Connect with us

Actueel

Ria Valk getroffen door kanker: ‘Zo lang heb ik nog te leven’

Avatar foto

Published

on

Ria Valk openhartig over teruggekeerde kanker: “Ik kon het bijna niet geloven”

Zangeres en televisiepersoonlijkheid Ria Valk (82) heeft opnieuw een zware persoonlijke klap te verwerken gekregen. De goedlachse artieste, bekend van hits als Rockin’ Billy en haar rol in Zeg ‘ns Aaa, is opnieuw getroffen door k*nker. In een aangrijpend interview met De Telegraaf vertelt ze openhartig over de diagnose, haar gevoelens en de hoop die haar ondanks alles op de been houdt.

Het begin van een nieuwe schok

In januari 2025 begon Ria zich zorgen te maken. Ze voelde een knobbeltje onder haar arm, een plek die haar meteen herinnerde aan eerdere gevechten met borstk*nker. “Ik kon het nauwelijks geloven,” zegt ze. “Alles was toch weggehaald? Alles zou toch weg zijn?” Haar verwarring veranderde al snel in angst.

Ze onderging meerdere onderzoeken. In eerste instantie werd er niets gevonden, wat haar hoop gaf. Maar die hoop sloeg snel om in schrik: bij een later onderzoek bleek het knobbeltje inderdaad kwaadaardig. Het was terug. De k*nker die ze dacht te hebben overwonnen, had zich opnieuw in haar lichaam genesteld.

Eerdere gevechten met k*nker

De diagnose kwam niet uit het niets. Ria Valk heeft al meerdere keren tegen k*nker gevochten. In het verleden werd ze behandeld voor zowel huidk*nker als borstk*nker. Haar eerdere behandelingen, inclusief een borstamputatie, waren zwaar maar succesvol. Ze dacht voorgoed klaar te zijn met het z!ekenhuis en behandelingen. Die gedachte gaf haar jarenlang rust.

“Ik was opgelucht, ik had het overleefd. Ik dacht: dit hoofdstuk is dicht,” zegt ze nu. “Maar dat bleek niet zo te zijn.”

Operatie en reconstructie

Op 31 januari van dit jaar onderging Ria opnieuw een operatie. Het knobbeltje werd verwijderd en tegelijkertijd kreeg ze een reconstructie van haar borst met haar eigen vetweefsel. “Ze hebben dat fantastisch gedaan,” vertelt ze met bewondering over de chirurgen. “Echt vakwerk. Ik keek in de spiegel en dacht: dit valt alles mee.”

De fysieke operatie verliep zonder complicaties, maar geestelijk is het zwaar. De wetenschap dat de k*nker is teruggekeerd, blijft knagen. “Je denkt: komt het nu weer terug? Is het nu echt weg? Of ben ik volgend jaar weer aan de beurt?” Die onzekerheid is voor haar misschien nog wel het moeilijkst.

Dagelijkse bestralingen

De operatie was slechts het begin van een nieuw behandeltraject. Sindsdien ondergaat Ria dagelijkse bestralingen. “Elke dag, van maandag tot en met vrijdag. Het is best intensief, vooral op mijn leeftijd.”

Ze beschrijft het proces als technisch en klinisch. “Je ligt daar, heel stil, in een koude kamer. Alles is nauwkeurig afgesteld. Je voelt niks, maar je weet wat er gebeurt. Het is raar. Je ligt daar, alsof het al écht gebeurt.”

Toch blijft Ria kalm en nuchter, zoals we haar kennen. “Ik tel af. Nog een paar weken, dan heb ik dit ook weer gehad.”

Positiviteit als wapen

Ondanks de zware behandelingen blijft Ria optimistisch. “Ik ben iemand die altijd blijft lachen. Zelfs op mijn slechtste dagen probeer ik een grapje te maken. Dat helpt. Ik ben geen piekeraar, al moet ik zeggen dat dit me wel heeft aangegrepen.”

Ze krijgt veel steun uit haar omgeving. Fans sturen lieve berichten en kaarten, en bekenden steken haar een hart onder de riem. “Die warmte voel ik. Dat doet me heel veel.”

De zangeres benadrukt ook dat ze zich gezegend voelt met haar medische team. “Ze leggen alles goed uit, ik voel me in goede handen. En dat is zó belangrijk als je z!ek bent.”

Terug naar het gewone leven?

Hoewel de behandelingen intensief zijn, kijkt Ria uit naar de tijd erna. Ze hoopt op een periode zonder z!ekenhuisafspraken. “Ik wil gewoon weer kunnen genieten. Een wandeling maken, zingen, lachen met vrienden. Kleine dingen, maar o zo waardevol.”

