Actueel
Sarah Puttemans onthult dat ze ziek is
Sarah Puttemans openhartig over haar strijd met migraine: “Het beïnvloedt mijn hele leven”
Sarah Puttemans, de vriendin van Viktor Verhulst, spreekt in een interview met NINA openhartig over een onderwerp dat vaak onzichtbaar blijft voor de buitenwereld: haar jarenlange strijd met migraine. Sinds haar zeventiende wordt haar leven beheerst door deze intense hoofdpijn, die veel verder gaat dan een gewone pijnscheut in het hoofd. Het is een verhaal dat veel mensen niet kennen, maar dat voor Sarah haar dagelijkse realiteit is.
Migraine: veel meer dan een gewone hoofdpijn
Voor Sarah is migraine geen simpele hoofdpijn die vanzelf weer overgaat. Het heeft invloed op alles wat ze doet, van werk tot ontspanning. “Mijn grootste lastigheid is waarschijnlijk mijn migraine,” vertelt ze eerlijk. “Ik sukkel er al mee sinds mijn 17de en dat beïnvloedt eigenlijk m’n hele leven.”
Die invloed merk je aan kleine én grote dingen. Prikkels die voor anderen onschuldig lijken, zoals harde muziek of fel licht, kunnen voor haar de aanleiding zijn voor een aanval. “Ik moet opletten met prikkels en met geluid,” legt ze uit. “Dat zijn voor mij echte triggers. Ze kunnen ervoor zorgen dat ik meteen felle steken in mijn hoofd krijg.”
Feestjes zijn soms te veel
Juist daarom kan het soms lastig zijn om deel te nemen aan sociale gelegenheden. “Feestjes zijn om die reden weleens moeilijk,” geeft Sarah toe. “En alcohol ook, want dat is ook een bekende trigger.” Toch wil ze niet dat dit haar helemaal tegenhoudt. “Ik wil niet degene zijn die steeds moet zeggen dat ze hoofdpijn heeft,” zegt ze. “Want dat klinkt bijna als een uitvlucht. En voor je het weet zeggen mensen: ‘Daar heb je haar weer, met haar migraine.’”
Die opmerkingen raken haar soms, omdat ze weet dat mensen niet altijd begrijpen hoe heftig migraine kan zijn. “De meeste mensen begrijpen dat wel,” zegt ze. “Maar toch… het blijft moeilijk uit te leggen als je het zelf niet meemaakt.”
Een angstaanjagende ervaring
Twee jaar geleden kreeg Sarah te maken met een uitzonderlijk zware migraineaanval, die veel verder ging dan wat ze gewend was. “Ik was gaan lunchen met mijn mama en toen ik wat later in de auto zat, ben ik beginnen verlammen,” herinnert ze zich nog goed. “Ik kreeg vlekken voor mijn ogen, verloor mijn zicht, kon mijn voet niet meer bewegen en voelde mijn arm niet meer.”
De situatie werd snel ernstiger. “Ik heb geprobeerd te bellen naar Vik, naar mama en naar de ambulance,” vertelt ze. “Maar ze verstonden me niet. Ik kon nauwelijks nog spreken. Het was alsof mijn hele lichaam niet meer meewerkte.” Uiteindelijk werd ze naar het ziekenhuis gebracht. “Maar daar weet ik eigenlijk niks meer van,” zegt Sarah. “Ik hyperventileerde, had enorme hoofdpijn en wist niet eens mijn naam meer. Tegen de tijd dat mijn ouders er waren, was ik helemaal weg van de wereld. Ik had zoveel pijn dat ik dacht dat ik doodging.”
Geen duidelijke antwoorden
Ondanks deze beangstigende ervaring, is er nooit een sluitend antwoord gekomen op wat er precies aan de hand was. “We hebben nooit met zekerheid geweten wat er toen gebeurde,” zegt Sarah. “Het was sowieso een paniekaanval en sowieso migraine, maar er zijn te weinig onderzoeken gebeurd om dat echt goed vast te stellen.”
Dat gebrek aan antwoorden laat haar met een gevoel van onzekerheid achter. “Je wil weten wat er is gebeurd, zodat je je kan voorbereiden of kan voorkomen dat het nog eens gebeurt,” zegt ze. “Maar dat antwoord hebben we nooit gekregen.”
De angst blijft hangen
Sinds die dag is de angst voor een nieuwe, even heftige aanval nooit helemaal verdwenen. “Het is sindsdien nooit meer gebeurd, maar ik heb er wel schrik voor,” geeft Sarah toe. “Bij elke migraineaanval denk ik: ‘oei, wat als dit weer zo uit de hand loopt?’” Gelukkig heeft ze nu medicatie om de ergste symptomen te bestrijden. “Dat helpt wel,” zegt ze. “Maar het blijft toch hout vasthouden.”
