Actueel
Verschrikkelijk nieuws voor zieke Martin Gaus: ‘Mijn lichaam wilt niet meer’
Vreselijk nieuws voor Martin Gaus
Martin Gaus is al decennialang een vertrouwd gezicht voor iedereen met een hart voor dieren. Met zijn passie voor honden, zijn heldere adviezen op televisie en zijn onmiskenbare stem wist hij zich diep in het collectieve geheugen van Nederland te nestelen. Maar achter de immer opgewekte en deskundige dierenvriend schuilt inmiddels een man die openhartig vertelt over de kwetsbaarheid van het ouder worden. Nu hij de respectabele leeftijd van tachtig heeft bereikt, laat hij zijn fans weten hoe zwaar die mijlpaal hem werkelijk valt.
De schaduwzijde van ouderdom
In een recent interview met weekblad Story vertelde Gaus dat hij opnieuw in het z!ekenhuis heeft gelegen vanwege een blaasontsteking. Voor veel mensen zou zo’n aandoening een korte onderbreking van het dagelijks leven betekenen, maar voor Gaus is het een van de vele fysieke tegenslagen. “Ik heb drie dagen geleden in het z!ekenhuis gelegen, ik had een blaasontsteking, maar dat is nu voorbij,” vertelt hij nuchter. Toch sijpelt door zijn woorden heen dat hij weet hoe broos zijn gezondheid is.
Het is niet de eerste keer dat zijn lijf hem in de steek laat. Integendeel. Gaus noemt het een medisch wonder dat hij nog leeft, en gezien zijn medische verleden is dat geen loze uitspraak. “Ik heb al zoveel z!ektes gehad,” zegt hij. “Ik heb een nieuwe nier gekregen, een herseninfarct gehad, een hartoperatie ondergaan en een darmperforatie doorstaan.” Het is een indrukwekkende en tegelijk schrijnende lijst. Waar anderen wellicht zouden opgeven, blijft Gaus volharden.
De strijd met de tijd
Naast zijn fysieke klachten, ervaart Gaus ook mentale uitdagingen. Niet omdat hij zich somber voelt, maar omdat hij weet dat de tijd dringt. Al jaren werkt hij aan zijn memoires — een boek dat zijn leven samenvat en waarin hij zijn ervaringen en inzichten met het publiek wil delen. In een interview met Volkskrant Magazine gaf hij aan dat het schrijven stroef verloopt. “Ik zit op pagina 200, maar dan laat ik het weer een tijdje liggen,” bekent hij.
Hij is zich pijnlijk bewust van de eindigheid van het leven. “Ik kan niet te lang wachten, dan ben ik d00d. Ik moet aan de slag,” zegt hij zonder opsmuk. Zijn eerlijkheid is ontwapenend. Het boek moet geen egodocument worden, maar een nalatenschap voor de mensen die hij heeft geraakt — en dat zijn er velen.
Liever geen feest
Op eerste kerstdag vierde Gaus zijn tachtigste verjaardag, maar daar hoefde wat hem betreft geen groot feest voor georganiseerd te worden. In het AD zei hij daarover: “Ik heb er een hekel aan. Gedoe, slap geouwehoer, je zit een ei met mayo te eten en een bitterbal.” Die uitspraak typeert hem: nuchter, wars van poeha en altijd recht voor zijn raap.
Gaus houdt niet van verplichtingen of opgelegde gezelligheid. Wat hem wél raakt, zijn oprechte ontmoetingen. Zo werd hij tijdens het Animal Event in Beekse Bergen verrast door een grote groep fans en oud-cursisten. “Over hoe belangrijk ik voor hen was, dat ik hun leven heb veranderd. Fantastisch,” vertelde hij. “Dat mijn leven zin heeft gehad, dat ik iets heb vervuld bij mensen.” Het was een moment van erkenning dat hem diep raakte.
De strijd tegen fysieke achteruitgang
Ondanks de hartverwarmende momenten is het leven voor Martin Gaus fysiek zwaar geworden. “Alles wordt minder,” zegt hij. Handelingen die ooit vanzelfsprekend waren — veters strikken, een rits sluiten, je haar kammen — zijn nu dagelijkse uitdagingen. “Mijn haren vallen uit; dat gezeik allemaal! Stap voor stap degradeert dat lijf, totdat je langzamerhand gewoon leegloopt,” aldus Gaus.
