Actueel
Ophef over strakke outfit van tv-presentatrice: “Dit kan echt niet op televisie”
Kledingkeuze op televisie: stijl, perceptie en de impact op kijkers
In de wereld van televisie draait het allang niet meer alleen om de boodschap. Hoe iets gepresenteerd wordt, is minstens zo belangrijk als de inhoud zelf. Een recent voorbeeld dat de gemoederen bezighoudt, is de aandacht die een vrouwelijke tv-presentatrice kreeg vanwege haar keuze voor een strak en opvallend jurkje tijdens het weerbericht. Haar kledingkeuze leidde tot felle reacties, discussies op sociale media en een bredere dialoog over normen, expressie en professionele uitstraling op televisie.
Waarom kleding op televisie altijd onderwerp van gesprek blijft
Televisie is en blijft een visueel medium. Kijkers nemen niet alleen waar wat er wordt gezegd, maar ook hoe iemand eruitziet, zich beweegt en wat diegene draagt. In een tijd waarin beeldcultuur centraal staat, is kleding een krachtig signaal. Een strak jurkje dat de vormen benadrukt, blijft hangen in het geheugen van de kijker – soms meer dan de feitelijke boodschap van het programma.
Voor vrouwelijke presentatrices is dit vaak een spanningsveld. Aan de ene kant willen ze professioneel en geloofwaardig overkomen, aan de andere kant willen ze ook hun persoonlijkheid en stijl tot uiting brengen. Die balans is niet altijd eenvoudig te vinden.
Visuele prikkels en de psychologie van aandacht
Uit psychologisch onderzoek blijkt dat het menselijk brein automatisch reageert op visuele prikkels. Felle kleuren, contrasterende vormen en bewegingen trekken onze aandacht. In het geval van een opvallende outfit op televisie kan dit ertoe leiden dat de inhoud – in dit geval het weerbericht – naar de achtergrond verdwijnt. Dit is geen kwestie van onwil, maar van instinct. Kijkers kunnen simpelweg afgeleid raken door het beeld, nog voor ze de inhoud echt tot zich nemen.
Maar is dat verkeerd? Voor de ene kijker is het simpelweg een modekeuze; voor de ander lijkt het een bewuste strategie om de aandacht vast te houden.
De boodschap achter de kleding
Kleding is meer dan enkel stof; het is een vorm van communicatie. De keuze van een presentatrice om een strakke jurk te dragen, kan gezien worden als een uitdrukking van zelfvertrouwen, stijl of zelfs een statement tegen ouderwetse opvattingen over hoe vrouwen zich ‘hoorden’ te kleden op tv. Toch ervaren sommige kijkers dit als ongepast, zeker in nieuws- of informatierubrieken waar objectiviteit wordt verwacht.
Deze uiteenlopende reacties laten zien dat televisiekleding geen neutraal terrein is. Wat voor de een inspirerend is, is voor de ander juist afleidend. En dat maakt het onderwerp des te relevanter.
Zelfverzekerd voor de camera: de kracht van uitstraling
Wat opvalt aan de besproken presentatrice is haar zichtbare zelfvertrouwen. Ondanks de ophef straalt ze rust en overtuiging uit tijdens haar optreden. En dat is niet onbelangrijk. Zelfvertrouwen wordt vaak gekoppeld aan geloofwaardigheid, zeker op televisie. Wanneer een presentator of presentatrice zich comfortabel voelt in wat hij of zij draagt, komt de boodschap doorgaans sterker over – al verschuift bij sommigen de focus even naar de outfit zelf.
Het is dit spanningsveld dat het debat voedt: is het belangrijker dat de inhoud blijft hangen, of dat de presentator authentiek en herkenbaar is?
Televisie als spiegel van maatschappelijke normen
De discussie over kleding op televisie gaat in feite over meer dan mode. Het raakt aan maatschappelijke thema’s zoals genderrollen, beeldvorming en verwachtingen. Moet een vrouwelijke presentatrice zich anders kleden dan een mannelijke collega? En wie bepaalt eigenlijk wat gepast is?