Of ze ooit nog zal optreden? Ze twijfelt. “Ik mis het podium soms wel. Maar ik weet ook dat ik niet meer de jongste ben. Alles op z’n tijd.” Toch sluit ze niets uit: “Wie weet, als ik me straks weer goed voel… een klein optreden? Dat zou ik prachtig vinden.”

Openheid over z!ekte

Ria vindt het belangrijk om open te zijn over haar gezondheid. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor anderen die in hetzelfde schuitje zitten. “K*nker blijft een taboe voor veel mensen. Maar het is iets waar zóveel mensen mee te maken krijgen. Als ik met mijn verhaal ook maar één iemand kan helpen of geruststellen, dan is het het waard.”

Ze merkt dat mensen soms bang zijn om haar te vragen hoe het gaat. “Maar ik vind het juist fijn als mensen geïnteresseerd zijn. Het helpt om erover te praten. Ik hoef geen medelijden, maar een beetje begrip en warmte — dat is goud waard.”

Veel liefde van haar fans

Op social media stromen de steunbetuigingen binnen. Duizenden fans spreken hun waardering uit voor Ria’s openheid en moed. Op Instagram en Facebook verschijnen hartjes, zonnetjes en lieve woorden.

Een fan schrijft: “Wat ben jij een krachtvrouw. Je bent voor velen een voorbeeld.” Een ander: “Mijn moeder danste op jouw muziek, en nu bid ik voor jouw herstel. Sterkte, lieve Ria.”

Ook collega’s uit de showbizzwereld laten van zich horen. “Ria is een icoon. Niet alleen als artiest, maar als mens. Ze verdient alle steun van de wereld,” aldus een bekende zangeres.

Wat we kunnen doen

Ria’s verhaal raakt veel mensen. Niet alleen omdat ze bekend is, maar omdat ze laat zien hoe het is om met z!ekte te leven en toch positief te blijven. Haar strijd herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om goed voor onszelf en elkaar te zorgen.

Een klein gebaar kan al veel betekenen. Een kaartje, een berichtje, of simpelweg een warm woord kan iemands dag maken. Laten we Ria – en anderen in soortgelijke situaties – laten voelen dat ze niet alleen zijn.

Tot slot

Ria Valk is een vrouw met een indrukwekkende carrière en een groot hart. Ze heeft de harten van generaties veroverd met haar muziek, haar acteerwerk en haar sprankelende persoonlijkheid. Nu ze een nieuwe strijd moet leveren, verdient ze ons respect en onze steun meer dan ooit.

💛 Wil je Ria een hart onder de riem steken? Laat dan een lieve boodschap voor haar achter op social media of stuur haar een kaartje. Elke vorm van steun telt.

🙏 Wij wensen Ria ontzettend veel kracht, moed en vooral herstel toe. En hopelijk kan ze snel weer doen waar ze zo van houdt: genieten van het leven.

Actueel

Gijs (22) verloor zijn zus Eva Kroot (26): ‘Bij een roodborstje denk ik altijd aan Eva’

Avatar foto

Published

on

Gijs (22) mist zijn zus Eva elke dag, maar voelt haar nabijheid in een klein roodborstje: “Alsof ze even komt kijken hoe het met me gaat”

Voor Gijs Kroot (22) uit Tilburg betekent een roodborstje veel meer dan een toevallig vogeltje in de tuin. Sinds zijn oudere zus Eva (26) aan longk*nker 0verleed, duikt het diertje op onverwachte momenten op. En telkens voelt het als een teken van verbondenheid. “Alsof ze even laat weten dat ik er niet alleen voor sta.”

Een onverwachte diagnose bij een jonge vrouw vol leven

Eva Kroot was sportief, sociaal en volop bezig met de toekomst. Niemand in haar omgeving had verwacht dat haar leven plots in het teken zou staan van z!ekenhuisbezoeken, scans en behandelingen. Op haar 24e kreeg Eva de diagnose longk*nker. “In eerste instantie dachten we aan een hardnekkige verkoudheid,” vertelt Gijs. “Niemand dacht aan iets ernstigs, zeker niet bij iemand die nog zo jong is en nooit heeft gerookt.”

De schok was groot. Ondanks de ingrijpende diagnose bleef Eva optimistisch en veerkrachtig. Ze onderging behandelingen, leefde zo bewust mogelijk en bleef betrokken bij haar omgeving. “Zelfs toen ze al uitbehandeld was, bleef ze een blij mens,” zegt Gijs. “Ze wilde blijven leven in het nu. Dat typeerde haar.”

Een grote zus én een beste vriendin

Gijs en Eva waren meer dan broer en zus. Ze waren elkaars vertrouwelingen. “Eva was degene bij wie ik altijd terechtkon. Ze luisterde zonder oordeel, wist precies wat ze moest zeggen. Ze heeft me altijd aangemoedigd om mezelf te zijn.” Hij pauzeert even. “Zij was mijn anker, mijn veilige plek.”

