Actueel
Vader scheert hoofd van dochter kaal, omdat ze klasgenootje met k@nker pest en haar pruik aftrok
De opvoeding van kinderen is een uitdagende taak, en geen enkel kind is perfect. Fouten maken is een essentieel onderdeel van opgroeien en leren. Als ouder is het belangrijk om kinderen te begeleiden bij het begrijpen van de gevolgen van hun gedrag en hen te helpen groeien en veranderen.
Een veelvoorkomende methode om kinderen te leren over
verantwoordelijkheid en de gevolgen van hun acties is straf. Straf
kan variëren van milde vormen, zoals een time-out of het wegnemen
van privileges, tot meer ingrijpende maatregelen.
In een recent geval heeft een vader een controversiële vorm van
straf toegepast nadat zijn dochter betrokken was bij pesterijen op
school. De dochter had een medeleerling uitgelachen die haar haar
had verloren als gevolg van chemotherapie. Toen de vader dit
ontdekte, besloot hij haar hoofd kaal te scheren, zodat ze kon
ervaren hoe het was om in de schoenen van haar slachtoffer te
staan.
Deze ongewone straf heeft online veel discussie en kritiek
opgeroepen. Sommigen vinden dat de vader te ver is gegaan en dat de
straf ongepast is. Anderen prijzen zijn aanpak omdat ze geloven dat
het de dochter een belangrijke les over empathie en mededogen heeft
geleerd.
Het incident begon met een ruzie op school tussen de dochter en
een medeleerling over tienerroddels met betrekking tot een jongen.
De situatie escaleerde en resulteerde uiteindelijk in de pesterij
waarbij de dochter het haar van het andere meisje uitlachte. De
vader was geschokt door het gedrag van zijn dochter en vond dat ze
een gebrek aan empathie toonde.
Hij verklaarde: “Ik bedacht de straf omdat ik vond dat mijn
dochter een extreem gebrek aan empathie had voor het meisje dat ze
pestte. Mijn dochter weet dit en daarom walgde ik echt van haar
gedrag. Het getuigde van een volledig gebrek aan empathie. Ik
hoopte dat ze een lesje zou leren door kaal naar school te gaan en
een kilometer in de schoenen van het andere meisje te lopen.”
De reacties op deze straf zijn gemengd. Sommige mensen vinden
dat de vader te ver is gegaan en dat er andere manieren zijn om
zijn dochter te leren over empathie en mededogen. Anderen steunen
zijn aanpak en geloven dat het belangrijk is om kinderen te
confronteren met de gevolgen van hun gedrag.
Het is een complexe kwestie met verschillende perspectieven en
meningen. Het roept vragen op over de rol van straf in de opvoeding
en hoe ver ouders kunnen gaan om belangrijke lessen aan hun
kinderen over te brengen.
Wat vind jij? Ging deze vader te ver door het hoofd van zijn
dochter kaal te scheren als straf voor haar gedrag? Of was dit een
gepaste manier om haar een les te leren? Deel je gedachten in de
reacties hieronder en help de discussie gaande te houden.
Het incident waarbij een vader zijn dochter kaal schoor als
straf voor haar pesterijen heeft veel discussie teweeggebracht over
de rol van straf in de opvoeding. Terwijl sommigen het als een
extreme maatregel beschouwen, geloven anderen dat het belangrijk is
om kinderen verantwoordelijkheid te leren nemen voor hun gedrag en
de gevolgen ervan te begrijpen.
De vader in kwestie blijft achter zijn beslissing staan en heeft
benadrukt dat hij deze straf heeft gekozen omdat hij vond dat zijn
dochter een gebrek aan empathie vertoonde voor het meisje dat ze
had gepest. Hij wilde dat zijn dochter zou begrijpen hoe het voelt
om in de schoenen van haar slachtoffer te staan.
Dit incident roept vragen op over de effectiviteit van straf als
opvoedingsmiddel. Terwijl sommige mensen geloven dat het gebruik
van straf kan helpen om kinderen verantwoordelijkheid bij te
brengen, zijn anderen van mening dat alternatieve benaderingen,
zoals communicatie, counseling en educatie, effectievere manieren
zijn om gedragsproblemen aan te pakken.
Het is belangrijk voor ouders om na te denken over hun
opvoedingsstijl en de impact van hun keuzes op de ontwikkeling van
hun kinderen. Het bevorderen van empathie, mededogen en
verantwoordelijkheid zijn belangrijke doelen in de opvoeding, maar
de manier waarop deze doelen worden bereikt, kan variëren.
Wat denk jij? Wat zou een geschikte straf zijn voor pesterijen
en wangedrag bij kinderen? Is het kaalscheren van het hoofd van een
kind een gepaste straf, of zijn er effectievere manieren om
gedragsproblemen aan te pakken? Deel je gedachten en meningen in de
reacties hieronder om bij te dragen aan deze belangrijke discussie
over opvoeding en discipline.
Familie in shock na tragedie met Klaas Bijl, Jeffrey en Emma: ‘Niet te bevatten’
Het familiedrama rond de vermissing van Jeffrey (10) en Emma (8), die samen met hun vader Klaas Bijl d00d werden aangetroffen in een auto in Winschoten, heeft diepe sporen nagelaten binnen de familiekring. De pijn, het ongeloof en de vragen die achterblijven, maken duidelijk hoe intens het verdriet is.
Een ondenkbare wending
In gesprek met Hart van Nederland doet Mariska, de voormalige stiefdochter van Klaas Bijl, voor het eerst haar verhaal. Terwijl de emoties zichtbaar op haar gezicht staan geschreven, spreekt ze over de verwarring, het verdriet en de verwoesting die deze gebeurtenis heeft veroorzaakt.
