Actueel
Omar (41): “Mijn kinderen mogen van mij geen kerstliedjes zingen op school, dat hoort niet bij ons geloof”
Omar (41): “Mijn kinderen zingen geen kerstliedjes, het gaat tegen onze waarden in”
Omar, vader van drie kinderen, maakt geen geheim van zijn standpunt: zijn kinderen mogen geen kerstliedjes zingen op school. Voor hem is dit geen kleine kwestie, maar een principekwestie die raakt aan zijn geloof en opvoedingswaarden. Zijn standpunt heeft geleid tot meerdere gesprekken met de schoolleiding en uiteenlopende reacties van andere ouders.
Kleine stappen, grote betekenis
“Het begint altijd klein,” vertelt Omar, terwijl hij uitlegt hoe de situatie zich ontvouwt. “Eerst is het een kerstboom in de klas, dan een paar liedjes, en voor je het weet, vieren mijn kinderen kerst zoals iedereen. Maar kerst hoort niet bij ons geloof, en daar trek ik de grens.”
Voor Omar zijn kerstliedjes geen onschuldige traditie, maar een symbool van iets groters. “Ik wil dat mijn kinderen opgroeien met respect voor ons geloof. Het gaat om meer dan een liedje; het gaat om onze waarden en wat we ze meegeven.”
Een principiële keuze
Omar heeft zijn standpunt duidelijk gemaakt aan de school. “De schoolleiding zei dat kerstliedjes geen religieuze betekenis hebben en dat het gewoon om gezelligheid draait. Maar ik weet beter. Kerstliedjes zitten vol met een boodschap die ik als moslim niet kan ondersteunen.”
Hij benadrukt dat zijn standpunt niet uit onwil komt, maar uit loyaliteit aan zijn geloof. “Het voelt alsof ik mijn kinderen zou toestaan om iets te doen dat direct in strijd is met onze waarden. Dat kan en wil ik niet accepteren.”
De reactie van andere ouders
In de oudergroep zorgde Omar’s standpunt voor discussie. “Sommige ouders reageerden met: ‘Het is maar een liedje, doe niet zo moeilijk,’ of: ‘Laat je kinderen gewoon meedoen, dat is goed voor hun integratie.’ Maar waarom moeten wij altijd concessies doen? Niemand vraagt anderen om hun tradities aan te passen voor ons. Waarom moet dat andersom dan wel?”
Omar merkt op dat veel ouders die in een vergelijkbare situatie zitten, stilzwijgend meegaan om confrontaties te vermijden. Maar hij weigert dit pad te volgen. “Ik ben niet bang voor gedoe. Als ik nu niet mijn grenzen stel, waar eindigt het dan? Misschien vragen ze volgend jaar of mijn kinderen een kerstspel doen of deelnemen aan een kerstviering. Het is een glijdende schaal.”
Impact op zijn kinderen
Omar erkent dat zijn standpunt niet altijd makkelijk is voor zijn kinderen. “Ik heb ze uitgelegd waarom wij geen kerst vieren en waarom het belangrijk is om trouw te blijven aan onze eigen waarden. Ze begrijpen het en steunen me, maar het is niet altijd makkelijk voor ze.”
Zijn kinderen krijgen regelmatig vragen van hun klasgenoten over waarom ze niet meedoen. “Ze voelen zich soms buitengesloten, en dat doet pijn. Maar ik wil ze leren dat je soms sterk moet staan voor wat je gelooft, zelfs als dat betekent dat je anders bent dan de rest.”
Mogelijke oplossingen van de school
De school probeert oplossingen te vinden om tegemoet te komen aan Omar’s zorgen. Een van de voorstellen was om zijn kinderen tijdens de kerstliedjes in een andere ruimte te laten lezen of spelen. Maar ook dit voelt voor Omar niet goed.
“Waarom moeten mijn kinderen apart worden gezet? Het voelt alsof wij ons altijd moeten aanpassen, terwijl niemand rekening houdt met onze situatie. Waarom kan er geen ruimte zijn voor meer diversiteit in hoe feestdagen worden gevierd?”
Een zoektocht naar respect
Omar is zich bewust van hoe zijn standpunt door anderen wordt gezien. “Ik weet dat mensen me koppig of extreem vinden, maar ik zie het anders. Ik sta op voor wat ik geloof en voor wat belangrijk is voor mijn gezin. Dat zou iedereen moeten doen, toch?”
Hij benadrukt dat het hem niet gaat om het wegnemen van kersttradities, maar om het creëren van een omgeving waarin iedereen zich welkom voelt. “Ik wil niet dat kerst verdwijnt, maar ik wil wel dat er respect is voor onze keuzes. Het kan toch niet zo moeilijk zijn om meer inclusieve oplossingen te bedenken?”
