Actueel
Rachel Hazes bestookt André met psychologische oorlog: ‘Wil hem kapot maken’
De relatie tussen Rachel Hazes en haar zoon André Hazes jr. lijkt opnieuw een dieptepunt te hebben bereikt. Volgens Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds is Rachel bezig met wat hij omschrijft als “psychologische oorlogsvoering.” Dit komt voort uit de timing waarop zij juridische stappen tegen haar zoon heeft aangekondigd, namelijk op kerstavond.
Een verstoorde kerst
Op kerstavond ontving de advocaat van André om 16.15 uur een e-mail met de aankondiging van een dagvaarding. Deze boodschap had betrekking op de bekende “juniorkwestie,” waarin Rachel eist dat André jr. niet langer optreedt onder de naam André Hazes, maar zich André Hazes junior noemt. De timing van deze actie lijkt zorgvuldig gekozen, vlak voordat André en zijn zus Roxeanne kerst samen zouden vieren.
Bewuste timing?
Volgens Santegoeds kan de timing nauwelijks als toeval worden gezien. Hij stelt dat het bericht slechts bedoeld was om de kerst van André en Roxeanne te verstoren. “Als je dit op dat moment verstuurt, is het moeilijk om het anders te zien dan een bewuste poging om spanning te veroorzaken,” aldus de hoofdredacteur. Ondanks deze actie wisten André en zijn familie de sfeer positief te houden. De naam Rachel werd bewust niet genoemd tijdens de festiviteiten.
Meer dan een naamkwestie
Tijdens een gesprek met Santegoeds liet André doorschemeren dat de juniorkwestie slechts een klein onderdeel is van de spanningen tussen hem en zijn moeder. Hij gaf aan dat er meer speelt en dat dit mogelijk in de toekomst naar buiten zal komen. “Dit is het minste wat ik met haar meemaak,” zei André in vertrouwen tegen de journalist. Hiermee hint hij op een breder patroon van conflict.
Rachel’s karakter
Santegoeds benadrukt dat de actie van Rachel veel zegt over haar karakter. Het lijkt erop dat zij haar invloed en timing gebruikt om maximale impact te creëren, zonder rekening te houden met de emotionele gevolgen voor haar zoon. Dit is volgens de hoofdredacteur een voorbeeld van hoe complex en beladen de relatie tussen moeder en zoon is.
Toekomstige rechtszaak
De daadwerkelijke dagvaarding wordt volgens Santegoeds verwacht kort na het evenement Holland Zingt Hazes, waar André optreedt. Hoewel André heeft overwogen niet mee te doen, heeft hij besloten toch aanwezig te zijn. Hij wil echter niet langer geld verdienen waarmee Rachel wordt ondersteund, wat zijn twijfels over deelname verklaart.
Kerst bleef overeind
Ondanks de situatie wist André de kerst positief te houden. Hij en Roxeanne besloten het conflict buiten hun feestelijkheden te houden. Deze aanpak zorgde ervoor dat de actie van Rachel weinig invloed had op hun samenzijn, ondanks de intentie om de sfeer te verstoren.
Een complex conflict
De familie Hazes blijft onderwerp van publiek debat, vooral door het aanhoudende conflict tussen Rachel en André. Het lijkt erop dat de juniorkwestie slechts een symptoom is van een veel groter probleem binnen de familie. Wat de toekomst zal brengen, blijft onzeker.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.