“Dat je jezelf iets aandoet, is al moeilijk te begrijpen. Maar dat je ook nog je eigen kinderen meeneemt… dat snap ik écht niet,” zegt ze, zichtbaar aangedaan. “Ongelooflijk. Het grijpt me bij de keel.”
Klaas Bijl had in het verleden een relatie met Mariska’s moeder. “Hij was ooit mijn stiefvader. Mijn moeder is inmiddels bijna twaalf jaar geleden overleden.” Ze kende hem dus door en door, en toch had ze dit nooit aan zien komen. “Ik vind dit echt heel heftig. Dat hij zoiets zou doen? Nooit verwacht. Echt totaal niet.”
Klaas in het verleden: drank en egoïsme
Mariska vertelt dat de relatie van haar moeder met Klaas niet altijd eenvoudig was. “Hij was een egoïstische man. Altijd met zichzelf bezig. Dat hij dronk, ja, dat speelde zeker mee.” Volgens haar stelde Klaas zijn eigen noden vaak boven die van anderen. Het schetst een beeld van iemand die al langere tijd worstelde met persoonlijke demonen, al blijft het moeilijk te verklaren wat hem uiteindelijk tot deze daad heeft gebracht.
Wat Klaas bezielde om deze fatale beslissing te nemen, blijft onduidelijk. Wel geeft Mariska aan dat hij eerder dreigde met het ondernemen van drastische stappen. “Hij heeft vaker dingen gezegd. Achteraf denk je: we hadden alarm moeten slaan. Maar het is zo lastig. Je denkt toch: hij meent het niet, het zijn woorden in een boze bui.”
Nauwe band met het gezin
De afgelopen dagen stond Mariska dicht bij het getroffen gezin. Haar zoon heeft veel contact met de familie van Jeffrey en Emma. “We waren hier gisteravond nog. Mijn zoon is er vaak, dus ik ken ze ook goed. Wat er is gebeurd, raakt ons allemaal.”
De impact op de familie is enorm. “Ze zijn kapot van verdriet. Dat is logisch. Dit is zoiets afschuwelijks. Je kan het niet bevatten. Dit komt zo hard binnen, bij iedereen.”
De plek van de vondst: een litteken in het landschap
Dat de auto met de lichamen van Klaas en zijn kinderen werd gevonden aan de Renselweg in Winschoten, maakt diepe indruk. Voor Mariska is het een plek geworden die voor altijd beladen zal blijven. “Het is nu een gekke plek. Een plek van verdriet, van ongeloof. Ik wil het niet geloven, maar het is helaas wel echt gebeurd.”
Volgens haar kende Klaas de omgeving goed. “Hij kwam hier vaker. Het is typisch dat hij juist hier is heen gegaan. Misschien heeft hij het allemaal van tevoren bedacht. Die gedachte maakt het extra wrang.”
Reconstructie van een tragedie
De afgelopen dagen werd steeds duidelijker dat er tekenen waren die wezen op een zorgwekkende toestand van Klaas Bijl. De dag vóór de verdwijning stuurde hij verontrustende berichten naar de moeder van de kinderen, waarin hij schreef dat er ‘iets zou gaan gebeuren’ en dat ze het ‘wel te boven zou komen’. De moeder nam deze signalen serieus en schakelde de p0litie in.
Agenten bezochten het huis van Klaas, maar zagen destijds geen directe aanleiding om de kinderen bij hem weg te halen. De volgende dag nam Klaas de kinderen mee in zijn grijze Toyota Avensis, met de belofte dat ze naar McDonald’s zouden gaan. Tegen een vriendin, Mirka, zei hij echter dat ze ‘naar het paradijs’ gingen.
Later op zondag belde Klaas nog kort met een kennis, om te zeggen dat het goed ging met de kinderen en dat ze aardappelen en schnitzel hadden gegeten. Het bleek het enige en laatste teken van leven.
De brief en de vondst
Op dinsdagochtend maakte de p0litie bekend dat er een handgeschreven brief van Klaas was gevonden. De inhoud riep ernstige zorgen op. Er stonden aanwijzingen in dat hij zichzelf en zijn kinderen van het leven wilde beroven. Het was een dramatische wending in een zaak die het hele land in de greep hield.
Diezelfde avond werd de auto van Klaas gevonden in het water bij de Renselweg in Winschoten. Forensisch onderzoek bevestigde later dat zich meerdere lichamen in het voertuig bevonden. Daarmee kwam een tragisch einde aan de dagenlange zoekactie, waarin honderden mensen hadden meegezocht.
Verbijstering in de gemeenschap
In Beerta en Winschoten heerst diepe rouw. Scholen, sportclubs en buren zijn geraakt door het verlies van twee jonge kinderen. “Iedereen kende ze wel een beetje,” zegt een buurtbewoner. “Altijd vrolijk, altijd samen.” Er worden herdenkingsmomenten voorbereid en er is een stroom van bloemen neergelegd op plekken waar het gezin werd gezien.
Reflectie en vragen
De tragedie roept, naast intens verdriet, ook fundamentele vragen op. Hoe kon dit gebeuren, ondanks de signalen? Wat kunnen we leren over omgangsregelingen, conflicten na scheiding, en de signalering van psychische nood?
Mariska is daar duidelijk over. “Er moeten betere manieren komen om in te grijpen als er zulke duidelijke signalen zijn. Want dit mag nooit meer gebeuren. Geen enkel kind verdient dit. Geen enkele familie verdient dit.”
Voor nu overheerst de stilte, de r0uw en de poging om te begrijpen. Wat rest is een familie die zich door een onvoorstelbare tragedie moet worstelen — en een samenleving die achterblijft met de opdracht om te waken, beschermen en leren van het ondenkbare.