Actueel
Omar (41): “Mijn kinderen mogen van mij geen kerstliedjes zingen op school, dat hoort niet bij ons geloof”
Omar (41): “Mijn kinderen zingen geen kerstliedjes, het gaat tegen onze waarden in”
Omar, vader van drie kinderen, maakt geen geheim van zijn standpunt: zijn kinderen mogen geen kerstliedjes zingen op school. Voor hem is dit geen kleine kwestie, maar een principekwestie die raakt aan zijn geloof en opvoedingswaarden. Zijn standpunt heeft geleid tot meerdere gesprekken met de schoolleiding en uiteenlopende reacties van andere ouders.
Kleine stappen, grote betekenis
“Het begint altijd klein,” vertelt Omar, terwijl hij uitlegt hoe de situatie zich ontvouwt. “Eerst is het een kerstboom in de klas, dan een paar liedjes, en voor je het weet, vieren mijn kinderen kerst zoals iedereen. Maar kerst hoort niet bij ons geloof, en daar trek ik de grens.”
Voor Omar zijn kerstliedjes geen onschuldige traditie, maar een symbool van iets groters. “Ik wil dat mijn kinderen opgroeien met respect voor ons geloof. Het gaat om meer dan een liedje; het gaat om onze waarden en wat we ze meegeven.”
Een principiële keuze
Omar heeft zijn standpunt duidelijk gemaakt aan de school. “De schoolleiding zei dat kerstliedjes geen religieuze betekenis hebben en dat het gewoon om gezelligheid draait. Maar ik weet beter. Kerstliedjes zitten vol met een boodschap die ik als moslim niet kan ondersteunen.”
Hij benadrukt dat zijn standpunt niet uit onwil komt, maar uit loyaliteit aan zijn geloof. “Het voelt alsof ik mijn kinderen zou toestaan om iets te doen dat direct in strijd is met onze waarden. Dat kan en wil ik niet accepteren.”
De reactie van andere ouders
In de oudergroep zorgde Omar’s standpunt voor discussie. “Sommige ouders reageerden met: ‘Het is maar een liedje, doe niet zo moeilijk,’ of: ‘Laat je kinderen gewoon meedoen, dat is goed voor hun integratie.’ Maar waarom moeten wij altijd concessies doen? Niemand vraagt anderen om hun tradities aan te passen voor ons. Waarom moet dat andersom dan wel?”
Omar merkt op dat veel ouders die in een vergelijkbare situatie zitten, stilzwijgend meegaan om confrontaties te vermijden. Maar hij weigert dit pad te volgen. “Ik ben niet bang voor gedoe. Als ik nu niet mijn grenzen stel, waar eindigt het dan? Misschien vragen ze volgend jaar of mijn kinderen een kerstspel doen of deelnemen aan een kerstviering. Het is een glijdende schaal.”
Impact op zijn kinderen
Omar erkent dat zijn standpunt niet altijd makkelijk is voor zijn kinderen. “Ik heb ze uitgelegd waarom wij geen kerst vieren en waarom het belangrijk is om trouw te blijven aan onze eigen waarden. Ze begrijpen het en steunen me, maar het is niet altijd makkelijk voor ze.”
Zijn kinderen krijgen regelmatig vragen van hun klasgenoten over waarom ze niet meedoen. “Ze voelen zich soms buitengesloten, en dat doet pijn. Maar ik wil ze leren dat je soms sterk moet staan voor wat je gelooft, zelfs als dat betekent dat je anders bent dan de rest.”
Mogelijke oplossingen van de school
De school probeert oplossingen te vinden om tegemoet te komen aan Omar’s zorgen. Een van de voorstellen was om zijn kinderen tijdens de kerstliedjes in een andere ruimte te laten lezen of spelen. Maar ook dit voelt voor Omar niet goed.
“Waarom moeten mijn kinderen apart worden gezet? Het voelt alsof wij ons altijd moeten aanpassen, terwijl niemand rekening houdt met onze situatie. Waarom kan er geen ruimte zijn voor meer diversiteit in hoe feestdagen worden gevierd?”
Een zoektocht naar respect
Omar is zich bewust van hoe zijn standpunt door anderen wordt gezien. “Ik weet dat mensen me koppig of extreem vinden, maar ik zie het anders. Ik sta op voor wat ik geloof en voor wat belangrijk is voor mijn gezin. Dat zou iedereen moeten doen, toch?”
Hij benadrukt dat het hem niet gaat om het wegnemen van kersttradities, maar om het creëren van een omgeving waarin iedereen zich welkom voelt. “Ik wil niet dat kerst verdwijnt, maar ik wil wel dat er respect is voor onze keuzes. Het kan toch niet zo moeilijk zijn om meer inclusieve oplossingen te bedenken?”
Een groter maatschappelijk probleem
Volgens Omar raakt deze situatie aan een groter probleem in de samenleving: de beperkte ruimte voor diversiteit. “De maatschappij is zo ingericht dat iedereen hetzelfde moet doen. Maar Nederland is een diverse samenleving, en dat moet ook op school zichtbaar zijn. Het gaat niet om tegen kerst zijn, maar om een plek waar iedereen zich gezien en gerespecteerd voelt.”
Omar benadrukt dat hij niet de enige is die hiermee worstelt. “Er zijn veel ouders die in stilte omgaan met deze druk, omdat ze geen zin hebben in confrontaties. Maar als wij niet onze stem laten horen, verandert er nooit iets.”
