Actueel
Urk!-Mathilde deelt emotionele boodschap: “Wou dat ik alles terug kon draaien”
Mathilde uit Urk! blikt terug op verlies van haar paard Wizard: “Ik wou dat ik alles kon terugdraaien”
Twee jaar na het afscheid van haar geliefde paard Wizard deelt Mathilde, bekend van het populaire realityprogramma Urk!, opnieuw haar gevoelens. In een emotionele post op sociale media vertelt ze openhartig over het gemis dat nog steeds diep in haar hart leeft. Het verlies van Wizard blijkt geen afgesloten hoofdstuk, maar een verhaal dat blijft nazinderen – vol liefde, teleurstelling en verdriet.
Voor veel kijkers van Urk! is Mathilde een vertrouwd gezicht. Haar passie voor dieren, en in het bijzonder haar hechte band met Wizard, was jarenlang zichtbaar in de afleveringen. Nu, jaren later, blijft die verbondenheid bestaan – ondanks alles wat er gebeurd is.
“Vandaag twee jaar geleden nam ik afscheid”
Op haar Instagram blikt Mathilde terug op een datum die haar voor altijd bij zal blijven. “Vandaag twee jaar geleden nam ik afscheid van jou, niet wetende hoe alles zou lopen,” schrijft ze. Die woorden brengen niet alleen herinneringen boven, maar ook emoties die nog steeds rauw aanvoelen. Het was het begin van een periode die haar vertrouwen op de proef stelde – en haar hart brak.
Wizard was meer dan een paard. Voor Mathilde was hij een maatje, een dierbare vriend in moeilijke en mooie tijden. In de zomer van 2023 besloot ze, met pijn in het hart, hem over te dragen aan een adoptiegezin. Het leek een liefdevolle stap, bedoeld om Wizard een rustig en zorgeloos leven te geven. Maar het liep anders dan verwacht.
Verbondenheid die abrupt werd doorgesneden
Mathilde had gehoopt en verwacht dat het afscheid niet definitief zou zijn. Er was afgesproken dat ze contact zou mogen houden, Wizard zou kunnen bezoeken, en een blijvende band mogelijk zou blijven. Maar niet lang na de overdracht kwam ze tot een harde conclusie: de afspraken werden niet nagekomen. Er werd haar verteld dat ze Wizard niet meer mocht zien.
Voor Mathilde voelde het als een klap in het gezicht. “Ik stond machteloos aan de zijlijn,” schrijft ze. Tot haar verdriet kreeg Wizard een nieuwe naam en een nieuwe omgeving waarin voor haar geen plaats meer was. Het dier waarmee ze jarenlang een diepe band had, verdween voorgoed uit haar leven – zonder mogelijkheid tot een echt afscheid.
Het verlies raakt opnieuw: “Ik mis je, lieve Wizard”
Eerder dit jaar deelde Mathilde op haar Instagram het bericht dat Wizard inmiddels niet meer leeft. Dat nieuws bracht een golf aan emoties met zich mee. Het was niet alleen het verdriet om zijn heengaan, maar ook de pijn van een gemiste kans om hem nog één keer te zien. “Rust zacht, lieve Wizard. Ik had je graag nog eens willen zien, maar het mocht niet zo zijn. Ik mis je,” schreef ze.
De combinatie van verlies en onmacht maakt het voor Mathilde extra moeilijk om het hoofdstuk af te sluiten. De herinnering aan Wizard blijft levendig, maar het feit dat ze geen afscheid kon nemen, blijft aan haar knagen. De post waarin ze haar verdriet deelt, is oprecht, puur en raakt veel mensen diep.
Tijd geneest niet alles
Hoewel het al twee jaar geleden is dat Wizard haar leven verliet, voelt het voor Mathilde soms alsof het gisteren was. In haar recente bericht laat ze weten dat het verdriet nog altijd groot is. “Ik wou dat ik alles kon terugdraaien,” schrijft ze. Haar woorden weerspiegelen de spijt en het gemis dat haar blijven achtervolgen.
Wizard was voor haar geen ‘huisdier’ in de traditionele zin. Hij was een vertrouweling, een constante aanwezigheid in haar leven. Iemand bij wie ze zich veilig voelde. En juist omdat het afscheid zo abrupt en zonder duidelijke afsluiting kwam, voelt het verlies zwaarder dan ooit.
Volgers reageren massaal: “We voelen met je mee”
De openhartige post van Mathilde is niet onopgemerkt gebleven. Onder het bericht stromen de reacties binnen van volgers die hun steun betuigen. Velen herinneren zich Wizard nog van de afleveringen van Urk! en delen hun eigen ervaringen met het verlies van een dierbare viervoeter.
Sommige volgers schrijven hoe hun eigen paarden, honden of katten een onmisbare plek in hun leven innamen. Anderen prijzen Mathilde om haar moed om haar verhaal te delen. “Dankjewel dat je dit met ons deelt,” klinkt het. “Je verdriet is voelbaar, en je bent niet alleen.”
Een open wond die moeilijk heelt
Het verhaal van Mathilde en Wizard laat zien hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. Het afscheid van een geliefd dier is vaak zwaar, maar wanneer die afscheid niet op een eerlijke of liefdevolle manier kan verlopen, wordt het extra moeilijk. De gebeurtenissen rondom de adoptie van Wizard laten zien hoe belangrijk goede afspraken en vertrouwen zijn in zulke situaties.