Zijn woorden zijn rauw en eerlijk. Hij verbloemt niets. Toch spreekt er geen bitterheid uit zijn stem. Hij lijkt zich verzoend te hebben met de beperkingen van het ouder worden, maar hij laat zich er niet door neerhalen. Zijn geest is nog scherp en zijn observaties helder.
Een leven van betekenis
Martin Gaus was niet alleen een televisiepersoonlijkheid, hij was ook een pionier. In een tijd waarin dierenwelzijn nog geen gemeengoed was, bracht hij het onderwerp op televisie. Hij maakte honden gedragsproblemen bespreekbaar, gaf praktische adviezen en bouwde een imperium op van hondenscholen en educatieve programma’s. Maar wat hem echt onderscheidde, was zijn vermogen om mensen te raken. Niet alleen door kennis, maar vooral door zijn oprechte betrokkenheid en warme persoonlijkheid.
Dat zijn werk diepe sporen heeft nagelaten, bleek ook tijdens het eerbetoon op het Animal Event. Mensen kwamen niet alleen voor een handtekening, maar om hem te bedanken. Voor de hond die ze dankzij zijn tips konden houden, voor het vertrouwen dat ze kregen als onzekere hondenbezitter, of gewoon omdat hij hun leven had verrijkt met zijn positiviteit.
De kracht van kwetsbaarheid
Waar veel mensen worstelen met ouder worden, durft Gaus het onder ogen te zien. Hij vecht niet tegen het onvermijdelijke, maar benoemt het. En dat maakt zijn verhaal zo krachtig. In een maatschappij waarin veroudering vaak wordt weggestopt achter filters en Botox, laat hij zien hoe het echt is: confronterend, zwaar, maar ook mooi.
Zijn boodschap is helder: ouderdom is geen z!ekte, maar een fase waarin nieuwe vormen van betekenis kunnen ontstaan. Gaus kiest ervoor om zijn verhaal te delen, niet om medelijden op te wekken, maar om herkenning te bieden. Om te laten zien dat kwetsbaarheid geen zwakte is, maar een bron van kracht.
Hoop en realisme
Wat het verhaal van Martin Gaus zo bijzonder maakt, is de balans tussen hoop en realisme. Ja, zijn lichaam laat hem in de steek. Ja, hij heeft momenten van frustratie en verdriet. Maar hij kiest ervoor om te blijven leven met betekenis. Om zijn levensverhaal af te maken. Om anderen te inspireren met zijn eerlijkheid en doorzettingsvermogen.
Hij is misschien tachtig, maar in zijn denken, zijn humor en zijn betrokkenheid bij mens en dier is hij springlevend. En dat maakt hem tot meer dan een televisie-icoon: het maakt hem tot een voorbeeld. Een voorbeeld van iemand die niet alleen een rijk leven heeft geleid, maar ook de moed heeft om dat leven tot het einde toe bewust te leven.
Een afscheid dat nog lang niet komt
Hoewel Gaus openlijk praat over de d00d, is het geen afscheid dat hij aan het voorbereiden is. Integendeel: hij wil nog zoveel mogelijk doen. Zijn boek afmaken, mensen blijven ontmoeten, zijn nalatenschap afronden. En misschien, heel misschien, nog eens op televisie verschijnen als zijn gezondheid het toelaat.
Want Martin Gaus mag dan fysiek kwetsbaar zijn, zijn verhaal is nog lang niet ten einde. Hij is nog steeds die man die mensen in beweging brengt — dit keer niet om met hun hond te trainen, maar om na te denken over het leven, ouderdom en de kracht van eerlijkheid.
Zijn leven is een les. Niet alleen over honden, maar over doorzettingsvermogen, authenticiteit en menselijkheid. En precies daarom is Martin Gaus nog altijd onmisbaar in het hart van Nederland.
Roxeanne Hazes heeft laten weten dat ze absoluut niet van plan is om publiekelijk over het conflict met haar moeder, Rachel Hazes, te praten. In tegenstelling tot haar broer André Hazes jr., die openhartig is over de familieruzie, trekt Roxeanne een duidelijke grens. Ze beschermt haar privéleven met strikte voorwaarden en ziet het bespreken van haar familie als een overtreding van haar grenzen.
Strikte controle over interviews
Roxeanne stelt altijd voorwaarden voordat ze interviews geeft. Het bespreken van haar familiezaken is daarin een duidelijke no-go. In een interview met Grazia legt ze uit:
“Ik praat nooit over de dingen die in mijn privéleven spelen. Die afspraken zijn cruciaal voor mijn eigen welzijn. Het bepaalt hoe ik me voel in de week na het interview.”
