Connect with us

Actueel

Tom Waes zwaar onder vuur na tv-comeback

Avatar foto

Published

on

Angela de Jong haalt uit naar Tom Waes: “Een comeback zonder verantwoordelijkheid”

Angela de Jong, mediarecensente en opiniemaker van het AD, heeft opnieuw van zich laten horen. In een vlammende column neemt ze Tom Waes onder vuur, de populaire Vlaamse presentator die recent in opspraak raakte nadat hij onder invloed van alcohol achter het stuur kroop. Dat incident bracht niet alleen zijn eigen leven in gevaar, maar ook dat van anderen. Wat Angela echter het meest stoort? De manier waarop Waes zijn comeback op televisie aanpakte.


Geen echte excuses, maar een lauw statement in een sportprogramma

Angela spaart de presentator niet. In plaats van zijn verantwoordelijkheid te nemen en publiekelijk diep door het stof te gaan, koos Tom Waes ervoor zijn terugkeer op televisie te markeren met een kort statement tijdens een luchtig wielerprogramma. Volgens De Jong was dat een gemiste kans — en bovendien een respectloze keuze.

“Het is echt ongelooflijk dat iemand die zulke zware fouten heeft gemaakt, zijn comeback maakt met een kort statement om daarna weer over sport te praten. Wat een slap gelul!”

De boodschap is duidelijk: als je als publieke figuur de fout in gaat, moet je ook publiekelijk verantwoording afleggen — op een serieuze manier, niet via een sportpraatje. Angela stelt terecht de vraag waarom iemand die een ernstig verkeersdelict pleegde, denkt dat een oppervlakkig televisieoptreden volstaat om de publieke opinie weer in zijn voordeel te kantelen.


Het publiek verdient oprechtheid, geen mediaframing

De strategie die Tom Waes kiest voor zijn mediacomeback is volgens Angela een schoolvoorbeeld van hoe beroemdheden media inzetten om schadebeperking te doen zonder echte verantwoordelijkheid te nemen. Ze noemt het zelfs manipulatief: een veilige omgeving opzoeken, een paar zinnen uitspreken, en snel doorgaan met de orde van de dag.

Angela:

“Als je oprecht spijt hebt, zoek je het meest kritische podium op. Laat je interviewen door iemand die je echt confronteert. Iemand die je het vuur aan de schenen legt.”

Het vertrouwen van het publiek wordt alleen herwonnen door openheid, niet door mediatrucs. Door te kiezen voor een onschuldige context, laat Waes volgens De Jong juist zien dat hij de ernst van zijn daden bagatelliseert.


De vergelijking met Glennis Grace: reputatieherstel via televisie

Angela trekt in haar column een opvallende parallel met een ander recent mediadebat: de comeback van Glennis Grace, die in opspraak raakte vanwege een incident in een supermarkt en daarna verscheen in Ranking the Stars. Ook Grace kreeg toen flinke kritiek voor het kiezen van een lichtvoetig podium zonder diepgaande reflectie.

“Dit is echt ongepast, net zoals Glennis Grace die Ranking the Stars gebruikte om zichzelf weer in de schijnwerpers te zetten. Waes is geen haar beter.”

Beide voorbeelden illustreren een nieuw mediafenomeen: bekende Nederlanders die schandalen proberen te neutraliseren via lichte entertainment, in plaats van de confrontatie aan te gaan met hun fouten. Voor Angela is dit een zorgwekkende trend — en ze is niet de enige die dit zo ziet.


Angela’s boodschap: échte verantwoordelijkheid is schaars

Wat Angela wil zien van publieke figuren is simpel: eerlijkheid, kwetsbaarheid en lef om fouten volledig te erkennen. Geen slimme mediastunts of halve waarheden, maar transparantie. Ze heeft dan ook weinig geloof in het idee dat dit een eenmalige misstap van Tom Waes was.

“Je gaat niet zomaar één keer met zoveel drank achter het stuur zitten, zonder gordel. Dat gebeurt niet uit het niets.”

Met deze opmerking maakt De Jong duidelijk dat er volgens haar sprake is van een patroon — of in ieder geval een grotere verantwoordelijkheid dan Waes nu doet voorkomen. Dat maakt zijn gekozen manier van terugkeren des te wranger.


Vertrouwen herstellen? Dan moet Tom echt door het stof

Angela is duidelijk: het vertrouwen in Tom Waes is verdwenen. Zijn huidige aanpak, waarbij hij probeert zijn publieke rol te hervatten zonder echt rekenschap af te leggen, is voor haar onacceptabel.

