Actueel
Vervelend nieuws voor John van den Heuvel: ´Aangifte betekent het einde voor hem´
Het toch al explosieve Marengo-proces, waarin topcrimineel Ridouan Taghi centraal staat, heeft opnieuw geleid tot juridisch vuurwerk. Deze keer zijn het niet de verdachten zelf, maar een advocaat en een journalist die de hoofdrol spelen in een juridisch bijgevecht. Vito Shukrula, voormalig raadsman van Taghi, heeft vanuit detentie aangifte gedaan tegen misdaadjournalist John van den Heuvel wegens smaad en laster.
Beschuldigingen in De Telegraaf
Aanleiding voor de aangifte is een column die Van den Heuvel recent schreef voor De Telegraaf. Daarin suggereerde hij dat Shukrula mogelijk buiten de toegestane protocollen om direct contact had met hoofdverdachte Ridouan Taghi. Volgens de geldende regels mocht Taghi enkel bezocht worden in aanwezigheid van twee advocaten. De suggestie dat Shukrula deze regels zou hebben overtreden, noemt hij niet alleen “feitelijk onjuist”, maar ook ronduit “beledigend”.
Advocaten verdedigen hun cliënt
De advocaten van Shukrula eisen nu een rectificatie van De Telegraaf. En niet zomaar een kleintje ergens onderaan een pagina. Nee, het moet volgens hen op de voorpagina staan én als hoofdkop op de website, minstens 24 uur zichtbaar. Daarbij willen ze ‘chocoladeletters’, een duidelijke verwijzing naar het formaat en de zichtbaarheid van de rechtzetting.
Achtergrond van Shukrula
Vito Shukrula vormde eerder samen met Carlo Crince Le Roy en Sultan Kat het juridisch team rond Ridouan Taghi. Zijn collega’s trokken zich terug, maar Shukrula bleef aan. Inmiddels is hij zelf verdachte in het Marengo-dossier: justitie verdenkt hem van het overbrengen van boodschappen namens Taghi. Shukrula ontkent dit ten stelligste en spreekt van een bewuste poging om zijn reputatie kapot te maken.
Verweer vanuit de cel
Ondanks zijn detentie laat Shukrula zich niet onbetuigd. In een verklaring noemt hij het artikel van Van den Heuvel “lasterlijke staatspropaganda” en eist hij met klem dat zijn naam gezuiverd wordt. Hij ziet zichzelf als slachtoffer van een heksenjacht en is ervan overtuigd dat media en justitie zich tegen hem hebben samengepakt.
Reactie van De Telegraaf
De redactie van De Telegraaf laat weten op de hoogte te zijn van de aangifte, maar weigert voorlopig inhoudelijk commentaar te geven. Het is niet voor het eerst dat het medium onder vuur ligt vanwege de stevige toon van haar misdaadverslaggeving. De krant houdt zich voorlopig op de vlakte, maar de zaak krijgt ongetwijfeld een vervolg.
Journalist versus verdachte: een breekbaar evenwicht
De zaak raakt aan een fundamenteel spanningsveld binnen de rechtsstaat: waar ligt de grens tussen journalistieke vrijheid en reputatiebescherming? Mag een journalist conclusies trekken uit lopende onderzoeken, of dient hij zich te beperken tot bewezen feiten? In een tijd waarin media snel oordelen vellen en rechtszaken steeds vaker het publieke domein betreden, is dit geen triviale kwestie.
Van den Heuvels verleden als context
Opvallend in deze zaak is dat Van den Heuvel eerder zelf eens in aanraking kwam met justitie. In het televisieprogramma De Reünie vertelde hij hoe hij als jongvolwassene werd gearresteerd vanwege vandalisme, net voor zijn toelating tot de politieopleiding. Die ervaring, die uiteindelijk leidde tot seponering, beschouwde hij als een keerpunt in zijn leven.
Een zaak die verder reikt dan twee mannen
Hoewel het conflict zich in eerste instantie afspeelt tussen twee individuen, raakt het bredere thema’s. Wat mag een journalist zeggen over een verdachte die nog geen veroordeling heeft? En in hoeverre mogen advocaten, zelfs als zij zelf onderwerp van onderzoek zijn, rekenen op bescherming van hun reputatie?
