Actueel
Ruzie op straat in Groningen loopt uit de hand – omstander grijpt in: “Hé, doe eens even normaal!”
ruzie loopt volledig uit de hand
Iedere relatie kent z’n ups en downs. Dat is gewoon de realiteit. Als je samenleeft of veel tijd doorbrengt met iemand, bots je nou eenmaal weleens. Een felle discussie, een ruzietje, of zelfs een flinke woordenwisseling hoort erbij. Maar… er is één keiharde grens die je nóóit mag overschrijden. En dat is fysiek worden. Handen thuis houden, altijd.
En juist dat ging gruwelijk mis in een situatie die nu keihard viraal gaat op sociale media.
Openbare ruzie loopt volledig uit de hand
Wat begon als een verhitte discussie tussen een stel op straat, escaleerde razendsnel tot iets veel ernstigers. Ooggetuigen zagen hoe een man – zichtbaar geagiteerd – tegenover zijn vriendin stond te schreeuwen. Hij kon zijn woede nauwelijks verbergen. Zijn lichaamstaal zei eigenlijk al genoeg: opgetrokken schouders, woeste blikken, zenuwachtige handgebaren. De sfeer was om te snijden.
Zij probeerde nog rustig te blijven. Je ziet haar kalm praten, met open handen, niet schreeuwen. Maar hij wilde daar niks van weten. Hij liet haar amper uitpraten, stond bovenop haar en begon haar op een bepaald moment gewoon vast te pakken. Niet zachtjes, niet liefdevol. Nee, hij duwde haar hardhandig. En toen was de maat vol.
Van woorden naar daden – en dat is de grens
Wat deze man blijkbaar vergat, is dat hij niet alleen was. W
ant ja, dit gebeurde gewoon op straat, met mensen erbij. En in een tijd waarin bijna iedereen een telefoon op zak heeft, werd het hele incident vastgelegd op camera.
Op het moment dat hij haar vastgreep en begon te duwen, zie je alles veranderen. De sfeer slaat om. Omstanders kijken geschrokken toe. Maar één iemand bleef niet toekijken. En dat is precies wat dit verhaal zo bijzonder maakt.
“Hé gast, dat doe je dus niet hè!”
Een omstander – wiens naam onbekend is, maar die op TikTok inmiddels wordt bestempeld als “de echte held van de dag” – besloot in te grijpen. Hij liep er recht op af, zonder te aarzelen. “Hé gast, dat doe je dus niet hè!” hoor je hem zeggen, luid en duidelijk. Zijn houding is vastberaden, maar niet agressief. Hij confronteert de man op een manier die meteen effect heeft.
En jawel: je ziet de agressor schrikken. Ineens is hij niet meer zo zelfverzekerd. Zijn borst zakt in, zijn ogen flitsen nerveus heen en weer. Hij probeert zich eruit te lullen, maar het kwaad is al geschied. Het moment is vastgelegd. De camera draait.
Viraal filmpje maakt diepe indruk
De video is inmiddels tienduizenden keren gedeeld op TikTok, Instagram en Facebook. En dat is niet voor niks. Het filmpje raakt een gevoelige snaar. Want hoe vaak zien we niet dat mensen wél iets zien gebeuren, maar niks doen? Hoe vaak hoor je achteraf: “Ja, ik zag het wel, maar ik wist niet wat ik moest doen…”?
In dit geval gebeurde het tegenovergestelde. Iemand greep wél in. En dat maakte het verschil. De vrouw – zichtbaar geschrokken, maar gelukkig niet gewond – werd opgevangen door andere omstanders. Sommigen boden een arm, anderen gewoon een luisterend oor. Maar het belangrijkste was: ze stond er niet alleen voor.
Relatieconflict of mishandeling?
Veel mensen reageren onder het filmpje met vergelijkbare woorden: “Dit is geen ruzie meer, dit is mishandeling.” En dat klopt. Ruzie maken kan, moet zelfs af en toe. Het is gezond om je mening te uiten, om frustraties te delen, om eens lekker tegen elkaar te roepen. Maar als je je partner moet vastgrijpen of duwen om je punt te maken? Dan zit je niet meer in een discussie. Dan ben je fout bezig. Keihard.
Fysiek worden in een relatie is altijd onacceptabel. Er is géén excuus. Geen “maar zij begon”, geen “ik had een slechte dag”, geen “ik verloor mezelf even”. Nee. Je handen thuis houden is de basis. Punt uit.
Wat kunnen we hiervan leren?
Dit incident zegt veel over de tijd waarin we leven. Aan de ene kant is het heftig om te zien dat dit soort dingen gebeuren. Dat een man op straat zijn vriendin duwt, voor het oog van de wereld. Maar aan de andere kant laat het ook zien hoe belangrijk het is dat we met z’n allen alert blijven. Dat we durven in te grijpen.
Want stel je voor dat die ene omstander níet had ingegrepen. Wat was er dan gebeurd? Was het geëscaleerd? Was zij nog meer gewond geraakt? We zullen het gelukkig nooit weten. Maar het feit dat hij opstond, dat hij iets deed – dat verdient alle lof.
