Actueel
Ouders doodgestoken Sohani (11) doen een oproep aan Nederland
De ouders van de elfjarige Sohani, die afgelopen zaterdag op tragische wijze werd doodgestoken in Nieuwegein, willen hun dochter begraven in hun geboorteland Eritrea. Om hen hierbij te ondersteunen, is er een crowdfunding gestart, die binnen enkele uren al meer dan 33.000 euro heeft opgehaald. De inzamelingsactie moet helpen om de kosten voor het afscheid en de overbrenging van het lichaam te dekken.
Geldinzameling voor waardig afscheid
De tragische moord op Sohani heeft diepe indruk gemaakt in Nederland. De initiatiefnemers van de inzamelingsactie op het platform GoFundMe melden dat het meisje op het moment van de aanval buiten was met leeftijdsgenoten. Uit het niets werd ze aangevallen en neergestoken, waardoor haar jonge leven abrupt werd beëindigd.
Haar ouders, die oorspronkelijk uit Eritrea komen, willen haar een waardige rustplaats geven in hun geboorteland. Dit brengt echter aanzienlijke kosten met zich mee, waaronder de repatriëring van haar lichaam en de begrafenis. De oorspronkelijke doelstelling van de inzameling was flexibel ingesteld op advies van GoFundMe, maar vanwege de massale steun en donaties is het streefbedrag verhoogd naar 32.500 euro.
De familie en initiatiefnemers benadrukken dat elke donatie, hoe klein ook, een verschil kan maken en de ouders enorm kan helpen in deze hartverscheurende situatie.
Het fatale steekincident
Het tragische incident vond plaats op zaterdagmiddag rond 15.00 uur aan de Anemoonstraat in Nieuwegein. Sohani was buiten met vrienden toen een 29-jarige man uit dezelfde plaats haar plotseling aanviel en neerstak.
Hulpdiensten kwamen snel ter plaatse, maar voor het meisje mocht geen hulp meer baten. De verdachte werd kort na het incident gearresteerd door de politie. Het motief achter de aanval is nog onduidelijk en de politie is bezig met een uitgebreid onderzoek naar de omstandigheden en achtergronden van de dader.
Het nieuws over de moord heeft diepe impact gehad op de lokale gemeenschap en daarbuiten. Veel mensen leven mee met de familie en uiten hun verdriet en ongeloof over dit brute geweld. Op sociale media worden steunbetuigingen gedeeld en velen hebben bijgedragen aan de inzamelingsactie om de ouders van Sohani te helpen in deze moeilijke tijd.
Bericht op GoFundMe
Op het crowdfundingplatform GoFundMe werd een ontroerend bericht geplaatst door de initiatiefnemers van de actie:
Lieve mensen, zoals we allemaal hebben meegekregen, vanuit de media of heel dichtbij, is afgelopen zaterdag 1 februari Sohani om het leven gebracht.
Sohani, een elfjarig meisje, was op dat moment buiten met leeftijdsgenootjes. Uit het niets is haar het leven ontnomen. Er zijn op dit moment ongelooflijk veel vragen. Vooral het “waarom” is wat bij velen door het hoofd gaat.
Ook bij haar ouders. Namens de familie zijn er helaas ook zorgen en vragen over de financiële kant van dit onmenselijke verdriet. De ouders van Sohani komen uit Eritrea en hebben de wens om hun dochter daar te begraven. Alle kleine beetjes helpen.
Via deze weg willen wij een beroep doen op jullie om hen hiermee te ondersteunen middels een financiële bijdrage.
De oproep heeft inmiddels brede aandacht gekregen en blijft groeien in donaties.
Steun uit de samenleving
Naast de financiële steun betuigen veel mensen hun medeleven aan de familie van Sohani. In Nieuwegein en omliggende steden worden bloemen en knuffels neergelegd op de plek waar het misdrijf plaatsvond. Er zijn initiatieven om een stille tocht te organiseren, zodat de gemeenschap op respectvolle wijze afscheid kan nemen van Sohani en steun kan bieden aan haar ouders.
De moord op het jonge meisje heeft veel emoties losgemaakt en roept vragen op over veiligheid in de samenleving. Veel mensen vragen zich af hoe een kind op klaarlichte dag slachtoffer kan worden van een dergelijk misdrijf en of er maatregelen genomen kunnen worden om dit in de toekomst te voorkomen.
Onderzoek naar de verdachte en motief
De politie heeft nog geen details vrijgegeven over het mogelijke motief van de verdachte. Er wordt onderzoek gedaan naar zijn achtergrond en of er een eerdere connectie was met het slachtoffer. Volgens omwonenden was het een schokkend en onverwacht incident.
Voor de familie van Sohani is dit een ondraaglijk verlies. Hun enige wens op dit moment is om hun dochter een waardig afscheid te geven in Eritrea. Dankzij de enorme steun van donateurs komt dit doel steeds dichterbij.
De crowdfundingactie blijft openstaan voor verdere bijdragen, zodat de ouders zich geen zorgen hoeven te maken over de kosten en zich volledig kunnen richten op hun rouwproces.
Oproep aan Nederland
De ouders van Sohani en de initiatiefnemers van de inzamelingsactie hopen dat de solidariteit blijft voortduren. Zij roepen Nederland op om steun te blijven betuigen en te helpen waar mogelijk. “Geen enkele ouder zou dit moeten meemaken. We hopen dat mensen ons blijven helpen, zodat we ons dochtertje in vrede kunnen laten rusten,” laten zij in een emotionele verklaring weten.
Met elke donatie, steunbetuiging of simpel bericht van medeleven wordt de familie van Sohani geholpen in hun onbeschrijfelijke verdriet. De komende dagen zal meer bekend worden over de vervolgstappen van het onderzoek en de uitvaart van het jonge meisje.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.