Actueel
Tragische doodsoorzaak Leo Beenhakker bekendgemaakt
De Nederlandse voetbalwereld is in rouw: Leo Beenhakker, een van de meest kleurrijke en invloedrijke trainers die ons land ooit heeft gekend, is op 82-jarige leeftijd 0verleden. De Rotterdammer, bijgenaamd ‘Don Leo’, was al enige tijd ziek. Zijn 0verlijden betekent het einde van een tijdperk waarin zijn stem klonk in kleedkamers van de grootste clubs ter wereld en zijn scherpe oog de loopbanen van talloze voetballers heeft gevormd.
Geen grootse speler, maar een legendarisch trainer
Hoewel Leo Beenhakker geen indrukwekkende carrière als profvoetballer had – hij schopte het nooit tot de top als speler – was het aan de zijlijn dat hij zijn ware roeping vond. Al op 23-jarige leeftijd begon hij als trainer bij SV Epe. Vier jaar later, in 1968, kreeg hij zijn eerste aanstelling in het betaalde voetbal bij SC Veendam. Daarna volgden SC Cambuur en Go Ahead Eagles. Zijn talent viel op, en het duurde niet lang voordat de topclubs hem in het vizier kregen.
Doorbraak bij Ajax en een omstreden moment met Cruijff
In 1979 werd Beenhakker hoofdtrainer van Ajax, waar hij in zijn eerste seizoen direct landskampioen werd. Zijn jaren in Amsterdam kenden hoogte- en dieptepunten, met als meest besproken moment de wedstrijd tegen FC Twente in november 1980. Ajax stond met 1-3 achter toen Johan Cruijff, toen technisch adviseur, vanuit de tribune naar de dug-out afdaalde en zich mengde in het coachen. Ajax draaide de wedstrijd om naar een 5-3 overwinning, en hoewel velen dachten dat Cruijff de boel had gered, beweerde Beenhakker later dat hij de adviezen van de legendarische nummer 14 had genegeerd.
De samenwerking tussen de twee grote voetbalgeesten bleek onhoudbaar, en amper vier maanden later nam Beenhakker ontslag. Niet veel later tekende hij bij Real Zaragoza in Spanje.
Real Madrid: Van Nederlander naar Don Leo
Na enkele succesvolle jaren in Zaragoza werd Beenhakker in 1986 aangesteld bij Real Madrid, een van de meest prestigieuze clubs ter wereld. Daar kreeg hij de bijnaam ‘Don Leo’ – een blijk van respect voor zijn aanpak, zijn flair en zijn vermogen om met topspelers te werken. Onder zijn leiding won Real Madrid drie opeenvolgende Spaanse landstitels en diverse andere prijzen. Hij leidde sterren als Emilio Butragueño, Hugo Sánchez en Michel en werd al snel een symbool van succes in het Bernabéu.
Terug naar Ajax en de confrontatie met de ‘Patatgeneratie’
In 1989 keerde Beenhakker terug naar Nederland en Ajax, waar hij de leiding kreeg over een nieuwe lichting jonge talenten. Hoewel deze groep – waaronder de broers De Boer, Marciano Vink en Bryan Roy – uiteindelijk grote successen zou boeken, was Beenhakker destijds kritisch. Hij noemde hen de ‘patatgeneratie’ vanwege hun vermeende gemakzucht en gebrek aan discipline. Toch wist hij ook in zijn tweede termijn in Amsterdam de landstitel te veroveren.
Bondscoach van Oranje: een beladen taak
Beenhakker diende het Nederlands elftal tweemaal als bondscoach. In 1985 nam hij de honneurs waar toen Rinus Michels vanwege gezondheidsproblemen tijdelijk moest afhaken. Hoewel hij een vliegende start kende met een 7-1 overwinning op Cyprus, wist Oranje zich niet te kwalificeren voor het WK van 1986 in Mexico.
In 1990 keerde hij terug als bondscoach, ditmaal net voor het WK in Italië. Thijs Libregts was ontslagen na onrust binnen de spelersgroep, die eigenlijk Johan Cruijff als bondscoach wilde. De KNVB koos echter voor Beenhakker. De voorbereiding verliep rommelig, mede doordat drie belangrijke spelers (Van Basten, Gullit, Rijkaard) later mochten aansluiten. Oranje kwam niet verder dan de achtste finales, waarin het werd uitgeschakeld door West-Duitsland. Beenhakkers aanpak werd door sommigen geprezen, door anderen bekritiseerd, maar dat hij het elftal in een lastige situatie onder zijn hoede durfde te nemen, siert hem.
