Actueel
Vriend van Klaas Bijl deelt schokkend nieuws en belangrijk bewijs
Tragisch drama in Beerta laat diepe sporen na: roep om rust en respect voor nabestaanden
Het tragische familiedrama dat zich afgelopen zaterdag voltrok in het Groningse Beerta blijft de gemeenschap bezighouden. Klaas Bijl (67) kwam samen met zijn kinderen Emma (8) en Jeffrey (10) om het leven nadat hij met zijn auto te water raakte bij Winschoten. Het verdriet om dit verlies is groot en het roept talloze vragen op. In het radioprogramma Altijd Wat Anders op Radio Noord sprak een goede vriend van Klaas openhartig over de nasleep en de emotionele impact die dit heeft op de nabestaanden.
Bedreigingen aan het adres van de familie
Volgens de vriend is de familie van Klaas Bijl na het drama het doelwit geworden van ernstige bedreigingen. Niet alleen via sociale media, maar ook via WhatsApp en zelfs telefonisch zouden er intimiderende berichten zijn verstuurd. “De familie zit volledig stuk. Dit komt boven op het immense verdriet dat ze al te verwerken hebben,” aldus de vriend.
De vriend uitte zijn afschuw over de manier waarop sommige mensen op internet hun mening geven over Klaas en de tragedie. “Hij hield zielsveel van zijn kinderen. Als je dan leest wat mensen zeggen – mensen die hem niet eens gekend hebben – dan doet dat de nabestaanden ongelooflijk veel pijn,” zegt hij. Het is een verdrietige realiteit dat online haat en beschuldigingen vaak het rouwproces nog moeilijker maken.
Een terugblik op het laatste contact
In het interview blikte de vriend terug op zijn laatste ontmoeting met Klaas. Die vond precies een week voor het drama plaats, in een speelhal in het Duitse Bunde. “Hij was emotioneel. Hij had het moeilijk,” vertelt hij. Toch leek het erop dat Klaas zich later weer iets beter voelde. “Hij herpakte zich wat. Ik had misschien de politie moeten bellen, maar ik kon niet vermoeden dat het zo zou eindigen. Dat blijft me mijn leven lang achtervolgen,” zegt hij geëmotioneerd.
De vriend deelt hiermee een schuldgevoel dat veel mensen herkennen die een dierbare verliezen in moeilijke omstandigheden. Het idee dat je misschien iets had kunnen doen – terwijl je dat op dat moment niet kon voorzien – kan een zware last zijn om te dragen.
Politie spreekt bedreigingen tegen
Ondanks de uitspraken van de vriend laat de politie Groningen weten geen meldingen te hebben ontvangen over bedreigingen aan het adres van de familie Bijl. Een woordvoerder van de politie reageerde tegenover RTV Noord: “We roepen iedereen die zich bedreigd voelt op om aangifte te doen. Tot nu toe zijn er bij ons geen meldingen bekend.”
Deze reactie heeft bij sommige mensen tot verontwaardiging geleid, vooral omdat de vriend in het interview sprak over concrete voorbeelden van dreigberichten. Hij beweert zelfs screenshots van de bedreigingen te hebben gezien en vraagt zich hardop af waarom daar nog niets mee gedaan is. Het contrast tussen de beleving van de familie en de officiële reactie van de politie zorgt voor spanning en onbegrip.
De oproep: “Gun de familie rust”
De vriend besluit het gesprek met een indringende oproep aan het publiek: “Laat deze familie met rust. Ze hebben al genoeg meegemaakt. Gun hen de ruimte om te rouwen, zonder haat en verdachtmakingen.”
Die oproep tot compassie en respect wordt breed gedeeld. Veel mensen beseffen dat het speculeren en oordelen over een familiedrama alleen maar extra pijn doet. De nabestaanden proberen te begrijpen wat er is gebeurd en worstelen met hun verlies. Verdachtmakingen en ongefundeerde geruchten helpen daarbij niet, maar maken het rouwproces juist zwaarder.
Speculaties blijven bestaan, maar medeleven is nodig
Toch blijft het speculeren over het motief achter het drama doorgaan, vooral op sociale media en in sommige online discussies. Voor de nabestaanden is het duidelijk dat dit niets bijdraagt aan hun verdrietverwerking. De pijn van het verlies wordt alleen maar groter door de online beschuldigingen en de soms harde woorden van mensen die de situatie van buitenaf bekijken.
Het is belangrijk om te beseffen dat dit verlies niet zomaar een nieuwsbericht is, maar een persoonlijk drama voor de familie en vrienden van Klaas, Emma en Jeffrey. Voor hen is het leven voorgoed veranderd. Wat zij nu het meest nodig hebben, is steun en respect.
Herinneringen aan Klaas en zijn kinderen
In de gemeenschap wordt met warmte gesproken over Klaas Bijl en zijn kinderen. Hij stond bekend als een betrokken vader, iemand die genoot van de kleine dingen met zijn kinderen. Emma en Jeffrey waren allebei vrolijke en energieke kinderen die geliefd waren bij hun vriendjes en vriendinnetjes.
De beelden van hun knuffels en bloemen bij de gedenkplek zijn hartverscheurend. Het laat zien hoeveel liefde er nog steeds is voor het gezin en hoeveel mensen geraakt zijn door het verlies. Een tragedie als deze laat diepe sporen na – niet alleen bij de directe familie, maar ook bij iedereen die het gezin kende.
Rust en ruimte voor verdriet
De komende periode zal voor de nabestaanden in het teken staan van rouw en verwerking. Familie en vrienden proberen een weg te vinden in hun verdriet. Daarbij is het belangrijk dat ze de ruimte krijgen om dit op hun eigen manier en in hun eigen tempo te doen. Haatberichten en bedreigingen horen daar niet bij.
Het gesprek dat de vriend voerde in het radioprogramma is een herinnering dat er altijd een verhaal achter de cijfers en de krantenkoppen zit. Een verhaal van mensen, van gevoelens en van verdriet dat niet zomaar overgaat. Het vraagt om medeleven en begrip – geen oordelen en geruchten.
Een oproep tot stilte en mededogen
Het tragische verlies van Klaas Bijl en zijn kinderen Emma en Jeffrey blijft Nederland bezighouden. Voor de nabestaanden is het vooral belangrijk dat hun verdriet erkend wordt en dat er ruimte is voor stilte en mededogen. Laten we luisteren naar de oproep van de vriend van Klaas: laat de familie met rust en gun hen de tijd en ruimte die ze nodig hebben om dit onmetelijke verlies een plek te geven.
We wensen de familie, vrienden en alle mensen die geraakt zijn door dit drama veel sterkte en kracht toe. Moge de herinnering aan Klaas, Emma en Jeffrey blijven voortleven in liefde en respect.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”