Actueel
Ouders doodgestoken Sohani (11) doen een oproep aan Nederland
De ouders van de elfjarige Sohani, die afgelopen zaterdag op tragische wijze werd doodgestoken in Nieuwegein, willen hun dochter begraven in hun geboorteland Eritrea. Om hen hierbij te ondersteunen, is er een crowdfunding gestart, die binnen enkele uren al meer dan 33.000 euro heeft opgehaald. De inzamelingsactie moet helpen om de kosten voor het afscheid en de overbrenging van het lichaam te dekken.
Geldinzameling voor waardig afscheid
De tragische moord op Sohani heeft diepe indruk gemaakt in Nederland. De initiatiefnemers van de inzamelingsactie op het platform GoFundMe melden dat het meisje op het moment van de aanval buiten was met leeftijdsgenoten. Uit het niets werd ze aangevallen en neergestoken, waardoor haar jonge leven abrupt werd beëindigd.
Haar ouders, die oorspronkelijk uit Eritrea komen, willen haar een waardige rustplaats geven in hun geboorteland. Dit brengt echter aanzienlijke kosten met zich mee, waaronder de repatriëring van haar lichaam en de begrafenis. De oorspronkelijke doelstelling van de inzameling was flexibel ingesteld op advies van GoFundMe, maar vanwege de massale steun en donaties is het streefbedrag verhoogd naar 32.500 euro.
De familie en initiatiefnemers benadrukken dat elke donatie, hoe klein ook, een verschil kan maken en de ouders enorm kan helpen in deze hartverscheurende situatie.
Het fatale steekincident
Het tragische incident vond plaats op zaterdagmiddag rond 15.00 uur aan de Anemoonstraat in Nieuwegein. Sohani was buiten met vrienden toen een 29-jarige man uit dezelfde plaats haar plotseling aanviel en neerstak.
Hulpdiensten kwamen snel ter plaatse, maar voor het meisje mocht geen hulp meer baten. De verdachte werd kort na het incident gearresteerd door de politie. Het motief achter de aanval is nog onduidelijk en de politie is bezig met een uitgebreid onderzoek naar de omstandigheden en achtergronden van de dader.
Het nieuws over de moord heeft diepe impact gehad op de lokale gemeenschap en daarbuiten. Veel mensen leven mee met de familie en uiten hun verdriet en ongeloof over dit brute geweld. Op sociale media worden steunbetuigingen gedeeld en velen hebben bijgedragen aan de inzamelingsactie om de ouders van Sohani te helpen in deze moeilijke tijd.
Bericht op GoFundMe
Op het crowdfundingplatform GoFundMe werd een ontroerend bericht geplaatst door de initiatiefnemers van de actie:
Lieve mensen, zoals we allemaal hebben meegekregen, vanuit de media of heel dichtbij, is afgelopen zaterdag 1 februari Sohani om het leven gebracht.
Sohani, een elfjarig meisje, was op dat moment buiten met leeftijdsgenootjes. Uit het niets is haar het leven ontnomen. Er zijn op dit moment ongelooflijk veel vragen. Vooral het “waarom” is wat bij velen door het hoofd gaat.
Ook bij haar ouders. Namens de familie zijn er helaas ook zorgen en vragen over de financiële kant van dit onmenselijke verdriet. De ouders van Sohani komen uit Eritrea en hebben de wens om hun dochter daar te begraven. Alle kleine beetjes helpen.
Via deze weg willen wij een beroep doen op jullie om hen hiermee te ondersteunen middels een financiële bijdrage.
De oproep heeft inmiddels brede aandacht gekregen en blijft groeien in donaties.
Steun uit de samenleving
Naast de financiële steun betuigen veel mensen hun medeleven aan de familie van Sohani. In Nieuwegein en omliggende steden worden bloemen en knuffels neergelegd op de plek waar het misdrijf plaatsvond. Er zijn initiatieven om een stille tocht te organiseren, zodat de gemeenschap op respectvolle wijze afscheid kan nemen van Sohani en steun kan bieden aan haar ouders.
