Connect with us

Actueel

Ruzie op straat in Groningen loopt uit de hand – omstander grijpt in: “Hé, doe eens even normaal!”

Avatar foto

Published

on

ruzie loopt volledig uit de hand

Iedere relatie kent z’n ups en downs. Dat is gewoon de realiteit. Als je samenleeft of veel tijd doorbrengt met iemand, bots je nou eenmaal weleens. Een felle discussie, een ruzietje, of zelfs een flinke woordenwisseling hoort erbij. Maar… er is één keiharde grens die je nóóit mag overschrijden. En dat is fysiek worden. Handen thuis houden, altijd.

En juist dat ging gruwelijk mis in een situatie die nu keihard viraal gaat op sociale media.

Openbare ruzie loopt volledig uit de hand

Wat begon als een verhitte discussie tussen een stel op straat, escaleerde razendsnel tot iets veel ernstigers. Ooggetuigen zagen hoe een man – zichtbaar geagiteerd – tegenover zijn vriendin stond te schreeuwen. Hij kon zijn woede nauwelijks verbergen. Zijn lichaamstaal zei eigenlijk al genoeg: opgetrokken schouders, woeste blikken, zenuwachtige handgebaren. De sfeer was om te snijden.

Zij probeerde nog rustig te blijven. Je ziet haar kalm praten, met open handen, niet schreeuwen. Maar hij wilde daar niks van weten. Hij liet haar amper uitpraten, stond bovenop haar en begon haar op een bepaald moment gewoon vast te pakken. Niet zachtjes, niet liefdevol. Nee, hij duwde haar hardhandig. En toen was de maat vol.

Van woorden naar daden – en dat is de grens

Wat deze man blijkbaar vergat, is dat hij niet alleen was. W

ant ja, dit gebeurde gewoon op straat, met mensen erbij. En in een tijd waarin bijna iedereen een telefoon op zak heeft, werd het hele incident vastgelegd op camera.

Op het moment dat hij haar vastgreep en begon te duwen, zie je alles veranderen. De sfeer slaat om. Omstanders kijken geschrokken toe. Maar één iemand bleef niet toekijken. En dat is precies wat dit verhaal zo bijzonder maakt.

“Hé gast, dat doe je dus niet hè!”

Een omstander – wiens naam onbekend is, maar die op TikTok inmiddels wordt bestempeld als “de echte held van de dag” – besloot in te grijpen. Hij liep er recht op af, zonder te aarzelen. “Hé gast, dat doe je dus niet hè!” hoor je hem zeggen, luid en duidelijk. Zijn houding is vastberaden, maar niet agressief. Hij confronteert de man op een manier die meteen effect heeft.

En jawel: je ziet de agressor schrikken. Ineens is hij niet meer zo zelfverzekerd. Zijn borst zakt in, zijn ogen flitsen nerveus heen en weer. Hij probeert zich eruit te lullen, maar het kwaad is al geschied. Het moment is vastgelegd. De camera draait.

Viraal filmpje maakt diepe indruk

De video is inmiddels tienduizenden keren gedeeld op TikTok, Instagram en Facebook. En dat is niet voor niks. Het filmpje raakt een gevoelige snaar. Want hoe vaak zien we niet dat mensen wél iets zien gebeuren, maar niks doen? Hoe vaak hoor je achteraf: “Ja, ik zag het wel, maar ik wist niet wat ik moest doen…”?

In dit geval gebeurde het tegenovergestelde. Iemand greep wél in. En dat maakte het verschil. De vrouw – zichtbaar geschrokken, maar gelukkig niet gewond – werd opgevangen door andere omstanders. Sommigen boden een arm, anderen gewoon een luisterend oor. Maar het belangrijkste was: ze stond er niet alleen voor.

Relatieconflict of mishandeling?

Veel mensen reageren onder het filmpje met vergelijkbare woorden: “Dit is geen ruzie meer, dit is mishandeling.” En dat klopt. Ruzie maken kan, moet zelfs af en toe. Het is gezond om je mening te uiten, om frustraties te delen, om eens lekker tegen elkaar te roepen. Maar als je je partner moet vastgrijpen of duwen om je punt te maken? Dan zit je niet meer in een discussie. Dan ben je fout bezig. Keihard.

Fysiek worden in een relatie is altijd onacceptabel. Er is géén excuus. Geen “maar zij begon”, geen “ik had een slechte dag”, geen “ik verloor mezelf even”. Nee. Je handen thuis houden is de basis. Punt uit.

Wat kunnen we hiervan leren?

Dit incident zegt veel over de tijd waarin we leven. Aan de ene kant is het heftig om te zien dat dit soort dingen gebeuren. Dat een man op straat zijn vriendin duwt, voor het oog van de wereld. Maar aan de andere kant laat het ook zien hoe belangrijk het is dat we met z’n allen alert blijven. Dat we durven in te grijpen.

