Actueel
OM geeft gigantische fout in Marco-zaak toe: ”Dit gaat alles veranderen”
Advocaten van Marco Borsato over 500 uur aan nieuwe tapgesprekken: “Dit kan de zaak veranderen”
De rechtszaak tegen Marco Borsato is al jarenlang onderwerp van publieke aandacht. Na een voorbereidingstraject van ruim vier jaar leek het proces eindelijk van start te kunnen gaan. Maar vlak voor de zitting werd de verdediging plotseling geconfronteerd met een verrassende wending: er bleken 500 uur aan afgeluisterde telefoongesprekken te bestaan tussen het vermeende slacht0ffer en haar moeder — gesprekken die pas op het laatste moment opdoken.
Volgens het 0penbaar Ministerie (OM) bevatten de opnames niets wat relevant zou zijn voor de zaak. Maar de advocaten van Borsato, Geert-Jan en Carry Knoops, zijn het daar niet mee eens. Zij stellen dat deze gesprekken van cruciaal belang kunnen zijn voor het oordeel van de rechtbank.
Een late onthulling
Vier jaar lang werkte justitie aan het omvangrijke dossier tegen de zanger. De verdediging dacht het dossier inmiddels volledig te kennen, tot er vlak voor de start van het proces ineens honderden uren aan geluidsmateriaal opdoken.
“Het gaat om 500 uur aan getapte gesprekken tussen moeder en dochter,” legt advocaat Carry Knoops uit. “Deze opnames zijn nooit volledig uitgewerkt of toegevoegd aan het dossier. Pas vorige week kregen wij één transcriptie te zien, van slechts anderhalf uur.”
Volgens Knoops zou het ongeveer twaalf weken duren om alle gesprekken volledig te beluisteren en te analyseren — tijd die het team niet heeft gekregen.
“Als je uitgaat van een werkweek van veertig uur, dan is dat drie maanden aan luisterwerk,” aldus de advocaat. “Het is dus onmogelijk om dat allemaal nog tijdig door te nemen.”
Waarom werden de taps niet uitgewerkt?
Het 0penbaar Ministerie stelt dat de gesprekken volgens hun beoordeling geen relevante informatie bevatten. Daarom zouden ze niet zijn uitgeschreven of toegevoegd aan het procesdossier.
“De p0litie heeft destijds besloten om deze gesprekken niet te laten uitschrijven, omdat er niets in stond dat van belang was voor het bewijs,” zegt het OM.
De verdediging vindt dat een riskante aanname. Volgens hen hoort het niet aan het OM te zijn om te bepalen wat voor de rechter relevant is — dat is een beslissing die pas kan worden genomen als alle partijen de inhoud kennen.
“Als één tap van anderhalf uur al belangrijke informatie bevat, kun je niet uitsluiten dat de andere 499 uur dat ook doen,” zegt Carry Knoops.
Wat er in het transcriptiefragment staat
Tijdens de zitting onthulde Geert-Jan Knoops wat er te lezen stond in het enige gesprek dat wél is uitgeschreven.
“In de opname van 12 januari 2023 horen we de moeder van het vermeende slacht0ffer tegen haar dochter zeggen: ‘Ik wilde Marco ook niet verder naaien dan al gedaan is.’ Dat zijn haar letterlijke woorden.”
Volgens Knoops is deze uitspraak veelzeggend. Hij benadrukt dat de moeder, die jarenlang betrokken was bij de fanclub van Borsato, zich op dat moment niet bewust was dat haar telefoongesprek werd opgenomen.
“Als iemand in een afgeluisterd gesprek zoiets zegt, terwijl ze niet weet dat ze wordt getapt, roept dat ernstige vragen op over haar intenties,” aldus de advocaat. “Toch houdt de p0litie vol dat deze taps niet relevant zouden zijn. Dat is opmerkelijk.”
De verdediging suggereert dat de opnames een ander licht kunnen werpen op de motieven van de moeder, en daarmee op de geloofwaardigheid van het verhaal.
Reactie van het 0penbaar Ministerie
Heleen Rutgers, hoofdofficier van justitie van het parket Midden-Nederland, erkent dat het fout is gegaan bij de verwerking van de tapgesprekken. In een toelichting bij RTL Tonight zegt ze:
“Het zijn eindeloos veel gesprekken. Er is destijds geconstateerd dat ze niet relevant waren voor het bewijs. Toch hadden ze wel in het dossier moeten worden gevoegd. Dat is een fout, en dat erkennen we.”
Rutgers benadrukt dat het OM de fout inmiddels heeft gemeld aan de verdediging.
“We zijn er ongeveer twee weken geleden achter gekomen dat dit onderdeel ontbrak. We hebben meteen contact gezocht met de advocaten en toegegeven dat het niet goed is gegaan. Dat had niet mogen gebeuren.”
Toch denkt zij niet dat de gesprekken de inhoud van de zaak wezenlijk veranderen.