Vervolg ligt in handen van het OM
Het is nu aan het Openbaar Ministerie om te beoordelen of de aangifte van Shukrula tot strafrechtelijke vervolging leidt. De zaak zal niet alleen juridische implicaties hebben, maar ook opnieuw het debat aanwakkeren over persvrijheid, privacy en de rol van media in het Nederlandse strafrecht. Eén ding staat vast: het Marengo-proces blijft ook buiten de rechtszaal een bron van controverses.
De 62-jarige Peter besloot om twee jaar geleden op vakantie te gaan naar Letland. Hij zal deze solotrip echter nooit meer vergeten.
Peter steekt van wal: “Het Oostblok is weer eens wat anders als Spanje, waar veel mensen heengaan. Het leek me ontzettend leuk ergens heen te gaan waar niet zoveel over bekend is.”
De Nederlander vervolgt: “Bovendien zijn vluchten naar Riga ook goedkoop, evenals het verblijf en de kosten in het algemeen.”
“Ik houd van reizen en het liefst alleen, dan hoef je geen rekening te houden met anderen en dan kun je dus ook gewoon je gang gaan”, aldus Peter.
Peter had alles tot in de puntjes gepland. “Via Google had ik al gekeken naar toeristische trekpleisters, zodat ik niet doelloos in het rond zou lopen. Dat doe ik eigenlijk altijd.”
Aangekomen besloot hij om een avondje te gaan stappen, dus trok hij de stad in. Tijdens zijn wandeling werd hij plots aangesproken door een jongedame.
Peter vertelt: “Ze zei dat ze uit Rusland waren en vroeg me of ik ergens een leuk tentje wist waar ze iets zouden kunnen gaan drinken. Ik had geen idee, en vertelde dat ik uit Nederland kom.”
“Daarop vroeg ze me of ik zin had om met haar mee te gaan. Ik zag daar geen kwaad in en we zijn toen samen naar een bar gegaan”, vervolgt Peter.
“Het was supergezellig en de drank vloeide rijkelijk. Ze heette Stefania en was 23 jaar. Aan het einde van de avond vroeg ze of ze mee mocht naar mijn hotel.”
Peter was toen zestig en zegt dat het moeilijk was om een knappe dame van 23 jaar te weigeren. “Ze was heel erg knap en ik had er veel zin in. Toch was ik niet meer helemaal helder en zelfs een beetje duizelig.”
De man legt uit wat er dan gebeurde. “Toen we in mijn hotelkamer kwamen, kon ik nauwelijks meer op mijn benen staan. Het voelde alsof ik teveel gedronken had, maar ook weer niet.”
“Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen. Alhoewel, het was meer een soort van knock-out. Toen ik wakker werd was Stefania er niet.”
“Tot mijn grote schrik was mijn portemonnee, waar mijn vakantiegeld van 2.000 euro en bankpas inzaten, er ook niet meer.”
“Ik heb toen mijn bank direct gebeld en gelukkig was er nog niets afgeschreven. De kaarten heb ik laten blokkeren. Mijn cash geld was ik wel kwijt.”
“Dat was nog erg lastig, want ik moest immers nog drie dagen eten en drinken. Ook moest ik de taxirit naar het vliegveld betalen. Zonder geld ben je echt machteloos.”
“Gelukkig had ik mijn paspoort nog en via Western Union heeft een familielid geld naar me overgemaakt. Dat kon ik toen afhalen bij een kantoortje in de stad.”
“In de resterende dagen heb ik Stefania niet meer gezien. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik denk dat ze iets in mijn drinken heeft gedaan.”
“Het klinkt ook te mooi om waar te zijn. Waarom zou een bloedmooie meid van 23 met een man van 60 willen zijn?” Peter heeft zijn lesje nu wel geleerd.
“Het heeft me enorm aangegrepen en als ik nu op vakantie ga, kijk ik wel drie keer uit. Ondanks dat ik zulke verhalen wel had gehoord, ben ik er zelf toch ingetrapt.”