Actueel
Onderzoek onthult: Het afschieten van wolven zal juist leiden tot méér wolvenaanvallen
Waarom het doden van wolven in Nederland een averechts effect heeft: de feiten en oplossingen op een rij
De terugkeer van de wolf in Nederland zorgt al geruime tijd voor verhitte discussies. Boeren maken zich zorgen over hun vee, natuurliefhebbers pleiten voor bescherming van het roofdier, en politici zoeken naar een middenweg. Een veelgehoorde roep uit de agrarische sector is: laat wolven afschieten om schade te beperken. Maar wat als deze maatregel niet alleen ineffectief blijkt, maar zelfs averechts werkt?
Wolven afschieten: waarom het probleem juist verergert
Hoewel het doden van wolven logisch lijkt om schade aan de veestapel te voorkomen, tonen meerdere wetenschappelijke studies aan dat dit juist leidt tot méér incidenten met vee. Hoe dat kan? Het antwoord ligt in de sociale structuur van wolvenroedels.
Wolven leven in hechte groepen met een strikte hiërarchie, geleid door een ervaren alfawolf. Deze leider speelt een cruciale rol in de jachtstrategie, het opvoeden van jongen en het stabiliseren van de groep. Wanneer zo’n alfadier wordt gedood:
- Verstoort dit de groepsstructuur, waardoor jonge, onervaren wolven impulsief en ongecontroleerd gaan jagen.
- Roedels vallen uiteen, met als gevolg dat kleine groepjes of solitair levende wolven sneller op vee gaan jagen omdat ze minder goed in staat zijn om wild te vangen.
- De voortplanting neemt toe, omdat jongere wolven sneller paren bij afwezigheid van dominante dieren, wat leidt tot meer jongen – en dus meer wolven in plaats van minder.
Een studie gepubliceerd in Biological Conservation toont aan dat in gebieden waar wolven worden afgeschoten, het aantal aanvallen op vee juist met gemiddeld 25% stijgt. Afschot werkt dus niet als oplossing, maar als katalysator van het probleem.
Voorbeelden uit het buitenland: wat Nederland kan leren
In landen als Duitsland, Frankrijk en België, waar de wolf al langer voorkomt, zijn alternatieve oplossingen ontwikkeld die veel effectiever zijn dan afschot. Deze landen kiezen voor preventieve maatregelen, met opvallend goede resultaten.
In België heeft het Wolf Fencing Team Belgium (WFTB) bijvoorbeeld meer dan 150 wolfwerende omheiningen geplaatst. In gebieden waar deze hekken staan, is het aantal aanvallen op vee drastisch gedaald. In Duitsland zijn wolfwerende hekken zelfs verplicht in leefgebieden van wolven. Frankrijk gebruikt al decennialang kuddebewakingshonden, met indrukwekkende resultaten.
Effectieve alternatieven voor het doden van wolven
Als afschot averechts werkt, wat kunnen we dan wél doen om schade aan de veestapel te beperken? Hier zijn vier bewezen effectieve methoden:
1. Wolfwerende hekken
Een wolfwerend hek bestaat uit een elektrische omheining van minimaal 1,20 meter hoog, met meerdere spanningsdraden. De combinatie van hoogte en elektrische schok ontmoedigt wolven om zich te wagen aan het overbruggen van het hek. In Duitsland zijn deze hekken zo effectief gebleken dat het aantal aanvallen in beschermde gebieden bijna tot nul is teruggebracht.
2. Kuddebewakingshonden
Rassen zoals de Pyreneese Berghond of de Maremma worden sinds eeuwen ingezet in Zuid-Europa om vee te beschermen tegen roofdieren. Deze honden zijn groot, waakzaam en sociaal naar mensen, maar intimiderend voor roofdieren. Studies uit Frankrijk en Italië tonen aan dat kuddebewakingshonden in veel gevallen succesvol wolven op afstand houden.
3. Kadavers snel verwijderen
Dode dieren die op een weiland blijven liggen, trekken roofdieren aan. Wolven zijn opportunisten en zullen snel leren dat vee een gemakkelijke voedselbron is. Door kadavers snel en correct af te voeren, wordt de kans op gewenning aan vee als voedselbron sterk verminderd.
4. Licht- en geluidssystemen
Knipperende lampen of geluidsinstallaties aan de randen van weilanden geven wolven het gevoel dat ze worden geobserveerd of bedreigd. Hoewel deze techniek niet in alle situaties effectief is, blijkt uit veldonderzoek dat het wolven wel degelijk op afstand kan houden, vooral als onderdeel van een breder preventieplan.
De angst voor de wolf: misplaatst of begrijpelijk?
Het pleidooi voor afschot komt vaak voort uit frustratie, economische schade en angst. Deze emoties zijn begrijpelijk, zeker als boeren hun dieren verliezen. Toch blijkt dat de feitelijke dreiging van de wolf voor mensen nihil is.
