Actueel
Volger valt André Hazes aan: ´Had ik nooit mogen zeggen´
André Hazes heeft publiekelijk zijn excuses aangeboden aan een van zijn volgers op Instagram. De zanger erkent dat hij een ongepaste opmerking heeft gemaakt in een filmpje waarin hij sprak over zijn gebruik van anabolen.
Filmpje over anabolengebruik
Afgelopen weekend plaatste André een video waarin hij vertelde over een periode in zijn leven waarin hij anabolen gebruikte. Hij sprak onder andere over zijn fysieke gesteldheid in die tijd, wat leidde tot verontwaardiging bij een van zijn volgers.
Kritiek van boze volger
In een toelichting via zijn Instagram Stories vertelde André wat er gebeurd was. “Ik zei dat ik voor mijn doen heel groot en gespierd was, zonder vet,” aldus de zanger. “Maar die opmerking had ik nooit mogen maken, want ik heb iemand uit de sportwereld boos gemaakt.”
Persoonlijke aanval
De volger, die zich kennelijk aangesproken voelde, reageerde scherp op André’s woorden. In een bericht aan de zanger schreef hij onder andere: “Gozer heeft nog nooit onder de 10% body fat gestaan. Enige waar jij goed in bent geweest is vreemdgaan. Mafklapper.”
André’s reactie
André liet weten geraakt te zijn door de kritiek en besloot zijn excuses aan te bieden. “Ik had iets gezegd waardoor deze persoon zó boos op mij werd. Dat spijt me,” vertelde hij in een volgende Story.
Humor in excuses
Hoewel André zijn excuses meende, gebruikte hij ook humor in zijn reactie. “Beste Thomas, ik had nooit mogen zeggen dat ik geen grammetje vet had,” grapte hij. “Het spijt me dat ik jou en mogelijk anderen hiermee gekwetst heb.”
Openbare verontschuldiging
De zanger benadrukte dat hij zich bewust was van de impact van zijn woorden. “Voor alle mensen die ik hiermee gekwetst heb: het spijt me,” voegde hij toe, waarmee hij de kwestie probeerde te sluiten.
Reacties van fans
De reactie van André heeft gemengde reacties opgeleverd. Sommige fans waarderen zijn openhartigheid en humor, terwijl anderen vinden dat hij beter had moeten nadenken over zijn woorden. Het incident onderstreept hoe gevoelig het onderwerp lichaamsbeeld kan zijn.
Het was een ogenschijnlijk normale ochtend toen Tori, slechts vijftien jaar oud, haar ouders in allerijl hun koffers zag pakken. Haar vader, met een ernstige blik in zijn ogen, kondigde aan: “We hebben de kinderbescherming gebeld, zij zullen komen om je op te halen.”
Deze woorden markeerden het begin van een abrupte en hartverscheurende scheiding. Tori en haar jongere broers, Lucas en Ben, werden plotseling uit hun vertrouwde omgeving gerukt en overgeleverd aan het onbekende.
Hun wereld werd gekanteld; wat volgde was een reeks overplaatsingen naar verschillende pleeggezinnen, waarbij elk kind geïsoleerd raakte van de anderen. Dit was het begin van een moeizame reis door een systeem dat zowel onpersoonlijk als onvoorspelbaar was.
Strijd
Gescheiden van haar broers en zonder duidelijke uitleg of toekomst, begon Tori’s strijd tegen de omstandigheden. Haar leven veranderde van een zorgeloze kindertijd naar een strijd om te overleven.
De pleeggezinnen waarin ze terechtkwam varieerden van onverschillig tot koud, waardoor ze zich vaak ongewenst en alleen voelde. Deze emotionele en fysieke isolatie dwong Tori om op jonge leeftijd volwassen te worden, terwijl ze leerde navigeren door een leven vol onzekerheden.
Haar pad werd gekenmerkt door momenten van diepe eenzaamheid en strijd, maar ook door een groeiend gevoel van zelfstandigheid en veerkracht.
Doorzettingsvermogen
Ondanks de ontberingen leerde Tori zichzelf te onderhouden door te werken in verschillende bijbaantjes. Van het schoonmaken van auto’s tot het assisteren in restaurants, elke job bracht haar een stap dichter bij zelfvoorziening.
Deze periode van haar leven was gevuld met kleine overwinningen en grote verliezen, maar haar drijfveer bleef hetzelfde: het herenigen met haar broers en het opbouwen van een stabiele toekomst. Haar vastberadenheid leidde ertoe dat ze genoeg spaarde om te investeren in haar opleiding, een pad dat ze hoopte dat uiteindelijk zou leiden naar een beter leven voor zowel haarzelf als haar broers.
Hereniging
Jaren nadat ze het pleegzorgsysteem had verlaten en een carrière in de retail had opgebouwd, kwam er een onverwachte wending. Op een dag, net toen ze zich comfortabel voelde in haar nieuwe rol als winkelmanager en in haar recent betrokken appartement, klopten haar ouders aan haar deur.
Hun plotselinge verschijning, met koffers en glimlachen alsof er nooit iets was voorgevallen, confronteerde Tori met een verleden dat ze had geprobeerd achter zich te laten. Hun verzoek om onderdak, alsof ze het recht hadden om haar leven binnen te dringen na zoveel jaren van afwezigheid, bracht een stortvloed aan onopgeloste gevoelens naar boven.
Toekomst
De beslissing van Tori om haar ouders de deur te wijzen was niet alleen een daad van zelfbehoud, maar ook een symbolische afsluiting van een hoofdstuk dat haar jarenlang had achtervolgd.
Deze daad van afwijzing gaf haar de ruimte om zich volledig te richten op het vinden van haar broers en het opbouwen van een leven dat vrij was van het verleden. Het was een moment van bevrijding en empowerment, een bevestiging dat ze ondanks alle tegenslagen haar eigen pad kon kiezen.