Voor Mathilde blijft het een gevoelig onderwerp. Haar terugblik maakt duidelijk dat het verhaal voor haar nooit echt is afgerond. Ze voelde zich buitengesloten, haar stem werd niet gehoord, en de liefdevolle relatie met Wizard kreeg nooit het slot dat ze verdiende.
Les voor de toekomst: openheid, vertrouwen en respect
De situatie van Mathilde is voor veel mensen herkenbaar. Of het nu gaat om het afscheid van een paard, hond of ander dier: als er emoties en betrokkenheid in het spel zijn, is het cruciaal dat mensen serieus genomen worden. Duidelijke communicatie, wederzijds respect en transparante afspraken kunnen veel leed voorkomen.
Het verhaal onderstreept ook hoe waardevol het is om een dier niet zomaar als bezit te beschouwen, maar als een levend wezen waarmee je een relatie hebt opgebouwd. En als dat dier een andere plek krijgt, moet ook het emotionele aspect daarvan niet worden vergeten.
Een dierbare herinnering leeft voort
Hoewel Wizard er niet meer is, leeft hij voort in de herinneringen van Mathilde – en van vele kijkers. Zijn aanwezigheid op televisie, maar vooral in haar leven, heeft een diepe indruk achtergelaten. En haar eerlijke woorden maken duidelijk dat verdriet niet altijd verdwijnt met de tijd. Soms blijft het stilletjes aanwezig – als een herinnering die troost biedt, maar ook pijn doet.
Voor Mathilde blijft Wizard een symbool van liefde, trouw en verbondenheid. Een hoofdstuk dat misschien nooit echt is afgesloten, maar waar ze – met steun van haar volgers – stap voor stap mee leert omgaan.
Wil je meer verhalen lezen over herkenbare emoties en dierbare herinneringen uit het leven van BN’ers en realitysterren? Volg dan onze rubriek voor de nieuwste updates.
De 62-jarige Peter besloot om twee jaar geleden op vakantie te gaan naar Letland. Hij zal deze solotrip echter nooit meer vergeten.
Peter steekt van wal: “Het Oostblok is weer eens wat anders als Spanje, waar veel mensen heengaan. Het leek me ontzettend leuk ergens heen te gaan waar niet zoveel over bekend is.”
De Nederlander vervolgt: “Bovendien zijn vluchten naar Riga ook goedkoop, evenals het verblijf en de kosten in het algemeen.”
“Ik houd van reizen en het liefst alleen, dan hoef je geen rekening te houden met anderen en dan kun je dus ook gewoon je gang gaan”, aldus Peter.
Peter had alles tot in de puntjes gepland. “Via Google had ik al gekeken naar toeristische trekpleisters, zodat ik niet doelloos in het rond zou lopen. Dat doe ik eigenlijk altijd.”
Aangekomen besloot hij om een avondje te gaan stappen, dus trok hij de stad in. Tijdens zijn wandeling werd hij plots aangesproken door een jongedame.
Peter vertelt: “Ze zei dat ze uit Rusland waren en vroeg me of ik ergens een leuk tentje wist waar ze iets zouden kunnen gaan drinken. Ik had geen idee, en vertelde dat ik uit Nederland kom.”
“Daarop vroeg ze me of ik zin had om met haar mee te gaan. Ik zag daar geen kwaad in en we zijn toen samen naar een bar gegaan”, vervolgt Peter.
“Het was supergezellig en de drank vloeide rijkelijk. Ze heette Stefania en was 23 jaar. Aan het einde van de avond vroeg ze of ze mee mocht naar mijn hotel.”
Peter was toen zestig en zegt dat het moeilijk was om een knappe dame van 23 jaar te weigeren. “Ze was heel erg knap en ik had er veel zin in. Toch was ik niet meer helemaal helder en zelfs een beetje duizelig.”
De man legt uit wat er dan gebeurde. “Toen we in mijn hotelkamer kwamen, kon ik nauwelijks meer op mijn benen staan. Het voelde alsof ik teveel gedronken had, maar ook weer niet.”
“Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen. Alhoewel, het was meer een soort van knock-out. Toen ik wakker werd was Stefania er niet.”
“Tot mijn grote schrik was mijn portemonnee, waar mijn vakantiegeld van 2.000 euro en bankpas inzaten, er ook niet meer.”
“Ik heb toen mijn bank direct gebeld en gelukkig was er nog niets afgeschreven. De kaarten heb ik laten blokkeren. Mijn cash geld was ik wel kwijt.”
“Dat was nog erg lastig, want ik moest immers nog drie dagen eten en drinken. Ook moest ik de taxirit naar het vliegveld betalen. Zonder geld ben je echt machteloos.”
“Gelukkig had ik mijn paspoort nog en via Western Union heeft een familielid geld naar me overgemaakt. Dat kon ik toen afhalen bij een kantoortje in de stad.”
“In de resterende dagen heb ik Stefania niet meer gezien. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik denk dat ze iets in mijn drinken heeft gedaan.”
“Het klinkt ook te mooi om waar te zijn. Waarom zou een bloedmooie meid van 23 met een man van 60 willen zijn?” Peter heeft zijn lesje nu wel geleerd.
“Het heeft me enorm aangegrepen en als ik nu op vakantie ga, kijk ik wel drie keer uit. Ondanks dat ik zulke verhalen wel had gehoord, ben ik er zelf toch ingetrapt.”