Wolven zijn van nature schuwe dieren. In Europa zijn nauwelijks gevallen bekend van wolven die mensen aanvallen. De meeste conflicten ontstaan doordat mensen niet weten hoe ze moeten omgaan met de aanwezigheid van wolven.
Voorlichting, transparantie en educatie spelen daarom een cruciale rol. Door burgers en boeren bewust te maken van het gedrag van wolven én van de bestaande preventieve maatregelen, kan veel onrust worden weggenomen.
Politieke discussie en het belang van wetenschappelijke feiten
In het politieke debat over de wolf wordt regelmatig gepleit voor “beheer door afschot”. Sommige partijen gebruiken dit onderwerp zelfs om politiek draagvlak te winnen bij bezorgde plattelandsbewoners.
Maar de realiteit is dat emotie niet leidend zou moeten zijn in beleid. Wetenschappelijk onderbouwde oplossingen – zoals preventieve bescherming en gedragseducatie – bieden op de lange termijn betere resultaten dan populatiebeperking via afschot. Bovendien is de wolf een beschermde diersoort onder de Europese Habitatrichtlijn, wat betekent dat doden alleen mag als uiterste middel.
Grote Galloway runderen in een natuurgebied bij Schoonloo waar meerdere roedels wolven leven. Deze koe vanaf de billen en rug opengescheurd, waarschijnlijk bij leven aangevreten. Staatsbosbeheer hoeft blijkbaar geen wolfwerende omheining te maken. pic.twitter.com/EdflwYi7cK
— Frederik Lageschaar (@LageschaarS) March 12, 2025
De rol van overheden en natuurorganisaties
Voor een succesvolle co-existentie tussen mens en wolf is een proactieve rol van overheden noodzakelijk. Dat betekent:
- Financiële steun voor boeren die investeren in preventieve maatregelen.
- Snelle schadevergoedingen bij bewezen wolvenaanvallen.
- Educatieve campagnes om kennis en acceptatie onder burgers te vergroten.
- Monitoring van wolvenpopulaties om trends en gedragingen beter te begrijpen.
Ook natuurorganisaties kunnen bijdragen door boeren te begeleiden bij het implementeren van effectieve beschermingsstrategieën.
Conclusie: kiezen voor samenleven in plaats van schieten
De discussie over wolven in Nederland is complex en emotioneel beladen. Maar uit talloze onderzoeken blijkt dat het afschieten van wolven geen duurzame oplossing biedt. Integendeel: het verergert de problematiek.
Wat wél werkt zijn preventieve maatregelen zoals wolfwerende hekken, kuddebewakingshonden, goed beheer van kadavers en educatieve voorlichting. Nederland kan hierbij veel leren van buurlanden die al jaren ervaring hebben met het samenleven met wolven.
In plaats van de wolf te zien als vijand, is het tijd om dit roofdier te benaderen als deel van een natuurlijk ecosysteem. Met verstandige beleidskeuzes en effectieve bescherming kunnen we de balans tussen natuur en landbouw herstellen.
Samenleven met de wolf is geen utopie, maar een haalbare realiteit – mits we kiezen voor kennis boven angst, en preventie boven afschot.
Rico Verhoeven wint opnieuw tijdens Glory 100, maar kijkers zijn kritisch: “Weer geen spektakel”
Rico Verhoeven blijft ook na Glory 100 de onbetwiste koning van het kickboksen. De 36-jarige wereldkampioen stapte zaterdagavond opnieuw als winnaar uit de ring, ditmaal na een strategisch duel tegen de Russische vechter Artem Vakhitov. Ondanks de winst zijn veel fans kritisch: waar men had gehoopt op vuurwerk, kregen zij vooral tactiek te zien. Op sociale media stromen de reacties binnen: “Weer zo saai,” klinkt het.
De verwachtingen voor Glory 100 waren hooggespannen. Niet alleen omdat het een jubileumeditie van het vechtsportevenement betrof, maar ook omdat Verhoeven al meer dan 4.000 dagen ongeslagen wereldkampioen is in het zwaargewicht. Toch verliep het gevecht minder spectaculair dan gehoopt.
Een schaakspel in plaats van een knock-out
Voorafgaand aan het duel gaf Verhoeven zelf al aan dat het een strategische wedstrijd zou worden. In interviews vergeleek hij het gevecht met een schaakpartij: geen wilde stoten, maar doordachte bewegingen, timing en controle. “Deze man is geen standaard tegenstander. Hij is technisch, ervaren en gevaarlijk,” waarschuwde Rico.
Die verwachting kwam uit. Van een explosieve confrontatie was nauwelijks sprake. De eerste ronde verliep kalm, waarbij beide vechters vooral aftastten. Pas in de tweede ronde kwam er iets van spanning toen Vakhitov indruk maakte met een spinning backfist, een draaiende vuistslag die Verhoeven vol op de buik trof.
De Nederlander wankelde even en leek kort buiten adem, maar wist zich snel te herpakken. Toch kwam er in de daaropvolgende ronden geen moment waarop het publiek op het puntje van de stoel zat.