Een groter maatschappelijk probleem
Volgens Omar raakt deze situatie aan een groter probleem in de samenleving: de beperkte ruimte voor diversiteit. “De maatschappij is zo ingericht dat iedereen hetzelfde moet doen. Maar Nederland is een diverse samenleving, en dat moet ook op school zichtbaar zijn. Het gaat niet om tegen kerst zijn, maar om een plek waar iedereen zich gezien en gerespecteerd voelt.”
Omar benadrukt dat hij niet de enige is die hiermee worstelt. “Er zijn veel ouders die in stilte omgaan met deze druk, omdat ze geen zin hebben in confrontaties. Maar als wij niet onze stem laten horen, verandert er nooit iets.”
De kracht van eigen overtuigingen
Ondanks de kritiek blijft Omar vasthouden aan zijn standpunt. “Ik wil geen ruzie, maar ik wil wel respect. Respect voor ons geloof, onze tradities, en de manier waarop ik mijn kinderen wil opvoeden. Dat is niet te veel gevraagd.”
Hij hoopt dat zijn verhaal bijdraagt aan meer bewustzijn en begrip. “We hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar we moeten wel respect hebben voor elkaars overtuigingen. Als we dat kunnen bereiken, maken we samen een stap naar een inclusievere samenleving.”
Een inclusieve toekomst
Omar’s verhaal illustreert hoe lastig het kan zijn om trouw te blijven aan je eigen waarden in een samenleving waar bepaalde tradities domineren. Het is een oproep om inclusiviteit en respect centraal te stellen, zowel op scholen als in de bredere maatschappij.
Zijn boodschap is duidelijk: “Het draait niet om kerstliedjes of tradities wegnemen. Het gaat om een plek waar iedereen zich thuis voelt, ongeacht hun overtuigingen.”
Het afgelopen jaar was voor Hugo Sigal een periode van intens verdriet en verwerking. Sinds het overlijden van zijn geliefde Nicole in 2022 probeert de zanger zijn leven stap voor stap weer op te bouwen. Toch blijft de eindejaarsperiode een van de zwaarste momenten van het jaar, vooral nu de herinneringen aan Nicole tijdens de feestdagen extra hard binnenkomen.
Problemen begonnen al eerder
In een openhartig gesprek met Dag Allemaal blikt Hugo terug op de jaren voor Nicole’s overlijden en hoe de problemen al in 2016 begonnen. “Nicole kreeg toen al moeite om teksten te onthouden. We maakten ons zorgen, maar we probeerden tegelijk zo normaal mogelijk verder te doen.” Dit markeerde het begin van een langdurige en moeilijk te verwerken periode voor hen beiden, die uiteindelijk uitmondde in haar ziekte en overlijden.
Voor Hugo was de eindejaarsperiode altijd een tijd van warmte en gezelligheid. “De laatste jaren vierden we kerst en nieuw met familie, gewoon thuis. Dat waren momenten die we hard koesterden.” Deze mooie herinneringen maken de feestdagen echter ook extra moeilijk, aangezien hij zonder Nicole deze bijzondere momenten moet beleven.
Hoe Hugo de feestdagen anders aanpakt
Dit jaar heeft Hugo besloten het anders aan te pakken. In plaats van de feestdagen thuis door te brengen, waar hij constant werd geconfronteerd met het gemis van Nicole, kiest hij voor een afleiding. “Ik ben blij dat ik op die dagen kan werken. Zo kan ik mijn gedachten verzetten,” zegt Hugo.
Hij staat dit jaar op de planken van de winterrevue in ’t Witte Paad in Blankenberge, waar hij zich kan concentreren op zijn werk en de pijnlijke herinneringen wat op afstand kan houden. “Het is beter dan thuis te zitten, waar ik toch maar begin te piekeren. Dan denk ik terug aan Colleke en dat is niet zo plezant.”
Hoewel het werken hem helpt om de gedachten te verzetten, blijft de feestperiode een tijd van gemis. De warmte van de familie speelt echter een cruciale rol in Hugo’s herstel. “Op kerstavond ben ik uitgenodigd bij een van mijn petekinderen,” vertelt hij. De steun van zijn familie is dan ook een belangrijke factor die hem helpt door deze moeilijke periode heen te komen.
Steun van familie en werk
Het gemis van Nicole zal Hugo altijd bijblijven, maar hij kan rekenen op de steun van zijn familie en werk. “Het is moeilijk, maar gelukkig voel ik me gesteund door mijn familie en het werk. Dat helpt me om door te gaan,” zegt Hugo. Het blijft een zware tijd, maar Hugo is vastbesloten om door te zetten en de feestdagen op een andere manier door te brengen. Met de steun van zijn dierbaren en de afleiding van zijn werk probeert hij zijn leven langzaam maar zeker weer op te bouwen.
De feestdagen zullen voor Hugo altijd een moment van herinnering blijven, maar dit jaar kiest hij ervoor om het anders aan te pakken. En hoewel de pijn nooit helemaal verdwijnt, heeft hij de kracht gevonden om door te gaan, met de steun van zijn familie en werk als fundament.