Leven met migraine: een constante zoektocht
Voor Sarah is het omgaan met migraine een constante zoektocht naar wat wel en niet werkt. “Soms voelt het als balanceren op een koord,” legt ze uit. “Je probeert triggers te vermijden, maar je wil ook niet je hele leven laten bepalen door die angst.” Het vraagt veel zelfdiscipline om alert te blijven zonder dat het haar levensvreugde volledig wegneemt.
Ze probeert daarbij ook eerlijk te blijven naar haar omgeving. “Ik heb geleerd dat ik gewoon moet zeggen hoe het zit,” zegt Sarah. “Want alleen zo begrijpen mensen dat dit echt iets is waar je elke dag rekening mee moet houden.”
Begrip van Viktor
Gelukkig kan Sarah altijd rekenen op begrip van haar vriend Viktor. “Hij weet hoe zwaar het kan zijn,” zegt ze. “Hij is er altijd voor me, ook als ik moet afzeggen of als ik weer even niet kan. Dat maakt een groot verschil.” Dat onvoorwaardelijke begrip is voor haar een enorme steun. “Ik voel me daardoor minder schuldig als ik een keer niet mee kan,” zegt ze. “Dat geeft me rust.”
Een taboe doorbreken
Met haar verhaal in NINA wil Sarah ook iets bijdragen aan het doorbreken van het taboe rond migraine. “Veel mensen denken nog steeds dat migraine gewoon een beetje hoofdpijn is,” zegt ze. “Maar dat is het echt niet. Het kan je hele leven beïnvloeden.” Door open te praten over haar eigen ervaringen, hoopt ze anderen te laten zien dat ze niet de enige zijn. “En dat het oké is om er eerlijk over te zijn,” zegt ze. “Want hoe meer mensen erover praten, hoe meer begrip er komt.”
Blijven zoeken naar balans
Ondanks alle uitdagingen blijft Sarah proberen om een balans te vinden. “Ik wil mijn leven niet laten leiden door migraine,” zegt ze vastberaden. “Ik blijf zoeken naar manieren om ermee om te gaan, zodat ik toch kan blijven genieten van de dingen die ik belangrijk vind.”
Ze beseft dat dat niet altijd makkelijk zal zijn, maar ze weigert om op te geven. “Ik ben misschien kwetsbaarder dan sommige anderen,” zegt ze. “Maar ik laat me daardoor niet tegenhouden. Ik wil laten zien dat je ondanks alles nog steeds voluit kunt leven.”
Een boodschap van hoop
Sarah’s verhaal is een boodschap van hoop voor iedereen die worstelt met migraine of andere chronische klachten. Het laat zien dat het oké is om te erkennen dat het zwaar is – maar ook dat het mogelijk is om, stap voor stap, manieren te vinden om ermee om te gaan.
Voor Sarah is de weg nog niet afgelopen. Maar met begrip, steun en haar eigen kracht blijft ze vooruitkijken. “Dat is het enige wat je kan doen,” zegt ze. “Blijven proberen, blijven geloven. En vooral: blijven genieten van de kleine momenten.”
Ruben Van Gucht beleeft momenteel een van de meest turbulente periodes uit zijn carrière. De sportjournalist en presentator, jarenlang een vaste waarde op televisie, ligt de afgelopen weken onder een vergrootglas. Zowel bij de openbare omroep VRT als bij commerciële zender VTM kwam zijn naam nadrukkelijk voorbij in berichtgeving die weinig met sport te maken heeft, maar alles met gedrag, werkafspraken en professionele verhoudingen.
Onrust achter de schermen bij de VRT
Binnen de VRT zou er al enige tijd onvrede bestaan over de manier waarop Van Gucht functioneerde. Volgens verschillende bronnen werd hij meerdere keren aangesproken op afspraken die niet werden nagekomen. Het zou daarbij gaan om te laat verschijnen, gebrekkige communicatie en situaties waarin collega’s zich niet serieus genomen voelden. Dat soort signalen bleef niet zonder gevolgen.
Voorlopig is besloten dat Ruben Van Gucht niet langer te zien zal zijn in de sportitems van de VRT-journaals. Dat besluit kwam voor veel kijkers als een verrassing, omdat hij jarenlang een vertrouwd gezicht was bij grote sportmomenten. Intern wordt benadrukt dat het om een tijdelijke maatregel gaat, bedoeld om de rust te laten terugkeren en ruimte te creëren voor evaluatie.
De VRT staat bekend om haar strikte professionele cultuur, waarin samenwerking en betrouwbaarheid zwaar wegen. Wanneer die onder druk komen te staan, wordt er snel ingegrepen. Dat maakt de situatie rond Van Gucht extra beladen: het gaat niet om inhoudelijke kwaliteit, maar om houding en gedrag binnen een team.