Het publiek laat zich horen
In de zaal werd het gebrek aan actie duidelijk gevoeld. Het publiek liet meerdere keren luidkeels merken dat het meer spektakel wilde. Kreten als “Actie, actie, actie!” galmden door de arena, vooral tijdens de vierde en vijfde ronde.
Verhoeven probeerde in de derde ronde nog de druk op te voeren, maar het lukte hem niet om Vakhitov echt in de problemen te brengen. De Rus, zelf voormalig kampioen in het lichtzwaargewicht, hield stand en speelde het tactisch slim.
Na vijf ronden wees de jury Verhoeven unaniem aan als winnaar op basis van punten. Daarmee blijft hij wereldkampioen zwaargewicht in Glory, een titel die hij al sinds 2014 verdedigt. Zijn totale dominantie in de sport blijft dus overeind, al was het deze keer niet met een daverend applaus.
Een sportieve boodschap en excuses van Rico
Wat opviel na afloop, was de manier waarop Verhoeven het publiek toesprak. In een zeldzaam eerlijke toespraak bood hij zijn excuses aan voor het gebrek aan spektakel. “Sorry jongens, dit werd niet het vuurwerk waar jullie op hoopten. Maar deze man is zó gevaarlijk, je kunt geen risico’s nemen,” sprak hij, verwijzend naar Vakhitov.
Het komt niet vaak voor dat een vechter zijn supporters publiekelijk aanspreekt op deze manier, zeker niet na een overwinning. Verhoeven toonde zich daarmee niet alleen een kampioen in de ring, maar ook een sportman met gevoel voor zijn publiek.
Na zijn woorden over het gevecht vroeg hij ook nog om een moment van stilte voor Gaza, wat hem bij sommigen op lof en bij anderen op discussie kwam te staan. Toch bleef het respectvol en ingetogen, en werd zijn verzoek door het publiek ingewilligd.
Kritiek op social media: “Kampioen, maar geen entertainer meer”
Op sociale media is de kritiek op Verhoevens optreden niet mals. Vooral fans die rekenden op een gevecht met meer flair, uiten hun teleurstelling. “Het voelt alsof ik naar een herhaling kijk van zijn vorige partijen,” schrijft een gebruiker. Een ander stelt: “Rico is een machine, maar de vonk is eraf.”
Sommige volgers vergelijken de wedstrijd met eerdere, meer dynamische partijen uit zijn carrière, waarin Verhoeven wel wist te verrassen met krachtige combinaties en beslissende knock-outs. Sinds enkele jaren lijkt hij echter steeds vaker te kiezen voor controle en puntenwinst.
Toch zijn er ook fans die begrip tonen voor zijn strategie. “Je blijft geen kampioen als je domme risico’s neemt,” schrijft iemand op X (voorheen Twitter). “Hij blijft tactisch een meester, al is het soms lastig om naar te kijken.”
Vakhitov: waardige tegenstander
Hoewel Artem Vakhitov uiteindelijk verloor op punten, krijgt hij veel lof voor zijn optreden. De Rus, voormalig Glory-kampioen in een lagere gewichtsklasse, liet zien dat hij technisch goed onderlegd is en over een sterke verdediging beschikt. Zijn spinning backfist was een van de weinige hoogtepunten van het gevecht, en leverde hem zelfs tijdelijk het initiatief op.
Voor Vakhitov was het zijn debuut in het zwaargewicht bij Glory. Hij maakte het Verhoeven moeilijker dan velen vooraf hadden verwacht, en zal waarschijnlijk terugkeren in toekomstige line-ups.
Kampioen sinds 2014: indrukwekkende reeks
Ondanks de kritiek blijft Rico Verhoeven een klasse apart. Hij is al meer dan 4.000 dagen onafgebroken wereldkampioen, iets wat in het moderne kickboksen nauwelijks voorkomt. Zijn laatste verlies dateert van vóór zijn Glory-periode, en sindsdien versloeg hij grote namen zoals Badr Hari, Jamal Ben Saddik en Benjamin Adegbuyi.
Met zijn overwinning op Vakhitov zet hij zijn reeks voort, al groeit de roep om een nieuwe, spannende uitdager. Glory zal ongetwijfeld nadenken over hoe toekomstige partijen weer meer spektakel kunnen bieden zonder de sportieve integriteit te verliezen.
Wat nu voor Rico Verhoeven?
Verhoeven zelf liet na afloop weten eerst rust te willen nemen. “Ik heb me maandenlang voorbereid op deze partij. Nu is het tijd om weer even bij familie te zijn en het hoofd leeg te maken,” aldus de kampioen.
Over een volgende tegenstander is nog niets bekendgemaakt, maar fans hopen dat Glory in 2025 met een nieuwe uitdager komt die Verhoeven echt tot het uiterste kan dwingen. Namen als Antonio Plazibat of een mogelijke rematch met Badr Hari worden al voorzichtig genoemd.