Technologie legt alles bloot
In het verleden zouden dit soort situaties gewoon ongezien voorbij zijn gegaan. Een koppel maakt ruzie op straat, mensen kijken weg, niemand weet wat er precies gebeurde. Maar nu, in een tijd van smartphones en sociale media, blijft niets verborgen. En dat is maar goed ook.
Want deze beelden zorgen voor bewustwording. Voor discussie. Voor verandering.
Ja, het is confronterend om te zien. Maar het is ook noodzakelijk. Want hoe meer we dit soort gedrag zichtbaar maken, hoe kleiner de kans dat iemand ermee wegkomt. En hoe groter de kans dat slachtoffers geholpen worden.
Wat als jij iets ziet gebeuren?
Stel, je ziet op straat een koppel ruzie maken. Het wordt heftig. Je voelt aan alles: dit zit niet goed. Wat doe je dan?
👉 Bel 112 als je
denkt dat iemand in gevaar is.
👉 Spreek iemand aan – als dat veilig is.
👉 Vraag omstanders om hulp.
👉 Film alleen als dat echt nodig is en je bewijs moet
verzamelen.
Je hoeft geen superheld te zijn. Maar niets doen is ook geen optie.
Geen privézaak meer
Sommige mensen reageren onder de video met: “Dit is toch privé?” Of: “Misschien was het maar één keer.” Maar dat is precies waar het fout gaat. Fysiek geweld is nooit een privézaak. Zodra iemand wordt gekwetst – lichamelijk of emotioneel – is het een maatschappelijk probleem. En dan mag, nee móét, daar iets van gezegd worden.
Laat je stem horen
De discussie is losgebarsten. Wat vind jij? Heeft de omstander goed gehandeld? Of vind je dat we dit soort dingen niet op straat – laat staan online – moeten uitvechten?
Laat je mening horen op onze Facebookpagina. Reageer onder de video, deel je verhaal, of laat anderen weten wat jij zou doen in zo’n situatie. Want alleen samen kunnen we ervoor zorgen dat dit soort gedrag niet genormaliseerd wordt.
Conclusie:
Ruzie hoort erbij in relaties, maar geweld niet. En als iemand de
grens overschrijdt, dan moet dat benoemd worden. De held van dit
verhaal? Dat is de man die wél opstond. Die wél wat zei. En die
daarmee een voorbeeld stelt voor ons allemaal. 🧡
Bekijk de beelden hieronder en discussieer
mee.
Samen staan we sterker – ook tegen geweld.
Groot verlies voor de voetbalwereld: voormalig international Nikola Pokrivac (39) overleden bij ernstig auto-ongeluk
In Kroatië is met grote verslagenheid gereageerd op het tragische nieuws dat voormalig international Nikola Pokrivac op 39-jarige leeftijd is overleden. De ex-voetballer kwam om het leven bij een ernstig verkeers0ngeval in de stad Karlovac, gelegen ten zuidwesten van de hoofdstad Zagreb. Ook een andere inzittende, eveneens actief in de sportwereld, overleefde het 0ngeluk niet.
De Kroatische voetbalbond (HNS) heeft het 0verlijden officieel bevestigd via sociale media. “We verliezen een man die jarenlang zijn hart gaf voor het nationale elftal,” zo klonk het in een eerste verklaring. “Onze gedachten gaan uit naar zijn familie, vrienden en voormalig teamgenoten.”
Ernstig verkeers0ngeval in Karlovac
Het 0ngeval vond plaats in de vroege ochtenduren in Karlovac, een stad met historische betekenis voor Kroatië en een plek die bekendstaat om zijn ligging op een belangrijk knooppunt van wegen. Volgens eerste berichten van de autoriteiten was het ongeluk zodanig zwaar dat Pokrivac op slag 0verleed. Ook een medepassagier, die evenals Pokrivac actief was in het voetbal, heeft het 0ngeval niet 0verleefd.
De precieze oorzaak van het 0ngeluk is nog onderwerp van onderzoek. Lokale media melden dat het voertuig waarin de twee mannen zich bevonden van de weg raakte, maar verdere details worden nog niet gedeeld om de nabestaanden rust en privacy te geven. Een derde inzittende, van wie de identiteit nog niet is vrijgegeven, raakte zwaargew0nd en wordt momenteel behandeld in het z!ekenhuis.
Een loopbaan die respect afdwingt
Nikola Pokrivac begon zijn professionele voetbalcarrière in 2004 bij NK Varteks, een club die lange tijd bekendstond als kweekvijver van Kroatisch talent. Al snel viel hij op door zijn spelinzicht, fysiek sterke spel en leiderschapskwaliteiten op het middenveld. Als verdedigende middenvelder werd hij geroemd om zijn werklust, nuchtere instelling en vermogen om het spel te lezen.