De z!ekte sloopte haar lichaam, maar niet haar geest. Tot haar laatste weken bleef Eva vragen hoe het met anderen ging. “Ze vroeg meer naar ons dan naar zichzelf. Zelfs in die laatste fase was ze bezorgd om mijn studie, mijn dromen, mijn toekomst.”

De leegte is niet in woorden te vangen

Eva 0verleed begin 2024. Gijs was 22, Eva pas 26. Het verlies voelde als een mokerslag. “De wereld draaide gewoon door, maar voor ons stond alles stil.” De lege plek in het gezin is voelbaar bij elke maaltijd, elk gesprek, elk toekomstplan. “Rouwen is niet iets dat je even doet. Het is iets dat in je verweven raakt.”

Gijs vond het moeilijk om zijn draai te vinden na het verlies. “Alles voelde zinloos. Studeren, plannen maken, zelfs lachen. Want hoe kon ik verder gaan terwijl zij dat niet meer kon?”

Een roodborstje in de tuin verandert alles

En toen, een paar dagen na de uitvaart, gebeurde er iets opmerkelijks. “Ik stond in de tuin en zag een roodborstje op het hek zitten. Het bleef rustig zitten, keek me aan. Het voelde niet zomaar als een vogel. Het voelde als… Eva.”

Sindsdien duikt het vogeltje op bij momenten van twijfel, verdriet of eenzaamheid. “Soms ben ik aan het wandelen, en dan vliegt er ineens een roodborstje voor me uit. Dan weet ik: ze is er nog, op haar eigen manier.”

Voor Gijs is het roodborstje geen toeval, maar een symbool. “Of je nu spiritueel bent of niet: dat kleine diertje geeft mij rust. Het is alsof Eva zegt: ‘Ik ben bij je, ga maar door.’”

Eva’s kracht op tv: leven met open vizier

Eva deed mee aan het televisieprogramma Over Mijn Lijk, waarin jonge mensen met een levensbedreigende z!ekte hun verhaal delen. “Ze wilde geen medelijden, maar begrip,” vertelt Gijs. “Ze wilde laten zien dat je ook kunt leven, ook als je weet dat je tijd beperkt is.”

De aflevering waarin Eva centraal stond, raakte vele kijkers. Het leverde talloze reacties op van mensen uit het hele land. “Ze kreeg berichten van mensen die zich herkenden in haar verhaal. Dat ze zich minder alleen voelden door haar openheid.”

Gijs is trots op wat zijn zus heeft achtergelaten. “Ze heeft iets groots gedaan door gewoon zichzelf te zijn. Kwetsbaar, liefdevol en eerlijk.”

Herinneren door te leven

Hoewel de pijn groot blijft, probeert Gijs zijn weg te vinden. Hij studeert psychologie en werkt aan een podcast waarin rouw bij jongeren centraal staat. “Rouwen is iets waar weinig over wordt gepraat, zeker onder jongeren. Maar het is zó belangrijk om die ruimte te maken.”

Zijn podcast biedt herkenning, een luisterend oor en soms een vleugje humor. “Niet om het licht te maken, maar om te laten zien dat verdriet en lachen naast elkaar mogen bestaan.”

Elke keer als Gijs aan Eva denkt – en dat is vaak – zegt hij zachtjes “Hoi Eva” als hij weer een roodborstje ziet. “Het helpt me om haar dichtbij te houden, ook al is ze fysiek weg.”

Symboliek van het roodborstje: troost in een kleine vorm

In veel culturen staat het roodborstje symbool voor verbondenheid met een 0verledene. Of het nu geloof, toeval of intuïtie is: voor veel mensen biedt het troost. Voor Gijs voelt het als een liefdevol teken dat hij niet alleen is.

“Het is klein, fragiel en toch zo krachtig,” zegt hij. “Net zoals Eva. Ze was een licht mens. En dat licht wil ik blijven voelen.”

Wat Eva hem leerde

Gijs vertelt dat hij dankzij Eva op een andere manier naar het leven is gaan kijken. “Ze leerde me dat je niet hoeft te wachten op een grote gebeurtenis om te voelen dat het leven waardevol is. Het zit in de kleine dingen. Een lach, een goed gesprek, of dus… een roodborstje.”

Hij sluit af met een boodschap voor anderen die iemand missen: “Zoek je eigen teken. Voor de een is het een liedje, voor de ander een geur, een plek of dier. Wat het ook is, laat het je helpen. Want we hoeven onze geliefden niet los te laten om verder te kunnen gaan. We mogen ze meedragen.”

Continue Reading