“Het is natuurlijk vervelend dat de verdediging ze niet eerder heeft kunnen beluisteren, maar volgens onze beoordeling bevatten ze geen nieuwe of belastende informatie.”
https://www.youtube.com/watch?v=msoFzUYWJV8
De verdediging wil tijd voor onderzoek
De advocaten van Borsato zien dat anders. Zij willen dat de rechtbank de behandeling van de zaak onderbreekt als er tot een veroordeling zou worden gekomen, zodat het volledige audiomateriaal alsnog kan worden beluisterd.
“We hebben nu slechts een fractie gehoord, en die kleine fractie blijkt al van groot belang te zijn,” zegt Carry Knoops. “Het is niet denkbeeldig dat de overige honderden uren nog meer informatie bevatten die het beeld van deze zaak kan veranderen.”
Volgens haar raakt dit niet alleen de inhoud van het proces, maar ook de rechtsgang zelf.
“De verdediging hoort toegang te hebben tot alle beschikbare informatie. Anders kun je niet spreken van een eerlijk proces.”
Een zaak vol emotie en complexiteit
De zaak tegen Marco Borsato draait om de vraag of de zanger zich schuldig heeft gemaakt aan grensoverschrijdend gedrag. Borsato ontkent dat stellig. Zijn advocaten benadrukken dat de context van het gezin waarin de gebeurtenissen plaatsvonden, complex is, en dat die context niet volledig kan worden begrepen zonder álle beschikbare informatie te horen.
“De taps geven mogelijk inzicht in de dynamiek tussen moeder en dochter,” zegt Geert-Jan Knoops. “Als blijkt dat er gesproken wordt over beïnvloeding of wraak, dan moet dat worden meegewogen.”
Het team van Borsato vindt dat het ontbreken van deze 500 uur aan gesprekken de zorgvuldigheid van het onderzoek in twijfel trekt.
Fouten en verantwoordelijkheid
Hoofdofficier Rutgers liet weten dat er binnen het OM intern wordt gekeken hoe dit kon gebeuren.
“We moeten ervan leren. Als er materiaal bestaat, hoort dat in het dossier te zitten — ongeacht of het direct relevant lijkt of niet.”
Ze voegde eraan toe dat de p0litie de gesprekken “uit praktische overwegingen” niet had uitgewerkt, omdat het om een enorme hoeveelheid ging. Maar volgens juristen is juist dat geen geldige reden.
Oud-officier van justitie Marjan den Hartog noemt het tegenover de NOS “een pijnlijke fout”.
“De verdediging moet altijd zelf kunnen beoordelen wat wel of niet relevant is. Zeker bij gevoelige zaken als deze.”
Reactie van Borsato’s team
Het team van Borsato benadrukt dat de late ontdekking van de tapgesprekken niet alleen de verdediging raakt, maar ook het publieke vertrouwen in de rechtsgang.
“We willen dat de waarheid volledig op tafel komt,” zegt Carry Knoops. “Dat is in ieders belang, ook dat van het vermeende slacht0ffer.”
Zij sluit niet uit dat de verdediging een formeel verzoek zal indienen om het proces tijdelijk stil te leggen tot alle opnames zijn bestudeerd.
“We moeten weten wat er in die 500 uur wordt gezegd. Pas dan kan er een eerlijk oordeel worden geveld.”
Slotbeschouwing
De onthulling van honderden uren aan nog niet beluisterde tapgesprekken heeft het proces tegen Marco Borsato in een nieuwe fase gebracht. Waar het 0penbaar Ministerie spreekt van een “administratieve fout zonder gevolgen”, ziet de verdediging een potentieel keerpunt in de zaak.
Het roept bredere vragen op over transparantie, rechtvaardigheid en de manier waarop gevoelige informatie wordt gedeeld binnen de rechtsgang.
De rechtbank zal binnenkort beslissen of het proces op de geplande manier wordt voortgezet, of dat er ruimte komt voor aanvullend onderzoek. Eén ding is zeker: met deze nieuwe wending is de zaak-Borsato nog lang niet ten einde.
Actueel
Simon (20), de zoon van Bart De Wever, doet onthutsende bekentenis: ‘Mijn vader is verschrikkelijk’
“Mijn vader is verschrikkelijk”: openhartige woorden van Simon De Wever raken een gevoelige snaar
Het zijn woorden die hard binnenkomen. Niet omdat ze schreeuwerig zijn uitgesproken, maar juist omdat ze doordrenkt lijken van emotie en onmacht. Simon De Wever, de twintigjarige zoon van politicus Bart De Wever, heeft zich in een zeldzaam openhartig moment uitgesproken over de relatie met zijn vader. Zijn uitspraak — “Mijn vader is verschrikkelijk” — veroorzaakte direct opschudding, maar wie verder kijkt dan de letterlijke woorden, ziet vooral een jongvolwassene die worstelt met afstand, verwachtingen en gemis.
Geen politieke aanval, geen publieke afrekening, maar een persoonlijke kreet die veel losmaakt bij mensen die zich herkennen in het gevoel achter de woorden.
