Actueel
Verhaal: “Na het afscheid van mijn vrouw nam ik mijn zoon mee op vakantie.”
Abraham, een 34-jarige man, bevond zich plotseling in een diep dal nadat zijn vrouw, Stacey, onverwacht uit zijn leven was verdwenen. Ze was niet alleen zijn partner, maar ook de moeder van hun vijfjarige zoon, Luke. Toen hij het nieuws ontving dat ze na een 0ngeluk was 0verleden, stortte zijn wereld volledig in. De pijn van het verlies was overweldigend en het voelde alsof de grond onder zijn voeten was verdwenen.
Het Moeilijke Proces van Verwerking
Na Stacey’s vertrek probeerde Abraham te verwerken wat er was gebeurd. Maar dit bleek een enorme uitdaging. Hij had niet eens de kans gekregen om afscheid van haar te nemen. Stacey’s ouders hadden snel alles geregeld en vonden het beter om haar zonder veel ceremonie te begraven. Abraham, nog steeds overmand door verdriet, ging akkoord, maar begon al snel te beseffen dat hij nooit echt de mogelijkheid had gehad om afscheid te nemen en zijn verlies te verwerken.
Het huis dat ze ooit samen deelden, was nu gevuld met stilte en herinneringen die pijn deden. Stacey’s kleren hingen nog steeds in de kast, haar favoriete kopje stond onaangeroerd bij de gootsteen en haar geur leek nog steeds in de lucht te hangen. Elk hoekje van het huis herinnerde Abraham aan de liefde die hij had verloren, en dat maakte het verlies des te moeilijker.
Ook Luke had moeite met de afwezigheid van zijn moeder. Elke avond vroeg hij hoopvol of mama weer thuis zou komen, en Abraham moest elke keer met zachte woorden uitleggen dat Stacey niet meer terug zou komen. Elke keer dat hij zijn zoon zo verdrietig zag, brak zijn hart opnieuw. Toch probeerde Abraham sterk te blijven voor Luke, ook al wist hij zelf nauwelijks hoe hij deze moeilijke periode moest doorstaan.
De Drang om te Ontsnappen
Na twee maanden van rouw en verdriet besloot Abraham dat hij en Luke een verandering nodig hadden. Het huis waarin ze woonden was te vol herinneringen, en beiden hadden behoefte aan een nieuwe omgeving die hen niet constant herinnerde aan hun verlies. Hij stelde voor om naar het strand te gaan, in de hoop dat de zee, de zon en het bouwen van zandkastelen wat vreugde en licht in hun leven zouden brengen.
Ze reisden naar een klein kustplaatsje waar Abraham een hotelkamer had geboekt. Zodra ze aankwamen, voelde hij een sprankje hoop. Luke leek zich te vermaken en zijn lach vulde de lucht. Voor het eerst in weken zag Abraham zijn zoon weer lachen en genieten, en dat gaf hem wat innerlijke rust. De dagen waren gevuld met zorgeloze momenten, en heel even leek het alsof de pijn van het verlies hen niet zo zwaar achtervolgde.
Een Onverwachte Ontmoeting
Op de derde dag van hun vakantie gebeurde er echter iets dat Abraham totaal niet had zien aankomen. Terwijl hij in gedachten verzonken naar de horizon staarde, hoorde hij Luke ineens enthousiast roepen: “Papa, kijk! Mama is terug!” Abraham verstijfde. Zijn hart sloeg over en, ondanks dat zijn rationele geest zei dat het niet mogelijk was, volgde hij automatisch de richting waarin zijn zoon wees.
Aan de rand van het strand stond een vrouw met haar rug naar hen toe. Haar lange kastanjebruine haar golfde in de wind, en ze leek sprekend op Stacey. Abraham kon zijn ogen niet geloven. Zijn hart bonsde in zijn borstkas, en elke vezel in zijn lichaam schreeuwde dat wat hij zag niet waar kon zijn. Maar toen de vrouw zich omdraaide, keek Abraham recht in de ogen van zijn vrouw. Stacey stond daar, levend en wel, met een onbekende man aan haar zijde.
De Verbijsterende Waarheid
Voor een moment stond de tijd stil. Abraham, die wekenlang had gedacht dat zijn vrouw was 0verleden, zag haar daar, lachend en levend. Zijn gedachten draaiden in verwarring. Hoe kon dit? Hij had haar vaarwel gezegd, hij had gerouwd om haar d00d. Toch stond ze daar voor zijn ogen.
