Roy Oude Rikerink, bekend van het indrukwekkende programma Over Mijn Lijk, heeft deze week belangrijk nieuws gedeeld over zijn gezondheid. De 34-jarige Roy, die zeven jaar geleden de diagnose hersentumor kreeg, liet zich afgelopen maandag samen met zijn vrouw Annick onderzoeken in het Erasmus MC in Rotterdam. De uitslag van dat bezoek heeft hij inmiddels zelf gedeeld via sociale media. Het was een spannende en zenuwslopende dag, maar gelukkig konden Roy en Annick met een opgelucht hart weer huiswaarts keren.

Deelname aan Over Mijn Lijk

Roy werd in heel Nederland bekend toen hij in 2019 deelnam aan Over Mijn Lijk, het televisieprogramma van BNNVARA en Tim Hofman. In dit programma volgde Tim jongeren die te horen hebben gekregen dat ze ongeneeslijk z!ek zijn en niet lang meer te leven hebben. Roy was een van de deelnemers die de kijkers recht in het hart wist te raken. Zijn openheid, zijn veerkracht en vooral de liefdevolle band met zijn vrouw Annick en zoontje Scott maakten diepe indruk. Samen lieten ze zien hoe je ondanks de zwaarste boodschap nog steeds kunt kiezen voor leven, liefde en hoop.

In het programma vertelde Roy over de impact van de diagnose op zijn leven. Hij kreeg de hersentumor op jonge leeftijd en wist meteen dat het zijn toekomst compleet op zijn kop zou zetten. Toch weigerde hij zich er volledig door te laten leiden. In plaats daarvan koos hij ervoor om elke dag bewust te leven en alles eruit te halen wat nog wél mogelijk was. Samen met Annick en hun zoon Scott probeerde hij van elk moment iets moois te maken.

Hersentumor: een diagnose die alles verandert

Het is inmiddels zeven jaar geleden dat bij Roy een hersentumor werd ontdekt. Een diagnose die meteen duidelijk maakte: genezen zou niet meer mogelijk zijn. In de jaren die volgden heeft Roy geleerd te leven met die boodschap. De tumor is er, hij zal niet verdwijnen, maar zolang hij niet groeit, is er ruimte om te blijven genieten van het leven. Toch is die onzekerheid altijd aanwezig. “Je weet niet hoe lang je nog hebt,” vertelde Roy daar eerder over. “Maar je weet wél dat je alles op alles moet zetten om er het mooiste van te maken.”

Goed nieuws uit Rotterdam

Afgelopen maandag was zo’n dag waarop de toekomst opnieuw even heel dichtbij kwam. Samen met Annick reisde Roy af naar het Erasmus MC in Rotterdam, het z!ekenhuis waar hij onder controle staat. Het was tijd voor een nieuwe scan, een nieuwe check om te kijken hoe de tumor zich ontwikkeld had. Zenuwen? Die waren er zeker. Annick schreef op Instagram: “Het is altijd een spannende dag. Je weet dat er veel op het spel staat.”

Maar gelukkig hadden ze na afloop reden tot opluchting. Annick deelde het goede nieuws meteen met hun volgers. “Goed nieuws,” schreef ze bij een foto van Roy die lachend op een bankje voor het Erasmus MC zit en zijn duim opsteekt. “De tumor is niet gegroeid.” Een zinnetje dat zoveel zegt – en tegelijk zoveel rust geeft. “Wat zijn we dankbaar dat we deze zenuwslopende dag mogen afsluiten met zulk positief nieuws,” voegde Annick eraan toe.

Verdrietige momenten

Dat Roy en Annick dit nieuws zo intens beleven, heeft ook te maken met de moeilijke gesprekken die ze de afgelopen periode moesten voeren. Hun zoontje Scott, inmiddels oud genoeg om dingen beter te begrijpen, weten ze inmiddels ook wat er speelt. “Vanmorgen tijdens het uitzwaaien was Scott verdrietig,” schreef Annick daarover. “Op dat moment beseften we ons des te meer: we hebben nu een kind thuis dat echt begrijpt wat er speelt.”

Voor Roy en Annick was dat een van de moeilijkste beslissingen tot nu toe. Hoe leg je aan een kind uit dat papa z!ek is, dat er geen genezing meer mogelijk is? Het zijn vragen waar geen handleiding voor bestaat. Maar zoals ze altijd samen alles aanpakken, gingen ze ook dit gesprek met liefde en eerlijkheid aan. “We wilden hem niet langer in een wereld laten leven waarin hij misschien dingen aanvoelde, maar het niet mocht weten,” zei Annick daarover. “Hij verdient de waarheid, hoe moeilijk ook.”

Lichtpuntjes en moed

Het mooie nieuws dat de tumor niet gegroeid is, geeft het gezin nu wat lucht. Even kan de angst opzij. Even mogen ze ademen en het leven vieren zoals ze dat altijd samen hebben gedaan. Annick schreef het prachtig: “Nu alles laten bezinken, de afgelopen periode verwerken en dan: leven.” Want dat is wat Roy en Annick steeds opnieuw proberen te doen. Niet focussen op de dingen die niet meer kunnen, maar juist op de dingen die er nog wél zijn. Van kleine geluksmomentjes tot grote dromen, die nog steeds mogen bestaan.

Tegelijk weten ze ook dat dit soort goede berichten tijdelijk zijn. De z!ekte blijft een schaduw, altijd op de achtergrond. Maar het maakt de liefde en de verbondenheid in hun gezin alleen maar sterker. Ze koesteren de goede dagen, en proberen er samen alles uit te halen wat erin zit.

Een voorbeeld voor velen

Roy’s verhaal raakt veel mensen. Hij en Annick laten zien dat zelfs in de donkerste tijden lichtpuntjes te vinden zijn. Dat het oké is om bang te zijn, om verdrietig te zijn, maar dat het óók oké is om hoopvol te blijven. Hun reis, met alle pieken en dalen, laat zien hoe belangrijk het is om elkaar vast te houden en niet op te geven.

Via Instagram delen ze regelmatig updates, niet omdat ze graag in de schijnwerpers staan, maar omdat ze weten hoe belangrijk het is om dit verhaal te vertellen. Ze willen laten zien dat je niet alleen bent als je geconfronteerd wordt met k*nker. Dat het leven nog steeds waardevol kan zijn, zelfs als je weet dat het eindig is. En dat er altijd ruimte is voor liefde, voor mooie momenten, voor samen zijn.

Dankbaarheid

In de reacties op het bericht over de goede uitslag stroomden de steunbetuigingen binnen. Honderden mensen lieten weten hoe blij ze waren voor Roy en Annick, hoe ze hen een periode van rust en geluk toewensen. Het is een klein voorbeeld van hoeveel warmte en medeleven er is voor dit gezin.

Roy zelf blijft ondanks alles opvallend positief. Hij zei daarover eerder: “Je leert de kleine dingen zoveel meer te waarderen. Een kop koffie in de zon, een knuffel van Scott, een grapje van Annick. Dat is waar het om draait.”

Wat de toekomst brengt, weet niemand. Maar voor nu vieren Roy, Annick en Scott dit kleine, grote nieuws. De tumor is niet gegroeid. En dat betekent dat ze nog even verder mogen dromen, nog even verder mogen leven. Samen, in liefde en in hoop.

Hun verhaal is een herinnering voor ons allemaal: dat gezondheid niet vanzelfsprekend is. Dat we de mooie momenten moeten koesteren. En dat er altijd licht kan schijnen, ook in de moeilijkste tijden.