Journalisten die deze afspraken negeren, kunnen rekenen op scherpe kritiek. Roxeanne noemt het zelfs grensoverschrijdend als journalisten toch vragen stellen over Rachel Hazes.
Dreigement met ‘grensoverschrijdend gedrag’
De term ‘grensoverschrijdend gedrag’ is de afgelopen jaren veel in de media geweest, en Roxeanne past deze term toe op journalisten die haar persoonlijke leven proberen te bespreken.
“Voor mij is het grensoverschrijdend als iemand familiezaken toch aankaart, onder het mom van: ‘Ja, maar dit moeten we even bespreken.’ Waarom eigenlijk? Van wie moet dat?”
Met deze uitspraken maakt Roxeanne duidelijk dat haar grenzen niet overschreden mogen worden.
Muziek boven sensatie
De zangeres benadrukt dat haar media-optredens in het teken staan van haar muziek. Ze vindt het frustrerend dat persoonlijke kwesties steeds weer naar boven komen.
“De kijkers zijn dat hele sensatiegedoe zat. Waarom zou ik mijn kostbare vier minuten aan een talkshowtafel besteden aan familiedrama’s, terwijl ik daar ben om over mijn muziek te praten?”
Haar prioriteit ligt bij het delen van haar passie voor muziek, niet bij het voeden van roddelverhalen. Deze keuze laat zien dat Roxeanne haar carrière en creatieve werk boven sensatiejournalistiek stelt.
Spanning tussen publiciteit en privacy
Roxeanne’s standpunt benadrukt de spanning tussen haar behoefte aan privacy en de realiteit van het publieke leven. Verhalen over bekende Nederlanders trekken onvermijdelijk veel aandacht, en die aandacht kan ook worden gebruikt om haar muziek onder de aandacht te brengen. Ze erkent dat dit een moeilijke balans is:
“Het is geven en nemen, maar ik blijf vasthouden aan mijn grenzen.”
Haar vastberadenheid om haar privéleven af te schermen, laat zien dat ze weigert zichzelf als een “open boek” te laten gebruiken door de media.
Persoonlijke verhalen in muziek
Hoewel Roxeanne zich in interviews terughoudend opstelt, verweeft ze persoonlijke thema’s in haar muziek.
“In mijn liedjes zit vaak een boodschap, zij het cryptisch,” zegt ze. “Ik ben een open mens, maar ik probeer het altijd chic te houden. Mijn kind kan deze verhalen later teruglezen, en ik wil niet dat hij dingen tegenkomt waarvan ik denk: dat had ik beter niet kunnen zeggen.”
Dit laat zien dat haar kunst een veilige plek is om haar emoties en ervaringen te delen, zonder dat ze haar persoonlijke grenzen overschrijdt.
Sterke grenzen in een publiek leven
Roxeanne heeft een unieke balans gevonden tussen openheid in haar muziek en bescherming van haar persoonlijke leven. Haar duidelijke grenzen zorgen ervoor dat ze zichzelf blijft in een industrie die vaak persoonlijke verhalen exploiteert. Deze aanpak is niet alleen een vorm van zelfbescherming, maar ook een krachtig statement over hoe artiesten hun publieke leven kunnen navigeren.
Het publiek en de nieuwsgierigheid
Roxeanne’s afwijzing van sensatiejournalistiek heeft gemengde reacties opgeroepen. Aan de ene kant waarderen fans haar focus op muziek en haar vastberadenheid om grenzen te stellen. Aan de andere kant blijft de nieuwsgierigheid naar haar relatie met Rachel Hazes groot. Het publiek is gewend om persoonlijke verhalen van BN’ers te horen, wat het nog uitdagender maakt om die aspecten af te schermen.
Toch blijft Roxeanne bij haar keuze. Voor haar is het belangrijk dat haar muziek centraal staat en dat haar persoonlijke leven beschermd blijft.
Conclusie
Roxeanne Hazes laat zien dat het mogelijk is om je eigen grenzen te bewaken in een wereld die vaak draait om sensatie en publiciteit. Ze kiest ervoor om haar energie te richten op haar muziek, terwijl ze haar persoonlijke leven zorgvuldig beschermt. Door duidelijke voorwaarden te stellen en trouw te blijven aan haar waarden, bewijst Roxeanne dat succes en privacy hand in hand kunnen gaan. Haar verhaal is een voorbeeld voor iedereen die in de schijnwerpers staat en zich niet wil laten meeslepen door de druk van de media.