De realiteit sloeg keihard toe toen hij de verrassing op Stacey’s gezicht zag. Ze greep de arm van de man naast haar en draaide zich snel om, haastte zich weg en verdween in de menigte op het strand. Abraham stond als aan de grond genageld, maar Luke bleef roepen: “Mama! Waar gaat mama naartoe?” Het beeld van zijn zoon, nog steeds hopend dat zijn moeder zou terugkomen, brak Abraham’s hart.
De Schokkende Ontdekking
Die avond, terwijl Luke in bed lag, kon Abraham niet ophouden met denken aan wat hij had gezien. Was het een droom? Hoe kon Stacey nog in leven zijn? Hij besloot contact op te nemen met Stacey’s moeder in een poging antwoorden te krijgen. Aan de andere kant van de lijn klonk er een aarzeling voordat ze bevestigde wat Abraham het minst had verwacht: het “0ngeluk” was in scène gezet.
Stacey had een nieuwe relatie en was in verwachting. Ze had besloten om haar oude leven achter zich te laten en opnieuw te beginnen, zelfs als dat betekende dat ze haar familie en vrienden moest bedriegen. Haar ouders hadden haar geholpen om het plan uit te voeren, in de overtuiging dat het voor iedereen beter was. Ze dachten dat Abraham het verlies wel zou verwerken en dat Stacey een nieuwe start zou kunnen maken.
Voor Abraham voelde deze onthulling als een klap die harder aankwam dan het verlies zelf. Hij had gerouwd om een leugen. Alles wat hij dacht te weten, alles wat hij had gevoeld, was gebaseerd op bedrog.
Een Vader Die Moest Beslissen
Na deze ontdekking voelde Abraham een mix van woede, verdriet en vastberadenheid. Hij besloot dat hij Luke moest beschermen tegen verdere verwarring en pijn. Hij diende een verzoek in voor de volledige voogdij over zijn zoon en kreeg die toegewezen. Stacey had haar rechten als moeder opgegeven op het moment dat ze ervoor koos om haar gezin achter te laten.
Maar nu stond Abraham voor een nieuwe uitdaging: hoe moest hij Luke uitleggen dat zijn moeder, die hij zo liefhad, ervoor had gekozen om hen achter te laten? Hij wist dat het niet gemakkelijk zou zijn, maar hij was vastbesloten om een nieuwe start te maken. Abraham besloot te verhuizen naar een andere stad, ver weg van de herinneringen en het bedrog, om daar met Luke een nieuw leven op te bouwen.
Een Ongewenst Bericht
Op een dag, toen Abraham dacht dat hij langzaam vooruitgang boekte in zijn leven, ontving hij een bericht van Stacey. Ze schreef dat ze spijt had van haar keuzes en dat ze Luke miste. Ze smeekte hem om haar terug in hun leven te laten, maar Abraham wist dat sommige wonden nooit helemaal helen en dat sommige bruggen, eenmaal afgebroken, niet meer te repareren zijn. Hij verwijderde het bericht zonder te antwoorden.
Stacey had haar keuze gemaakt, en nu moest ze de gevolgen daarvan accepteren. Abraham was vastberaden om verder te gaan en een stabiel en liefdevol leven voor Luke te creëren, zonder de schaduwen van het verleden. Ondanks de pijn wist hij dat ze samen de kracht hadden om deze moeilijke tijd te overwinnen.
Conclusie: Een Nieuwe Start
Het verhaal van Abraham en Luke is er een van verlies, bedrog en uiteindelijk veerkracht. Abraham, die dacht dat hij zijn vrouw had verloren in een tragisch 0ngeluk, ontdekte dat zij nog leefde en ervoor had gekozen hen te verlaten. Deze ontdekking was misschien wel pijnlijker dan de d00d zelf. Maar in plaats van zich te laten breken, nam hij de beslissing om een nieuwe start te maken, ver weg van het bedrog.