De kracht van eigen overtuigingen
Ondanks de kritiek blijft Omar vasthouden aan zijn standpunt. “Ik wil geen ruzie, maar ik wil wel respect. Respect voor ons geloof, onze tradities, en de manier waarop ik mijn kinderen wil opvoeden. Dat is niet te veel gevraagd.”
Hij hoopt dat zijn verhaal bijdraagt aan meer bewustzijn en begrip. “We hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar we moeten wel respect hebben voor elkaars overtuigingen. Als we dat kunnen bereiken, maken we samen een stap naar een inclusievere samenleving.”
Een inclusieve toekomst
Omar’s verhaal illustreert hoe lastig het kan zijn om trouw te blijven aan je eigen waarden in een samenleving waar bepaalde tradities domineren. Het is een oproep om inclusiviteit en respect centraal te stellen, zowel op scholen als in de bredere maatschappij.
Zijn boodschap is duidelijk: “Het draait niet om kerstliedjes of tradities wegnemen. Het gaat om een plek waar iedereen zich thuis voelt, ongeacht hun overtuigingen.”
Ongeneeslijk z!ek
Maud kreeg eerder deze zomer het hartverscheurende nieuws dat ze opnieuw getroffen was door borstk*nker, een z!ekte waar ze eerder van leek te zijn genezen. Dit keer was de prognose echter veel somberder. Tijdens een interview met LINDA deelde ze openhartig hoe de z!ekte zich door haar lichaam had verspreid.
“Het zit in mijn linkerlong, op meerdere plekken op mijn lever, in mijn borstkas, van mijn hele rug naar de voorkant en meerdere klieren zijn aangetast,” vertelde ze destijds. Hoewel behandelingen haar leven enigszins hadden kunnen verlengen, was volledige genezing niet meer mogelijk.
Maud koos ervoor om haar leven zelf in handen te nemen en een einddatum te bepalen. “Ik heb er bewust voor gekozen een einddatum te prikken, dat is 29 november,” liet ze weten. Dit besluit getuigde van haar kracht en vastberadenheid om te gaan op haar eigen voorwaarden, voordat haar lichaam haar in de steek zou laten.
Een bijzondere band
De vriendschap tussen Guido Weijers en Maud was hecht en bijzonder. Vorig jaar verschenen de twee samen op de rode loper tijdens de BUMA Awards, wat leidde tot geruchten over een mogelijke romantische relatie. Het juicekanaal RealityFBI versterkte deze speculaties door te melden dat Maud door fotograaf Edwin Smulders werd aangeduid als de partner van Guido.
Toch hebben zowel Guido als Maud deze geruchten nooit bevestigd. In een emotioneel bericht op Instagram benadrukt Guido dat hun band gebaseerd was op diepe vriendschap:
“Dank je wel lieve Maud voor alle mooie momenten. Je was een prachtig, lieve, zelfbewuste, intelligente vriendin met wie ik regelmatig leuke dingen deed (etentjes, feesten, skiën, koffie, weekendjes). Je hebt een blijvende indruk achtergelaten.”
Een bewuste keuze
Maud’s beslissing om zelf te bepalen wanneer ze afscheid zou nemen, roept veel emoties op. Voor haar was het een bewuste en dappere keuze, ingegeven door de wens om waardig en pijnvrij te gaan. Ze wilde niet wachten tot haar lichaam het volledig zou opgeven en koos voor euth*nasie op 29 november.
In haar laatste weken bracht ze tijd door met haar dierbaren en deelde ze haar verhaal openlijk om bewustwording te creëren over de keuzes die mensen in haar situatie moeten maken.
Steun voor Guido
Guido Weijers kan rekenen op veel steun van vrienden, collega’s en volgers op sociale media. Zijn eerlijke en liefdevolle woorden over Maud raken veel mensen. De cabaretier krijgt talloze berichten van medeleven en steunbetuigingen onder zijn post.
“Je woorden zijn een prachtige ode aan een bijzondere vrouw,” schrijft een volger. Een ander voegt toe: “Wat een verlies, maar ook wat een mooi voorbeeld van kracht en zelfbeschikking.”
Guido’s openheid over zijn gevoelens laat zien hoe diep het verlies hem raakt. Hoewel Maud niet zijn romantische partner was, beschrijft hij haar als een van de meest waardevolle mensen in zijn leven.
Herinnering aan Maud
Maud wordt herinnerd als een sterke, intelligente en levenslustige vrouw die tot het laatste moment de regie over haar leven in eigen handen hield. Haar deelname aan The Bachelor bracht haar destijds in de schijnwerpers, maar het was haar openheid over haar z!ekte en haar keuzes die echt indruk maakten.
Haar moed om haar verhaal te delen en haar besluit om zelf te bepalen hoe en wanneer ze afscheid zou nemen, hebben veel mensen geïnspireerd. Maud’s kracht en doorzettingsvermogen blijven een voorbeeld voor velen.
Een onmisbaar verlies
Het 0verlijden van Maud is een groot verlies, niet alleen voor Guido Weijers, maar ook voor iedereen die haar kende. Haar boodschap om te leven met intentie en kracht zal door haar naasten en volgers niet snel worden vergeten. Guido’s liefdevolle woorden en herinneringen aan haar laten zien hoe diep haar invloed reikte:
“Soms voelt het leven oneerlijk, maar jouw moed en liefde blijven altijd bij ons.”
Guido’s post en de vele reacties erop onderstrepen hoe groot de impact is van een verlies als dit. Het is een herinnering aan de kwetsbaarheid van het leven, maar ook aan de kracht van vriendschap en liefde.
Laten we haar moed en levenslust blijven herinneren en haar
nabestaanden alle kracht toewensen in deze moeilijke
tijd. 