De moord op het jonge meisje heeft veel emoties losgemaakt en roept vragen op over veiligheid in de samenleving. Veel mensen vragen zich af hoe een kind op klaarlichte dag slachtoffer kan worden van een dergelijk misdrijf en of er maatregelen genomen kunnen worden om dit in de toekomst te voorkomen.
Onderzoek naar de verdachte en motief
De politie heeft nog geen details vrijgegeven over het mogelijke motief van de verdachte. Er wordt onderzoek gedaan naar zijn achtergrond en of er een eerdere connectie was met het slachtoffer. Volgens omwonenden was het een schokkend en onverwacht incident.
Voor de familie van Sohani is dit een ondraaglijk verlies. Hun enige wens op dit moment is om hun dochter een waardig afscheid te geven in Eritrea. Dankzij de enorme steun van donateurs komt dit doel steeds dichterbij.
De crowdfundingactie blijft openstaan voor verdere bijdragen, zodat de ouders zich geen zorgen hoeven te maken over de kosten en zich volledig kunnen richten op hun rouwproces.
Oproep aan Nederland
De ouders van Sohani en de initiatiefnemers van de inzamelingsactie hopen dat de solidariteit blijft voortduren. Zij roepen Nederland op om steun te blijven betuigen en te helpen waar mogelijk. “Geen enkele ouder zou dit moeten meemaken. We hopen dat mensen ons blijven helpen, zodat we ons dochtertje in vrede kunnen laten rusten,” laten zij in een emotionele verklaring weten.
Met elke donatie, steunbetuiging of simpel bericht van medeleven wordt de familie van Sohani geholpen in hun onbeschrijfelijke verdriet. De komende dagen zal meer bekend worden over de vervolgstappen van het onderzoek en de uitvaart van het jonge meisje.
Actueel
Simon (20), de zoon van Bart De Wever, doet onthutsende bekentenis: ‘Mijn vader is verschrikkelijk’
“Mijn vader is verschrikkelijk”: openhartige woorden van Simon De Wever raken een gevoelige snaar
Het zijn woorden die hard binnenkomen. Niet omdat ze schreeuwerig zijn uitgesproken, maar juist omdat ze doordrenkt lijken van emotie en onmacht. Simon De Wever, de twintigjarige zoon van politicus Bart De Wever, heeft zich in een zeldzaam openhartig moment uitgesproken over de relatie met zijn vader. Zijn uitspraak — “Mijn vader is verschrikkelijk” — veroorzaakte direct opschudding, maar wie verder kijkt dan de letterlijke woorden, ziet vooral een jongvolwassene die worstelt met afstand, verwachtingen en gemis.
Geen politieke aanval, geen publieke afrekening, maar een persoonlijke kreet die veel losmaakt bij mensen die zich herkennen in het gevoel achter de woorden.
Geen beschuldiging, maar een uiting van gemis
Mensen uit de omgeving van Simon benadrukken dat zijn uitspraak niet bedoeld was als een veroordeling van zijn vader als persoon. Integendeel. Het ging volgens hen om het benoemen van een gevoel dat al langer sluimerde: emotionele afstand binnen een vader-zoonrelatie die onder druk staat door verantwoordelijkheden, agenda’s en een leven in de schijnwerpers.
Een familievriend verwoordt
het voorzichtig:
“Hij bedoelt niet dat zijn
vader slecht is. Hij bedoelt dat hij hem mist.”
Dat onderscheid is cruciaal. De uitspraak krijgt pas betekenis wanneer ze wordt gelezen als een uiting van pijn, niet van verwijt.
Opgroeien in de schaduw van een publiek figuur
Simon groeide op met een vader die niet alleen vader was, maar ook een van de meest invloedrijke politici van Vlaanderen. Dat betekent leven met camera’s, commentaar, publieke verwachtingen — en een agenda die zelden leeg is. Voor een kind kan dat verwarrend zijn.