Want stel je voor dat die ene omstander níet had ingegrepen. Wat was er dan gebeurd? Was het geëscaleerd? Was zij nog meer gewond geraakt? We zullen het gelukkig nooit weten. Maar het feit dat hij opstond, dat hij iets deed – dat verdient alle lof.

Technologie legt alles bloot

In het verleden zouden dit soort situaties gewoon ongezien voorbij zijn gegaan. Een koppel maakt ruzie op straat, mensen kijken weg, niemand weet wat er precies gebeurde. Maar nu, in een tijd van smartphones en sociale media, blijft niets verborgen. En dat is maar goed ook.

Want deze beelden zorgen voor bewustwording. Voor discussie. Voor verandering.

Ja, het is confronterend om te zien. Maar het is ook noodzakelijk. Want hoe meer we dit soort gedrag zichtbaar maken, hoe kleiner de kans dat iemand ermee wegkomt. En hoe groter de kans dat slachtoffers geholpen worden.

Wat als jij iets ziet gebeuren?

Stel, je ziet op straat een koppel ruzie maken. Het wordt heftig. Je voelt aan alles: dit zit niet goed. Wat doe je dan?

👉 Bel 112 als je denkt dat iemand in gevaar is.
👉 Spreek iemand aan – als dat veilig is.
👉 Vraag omstanders om hulp.
👉 Film alleen als dat echt nodig is en je bewijs moet verzamelen.

Je hoeft geen superheld te zijn. Maar niets doen is ook geen optie.

Geen privézaak meer

Sommige mensen reageren onder de video met: “Dit is toch privé?” Of: “Misschien was het maar één keer.” Maar dat is precies waar het fout gaat. Fysiek geweld is nooit een privézaak. Zodra iemand wordt gekwetst – lichamelijk of emotioneel – is het een maatschappelijk probleem. En dan mag, nee móét, daar iets van gezegd worden.

Laat je stem horen

De discussie is losgebarsten. Wat vind jij? Heeft de omstander goed gehandeld? Of vind je dat we dit soort dingen niet op straat – laat staan online – moeten uitvechten?

Laat je mening horen op onze Facebookpagina. Reageer onder de video, deel je verhaal, of laat anderen weten wat jij zou doen in zo’n situatie. Want alleen samen kunnen we ervoor zorgen dat dit soort gedrag niet genormaliseerd wordt.

Videospeler

00:00
00:47

Conclusie:
Ruzie hoort erbij in relaties, maar geweld niet. En als iemand de grens overschrijdt, dan moet dat benoemd worden. De held van dit verhaal? Dat is de man die wél opstond. Die wél wat zei. En die daarmee een voorbeeld stelt voor ons allemaal. 🧡

Bekijk de beelden hieronder en discussieer mee.
Samen staan we sterker – ook tegen geweld.

Actueel

Grote zorgen om Shania Gooris

Avatar foto

Published

on

Shania Gooris zet grote stappen: “Ik ben klaar voor mijn eigen leven”

Voor Shania Gooris, de kleindochter van voetbalicoon Jean-Marie Pfaff en dochter van mediapersoonlijkheden Kelly Pfaff en Sam Gooris, breekt een spannend nieuw hoofdstuk aan. Na jaren in de warme schaduw van haar bekende familie, staat ze nu aan de vooravond van een leven waarin ze zelf de touwtjes in handen neemt. En daar kijkt ze met een flinke dosis enthousiasme én zelfvertrouwen naar uit.

In een openhartig interview met Story blikt Shania terug op de voorbije periode en kijkt ze vooruit naar wat nog komen gaat. Eén ding is zeker: Shania is klaar om haar eigen weg te gaan — met een nieuwe woonplek, een eigen job en een hernieuwd zelfbeeld als stevige basis.

Zelfstandig worden: meer dan een plan

Shania droomt al even van een eigen stek, weg van het ouderlijke nest. Niet omdat ze het thuis niet naar haar zin heeft, integendeel. Ze spreekt vol liefde over haar ouders en hun hechte band. Maar toch: het kriebelt. “Ik wil mijn leven in eigen handen nemen,” zegt ze. “Zelf een huishouden runnen, eigen verantwoordelijkheden dragen, leren van fouten. Daar ben ik klaar voor.”

Naast die zelfstandige woonst droomt ze ook van een eerste vaste job. Wat die precies moet zijn, laat ze voorlopig open. “Ik sta voor veel dingen open. Het moet iets zijn waar ik mijn creativiteit in kwijt kan, maar ook mijn discipline.” Die discipline heeft ze volgens haarzelf het afgelopen jaar pas écht ontdekt.

