Actueel
Schokkend nieuws: André Hazes bedreigt Monique Westenberg – ‘Ze verliest de voogdij als ze een nieuwe vriend krijgt’.
Monique Westenberg onder druk: mag zij wel opnieuw gelukkig worden?
Wat ooit begon als een liefdevol gezinsleven, is in de loop der jaren verworden tot een complex en publiek belicht spanningsveld. Monique Westenberg en André Hazes hebben een lange geschiedenis samen – één die niet alleen door liefde, maar ook door pijn, loyaliteit en onbegrip is getekend. Inmiddels lijkt hun relatie definitief tot het verleden te behoren, maar toch is het hoofdstuk nog niet volledig gesloten.
Volgens bronnen dichtbij Monique heeft André onlangs een persoonlijke grens gesteld die diep raakt. Hij zou haar te verstaan hebben gegeven dat een nieuwe liefde voor haar betekent dat hun zoon, kleine Dré, mogelijk niet meer bij haar mag wonen. Geen juridische uitspraak, geen rechterlijke beslissing, maar een krachtige boodschap – uitgesproken van vader tot moeder. En dat raakt aan iets fundamenteels: het recht om opnieuw gelukkig te worden.
Geen ruimte voor liefde?
Het bericht dat André zich zou hebben uitgesproken tegen een eventuele nieuwe partner voor Monique, heeft bij veel mensen geleid tot verwarring en bezorgdheid. Juist omdat de zanger zelf alweer enige tijd in een nieuwe relatie verkeert, roept dit bij buitenstaanders vragen op over eerlijkheid en gelijkwaardigheid.
Monique heeft zich de afgelopen jaren zichtbaar ingezet voor hun zoon. Ondanks de voortdurende media-aandacht, en ondanks de momenten waarop André zelf zoekende was in zijn leven, bleef zij een stabiele factor voor kleine Dré. Juist nu zij langzaam weer open lijkt te staan voor de mogelijkheid van een nieuwe relatie, zou haar dat – volgens insiders – worden aangerekend.
Loyaliteit in perspectief
De relatie tussen André en Monique is er een van veel terugkerende hoofdstukken geweest. Er waren momenten van hereniging, nieuwe hoop en gezamenlijk ouderschap, maar ook periodes van afstand, ruis en publieke onrust. Door alles heen bleef Monique een loyale moeder en partner, die vooral het welzijn van hun kind vooropstelde.
Vrienden uit haar omgeving spreken nu van een gevoel van teleurstelling en onmacht. “Ze heeft nooit kwaad gesproken over André, zelfs niet toen het moeilijk was,” aldus een vertrouweling. “En nu krijgt ze dit te horen, alsof haar persoonlijke geluk niet mag bestaan.”
Emotionele belasting
Wat deze situatie extra beladen maakt, is de vorm waarin de boodschap – volgens de bronnen – is gebracht. Het zou niet gaan om een officieel geschil of een juridische procedure, maar om een emotionele waarschuwing van André zelf. De boodschap: Als jij een andere man toelaat in je leven, dan verandert alles voor onze zoon.
Voor Monique, die zich jarenlang als moeder volledig heeft ingezet, komt deze uitspraak hard aan. Niet alleen vanwege de inhoud, maar ook omdat het haar het gevoel geeft dat haar keuzes onder toezicht staan. “Alsof zij zich moet verantwoorden voor iets wat voor ieder mens normaal is: de wens om opnieuw geluk en liefde te vinden,” zegt iemand uit haar omgeving.
Monique kiest voor rust
Toch kiest Monique er bewust voor om de rust te bewaren. Ze verschijnt niet met een weerwoord in de media, vermijdt publieke confrontaties en spreekt zelden over de spanningen tussen haar en André. Die terughoudendheid wordt door velen gezien als kracht: een moeder die haar kind centraal stelt en weigert om de situatie verder te laten escaleren.
“Ze wil geen conflict via de kranten of social media,” vertelt een bekende. “Dat is niet wie ze is. Maar ze laat zich ook niet zomaar onder druk zetten.”
Dubbele maat?
Het verhaal roept bij veel mensen vragen op over gelijkwaardigheid. Want hoe kan het dat André zijn weg naar een nieuw geluk mag inslaan, terwijl Monique zich schijnbaar moet verantwoorden voor iets soortgelijks?
Fans op sociale media laten van zich horen. “Iedereen heeft recht op een tweede kans in de liefde,” schrijft iemand. Een ander merkt op: “Het lijkt wel alsof Monique gestraft wordt voor haar trouw. Ze heeft altijd achter hem gestaan, en nu dit?”
De publieke opinie lijkt grotendeels aan Moniques zijde te staan. Haar jarenlange inzet voor het gezin, haar kalme benadering en haar zichtbare liefde voor haar zoon maken dat velen zich kunnen inleven in haar positie.
Opnieuw beginnen zonder voorwaarden
De situatie tussen André en Monique laat zien hoe moeilijk het is om los te komen van een gedeeld verleden – zeker wanneer er een kind in het spel is. En hoewel niemand anders écht kan weten wat zich in de privésfeer afspeelt, is één ding duidelijk: iedere ouder verdient het om op zijn of haar eigen manier verder te gaan, zolang het belang van het kind centraal blijft staan.