Geen beschuldiging, maar een uiting van gemis
Mensen uit de omgeving van Simon benadrukken dat zijn uitspraak niet bedoeld was als een veroordeling van zijn vader als persoon. Integendeel. Het ging volgens hen om het benoemen van een gevoel dat al langer sluimerde: emotionele afstand binnen een vader-zoonrelatie die onder druk staat door verantwoordelijkheden, agenda’s en een leven in de schijnwerpers.
Een familievriend verwoordt
het voorzichtig:
“Hij bedoelt niet dat zijn
vader slecht is. Hij bedoelt dat hij hem mist.”
Dat onderscheid is cruciaal. De uitspraak krijgt pas betekenis wanneer ze wordt gelezen als een uiting van pijn, niet van verwijt.
Opgroeien in de schaduw van een publiek figuur
Simon groeide op met een vader die niet alleen vader was, maar ook een van de meest invloedrijke politici van Vlaanderen. Dat betekent leven met camera’s, commentaar, publieke verwachtingen — en een agenda die zelden leeg is. Voor een kind kan dat verwarrend zijn.
Volgens mensen die Simon goed kennen, voelde hij zich soms letterlijk en figuurlijk op de tweede plaats komen. Niet uit onwil van zijn vader, maar door de realiteit van een leven dat grotendeels in het teken staat van publieke verantwoordelijkheid.
“Als je vader altijd bezig is met het land, vraag je je af waar jij past,” zou Simon hebben gezegd.
Die gedachte is pijnlijk herkenbaar voor kinderen van ouders met veeleisende beroepen, of dat nu in de politiek, zorg, het bedrijfsleven of de media is.
Een poging tot verzoening die strandde
Volgens bronnen dicht bij het gezin zou er recent een poging zijn geweest om de relatie te herstellen of in elk geval te verdiepen. Er werd een gesprek gepland waarin alles uitgesproken zou worden. Verwachtingen waren hoog, maar de uitkomst bleek teleurstellend.
“Ze spraken langs elkaar heen,” aldus een
betrokkene.
“Simon zocht nabijheid en
erkenning. Bart zocht oplossingen en structuur.”
Het gesprek eindigde zonder ruzie, maar ook zonder het gevoel dat er echt verbinding was ontstaan. Juist die leegte kan soms meer pijn doen dan een open conflict.
Publieke reacties: verdeeld maar betrokken
De uitspraak van Simon leidde tot een golf aan reacties in Vlaanderen en daarbuiten. Op sociale media, in opinies en gesprekken aan de keukentafel werd de situatie breed besproken. De meningen lopen uiteen, maar de toon blijft opvallend vaak empathisch.
Veel mensen herkennen zichzelf in Simons woorden:
-
“Dit gaat niet over politiek, dit gaat over vaderschap.”
-
“Een zoon mag zijn gevoel uiten, ook als dat ongemakkelijk is.”
-
“Dit is geen aanval, dit is een noodkreet.”
Tegelijk zijn er ook stemmen die vinden dat zulke zaken privé hadden moeten blijven, los van media-aandacht. Die spanning tussen openheid en privacy is precies wat dit verhaal zo complex maakt.
Stilte van Bart De Wever zegt ook iets
Van de kant van Bart De Wever is er geen publieke reactie gekomen. Voor wie hem kent, is dat niet verrassend. Hij staat erom bekend privézaken buiten de openbaarheid te houden en conflicten liever binnenskamers te bespreken.
Insiders suggereren dat hij het gesprek met zijn zoon niet via de media wil voeren, maar op een moment en plek die rust en veiligheid bieden. Of en wanneer dat gebeurt, is onbekend.
Wat wel duidelijk is: zwijgen betekent niet per se onverschilligheid. Soms is stilte een poging om escalatie te vermijden.
Een breder gesprek over emotionele beschikbaarheid
Wat deze situatie overstijgt, is het grotere thema dat ermee wordt aangeraakt: emotionele beschikbaarheid van ouders, vooral vaders, in een wereld die steeds meer vraagt. Succes, verantwoordelijkheid en maatschappelijke druk kunnen onbedoeld afstand creëren binnen gezinnen.
Simons verhaal raakt een snaar omdat het universeel is. Het gaat over gezien willen worden, gehoord willen worden, en het gevoel dat liefde soms verloren gaat in praktische drukte.
Geen schandaal, maar een kwetsbaar moment
Wie dit verhaal leest als sensatie, mist de kern. Dit is geen rel, geen politieke kwestie, geen aanval. Het is een moment van kwetsbaarheid, uitgesproken door iemand die nog zoekt naar zijn plek — als zoon, als individu, los van de rol van zijn vader.
De
woorden “mijn vader is
verschrikkelijk” klinken hard, maar wie tussen de regels
leest, hoort iets heel anders:
een zoon die zijn vader nodig heeft.
En misschien is dat, in alle rumoer, de meest menselijke boodschap van allemaal.