Een wereldburger: Van Saoedi-Arabië tot Trinidad & Tobago
Beenhakker was niet alleen nationaal actief. Hij leidde het nationale team van Saoedi-Arabië, al werd hij nog voor het WK van 1994 ontslagen. Zijn grootste internationale prestatie leverde hij in 2006, toen hij Trinidad & Tobago naar het WK wist te loodsen. Het kleine eiland stond onder zijn leiding voor het eerst in de geschiedenis op een wereldkampioenschap voetbal. Met Mario Been aan zijn zijde als assistent, groeide zijn status als wereldtrainer verder.
Ook als bondscoach van Polen (2006-2009) boekte hij successen. Beenhakker leidde de Polen naar het EK 2008 – de eerste keer ooit dat het land zich daarvoor wist te kwalificeren.
Feyenoord, Sparta en zijn rol als technisch directeur
In eigen land had Beenhakker een sterke band met Feyenoord. Hij werkte er meerdere keren, zowel als trainer als technisch directeur. In 1999 werd hij met de Rotterdammers landskampioen en won hij de Johan Cruijff Schaal. In die rol haalde hij onder meer Pierre van Hooijdonk en Jon Dahl Tomasson naar de Kuip. Later, bij Ajax als technisch directeur, had hij een belangrijke hand in het aantrekken van een jonge Zlatan Ibrahimovic.
Zijn laatste rol in het betaald voetbal was als adviseur bij Sparta Rotterdam in 2017. Daarna trok Beenhakker zich terug uit de voetballerij en genoot hij van zijn pensioen in zijn appartement in Rotterdam.
Een kleurrijk karakter met een vlijmscherpe tong
Wat Beenhakker naast zijn palmares zo geliefd maakte, was zijn persoonlijkheid. Hij was uitgesproken, had gevoel voor humor en durfde te zeggen waar het op stond. Of het nu ging om de houding van jonge spelers, het beleid van clubs of zijn eigen prestaties, Don Leo sprak met overtuiging, passie en een tikje bravoure.
Zijn uitspraken waren vaak legendarisch. Over Ajax’ jonge spelers zei hij ooit: “Ze denken dat ze er al zijn, maar ze hebben nog nooit een bal buiten Nederland geraakt.” Tegelijkertijd was hij ook een mentor voor velen en een man die zijn hart volgde, of dat nu in Amsterdam, Madrid of Port of Spain was.
Een leven lang voetbal
In totaal besloeg Beenhakkers loopbaan als trainer en beleidsmaker maar liefst 44 jaar. Zijn invloed op het Nederlandse en internationale voetbal is onmiskenbaar. Hij liet zijn stempel achter bij talloze clubs, nationale teams en individuen. Zijn d00d betekent dan ook niet alleen het verlies van een grote naam, maar van een hele generatie waarin charisma en vakmanschap hand in hand gingen.
Rust zacht, Don Leo
Leo Beenhakker 0verleed op 82-jarige leeftijd. Hij laat een indrukwekkend erfgoed achter: prijzen, herinneringen, verhalen en bovenal inspiratie. De voetbalwereld verliest een meesterstrateeg, een pionier, een leider. Of het nu in een regenachtig Veendam was of onder de felle lichten van Bernabéu, Beenhakker bleef altijd zichzelf.
Rust zacht, Don Leo. Voetbal zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jou.
Suzan & Freek keren terug op het podium: “We kiezen voor het leven, de muziek en elkaar”
Na een intense periode van onzekerheid en verdriet, hebben Suzan Stortelder (32) en Freek Rikkerink (32) besloten hun grootste passie niet los te laten. Het geliefde muzikale duo, ook in het dagelijks leven een koppel, heeft via sociale media laten weten dat ze deze zomer weer op het podium zullen staan. Een besluit dat bij hun fans diepe indruk maakt, zeker gezien het nieuws van eerder deze maand: Freek is ongeneeslijk z!ek.
Toch kiezen ze ervoor om niet stil te zitten, maar juist te doen wat hen het meeste energie en geluk geeft – samen muziek maken.