Tegelijkertijd exit bij VTM
Alsof de spanningen bij de VRT nog niet genoeg waren, kreeg Van Gucht ook bij VTM te maken met een opvallende wending. Hij maakte deel uit van het populaire programma De Verraders, een spel waarin strategie, vertrouwen en groepsdynamiek centraal staan. Juist in dat format, waar sociale interactie cruciaal is, werd hij voortijdig uit het programma gehaald.
Over de exacte reden van zijn vertrek werd weinig officieel gecommuniceerd. Wel is duidelijk dat zijn deelname vroegtijdig eindigde, wat opnieuw leidde tot speculaties op sociale media en in de pers. Voor Van Gucht betekende dit dat hij op korte tijd op twee fronten negatief in het nieuws kwam, iets wat zelden zonder impact blijft.
Reactie via sociale media
Na alle berichtgeving besloot Ruben Van Gucht zelf te reageren via Instagram. In een bericht probeerde hij zijn kant van het verhaal te belichten. Hij gaf aan dat hij zich niet herkende in sommige beschuldigingen en benadrukte dat hij altijd met passie en inzet heeft gewerkt. Zijn boodschap was duidelijk bedoeld om nuance aan te brengen en te laten zien dat er meer speelt dan wat er in korte nieuwsberichten verschijnt.
Onder dat bericht verschenen honderden reacties. Veel daarvan waren kritisch, maar er klonk ook steun. Opvallend was de reactie van Niels, die onder Van Guchts post schreef: “Vakman en lieve kerel. Punt.” Die korte maar krachtige steunbetuiging viel op, juist omdat ze contrasteerde met de negatieve toon die elders te lezen was.
Verdeelde reacties uit het vak
De situatie rond Van Gucht laat zien hoe verdeeld de meningen zijn. Aan de ene kant staan collega’s en insiders die wijzen op professionele standaarden en het belang van betrouwbaarheid binnen redacties. Aan de andere kant zijn er mensen die hem verdedigen en benadrukken dat één lastige periode niet een hele loopbaan zou mogen overschaduwen.
Van Gucht bouwde door de jaren heen een stevige reputatie op als sportjournalist. Hij stond bekend om zijn vlotte stijl, directe vragen en sterke aanwezigheid voor de camera. Voor veel kijkers is hij nog steeds onlosmakelijk verbonden met grote sportmomenten, interviews en analyses. Juist daarom komt het nieuws hard aan bij zijn achterban.
Werkdruk en zichtbaarheid
De affaire werpt ook een bredere vraag op over werkdruk en zichtbaarheid in de mediawereld. Televisiejournalisten opereren onder hoge druk, met strakke deadlines, publieke aandacht en weinig ruimte voor fouten. Wanneer spanning oploopt, kan dat doorsijpelen in gedrag en communicatie. Dat maakt het vak intens, maar ook kwetsbaar.
Binnen grote omroepen wordt steeds vaker gekeken naar balans, mentale gezondheid en teamdynamiek. Het geval Van Gucht past in een bredere discussie over hoe omroepen omgaan met signalen van disfunctioneren, en waar de grens ligt tussen menselijk falen en professioneel tekortschieten.
Tijd voor reflectie
Voor Ruben Van Gucht zelf lijkt deze periode vooral een moment van pas op de plaats. Door voorlopig niet op het scherm te verschijnen bij de VRT en zijn exit bij VTM, ontstaat er ruimte om afstand te nemen en te reflecteren. Of dat leidt tot een snelle terugkeer, of juist tot een heroriëntatie, is nog onduidelijk.
Wat vaststaat, is dat mediacarrières zelden lineair verlopen. Veel bekende gezichten kennen pieken en dalen, momenten van succes én van kritiek. Hoe iemand met zo’n dal omgaat, bepaalt vaak hoe het vervolg eruitziet. Openheid, zelfreflectie en het herstellen van vertrouwen spelen daarin een sleutelrol.
Blik op de toekomst
Of en wanneer Ruben Van Gucht terugkeert op televisie, is voorlopig de grote vraag. De VRT heeft aangegeven dat het om een tijdelijke maatregel gaat, maar verbindt daar geen concrete termijn aan. Bij VTM is zijn avontuur bij De Verraders in ieder geval afgesloten.
Ondertussen blijft zijn naam onderwerp van gesprek. Niet alleen vanwege de concrete gebeurtenissen, maar ook omdat ze raken aan bredere thema’s als professionaliteit, samenwerking en publieke perceptie. Voor Van Gucht ligt er nu de uitdaging om te laten zien hoe hij met kritiek omgaat en welke lessen hij hieruit meeneemt.
Wat deze episode vooral duidelijk maakt, is hoe snel het beeld rond een mediapersoonlijkheid kan kantelen. In een tijdperk waarin elk detail wordt uitvergroot, is vertrouwen kwetsbaar, maar ook herstel mogelijk. De komende maanden zullen uitwijzen welke richting Ruben Van Gucht inslaat en hoe zijn verhaal zich verder ontwikkelt.