Volgens mensen die Simon goed kennen, voelde hij zich soms letterlijk en figuurlijk op de tweede plaats komen. Niet uit onwil van zijn vader, maar door de realiteit van een leven dat grotendeels in het teken staat van publieke verantwoordelijkheid.
“Als je vader altijd bezig is met het land, vraag je je af waar jij past,” zou Simon hebben gezegd.
Die gedachte is pijnlijk herkenbaar voor kinderen van ouders met veeleisende beroepen, of dat nu in de politiek, zorg, het bedrijfsleven of de media is.
Een poging tot verzoening die strandde
Volgens bronnen dicht bij het gezin zou er recent een poging zijn geweest om de relatie te herstellen of in elk geval te verdiepen. Er werd een gesprek gepland waarin alles uitgesproken zou worden. Verwachtingen waren hoog, maar de uitkomst bleek teleurstellend.
“Ze spraken langs elkaar heen,” aldus een
betrokkene.
“Simon zocht nabijheid en
erkenning. Bart zocht oplossingen en structuur.”
Het gesprek eindigde zonder ruzie, maar ook zonder het gevoel dat er echt verbinding was ontstaan. Juist die leegte kan soms meer pijn doen dan een open conflict.
Publieke reacties: verdeeld maar betrokken
De uitspraak van Simon leidde tot een golf aan reacties in Vlaanderen en daarbuiten. Op sociale media, in opinies en gesprekken aan de keukentafel werd de situatie breed besproken. De meningen lopen uiteen, maar de toon blijft opvallend vaak empathisch.
Veel mensen herkennen zichzelf in Simons woorden:
-
“Dit gaat niet over politiek, dit gaat over vaderschap.”
-
“Een zoon mag zijn gevoel uiten, ook als dat ongemakkelijk is.”
-
“Dit is geen aanval, dit is een noodkreet.”
Tegelijk zijn er ook stemmen die vinden dat zulke zaken privé hadden moeten blijven, los van media-aandacht. Die spanning tussen openheid en privacy is precies wat dit verhaal zo complex maakt.
Stilte van Bart De Wever zegt ook iets
Van de kant van Bart De Wever is er geen publieke reactie gekomen. Voor wie hem kent, is dat niet verrassend. Hij staat erom bekend privézaken buiten de openbaarheid te houden en conflicten liever binnenskamers te bespreken.
Insiders suggereren dat hij het gesprek met zijn zoon niet via de media wil voeren, maar op een moment en plek die rust en veiligheid bieden. Of en wanneer dat gebeurt, is onbekend.
Wat wel duidelijk is: zwijgen betekent niet per se onverschilligheid. Soms is stilte een poging om escalatie te vermijden.
Een breder gesprek over emotionele beschikbaarheid
Wat deze situatie overstijgt, is het grotere thema dat ermee wordt aangeraakt: emotionele beschikbaarheid van ouders, vooral vaders, in een wereld die steeds meer vraagt. Succes, verantwoordelijkheid en maatschappelijke druk kunnen onbedoeld afstand creëren binnen gezinnen.
Simons verhaal raakt een snaar omdat het universeel is. Het gaat over gezien willen worden, gehoord willen worden, en het gevoel dat liefde soms verloren gaat in praktische drukte.
Geen schandaal, maar een kwetsbaar moment
Wie dit verhaal leest als sensatie, mist de kern. Dit is geen rel, geen politieke kwestie, geen aanval. Het is een moment van kwetsbaarheid, uitgesproken door iemand die nog zoekt naar zijn plek — als zoon, als individu, los van de rol van zijn vader.
De
woorden “mijn vader is
verschrikkelijk” klinken hard, maar wie tussen de regels
leest, hoort iets heel anders:
een zoon die zijn vader nodig heeft.
En misschien is dat, in alle rumoer, de meest menselijke boodschap van allemaal.
