Actueel
Ouders doodgestoken Sohani (11) doen een oproep aan Nederland
De ouders van de elfjarige Sohani, die afgelopen zaterdag op tragische wijze werd doodgestoken in Nieuwegein, willen hun dochter begraven in hun geboorteland Eritrea. Om hen hierbij te ondersteunen, is er een crowdfunding gestart, die binnen enkele uren al meer dan 33.000 euro heeft opgehaald. De inzamelingsactie moet helpen om de kosten voor het afscheid en de overbrenging van het lichaam te dekken.
Geldinzameling voor waardig afscheid
De tragische moord op Sohani heeft diepe indruk gemaakt in Nederland. De initiatiefnemers van de inzamelingsactie op het platform GoFundMe melden dat het meisje op het moment van de aanval buiten was met leeftijdsgenoten. Uit het niets werd ze aangevallen en neergestoken, waardoor haar jonge leven abrupt werd beëindigd.
Haar ouders, die oorspronkelijk uit Eritrea komen, willen haar een waardige rustplaats geven in hun geboorteland. Dit brengt echter aanzienlijke kosten met zich mee, waaronder de repatriëring van haar lichaam en de begrafenis. De oorspronkelijke doelstelling van de inzameling was flexibel ingesteld op advies van GoFundMe, maar vanwege de massale steun en donaties is het streefbedrag verhoogd naar 32.500 euro.
De familie en initiatiefnemers benadrukken dat elke donatie, hoe klein ook, een verschil kan maken en de ouders enorm kan helpen in deze hartverscheurende situatie.
Het fatale steekincident
Het tragische incident vond plaats op zaterdagmiddag rond 15.00 uur aan de Anemoonstraat in Nieuwegein. Sohani was buiten met vrienden toen een 29-jarige man uit dezelfde plaats haar plotseling aanviel en neerstak.
Hulpdiensten kwamen snel ter plaatse, maar voor het meisje mocht geen hulp meer baten. De verdachte werd kort na het incident gearresteerd door de politie. Het motief achter de aanval is nog onduidelijk en de politie is bezig met een uitgebreid onderzoek naar de omstandigheden en achtergronden van de dader.
Het nieuws over de moord heeft diepe impact gehad op de lokale gemeenschap en daarbuiten. Veel mensen leven mee met de familie en uiten hun verdriet en ongeloof over dit brute geweld. Op sociale media worden steunbetuigingen gedeeld en velen hebben bijgedragen aan de inzamelingsactie om de ouders van Sohani te helpen in deze moeilijke tijd.
Bericht op GoFundMe
Op het crowdfundingplatform GoFundMe werd een ontroerend bericht geplaatst door de initiatiefnemers van de actie:
Lieve mensen, zoals we allemaal hebben meegekregen, vanuit de media of heel dichtbij, is afgelopen zaterdag 1 februari Sohani om het leven gebracht.
Sohani, een elfjarig meisje, was op dat moment buiten met leeftijdsgenootjes. Uit het niets is haar het leven ontnomen. Er zijn op dit moment ongelooflijk veel vragen. Vooral het “waarom” is wat bij velen door het hoofd gaat.
Ook bij haar ouders. Namens de familie zijn er helaas ook zorgen en vragen over de financiële kant van dit onmenselijke verdriet. De ouders van Sohani komen uit Eritrea en hebben de wens om hun dochter daar te begraven. Alle kleine beetjes helpen.
Via deze weg willen wij een beroep doen op jullie om hen hiermee te ondersteunen middels een financiële bijdrage.
De oproep heeft inmiddels brede aandacht gekregen en blijft groeien in donaties.
Steun uit de samenleving
Naast de financiële steun betuigen veel mensen hun medeleven aan de familie van Sohani. In Nieuwegein en omliggende steden worden bloemen en knuffels neergelegd op de plek waar het misdrijf plaatsvond. Er zijn initiatieven om een stille tocht te organiseren, zodat de gemeenschap op respectvolle wijze afscheid kan nemen van Sohani en steun kan bieden aan haar ouders.
De moord op het jonge meisje heeft veel emoties losgemaakt en roept vragen op over veiligheid in de samenleving. Veel mensen vragen zich af hoe een kind op klaarlichte dag slachtoffer kan worden van een dergelijk misdrijf en of er maatregelen genomen kunnen worden om dit in de toekomst te voorkomen.
Onderzoek naar de verdachte en motief
De politie heeft nog geen details vrijgegeven over het mogelijke motief van de verdachte. Er wordt onderzoek gedaan naar zijn achtergrond en of er een eerdere connectie was met het slachtoffer. Volgens omwonenden was het een schokkend en onverwacht incident.
Voor de familie van Sohani is dit een ondraaglijk verlies. Hun enige wens op dit moment is om hun dochter een waardig afscheid te geven in Eritrea. Dankzij de enorme steun van donateurs komt dit doel steeds dichterbij.
De crowdfundingactie blijft openstaan voor verdere bijdragen, zodat de ouders zich geen zorgen hoeven te maken over de kosten en zich volledig kunnen richten op hun rouwproces.
Oproep aan Nederland
De ouders van Sohani en de initiatiefnemers van de inzamelingsactie hopen dat de solidariteit blijft voortduren. Zij roepen Nederland op om steun te blijven betuigen en te helpen waar mogelijk. “Geen enkele ouder zou dit moeten meemaken. We hopen dat mensen ons blijven helpen, zodat we ons dochtertje in vrede kunnen laten rusten,” laten zij in een emotionele verklaring weten.
Met elke donatie, steunbetuiging of simpel bericht van medeleven wordt de familie van Sohani geholpen in hun onbeschrijfelijke verdriet. De komende dagen zal meer bekend worden over de vervolgstappen van het onderzoek en de uitvaart van het jonge meisje.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