Dancing With The Stars: een kantelpunt

Een van de belangrijkste ervaringen van het afgelopen jaar was haar deelname aan Dancing With The Stars. Wat begon als een sprong in het diepe, groeide uit tot een traject dat haar niet alleen fysiek uitdaagde, maar ook mentaal enorm versterkte.

“Dankzij Dancing With The Stars heb ik geleerd hoe gedisciplineerd ik eigenlijk ben,” zegt Shania. “Als ik ergens voor ga, dan doe ik dat ook echt voluit. Die focus en doorzettingskracht kende ik van mezelf nog niet op die manier.” De intensieve trainingen, het publieke optreden, de prestatiedruk — het maakte haar sterker dan ooit tevoren.

En ook op emotioneel vlak was het een eye-opener. “Ik weet nu dat ik niet bezwijk onder stress. Ik klap niet dicht als het erop aankomt. Integendeel: ik floreer onder druk,” deelt ze trots. Een geruststellende gedachte, zeker nu ze op eigen benen staat en nieuwe uitdagingen tegemoet gaat.

Een ad rem karakter

Wie Shania recent op televisie zag, kon moeilijk om haar gevatte en spontane reacties heen. Tijdens Dancing With The Stars liet ze geregeld haar scherpe tong en gevoel voor humor zien, vooral in de interactie met presentatoren Peter Van den Begin en Jonas Van Geel.

Maar daar zit volgens Shania geen bravoure of arrogantie achter. “Dat is gewoon plagerij tussen mensen die elkaar al jaren kennen,” legt ze uit. “Peter en Jonas zijn voor mij geen onbekenden. Dat maakt het makkelijker om los te komen. Dan durf je al eens iets terug te zeggen.”

Toch beseft ze dat niet iedereen die context kent. “Op televisie kan het snel overkomen alsof ik een grote mond heb. Maar ik hoop dat de mensen begrijpen dat dat niet zo bedoeld is. Als ik die twee niet kende, zou ik nooit zo ad rem uit de hoek komen. Het is gewoon speelsheid.”

Media-ervaring van huis uit

Als dochter van Kelly Pfaff en Sam Gooris is Shania opgegroeid in een omgeving waar camera’s, optredens en media-aandacht alledaags zijn. Toch heeft ze haar eigen pad gevonden binnen dat publieke leven. Ze kiest bewust wat ze deelt, en wat niet.

“Ik ben niet iemand die alles zomaar op sociale media gooit,” zegt ze. “Privacy blijft belangrijk. En ik wil mezelf de tijd geven om te ontdekken wie ik echt ben, los van mijn achternaam.”

Dat ze daarbij altijd kan rekenen op haar ouders, is voor haar een enorme steun. “Mijn mama en papa hebben me altijd vrijgelaten in mijn keuzes, maar staan wel klaar als ik advies nodig heb. Ze weten hoe het is om in de schijnwerpers te staan, en daar leer ik enorm veel van.”

De kracht van familie

De band met haar familie is en blijft voor Shania een fundament. Ze noemt haar ouders haar vertrouwenspersonen, haar safe space. “We kunnen over alles praten. Er is geen taboe. Dat geeft mij het vertrouwen om stappen te zetten, ook als het spannend is.”

Hoewel ze droomt van haar eigen woning, sluit ze niet uit dat ze regelmatig nog thuis zal zijn. “Ik ben graag bij mijn familie. Dat zal nooit veranderen. Alleen wil ik leren hoe het is om zelf te zorgen, zelf te plannen en te organiseren. Een eigen plek betekent vrijheid, maar ook verantwoordelijkheid. En die wil ik nu aangaan.”

Wat brengt de toekomst?

Hoewel er nog veel openligt, lijkt Shania klaar voor elke uitdaging die op haar pad komt. Ze sluit geen enkele richting uit: media, creatie, communicatie, of iets totaal onverwachts. “Zolang het iets is waar ik met hart en ziel aan kan werken, ben ik gelukkig,” zegt ze.

Of we haar binnenkort opnieuw op tv zullen zien? “Misschien,” knipoogt ze. “Ik sluit niets uit. Maar eerst wil ik een goede basis leggen. Werken, leren, groeien. En wie weet, ooit iets opbouwen dat helemaal van mezelf is.”

Shania Gooris: meer dan een bekende achternaam

Met haar nieuwe plannen, nuchtere kijk op bekendheid en warme persoonlijkheid laat Shania zien dat ze meer is dan alleen een ‘dochter van’. Ze is ambitieus, zelfstandig en vastberaden om haar eigen leven in te kleuren. Haar deelname aan Dancing With The Stars markeerde niet alleen een televisiehoogtepunt, maar ook een innerlijke groei. En die beweging zet zich nu voort, buiten de spotlights, op haar eigen tempo.

Eén ding is zeker: we hebben nog lang niet het laatste gehoord van Shania Gooris.

Continue Reading