Tony was niet alleen haar broer, maar ook een vertrouweling en metgezel. Het plotselinge verlies bracht haar opnieuw aan het wankelen.
Steun uit onverwachte hoek
In deze donkere periode ontving Willeke ontzettend veel steun. Niet alleen van vrienden en familie, maar ook van haar trouwe fans. Ze kreeg talloze kaarten, berichten en bloemen. “Zoveel mensen leefden met me mee. Dat heeft me echt door die zwarte maanden heen geholpen.” De reacties gaven haar het gevoel dat ze er niet alleen voor stond.
Terug op het podium, met dankbaarheid
Ondanks alles heeft Willeke besloten om haar carrière niet definitief af te sluiten. Haar terugkeer op het podium is een overwinning op het verdriet. “Ik zing nu anders. Met meer gevoel, met meer pijn misschien, maar ook met meer dankbaarheid,” zegt ze. Ze beseft dat het leven kwetsbaar is, maar ook waardevol.
Een toekomst vol herinnering
De pijn om het verlies van haar dochter en broer zal nooit verdwijnen. Toch probeert Willeke haar leven opnieuw vorm te geven. Met haar muziek, haar herinneringen en de liefde van het publiek. “Ik draag Daniëlle en Tony met me mee, elke dag. In alles wat ik doe.” Het zijn woorden van een vrouw die veel verloren heeft, maar die ook weet hoe het voelt om opnieuw op te staan.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer
opzetten,” zegt ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.