Hij vond de kracht om door te gaan en zich te richten op het opbouwen van een nieuwe toekomst voor zichzelf en zijn zoon. Abraham wist dat de weg voor hen nog vol uitdagingen zou zijn, maar hij wist ook dat zolang ze elkaar hadden, ze elke hindernis konden overwinnen. Met zijn zoon aan zijn zijde was hij vastbesloten om een nieuw leven te beginnen, gevuld met liefde, hoop en een tweede kans op geluk.
Nuria en Stijn uit Blind Getrouwd tien jaar later: “De romantiek ligt even in coma, maar de liefde leeft nog steeds”
Het is bijna niet te geloven, maar het is inmiddels tien jaar geleden dat Nuria en Stijn elkaar voor het eerst in de ogen keken — aan het altaar, voor miljoenen kijkers. Hun deelname aan het programma Blind Getrouwd was een van de meest besproken van het seizoen, maar vandaag bewijzen ze dat liefde die onverwacht begint, ook kan blijven bestaan.
Waar de meeste koppels uit het programma elkaar na verloop van tijd weer loslieten, groeiden Nuria en Stijn uit tot een hecht gezin. Toch geven ze toe dat ook hun relatie niet perfect is. In een eerlijk gesprek met TV-Familie vertellen ze hoe de liefde is veranderd door de jaren heen — en waarom echte verbinding soms meer betekent dan romantiek alleen.
Een huwelijk dat standhoudt
Toen Nuria en Stijn elkaar in 2015 ontmoetten, was dat letterlijk liefde op het eerste gezicht — of beter gezegd: op het eerste “ja-woord”. Ze stapten in het huwelijksbootje zonder elkaar ooit te hebben gesproken. Hun avontuur werd een van de populairste verhalen uit het programma, en al snel groeide het koppel uit tot publiekslievelingen.
Tien jaar later zijn ze nog steeds samen, met twee jonge kinderen en een druk gezinsleven. Daarmee behoren ze tot de zeldzame Blind Getrouwd-koppels die de tand des tijds hebben doorstaan.
“We houden enorm veel van elkaar,” zegt Stijn. “Maar we moeten eerlijk zijn: het gaat niet altijd vanzelf. De combinatie van werk, huishouden en twee jonge kinderen is soms een uitdaging.”
De balans tussen gezin en liefde
De realiteit van het dagelijks leven heeft de romantiek bij het koppel wat op de achtergrond gezet. Niet omdat de liefde verdwenen is, maar omdat andere dingen prioriteit hebben gekregen.
“De romantiek ligt bij ons een beetje in coma,” grapt Stijn met zijn kenmerkende humor. “Maar dat hoort erbij. We hebben zoveel om dankbaar voor te zijn, en soms is het gewoon even overleven in plaats van vonken en vuur.”
Nuria knikt begrijpend. “Er zijn dagen dat we elkaar nauwelijks echt spreken, behalve over praktische dingen: wie brengt de kinderen weg, wat eten we vanavond, wie haalt de was uit de machine. En dat is oké, want dat is ook een vorm van samenwerken.”
Ze geeft eerlijk toe dat ze soms de rust mist om nog tijd te maken voor elkaar. “Tegen de tijd dat de jongens eindelijk slapen, zijn we zelf uitgeput. Dan is het heerlijk om gewoon samen op de zetel te zitten met een glas wijn en Netflix. Meer hoeft dat niet te zijn.”
Kleine gebaren, grote betekenis
Hoewel het koppel toegeeft dat het vuurwerk van de beginjaren wat gedimd is, vinden ze dat geen reden tot zorg.
“De romantiek zit voor ons niet in grote gebaren of verrassingen,” zegt Stijn. “Het zit in de kleine dingen: een kus voor het slapengaan, elkaars hand vasthouden, samen lachen om iets onnozels. Dat is ook liefde.”
Volgens Nuria is het vooral belangrijk om mild te blijven voor elkaar. “We hebben een intens leven, en het is niet realistisch om te verwachten dat alles altijd perfect is. Liefde is ook weten dat het soms wat minder gaat, maar dat je elkaar toch blijft kiezen.”
Die nuchtere kijk op relaties maakt het koppel bijzonder geliefd bij hun volgers. Ze tonen dat liefde niet altijd sprookjesachtig hoeft te zijn om echt te zijn.
“We blijven eraan werken”
Toch willen Nuria en Stijn de romantiek niet voorgoed laten verdwijnen. Ze beseffen dat liefde ook onderhoud vraagt.