“Tom moet echt helemaal met de billen bloot. Pas dan kan hij eventueel mijn vertrouwen weer winnen.”

Voor een presentator met zoveel invloed en bereik is het volgens Angela geen optie om achter de schermen door te gaan alsof er niets is gebeurd. Hij heeft, als boegbeeld van Vlaamse televisie, een voorbeeldfunctie. En daar hoort ook bij dat je opstaat als je fouten maakt — niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk op tv.


Media als vluchtroute: een bredere zorg

Angela de Jong raakt in haar column aan een dieper liggend probleem: de manier waarop media kunnen worden gebruikt als schoonmaakmiddel voor reputaties. Door strategisch gebruik te maken van sympathieke formats en onschuldige contexten, kunnen bekende Nederlanders hun imago oppoetsen zonder echt verantwoording te hoeven afleggen. Het publiek krijgt een “sorry-light”, maar geen echte openbaring.

Deze aanpak is gevaarlijk, vindt De Jong, omdat het mensen leert dat verantwoordelijkheid iets is wat je kunt ontwijken – zolang je maar goed in de media ligt.


Een wake-up call voor de mediawereld

De oproep van Angela de Jong is meer dan een persoonlijke aanval op Tom Waes. Het is een wake-up call voor de Nederlandse en Vlaamse mediawereld. Ze stelt impliciet de vraag: hoe kritisch zijn wij als mediaorganisaties echt, wanneer het gaat om het gedrag van onze sterren? En: hoe kunnen we ervoor zorgen dat publieke boetedoening weer betekenis krijgt?

De publieke opinie wordt niet alleen gevormd door wat iemand zegt, maar ook door waar en hoe die boodschap wordt gebracht. En zolang presentatoren en artiesten zelf bepalen onder welke omstandigheden ze hun verhaal doen, blijft het publiek achter met een lege boodschap.


Conclusie: verantwoording moet zwaarder wegen dan populariteit

De affaire rond Tom Waes en zijn alcoholincident toont aan hoe belangrijk het is dat publieke figuren hun voorbeeldfunctie serieus nemen. Waar excuses en transparantie nodig zijn, kiezen sommigen – volgens Angela de Jong – liever voor de weg van de minste weerstand.

Met haar scherpe kritiek laat Angela zien dat ze niet bang is om populaire figuren aan te pakken wanneer ze tekortschieten in hun verantwoordelijkheden. En terecht: in een tijd waarin media allesbepalend zijn, is het essentieel dat geloofwaardigheid en integriteit de boventoon voeren.

Actueel

Gijs (22) verloor zijn zus Eva Kroot (26): ‘Bij een roodborstje denk ik altijd aan Eva’

Avatar foto

Published

on

Gijs (22) mist zijn zus Eva elke dag, maar voelt haar nabijheid in een klein roodborstje: “Alsof ze even komt kijken hoe het met me gaat”

Voor Gijs Kroot (22) uit Tilburg betekent een roodborstje veel meer dan een toevallig vogeltje in de tuin. Sinds zijn oudere zus Eva (26) aan longk*nker 0verleed, duikt het diertje op onverwachte momenten op. En telkens voelt het als een teken van verbondenheid. “Alsof ze even laat weten dat ik er niet alleen voor sta.”

Een onverwachte diagnose bij een jonge vrouw vol leven

Eva Kroot was sportief, sociaal en volop bezig met de toekomst. Niemand in haar omgeving had verwacht dat haar leven plots in het teken zou staan van z!ekenhuisbezoeken, scans en behandelingen. Op haar 24e kreeg Eva de diagnose longk*nker. “In eerste instantie dachten we aan een hardnekkige verkoudheid,” vertelt Gijs. “Niemand dacht aan iets ernstigs, zeker niet bij iemand die nog zo jong is en nooit heeft gerookt.”

De schok was groot. Ondanks de ingrijpende diagnose bleef Eva optimistisch en veerkrachtig. Ze onderging behandelingen, leefde zo bewust mogelijk en bleef betrokken bij haar omgeving. “Zelfs toen ze al uitbehandeld was, bleef ze een blij mens,” zegt Gijs. “Ze wilde blijven leven in het nu. Dat typeerde haar.”

Een grote zus én een beste vriendin

Gijs en Eva waren meer dan broer en zus. Ze waren elkaars vertrouwelingen. “Eva was degene bij wie ik altijd terechtkon. Ze luisterde zonder oordeel, wist precies wat ze moest zeggen. Ze heeft me altijd aangemoedigd om mezelf te zijn.” Hij pauzeert even. “Zij was mijn anker, mijn veilige plek.”