In 2007 maakte Pokrivac de overstap naar Dinamo Zagreb, de absolute topclub van Kroatië. Daar ontwikkelde hij zich verder tot een van de meest veelbelovende spelers van zijn generatie. Zijn sterke optredens bleven ook buiten Kroatië niet onopgemerkt. Een jaar later, in 2008, tekende hij een contract bij het prestigieuze AS Monaco, actief in de Franse Ligue 1. Het was een grote stap voor de jonge Kroaat, die daarmee definitief zijn entree maakte op het internationale toneel.
Later zou hij ook nog spelen voor Red Bull Salzburg, een van de topclubs in Oostenrijk. Daar werd hij gecoacht door de Nederlandse trainer Huub Stevens, die hem omschreef als “een voorbeeldige prof met een groot hart en een sterke mentaliteit.”
Reacties vanuit de voetbalwereld
Niet alleen Kroatië, maar ook andere delen van Europa reageerden geschokt op het nieuws. De Oostenrijkse club Red Bull Salzburg plaatste een emotioneel eerbetoon aan hun voormalige speler. “Wij treuren om het verlies van Nikola Pokrivac, een speler die een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten in onze club. Onze gedachten zijn bij zijn dierbaren,” luidde de verklaring op social media.
Ook zijn oude club Dinamo Zagreb betuigde via een officieel bericht hun medeleven. “Nikola was meer dan een voetballer. Hij was een voorbeeld voor jonge spelers, een echte professional en een gerespecteerd persoon binnen én buiten het veld.”
Vijftien interlands en een rol op het EK 2008
Pokrivac kwam in totaal 15 keer uit voor het nationale elftal van Kroatië, een prestatie die slechts voor een selecte groep is weggelegd. Hij maakte deel uit van de selectie tijdens het Europees kampioenschap van 2008, een toernooi waarin Kroatië op indrukwekkende wijze de groepsfase doorkwam.
In de groepswedstrijd tegen Polen, die Kroatië met 1-0 wist te winnen, speelde Pokrivac een degelijke en stabiele partij. Hoewel hij nooit tot de absolute sterren van het nationale team behoorde, stond hij bekend als betrouwbaar, nuchter en altijd bereid om zich op te offeren voor het collectief – eigenschappen die hem geliefd maakten bij fans en collega’s.
De Kroatische voetbalbond sprak in een reactie van “een groot verlies voor de voetbalgemeenschap”. In hun officiële verklaring schrijven ze: “Nikola Pokrivac was een man van het team. Een stille kracht op het veld, een gerespecteerde persoonlijkheid daarbuiten. We zijn hem veel dank verschuldigd voor zijn inzet en toewijding.”
Een leven vol strijd, ook naast het veld
Wat veel mensen niet weten, is dat Pokrivac ook persoonlijke tegenslagen kende. In 2014 werd bij hem kanker vastgesteld. Na een intensieve behandelperiode keerde hij uiteindelijk terug, vastbesloten om zich in te zetten voor anderen. In de jaren daarna deed hij regelmatig vrijwilligerswerk en sprak hij met jongeren over mentale veerkracht, gezondheid en doorzettingsvermogen.
Zijn openheid over zijn ziekte, herstel en mentale worstelingen maakte indruk. In interviews vertelde hij dat hij zijn leven na de ziekte anders was gaan waarderen. “Je leert opnieuw kijken naar wat belangrijk is,” zei hij in een Kroatische talkshow. “Familie, vriendschap, en het besef dat je iets kunt betekenen voor anderen.”
R0uw en herinnering
In Kroatië wordt de komende dagen op verschillende plaatsen stilgestaan bij zijn overlijden. Zowel in Zagreb als in Karlovac zullen voetbalclubs en sportverenigingen stilstaan bij zijn nalatenschap. Supporters laten op sociale media massaal weten geraakt te zijn door zijn plotselinge 0verlijden. “Een man met karakter, een sporter in hart en nieren. We zullen je nooit vergeten,” schrijft een fan op X.
Er gaan stemmen op om bij de eerstvolgende interland van Kroatië een minuut stilte te houden ter nagedachtenis aan Pokrivac. Ook wordt overwogen om een jeugdtoernooi of tribune naar hem te vernoemen, als eerbetoon aan zijn inzet voor de sport.
Een sporter, mens en voorbeeldfiguur
Nikola Pokrivac was meer dan alleen een international of clubspeler. Hij stond bekend als een man die zich niet liet leiden door ego, maar door teamgeest. Als speler die zich keer op keer inzette voor het grotere geheel. En als mens die, ook na tegenslagen, zijn kracht gebruikte om anderen te inspireren.
Zijn 0verlijden laat een leegte achter in de harten van velen. Niet alleen bij zijn familie en vrienden, maar ook bij fans, collega-sporters en jonge talenten die naar hem opkeken. De impact van zijn leven en werk zal nog lang voelbaar zijn.
Namens de hele sportwereld wensen wij de nabestaanden van Nikola Pokrivac veel sterkte toe. Moge zijn herinnering voortleven in de harten van iedereen die hij raakte.