Actueel
Toby Alderweireld neemt ingrijpende beslissing over zijn kinderen
Toby Alderweireld opent zijn hart: hoe zijn jeugd hem vormde als vader — en waarom hij het vandaag anders wil doen
In een openhartig gesprek in Viva La Vida blikte Toby Alderweireld terug op zijn jeugd, een periode die hem diep heeft gevormd en die nog steeds een grote rol speelt in hoe hij vandaag in het ouderschap staat. De Rode Duivel, die bekend staat om zijn stabiliteit, nuchterheid en warme uitstraling, liet een zeldzame inkijk toe in zijn persoonlijke leven. Hij vertelde hoe de werksituatie van zijn vader — een man die jarenlang meerdere banen tegelijk combineerde — hem zowel heeft geïnspireerd als beïnvloed in de vader die hij zelf wil zijn. Uit zijn woorden bleek niet alleen respect, maar ook een verlangen om bepaalde patronen bewust anders vorm te geven.
Een jeugd gevuld met liefde, maar ook met gemis
Toby beschreef hoe zijn vader jarenlang alles op alles zette om zijn gezin te ondersteunen. Hij werkte drie banen tegelijk, iets wat vandaag bijna ondenkbaar lijkt. Hoewel die inzet ervoor zorgde dat het gezin niets tekortkwam, betekende het ook dat zijn vader weinig thuis was. Het was een realiteit die Toby als kind sterk voelde.
“Hij werkte drie jobs,” vertelt Toby, “en daardoor kon hij nooit met ons spelen.”
Die uitspraak raakt meteen de kern van zijn jeugdherinneringen. Het gaat niet om verwijten, maar om de constatering van een jong kind dat zijn vader vaak moest missen. Toch benadrukt Toby dat zijn respect en liefde voor zijn vader er nooit minder om werden.
“Ik zie mijn vader supergraag,” zegt hij, “en ik ben hem heel dankbaar. Hij deed wat hij moest doen.”
Dat is misschien wel het meest ontroerende aan zijn verhaal: er is geen spoor van boosheid, slechts begrip en waardering. Maar het gemis bleef wel bestaan — als een stille, maar voelbare aanwezigheid in zijn jeugdjaren.
Wat dat gemis met hem deed
In het gesprek maakt Toby duidelijk dat die afwezigheid wél sporen naliet. Hij begreep al vroeg waarom zijn vader zo veel werkte, maar als kind is begrip nooit een volledig antwoord op een leegte. Het is precies dat dubbele gevoel — liefde én gemis — dat hem heeft gevormd.
Hij vertelt dat hij vaak zonder vaderlijke aanwezigheid moest opgroeien, zonder iemand die op cruciale momenten naast hem stond. Denk aan kleine dingen zoals samen voetballen in de tuin, maar ook grotere gebeurtenissen die voor een kind werelds kunnen aanvoelen. Dat zijn juist de momenten die je als volwassene pas écht begint te begrijpen.
Toch heeft Toby zijn vader nooit iets kwalijk genomen. Sterker nog: die enorme inzet en toewijding werden later een voorbeeld voor hem. Maar het zorgde ook voor een overtuiging die hem vandaag diep drijft.
Nu Toby zelf vader is, wil hij het anders doen
Alderweireld is inmiddels niet alleen een topatleet, maar ook een vader die enorm betrokken is bij zijn gezin. Tijdens het interview benadrukte hij dat hij niet pretendeert dat hij het ‘beter’ doet dan zijn vader — die immers handelde in moeilijke omstandigheden — maar wel dat hij bewust kiest voor een andere balans.
“Ik wil het op mijn manier doen,” zegt hij, een zin die veel zegt zonder iets af te keuren.
Voor Toby betekent vaderschap aanwezig zijn. Niet alleen financieel, maar vooral emotioneel. Hij wil er zijn tijdens kleine en grote momenten. Hij wil spelen, voorlezen, lachen, begeleiden, troosten, motiveren… kortom: hij wil alles meemaken wat zijn vader door omstandigheden moest missen.
Dat is geen oordeel over hoe zijn eigen ouders het deden, maar een persoonlijke keuze die voortkomt uit het kind dat hij ooit was.
Een bekende strijd voor topsporters
Het verhaal van Alderweireld raakt aan een bredere realiteit voor veel sporters: de constante zoektocht naar balans tussen carrière en gezin. De druk van trainingen, wedstrijden, buitenlandse trips en media-optredens creëert een leven dat weinig rust kent. Het is een wereld waarin afwezigheid bijna vanzelfsprekend wordt.
Toch kiest Toby bewust voor een andere koers. Hij wil niet dat zijn kinderen moeten zeggen: “Papa was er nooit, maar hij had een goede reden.” Hij wil dat ze weten dat hij er was — fysiek en emotioneel.