De reacties op opvallende outfits tonen hoe normatief en traditioneel sommige verwachtingen nog zijn. Tegelijkertijd groeit het besef dat televisie een plek moet zijn waar iedereen zichzelf mag zijn – binnen de grenzen van professionaliteit.
Als kleding de inhoud overschaduwt
In veel gevallen wordt de presentator of presentatrice een verlengstuk van het programma. Wanneer de kledingkeuze veel aandacht trekt, kan dat de inhoud overschaduwen. Bij weerberichten of nieuwsuitzendingen, waar feitelijke informatie centraal staat, kan dat als problematisch worden ervaren. Toch geldt: als de kijker blijft hangen en kijkt, is dat vanuit televisielogica al winst.
Zeker in tijden van dalende kijkcijfers grijpen zenders iedere kans aan om hun content visueel aantrekkelijker te maken. Soms is die balans echter moeilijk te behouden.
De invloed van social media
Social media spelen een grote rol in hoe kledingkeuzes worden ontvangen. Waar vroeger reacties beperkt bleven tot huiskamers en redactiekamers, worden ze nu massaal gedeeld op X (voorheen Twitter), Instagram en TikTok. Binnen enkele minuten kan een outfit viraal gaan – positief of negatief.
Dat zorgt voor extra druk op tv-presentatoren. Zij zijn zich er steeds meer van bewust dat hun uiterlijk niet alleen door collega’s wordt beoordeeld, maar door duizenden, soms miljoenen mensen. En dat beïnvloedt hun keuzes.
Een blik op stijl en functionaliteit
Toch hoeft een stijlvolle outfit geen afbreuk te doen aan de inhoud. De vraag is: wordt de presentator nog serieus genomen? In het geval van de besproken presentatrice is het antwoord voor veel kijkers: ja. Ondanks of dankzij haar kleding wist ze de aandacht vast te houden en de boodschap helder over te brengen.
De uitdaging voor televisieprofessionals is dan ook niet om te kiezen tussen stijl en inhoud, maar om beide harmonieus te laten samenwerken. Kleding die zelfvertrouwen geeft én ruimte biedt aan de inhoud is het streven.
Veelgestelde vragen
Waarom is de kleding van een tv-presentatrice zo
vaak onderwerp van gesprek?
Omdat televisie een visueel medium is en kleding een belangrijke
rol speelt in hoe we iemand waarnemen. Uiterlijke keuzes kunnen de
aandacht trekken, beïnvloeden en soms zelfs de inhoud
overschaduwen.
Beïnvloedt kleding hoe kijkers de inhoud
ontvangen?
Ja. Een opvallende outfit kan de aandacht afleiden van de
boodschap. Maar als de presentator goed communiceert, hoeft dat
niet negatief te zijn.
Is er een dresscode voor
televisie?
Er zijn richtlijnen die per omroep of zender kunnen verschillen,
maar er bestaat geen universele dresscode. Veel hangt af van het
format, het tijdstip en de doelgroep.
Waarom trekken vrouwen op televisie meer aandacht
met hun kleding dan mannen?
Dat heeft te maken met maatschappelijke verwachtingen en
genderrollen. Vrouwen worden vaker beoordeeld op uiterlijk, wat
bijdraagt aan de verhoogde aandacht voor hun kledingkeuze.
Moet kledingkeuze op tv aangepast worden aan de
inhoud?
Idealiter wel. Een nieuwslezer of presentator moet vertrouwen en
professionaliteit uitstralen. Toch is er steeds meer ruimte voor
persoonlijkheid en stijl – zolang de inhoud maar overeind
blijft.
Conclusie
Kleding op televisie blijft een bron van discussie, vooral als het gaat om vrouwelijke presentatrices. In een tijd waarin beeldvorming en imago net zo belangrijk zijn als de boodschap, blijkt kleding een krachtig communicatie-instrument. De balans tussen stijl, professionaliteit en authenticiteit is soms lastig te bewaren, maar steeds belangrijker in een mediacultuur waarin de kijker meer dan ooit oordeelt op wat hij ziet.
Door dit onderwerp bespreekbaar te maken, kunnen we stappen zetten richting meer begrip, nuance en ruimte voor persoonlijke expressie – ook op het scherm.
Bekijk de beelden hieronder:
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”