“Het is niet dat de romantiek weg is,” zegt Nuria. “Ze ligt gewoon even te slapen. We weten dat we er meer tijd voor moeten vrijmaken, en dat komt ook wel weer. Elke relatie kent fases.”
Het koppel probeert bewust kleine momenten in te bouwen, zelfs tussen de drukte door. “We sturen elkaar berichtjes overdag, of we plannen een avondje uit zonder de kinderen,” vertelt Stijn. “Soms is dat gewoon een wandeling of een etentje, maar het helpt om even samen te zijn zonder afleiding.”
Tien jaar liefde in evolutie
Wat hun relatie bijzonder maakt, is de manier waarop ze zijn meegegroeid met de veranderingen in hun leven. Wat begon als een televisie-experiment, is uitgegroeid tot een volwassen huwelijk gebaseerd op vertrouwen, humor en respect.
“We zijn niet meer dezelfde mensen als toen we elkaar leerden kennen,” zegt Nuria. “We zijn ouder, vermoeider misschien, maar ook rustiger. We weten beter wat we aan elkaar hebben.”
Stijn vult aan: “Liefde verandert. De passie van de beginjaren maakt plaats voor iets diepers — een soort verbondenheid die niet verdwijnt, ook al is het niet altijd spannend.”
Hun verhaal toont dat een relatie niet alleen draait om romantiek, maar om samen volhouden, aanpassen en blijven kiezen voor elkaar.
Liefde in tijden van chaos
Met twee jonge kinderen, een druk huishouden en hun eigen carrières, is het voor Nuria en Stijn soms balanceren tussen zorg, werk en liefde. Toch benadrukken ze dat het ouderschap hen ook dichter bij elkaar heeft gebracht.
“Je leert elkaar op een andere manier kennen als je samen kinderen hebt,” zegt Nuria. “Je ziet elkaars kwetsbaarheid, maar ook elkaars kracht. Dat schept een band die dieper gaat dan romantiek.”
Stijn vult aan: “Het is niet altijd gemakkelijk, maar het is wel echt. En dat is wat telt.”
De twee proberen hun kinderen dan ook een realistisch beeld van liefde mee te geven: dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is, maar dat respect en zorg de basis vormen van een sterk gezin.
Een voorbeeld voor andere koppels
Tien jaar na hun huwelijksdag inspireren Nuria en Stijn nog steeds veel kijkers van Blind Getrouwd. Hun verhaal is een tegenvoorbeeld van de snelle relaties en vluchtige verliefdheden van vandaag.
“We hebben geleerd dat het geheim van een goed huwelijk niet zit in perfectie,” zegt Stijn. “Het zit in blijven praten, blijven lachen en elkaar de ruimte geven om te groeien.”
Hun openheid over de minder romantische kant van hun huwelijk wordt dan ook positief ontvangen. Veel mensen herkennen zich in hun woorden: de dagelijkse sleur, de vermoeidheid, maar ook de warmte van een stabiele relatie.
“We kiezen elkaar elke dag opnieuw”
Op de vraag hoe ze hun relatie nog spannend houden, antwoordt Nuria nuchter: “Door gewoon te blijven investeren in elkaar. Ook al is het maar tien minuten per dag om even echt te praten.”
Stijn glimlacht: “We hebben geen sprookjeshuwelijk. Maar we hebben iets wat waardevoller is: eerlijkheid, vertrouwen en humor. En zolang we dat hebben, komt de rest vanzelf.”
Slot: liefde die meegroeit met het leven
Tien jaar na hun televisietrouwdag tonen Nuria en Stijn dat ware liefde niet altijd spectaculair hoeft te zijn. Hun huwelijk is een verhaal van groei, vriendschap en volharding — en juist dat maakt het zo herkenbaar.
Ze hebben geleerd dat passie komt en gaat, maar dat echte liefde blijft bestaan in kleine gebaren, zachte woorden en het stille besef dat je samen sterker bent dan alleen.
“We kiezen elkaar elke dag opnieuw,” zegt Nuria tot besluit. “Soms met een knuffel, soms met een zucht, maar altijd met liefde.”
Hun eerlijkheid maakt hen niet alleen een uitzonderlijk Blind Getrouwd-koppel, maar ook een realistisch voorbeeld van hoe liefde er in het echte leven uitziet: niet perfect, maar echt.