Daarmee sluit hij aan bij een generatie sporters die steeds vaker laat zien dat familiaal geluk even belangrijk is als sportief succes.
De impact van zijn vader blijft groot
Hoewel Toby sommige zaken anders wil aanpakken, benadrukt hij herhaaldelijk dat de invloed van zijn vader enorm positief was. Hij heeft hem discipline bijgebracht, verantwoordelijkheidsgevoel, en het vermogen om hard te werken voor een doel. Die waarden vormen de basis van Toby’s succes als speler én mens.
Het harde werk van zijn vader maakte het mogelijk dat hij zelf kon dromen. En die dromen werden werkelijkheid: van Ajax-talent tot Rode Duivel, van Atlético Madrid tot Tottenham Hotspur, van wereldverdediger tot Antwerp-captain.
In zekere zin draagt Toby dus nog steeds de lessen van zijn jeugd met zich mee — als fundament, maar niet als blauwdruk.
Een blik op de toekomst
Nu Toby in de nadagen van zijn carrière zit, lijkt de rol van vader misschien wel belangrijker dan ooit. Hij geniet zichtbaar van de momenten met zijn gezin en kiest bewust voor stabiliteit. Zijn woorden maken duidelijk dat hij niet alleen een topatleet is, maar ook een man die zijn verleden begrijpt en daar op een gezonde manier mee omgaat.
Hij bouwt geen muur tussen zichzelf en zijn emoties. Integendeel: hij gebruikt die emoties om een betere vader te zijn. Een aanwezige vader. Een vader die speelt, lacht en tijd maakt — precies die dingen die hij zelf zo vaak moest missen.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openhartigheid van Toby resoneert bij veel kijkers. Zijn verhaal is herkenbaar voor wie een afwezige ouder had, maar ook inspirerend voor wie nu zelf kinderen heeft. Het toont hoe een moeilijke situatie uiteindelijk kan leiden tot groei, empathie en bewuste keuzes in het ouderschap.
Het is een verhaal over liefde, begrip en het doorbreken van patronen — zonder verwijten, zonder bitterheid, maar met dankbaarheid en een diepe wens om het op zijn eigen manier te doen.
Boodschappen doen wordt steeds duurder: waarom de kassa bij de supermarkt voor zoveel schrik zorgt
Voor steeds meer gezinnen is een bezoek aan de supermarkt geen routineklus meer, maar een moment van spanning. Waar het jaren geleden nog mogelijk was om met vijftig euro een goed gevulde boodschappentas naar huis te gaan, zien consumenten nu tot hun verbazing dat zelfs een klein mandje al richting de honderd euro kan oplopen. Zelfs bij budgetketens zoals Lidl, die lange tijd bekend stonden om hun scherpe prijzen, voelt elke kassabon inmiddels alsof er ongemerkt steeds meer euro’s verdwijnen.
Deze ontwikkeling roept vragen op: waarom worden dagelijkse boodschappen zó veel duurder, en hoe kunnen consumenten zich hier nog tegen wapenen?
Basisproducten stijgen het hardst in prijs
De opvallendste stijgingen zitten bij precies de producten die bijna ieder huishouden dagelijks nodig heeft. Denk aan brood, pasta, olie, groenten, kaas en melk. Het zijn geen luxeartikelen, maar juist de vaste onderdelen van het weekmenu. Terwijl consumenten vroeger vooral verschil merkten bij A-merken, zijn tegenwoordig ook huismerkproducten aanzienlijk duurder dan een jaar geleden.
Veel mensen merken dat het bedrag op het kassascherm sneller oploopt dan ooit, zelfs als ze bewust minder producten in hun mandje leggen. Een simpel ontbijt- of lunchpakket kan al een flinke hap uit het budget nemen. Voor gezinnen met kinderen kan een wekelijkse boodschappenronde zo uitgroeien tot een flinke kostenpost.
Waarom zijn boodschappen zo duur geworden?
Economische deskundigen wijzen op een combinatie van factoren:
-
Stijgende energieprijzen, waardoor productie en voedselverwerking duurder worden.
-
Hogere transportkosten, onder andere door duurdere brandstoffen.
-
Internationale onzekerheid, wat zorgt voor prijsvolatiliteit op de wereldmarkten.
-
Duurdere grondstoffen, waardoor de kostprijs van producten oploopt.
Hoewel deze factoren een logische verklaring vormen, blijven consumenten met een ander gevoel achter: wat het precíes kost om een product te maken, maakt aan de kassa namelijk weinig verschil. Daar draait het vooral om de vraag of je het bedrag kunt betalen.
Strategisch boodschappen doen wordt de nieuwe norm
Steeds meer huishoudens geven aan dat boodschappenplanning een serieuze taak is geworden. Waar een supermarktbezoek vroeger iets was dat “even tussendoor” gebeurde, moet nu bijna elke aankoop worden bekeken alsof het een belangrijke beslissing is.