Terugkeer na heftig nieuws
Twee weken geleden deelden Suzan en Freek openhartig dat er bij Freek uitgezaaide longk*nker was vastgesteld. Een diagnose die niet te genezen is. Het nieuws kwam hard aan, zowel bij het duo zelf als bij de vele fans die hun muziek een warm hart toedragen.
In de eerste dagen na de diagnose besloten ze hun optredens stil te leggen en de tijd te nemen om alles te verwerken. De toekomst leek plots onzeker. Maar nu, enkele weken later, klinkt er voorzichtig weer hoop en kracht door in hun berichtgeving.
“Waarom zouden we stoppen met leven?”
In een recent bericht op Instagram leggen Suzan en Freek uit waarom ze hebben besloten toch weer op te treden. Hun woorden zijn krachtig, kwetsbaar én inspirerend:
“Waarom zouden we stoppen met leven en thuis op een stoel gaan zitten wachten, terwijl we ook samen kunnen doen wat we het allerliefste doen?”
Het is een vraag die ze zichzelf herhaaldelijk hebben gesteld. En het antwoord is even duidelijk als moedig: ze willen blijven zingen, blijven optreden en vooral: blijven leven.
De twee geven aan dat ze een moeilijke periode achter de rug hebben, waarin emoties als angst, verdriet en verwarring elkaar snel afwisselden. “De eerste week hebben we alleen maar gehuild,” schrijven ze. “Het voelde alsof we ineens de controle over ons leven en onze toekomst kwijt waren.”
Veerkracht en liefde als rode draad
Toch is er, zoals ze zelf zeggen, weer zonlicht in hun dagen gekomen. Dat komt niet alleen door de liefde voor muziek, maar ook door de mensen om hen heen én het vooruitzicht op nieuw leven. Want naast alle zorgen is er ook groot nieuws: Suzan is zwanger, en eind dit jaar verwachten ze hun eerste kindje.
“We proberen ons zoveel mogelijk bezig te houden met alles rondom ons kindje, en dat vrolijkt ons ongelofelijk op. Suus voelt zich goed in de zwangerschap en Freek voelt zich met deze medicijnen ook hartstikke goed.”
Het stel brengt veel tijd door met familie en vrienden, en probeert op kleine en grote manieren het leven weer op te pakken. Daar hoort voor hen ook bij: het podium op.
Samen sterk door muziek
Suzan & Freek zijn al jaren een vaste waarde in de Nederlandse muziekwereld. Met hits als Als het avond is, Goud en De Overkant weten ze keer op keer een breed publiek te raken. Hun stijl is herkenbaar: intiem, eerlijk en oprecht. Hun nummers voelen aan als brieven aan het leven – en juist daarom is hun terugkeer nu zo bijzonder.
“We doen dit al ons hele leven, en we moeten er niet aan denken om ermee te stoppen.”
Het publiek kent Suzan & Freek niet alleen als artiesten, maar ook als mensen die hun muziek inzetten om gevoelens te delen. En dat blijven ze ook nu doen, ondanks – of misschien juist dankzij – de situatie waarin ze zich bevinden.
Fans reageren massaal ontroerd
De aankondiging van hun terugkeer wordt massaal gedeeld en bejubeld. Duizenden reacties stromen binnen, van fans die hun bewondering uitspreken voor de moed en veerkracht van het duo. Ook bekende collega’s uit de muziekindustrie spreken hun steun uit.
“Wat een kracht. Wat een liefde. Wat een voorbeeld,” klinkt het onder de post.
De optredens die deze zomer op het programma staan, zullen ongetwijfeld emotioneel en betekenisvol zijn – voor het publiek, maar vooral voor Suzan en Freek zelf.
Leven met z!ekte, maar niet onder z!ekte
Hoewel Freeks diagnose zwaar is, kiezen Suzan & Freek ervoor om hun leven niet te laten bepalen door angst. Ze erkennen de realiteit, maar verzetten zich tegen het idee dat ze moeten stoppen met dromen of creëren. Die houding maakt hen tot een bron van hoop voor anderen die met soortgelijke uitdagingen te maken krijgen.
“Elke dag komt er een beetje meer rust. Soms hebben we het er uren niet over en neemt het gevoel van geluk een steeds groter deel van de dag in beslag.”