Voor Monique betekent dat nu balanceren tussen rust bewaren en haar eigen pad vinden. Ze lijkt vastberaden om het verleden achter zich te laten, zonder ruzie, maar ook zonder haar eigen toekomst op te geven. “Ze wil niet dat haar zoon opgroeit met strijd tussen zijn ouders,” zegt iemand uit haar omgeving. “Maar ze wil ook dat haar eigen leven niet op pauze blijft staan.”
Wat telt écht?
De situatie raakt aan een breder thema: hoe combineer je ouderschap met persoonlijke groei, vooral als de liefde tussen de ouders is geëindigd? Hoe geef je een kind stabiliteit, terwijl je zelf zoekt naar een nieuw begin? En wie bepaalt waar de grenzen liggen?
In het geval van Monique en André blijft veel onduidelijk. Beide hebben ervoor gekozen om niet uitgebreid te reageren op speculaties of geruchten. En misschien is dat ook wel het wijste – want uiteindelijk zijn er maar twee mensen die écht weten hoe het zit: zijzelf.
Tot slot
Wat overblijft is een beeld van een moeder die zich staande probeert te houden in een complex web van emoties, verwachtingen en herinneringen. Een vrouw die jarenlang haar gezin heeft gedragen, en die nu langzaam weer ruimte probeert te maken voor haar eigen geluk. Maar of ze dat mag – zonder voorwaarden, zonder druk – is nog maar de vraag.
De toekomst zal uitwijzen hoe de verhoudingen zich ontwikkelen. Maar als er iets is dat Monique Westenberg inmiddels heeft bewezen, is het wel haar vermogen om waardig en standvastig te blijven – zelfs in het oog van de storm.
De 62-jarige Peter besloot om twee jaar geleden op vakantie te gaan naar Letland. Hij zal deze solotrip echter nooit meer vergeten.
Peter steekt van wal: “Het Oostblok is weer eens wat anders als Spanje, waar veel mensen heengaan. Het leek me ontzettend leuk ergens heen te gaan waar niet zoveel over bekend is.”
De Nederlander vervolgt: “Bovendien zijn vluchten naar Riga ook goedkoop, evenals het verblijf en de kosten in het algemeen.”
“Ik houd van reizen en het liefst alleen, dan hoef je geen rekening te houden met anderen en dan kun je dus ook gewoon je gang gaan”, aldus Peter.
Peter had alles tot in de puntjes gepland. “Via Google had ik al gekeken naar toeristische trekpleisters, zodat ik niet doelloos in het rond zou lopen. Dat doe ik eigenlijk altijd.”
Aangekomen besloot hij om een avondje te gaan stappen, dus trok hij de stad in. Tijdens zijn wandeling werd hij plots aangesproken door een jongedame.
Peter vertelt: “Ze zei dat ze uit Rusland waren en vroeg me of ik ergens een leuk tentje wist waar ze iets zouden kunnen gaan drinken. Ik had geen idee, en vertelde dat ik uit Nederland kom.”
“Daarop vroeg ze me of ik zin had om met haar mee te gaan. Ik zag daar geen kwaad in en we zijn toen samen naar een bar gegaan”, vervolgt Peter.
“Het was supergezellig en de drank vloeide rijkelijk. Ze heette Stefania en was 23 jaar. Aan het einde van de avond vroeg ze of ze mee mocht naar mijn hotel.”
Peter was toen zestig en zegt dat het moeilijk was om een knappe dame van 23 jaar te weigeren. “Ze was heel erg knap en ik had er veel zin in. Toch was ik niet meer helemaal helder en zelfs een beetje duizelig.”
De man legt uit wat er dan gebeurde. “Toen we in mijn hotelkamer kwamen, kon ik nauwelijks meer op mijn benen staan. Het voelde alsof ik teveel gedronken had, maar ook weer niet.”
“Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen. Alhoewel, het was meer een soort van knock-out. Toen ik wakker werd was Stefania er niet.”
“Tot mijn grote schrik was mijn portemonnee, waar mijn vakantiegeld van 2.000 euro en bankpas inzaten, er ook niet meer.”
“Ik heb toen mijn bank direct gebeld en gelukkig was er nog niets afgeschreven. De kaarten heb ik laten blokkeren. Mijn cash geld was ik wel kwijt.”
“Dat was nog erg lastig, want ik moest immers nog drie dagen eten en drinken. Ook moest ik de taxirit naar het vliegveld betalen. Zonder geld ben je echt machteloos.”
“Gelukkig had ik mijn paspoort nog en via Western Union heeft een familielid geld naar me overgemaakt. Dat kon ik toen afhalen bij een kantoortje in de stad.”
“In de resterende dagen heb ik Stefania niet meer gezien. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik denk dat ze iets in mijn drinken heeft gedaan.”
“Het klinkt ook te mooi om waar te zijn. Waarom zou een bloedmooie meid van 23 met een man van 60 willen zijn?” Peter heeft zijn lesje nu wel geleerd.
“Het heeft me enorm aangegrepen en als ik nu op vakantie ga, kijk ik wel drie keer uit. Ondanks dat ik zulke verhalen wel had gehoord, ben ik er zelf toch ingetrapt.”