Mensen passen hun routine aan:
-
Ze nemen rekenmachines mee om prijzen direct te vergelijken.
-
Ze maken strikte lijstjes en blijven daar ook bij.
-
Ze letten bewuster op aanbiedingen, maar ontdekken dat die minder voordelig zijn dan vroeger of sneller uitverkocht raken.
-
Ze doen vaker boodschappen bij verschillende winkels om toch nog ergens te besparen.
Zelfs kinderen merken de verandering. Ouders leggen steeds vaker uit waarom bepaalde producten niet meegaan in het karretje.
Slimme marketing helpt niet mee
Supermarkten hebben hun schappen zo ingericht dat consumenten vaak ongemerkt naar duurdere producten grijpen. Artikelen op ooghoogte zijn vrijwel altijd prijziger. De voordeligere alternatieven liggen meestal onderaan of helemaal bovenin het schap – minder zichtbaar voor klanten die haast hebben.
Daarnaast zijn er “nepkortingen”, zoals producten die worden verhoogd in prijs en daarna weer in de aanbieding gaan. Luxe verpakkingen of “gezonde claims” maken producten aantrekkelijker, maar niet per se beter voor de portemonnee.
Voor iemand die snel door de winkel loopt, is het bijna onmogelijk om alle psychologische prijsstrategieën te doorzien.
Lidl blijft relatief goedkoop, maar zelfs daar worden de bedragen hoger
Budgetketens zoals Lidl blijven voor veel gezinnen de plek waar ze nog nét binnen het budget kunnen winkelen. Toch is het ook daar duidelijk merkbaar dat de prijzen stijgen. Wanneer zelfs de voordeligste supermarkt duur begint aan te voelen, wordt de kloof tussen inkomen en uitgaven steeds groter.
Dit maakt duidelijk hoe intens de prijsdruk inmiddels is geworden. Voor mensen met een lager of middeninkomen voelt boodschappen doen als een voortdurende rekenoefening, waarbij elke euro telt.
De menselijke kant: gezinnen komen klem te zitten
Waar inflatie vroeger een abstract begrip was, merken consumenten nu dagelijks de gevolgen:
-
Sommige mensen slaan maaltijden over om binnen het budget te blijven.
-
Steeds meer gezinnen melden zich bij voedselbanken.
-
Werkende gezinnen hebben moeite om de maand rond te komen, ondanks meerdere inkomens.
-
De vaste lasten slokken een groter deel van het inkomen op, waardoor er minder ruimte is voor onverwachte uitgaven.
Voedselbanken melden een voortdurende stijging in aanvragen, terwijl donaties juist onder druk staan. Dit laat zien hoe breed het probleem is: niet alleen mensen in armoede, maar ook werkende gezinnen worden geraakt.
Supermarkten boeken hoge winsten: het contrast groeit
Een punt dat regelmatig terugkomt in de discussie, is dat grote supermarktketens recordwinsten blijven boeken. Voor veel consumenten voelt dat wrang: terwijl zij meer betalen, lijkt het alsof bedrijven juist profiteren van de situatie.
Die kloof tussen zakelijke resultaten en de realiteit van de klant wordt steeds zichtbaarder. Het maakt de discussie over “betaalbaar voedsel” urgenter dan ooit.
De sociale impact: boodschappen doen wordt een bron van stress
Waar een supermarktbezoek ooit een simpel alledaags moment was, ervaren veel mensen nu stress zodra ze de winkel binnenlopen. Het gevoel dat alles duur is, dat je continu moet rekenen en keuzes moet afwegen, weegt zwaar.
Zelfs een boterham met kaas — voorheen een van de goedkoopste lunches — is ineens een kleine luxe geworden.
De oplopende prijzen zorgen ervoor dat gezinnen creatiever worden, maar ook dat ze terughoudender zijn in hun keuzes. Dat heeft uiteindelijk invloed op gezondheid, welzijn en leefstijl.
Een toekomst waarin eten weer betaalbaar moet worden
Voeding is een basisbehoefte, geen luxe. Dat vraagt om beleid en bedrijfsvoering die rekening houden met consumenten. Prijsbewuste keuzes zijn normaal, maar het mag nooit zo ver komen dat gezinnen afhankelijk worden van geluk of speciale acties om gezond te kunnen eten.
Bewustwording, transparantie en eerlijke prijzen zijn volgens veel consumenten broodnodig.
Hoe ga jij om met de stijgende prijzen?
Merk jij het ook bij elke
kassabon?
Heb je tips om de kosten te drukken of herken je het gevoel dat
boodschappen doen een serieuze rekenopgave is geworden?
Laat het weten op Facebook — jouw ervaringen kunnen anderen helpen in deze dure tijden.