De z!ekte sloopte haar lichaam, maar niet haar geest. Tot haar laatste weken bleef Eva vragen hoe het met anderen ging. “Ze vroeg meer naar ons dan naar zichzelf. Zelfs in die laatste fase was ze bezorgd om mijn studie, mijn dromen, mijn toekomst.”

De leegte is niet in woorden te vangen

Eva 0verleed begin 2024. Gijs was 22, Eva pas 26. Het verlies voelde als een mokerslag. “De wereld draaide gewoon door, maar voor ons stond alles stil.” De lege plek in het gezin is voelbaar bij elke maaltijd, elk gesprek, elk toekomstplan. “Rouwen is niet iets dat je even doet. Het is iets dat in je verweven raakt.”

Gijs vond het moeilijk om zijn draai te vinden na het verlies. “Alles voelde zinloos. Studeren, plannen maken, zelfs lachen. Want hoe kon ik verder gaan terwijl zij dat niet meer kon?”

Een roodborstje in de tuin verandert alles

En toen, een paar dagen na de uitvaart, gebeurde er iets opmerkelijks. “Ik stond in de tuin en zag een roodborstje op het hek zitten. Het bleef rustig zitten, keek me aan. Het voelde niet zomaar als een vogel. Het voelde als… Eva.”

Sindsdien duikt het vogeltje op bij momenten van twijfel, verdriet of eenzaamheid. “Soms ben ik aan het wandelen, en dan vliegt er ineens een roodborstje voor me uit. Dan weet ik: ze is er nog, op haar eigen manier.”

Voor Gijs is het roodborstje geen toeval, maar een symbool. “Of je nu spiritueel bent of niet: dat kleine diertje geeft mij rust. Het is alsof Eva zegt: ‘Ik ben bij je, ga maar door.’”

Eva’s kracht op tv: leven met open vizier

Eva deed mee aan het televisieprogramma Over Mijn Lijk, waarin jonge mensen met een levensbedreigende z!ekte hun verhaal delen. “Ze wilde geen medelijden, maar begrip,” vertelt Gijs. “Ze wilde laten zien dat je ook kunt leven, ook als je weet dat je tijd beperkt is.”

De aflevering waarin Eva centraal stond, raakte vele kijkers. Het leverde talloze reacties op van mensen uit het hele land. “Ze kreeg berichten van mensen die zich herkenden in haar verhaal. Dat ze zich minder alleen voelden door haar openheid.”

Gijs is trots op wat zijn zus heeft achtergelaten. “Ze heeft iets groots gedaan door gewoon zichzelf te zijn. Kwetsbaar, liefdevol en eerlijk.”

Herinneren door te leven

Hoewel de pijn groot blijft, probeert Gijs zijn weg te vinden. Hij studeert psychologie en werkt aan een podcast waarin rouw bij jongeren centraal staat. “Rouwen is iets waar weinig over wordt gepraat, zeker onder jongeren. Maar het is zó belangrijk om die ruimte te maken.”

Zijn podcast biedt herkenning, een luisterend oor en soms een vleugje humor. “Niet om het licht te maken, maar om te laten zien dat verdriet en lachen naast elkaar mogen bestaan.”

Elke keer als Gijs aan Eva denkt – en dat is vaak – zegt hij zachtjes “Hoi Eva” als hij weer een roodborstje ziet. “Het helpt me om haar dichtbij te houden, ook al is ze fysiek weg.”

Symboliek van het roodborstje: troost in een kleine vorm

In veel culturen staat het roodborstje symbool voor verbondenheid met een 0verledene. Of het nu geloof, toeval of intuïtie is: voor veel mensen biedt het troost. Voor Gijs voelt het als een liefdevol teken dat hij niet alleen is.

“Het is klein, fragiel en toch zo krachtig,” zegt hij. “Net zoals Eva. Ze was een licht mens. En dat licht wil ik blijven voelen.”

Wat Eva hem leerde

Gijs vertelt dat hij dankzij Eva op een andere manier naar het leven is gaan kijken. “Ze leerde me dat je niet hoeft te wachten op een grote gebeurtenis om te voelen dat het leven waardevol is. Het zit in de kleine dingen. Een lach, een goed gesprek, of dus… een roodborstje.”

Hij sluit af met een boodschap voor anderen die iemand missen: “Zoek je eigen teken. Voor de een is het een liedje, voor de ander een geur, een plek of dier. Wat het ook is, laat het je helpen. Want we hoeven onze geliefden niet los te laten om verder te kunnen gaan. We mogen ze meedragen.”

Continue Reading